- ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΛΗΝΑΙΟΣ
Η γενιά μας, δέθηκε με πάθος με το Ραδιόφωνο για δυο λόγους. Επειδή μας αγάπησε και μας δίδαξε με πάθος. Κι επειδή το αγαπήσαμε και το υπηρετήσαμε κι εμείς με πάθος.. Η δική του αγάπη γιατί το βοηθήσαμε, με όλες μας τις δυνάμεις,να γίνει κι αυτό ισότιμο με τις άλλες Τέχνες που το…περιφρονούσαν.
Η δική μας αγάπη γιατί, στα μεταπολεμικά, μετεμφυλιακά xρόνια, μας στάθηκε ο μόνος, «επιτρεπόμενος», αγαπημένος μας δάσκαλος..
Παρ όλες τις λογοκρισίες, τις παρεμβάσεις και τις απρόβλεπτες περικοπές.
Έφερε τους ανθρώπους πιο κοντά, διέγειρε τη φαντασία τους και πρόσφερε μια σωστή, όσο μπορούσε, ενημέρωση. Και, το κυριότερο, μας ταξίδευε σε δρόμους και τόπους που αγνοούσαμε, μας έφερε σε επαφή με όλες τις μορφές της τέχνης της Μουσικής, του Θεάτρου, της Λογοτεχνίας και του Κινηματογράφου, αποτελώντας μια κυψέλη μόρφωσης και κοινωνικής αγωγής.
Η μεγάλη επιτυχία του ραδιοφώνου οφείλεται στην αμεσότητα που δημιουργούσε και στην εντύπωση στον ακροατή ότι συμμετείχε στη διαδικασία, ακολουθώντας τη διαδρομή της φωνής, με όλα τα εμπόδια που βρίσκει μπροστά της.
Η γενιά μας, από την άνοιξη του 1950 μέχρι τη σκοτεινιά της δικτατορίας του 1967, έδωσε αμέτρητες μέρες και ώρες από τη ζωή μας στα μικρόφωνα των Ραδιοθαλάμων του Ζαππείου, κάτω από συνθήκες πρωτόγονες. Με τη φωτεινή παρουσία, σε διοικητικές θέσεις, κορυφαίων πνευματικών ανθρώπων.
Με ζωντανές εκπομπές ή με παμπάλαια μαγνητόφωνα.. Με σωστή , όσο μπορούσε, ενημέρωση. Με ήχους που εμείς οι ίδιοι δημιουργούσαμε.. Με κείμενα γραμμένα σε παμπάλαιες γραφομηχανές που μας τα έδιναν την τελευταία στιγμή.. Κι όταν κάναμε κάποιο λάθος, έπρεπε να ξαναγράψουμε όλο το έργο από την αρχή..!!
Θέατρο Δευτέρας, Θέατρο Τετάρτης, Θέατρο Κυριακής. Αναμεταδόσεις από έκτακτες Θεατρικές βραδιές. Ειδικά Θεατρικά αφιερώματα σε Συγγραφείς, Ηθοποιούς και Σκηνοθέτες. Το Θέατρο της Εβδομάδος, Η επιθεώρηση της εβδομάδος, Το Άρμα του Θέσπιδος. Το μικρό θέατρο, Το μονόπρακτο, Από τις ρίζες του Νεοελληνικού Θεάτρου, Από το Ελληνικό και ξένο Δραματολόγιο,
Μεγάλες Αθηναικές πρεμιέρες, γνήσια λαογραφικά κείμενα. Και μονίμως, κάθε Κυριακή, η πλήρης Θεατρική ενημέρωση με τον Αχιλλέα Μαμάκη.
Ας αρκεστούμε τώρα να αναφέρουμε, από τις χιλιάδες ραδιοφωνικές, θεατρικές, παραστάσεις, κάποια πασίγνωστα έργα που αντιπροσωπεύουν όλα τα είδη Θεάτρου.
Όπως τα μετέδιδαν το Εθνικό και το Β’ Πρόγραμμα και αργότερα και το Τρίτο. Ο Θείος Βάνιας, Ο Θάνατος του Εμποράκου, Λεωφορείο ο πόθος, Οι φοιτητές, Οργισμένα νιάτα, Βρυκόλακες, Λοκαντιέρα, Ερρίκος ο Δ’, Φαύστα, Στέλλα Βιολάντη, Αμλετ, Δωδέκατη νύχτα, Η φαλακρή τραγουδίστρια, Ιππόλυτος, Δεσποινίς ετών 39, Η Τρισεύγενη, Το στραβόξυλο, Νεφέλες, Βάκχες, Μήδεια, Ο Φιλάργυρος, Ο Γλάρος, Καποδίστριας, Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, Ο μπαμπάς εκπαιδεύεται, Η Κόμισσα της Φάμπρικας, Το κορίτσι της γειτονιάς, Ρήγας Ο Βελεστινλής, Σίβυλλα, Η πινακοθήκη των ηλιθίων, Η Βαβυλωνία και άλλα αμέτρητα…
Οι σκηνοθέτες που τότε κυριαρχούσαν.. Μήτσος Λυγίζος, Κώστας Κροντηράς, Γρηγόρης Γρηγορίου, Γ.Σεβαστίκογλου, Ίων Νταιφάς, Γ.Θεοδοσιάδης, Ντίνος Δημόπουλος … Και δίπλα τους σπουδαίοι και καταξιωμένοι συγγραφείς, μεταφραστές, διασκευαστές..
Και όλοι οι μεγάλοι και οι μικροί του Ελληνικού θεάτρου. Από το Μινωτή, την Παξινού και το Χορν με τη Λαμπέτη μέχρι τη Συνοδινού, τον Κωτσόπουλο, τον Αλεξανδράκη και τη Βαλάκου. Από τη Μαίρη Αρώνη, τη Βάσω Μανωλίδου, τον Πέτρο Φυσσούν και τον Τίτο Βανδή μέχρι τη Χατζηαργύρη και τη Ζαβιτσιάνου.
Και οι ακροατές. Με το ραδιοφωνάκι στο σπίτι, στο γραφείο, ακόμη και στα χωράφια και στους δρόμους, άκουγε Ραδιόφωνο όλη η Ελλάδα. Όχι μόνο τις καθημερινές ραδιοφωνικές σειρές, που τις έγραφαν κορυφαίοι Λογοτέχνες αλλά και τα βράδια, στο σπίτι τους ή στο καφενείο του χωριού, τα Θεατρικά έργα της Δευτέρας, της Τετάρτης και της Κυριακής. Άκουγαν και τις Λογοτεχνικές σελίδες του ευαίσθητου Ντίμη Αποστολόπουλου. Τις λαογραφικές εκπομπές, με τα ήθη και τα έθιμα του τόπου μας.. Τα ποιητικά βραδινά.. Τι μαγεία θεέ μου..
Δυστυχώς, σήμερα, η Τ.V., κυριαρχεί πλέον παντού, με όλα τα θετικά και τα αρνητικά της προγράμματα. Ευτυχώς όμως ότι υπάρχουν ακόμη κάποιοι Ραδιοσταθμοί που, όσο μπορούν, υπηρετούν την ουσία του Ραδιοφώνου: Την Αγωγή της Ψυχής και την Άσκηση του Μυαλού.
Έχουμε κρατήσει πολλά σημαντικά γράμματα ακροατών. Διαλέγουμε δυο αντιπροσωπευτικά:
Από μια μάνα, από το Κιλκίς, το 1962.
«Μόλις γυρίζουμε από τα καπνά, στρωνόμαστε όλοι, γύρω από το ραδιόφωνο και ακούμε το θέατρό σας.. Χτες, ο γερο-παππούς λέει ξαφνικά στα 2 εγγόνια του:
«Αυτά που ακούτε, δεν θα τα μάθετε ούτε σε δέκα Πανεπιστήμια…»
Και το 1964 από ένα φαροφύλακα.
«Mε ένα καλό ραδιόφωνο, μπορώ να ζήσω δυο ζωές, με όλο τον κόσμο δίπλα μου…»
