- ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ
Επανέρχομαι στην υπερπαραγωγή των εσωκοκομματικών του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ. Ειλικρινά, νιώθω πως έχουμε χάσει κάθε αίσθηση της ιστορικότητάς μας. Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα, όταν μιλάμε για σχεδόν 300.000 χιλιάδες πολίτες, που προσήλθαν στις κάλπες. Κάλπες στημένες μέχρι και σε Μουσεία, απ’ ό,τι μάθαμε. Κι αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία, γιατί καταδεικνύει την επιφανειακότητα της ιστορικής μας αντίληψης. Πρέπει να ‘σαι πολύ ηλίθιος, την σήμερον ημέρα, αν αναρωτιέσαι ακόμα πώς φτάσαμε στα Μνημόνια. Κι όταν
μάλιστα βγάζεις και θετικά συμπεράσματα, απ’ τον αριθμό προσέλευσης στις εσωκομματικές ενός κόμματος, που πρώτο αυτό υπέγραψε την καταδίκη της χώρας. Μετά, συγκυβέρνησε με την ΝΔ, κι εσύ κοιτούσες. Κι απορούσες, μέχρις ενός σημείου.
Αλλά σήμερα; Στην συζήτηση για το νομοσχέδιο της απολιγνιτοποίησης, είδα στο βήμα της Βουλής ανθρώπους που κατάγονται απ’ τις άμεσα πληγείσες περιοχές, να καμαρώνουν για τις επιτυχίες της κυβέρνησής τους. Με το κεφάλι ψηλά, στο βήμα του ναού της δημοκρατίας, σ’ έφτυναν κατάμουτρα. Κι εσύ αναρωτιόσουν αν έβρεχε. Αυτοί οι άνθρωποι, όμως, προέρχονται απ’ την κοινωνία. Όσο κι αν σου φαίνεται παράταιρο, κι όσο κι αν όντως η πραγματικότητα δεν τους αγγίζει (καθόλου, ή σχεδόν καθόλου), αφού λαμβάνουν μηνιαίως τουλάχιστον 5.000 ευρώ, χώνεψέ το: είναι εκλεγμένοι. Μιλάμε για Μαθηματικά δημοτικού. Το ‘να χέρι νίβει τ’ άλλο, και τα δυο το πρόσωπο. Εσύ τους ψηφίζεις με το ένα, κι αυτοί σε μουντζώνουν και με τα δύο.
Προσωπικά, είμαι πεπεισμένος για την φθίνουσα πορεία που θ’ ακολουθήσει το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, δείγμα της οποίας είναι και η σημερινή του κοινοβουλευτική δύναμη. Αυτό που με απασχολεί, είναι ο βαθμός ανοχής της κοινωνίας απέναντι στους εντολοδόχους της καταστροφής της. Θα μου πεις, και τί προτείνεις; Μα, φυσικά, να μην πατήσει ούτε γάτα, σε μια τέτοια διαδικασία. Νόμιμο δικαίωμα του καθενός, βεβαίως, ν’ ανήκει σε κάποιο κόμμα. Ακόμα και σ’ αυτό που τον κατέστρεψε, ή που κατέστρεψε όλους εμάς τους υπόλοιπους, με δική του ευθύνη.
Εξάλλου, ο μαζοχισμός δεν έχει όρια. Να, λοιπόν, το σημείο στο οποίο επαναλαμβάνεται η ιστορία. Αν ο Hitler είχε πάει σ’ έναν πολύ καλό ψυχίατρο, σήμερα θα μπορούσαμε να ‘μαστε λιγότερο ντροπιασμένοι, ως Ευρωπαίοι. Αυτή είναι η χρησιμότητα της επιστήμης, και
συνεπώς το αποτέλεσμα της μη ορθής χρησιμοποίησής της, ως εκ τούτου. Εδώ θέλω να σημειώσω και την εξής εναλλακτική ερμηνεία, αν και χωρίς διάθεση νομιμοποίησης του φαινομένου.
Είναι γεγονός ότι, εδώ που τα φτάσαμε τα πράγματα (γιατί τα πράγματα είναι πράγματα, και συνεπώς δεν ενεργούν από μόνα τους), οι άνθρωποι αυτοί, που τώρα καταμετρώνται ως υποστηρικτές -ή εν δυνάμει υποστηρικτές- του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, θα μπορούσαμε να πούμε ότι βρήκαν μια αφορμή να βγουν έξω, να κοινωνικοποιηθούν, να επικοινωνήσουν. Να πάρουν, απλώς, λίγο αέρα. Νομιμοποίησαν δηλαδή την έξοδό τους, με πρόφαση την εσωκομματική εκλογική αναμέτρηση. Διότι, είναι γεγονός πως η κοινωνικότητά μας βρίσκεται στην χειρότερη φάση της, εδώ και 20-21 μήνες.
Και με δική μας ευθύνη. Δεν προσπαθώ ν’ αποποιηθώ ευθυνών. Και ούτε μ’ ενδιαφέρει να μπω σε μια τέτοια διαδικασία. Αλλά, σε κάθε περίπτωση, το μήνυμα των εκλογών και του αποτελέσματός του, κινείται σε πολλαπλά επίπεδα. Υποτίθεται πως η υπομονή έχει εξαντληθεί. Ωραία. Και τότε, πώς δικαιολογείται η υπομονή της αναμονής στις ουρές των εκλογικών κέντρων; Υπάρχουν αντιφάσεις, οι οποίες εξηγούνται μόνο μέσω της συσχέτισης των πολιτικών επιδιώξεων, με τις προσωπικές επιλογές αυτών στους οποίους απευθύνονται. Ο άνθρωπος είναι ένα πολύπλοκο ον.
Γι’ αυτό και όταν έχουμε αντιφατικές αντιδράσεις, την ίδια χρονική στιγμή, για μια σειρά από σχεδόν πανομοιότυπα γεγονότα, μπορούμε με ασφάλεια να πούμε ότι αυτός που πέφτει σε αντίφαση, έχει επιλέξει -σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό- να κάνει κάτι τέτοιο. Αυτός είναι ο μέσος ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, για ‘μένα, κι αυτός είναι και ο μέσος Έλλην -με την πολιτισμική έννοια του όρου- ψηφοφόρος, ούτως ή άλλως. Ένα διπρόσωπο πολιτικό ον, που αντλεί και στηρίζει την διπροσωπία του από και στις προσωπικές του αντιφάσεις. Προς τα πού πάνε τα πράγματα; Προς τα δεξιά. Προς τα δεξιά λοιπόν κι εμείς. Να η εξήγηση της επανακαταστροφής μας από την ΝΔ. Τώρα, γέρνουν λίγο προς τ’ αριστερά· μια στάλα. Το λένε «σοσιαλδημοκρατία».
Ας πάμε, λοιπόν, κι εμείς προς τα εκεί. Και βλέπουμε. Ό,τι μας τάξουν, αυτό θα άρουν. Όχι για την Ελλάδα. Όχι. Μιλάμε για ‘μάς. Για τους εαυτούς μας. Κάποιον κόσμο βόλεψε ο Κυριάκος, γι’ αυτό και κέρδισε (τις εκλογές). Μην κρύβεσαι πίσω απ’ την κουρτίνα. Το φως, από πίσω, προβάλλει την σκιά σου. Τώρα, λοιπόν, έχουμε να κάνουμε με μια νέα περσόνα, που μέχρι χτες ούτε και ήξερες ότι υπάρχει, αλλά εσένα δεν σε πειράζει. Δεν σε πειράζει που στην πραγματικότητα δεν είναι και τόσο νέα, αλλά σημασία για ‘σένα έχει ότι είναι νέα για ‘σένα. Νέο, στα δικά σου μάτια, είναι ότι δεν έχεις ξαναδεί, ακόμα κι αν είναι αυτό που έκανες πως δεν ήθελες να βλέπεις. Δεν πειράζει. Κι όχι δηλαδή πως όντως δεν πειράζει, αλλά δεν πειράζει, επειδή δεν έχει υπάρξει περίπτωση να πειράζει που δεν σε πειράζει. Το αποτέλεσμα μετράει, υπό την έννοια ότι εμείς που σας παρακολουθούμε, μπορούμε για πολλοστή φορά να επιβεβαιώσουμε το υλικό που μας έχει διατεθεί, μέσα από τις ιστορικά τεκμηριωμένες αντιφατικές συμπεριφορές σας. Απ’ την μια «ΠΑΣΟΚ και μπουζούκια, τέλος», απ’ την άλλη «το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ, ενωμένο, δυνατό». Και όντως είναι, και στα μπουζούκια πηγαίνεις, και καλά κάνεις.
Αλλά γιατί θα πρέπει να το κάνεις, εις βάρος της κοινωνικής προόδου; Πότε θα καταλάβεις ότι η απολιγνιτοποίηση δεν αφορά μόνο τις περιοχές στις οποίες υπάρχει άνθρακας; Έπρεπε να υπερδιπλασιαστεί ο λογαριασμός του ρεύματος, για ν’ αρχίσεις να παίρνεις ‘μπρός; Το μόνο που μπορείς τώρα να κάνεις, είναι να παραδεχθείς πως δεν υπάρχει επιστροφή. Και να μην τα κάνεις χειρότερα, αν υπάρχουν χειρότερα.
Αδυνατώ όμως να πιστέψω ότι είμαστε έτοιμοι για κάτι τέτοιο. Σε έκθεση του Υπουργείου Εργασίας (Euro2day, 7-11-2019), με βάση πληροφορίες του Π/Σ «Εργάνη», τον Οκτώβριο (αν και μήνας με ανέκαθεν αρνητικό ισοζύγιο προσλήψεων-απολύσεων, λόγω της
αποχώρησης των εποχικά εργαζομένων στον τομέα του τουρισμού) του 2019, παρουσιάστηκε το μεγαλύτερο αρνητικό ισοζύγιο προσλήψεων-απολύσεων, από το 2001 (έτος επίσημης εισόδου της χώρας μας στην Ευρωζώνη).
Εξάλλου, όσο θετικά και αν μοιάζουν τα νούμερα που παρουσιάζει η ΝΔ, από το 2019 και μετά, -γιατί δεν πρέπει να λησμονούμε ότι αυτές οι εκθέσεις βασίζονται μεν σε στοιχεία, αλλά επιθεωρούνται και δημοσιεύονται από και με ευθύνη των πολιτικών ηγεσιών των υπουργείων-, η απόφαση για μη υποχρέωση από την πλευρά των εργοδοτών δήλωσης της υπερεργασίας (της πλέον των 8 ωρών, δηλαδή) αντισταθμίζει όλα τα ενδεχόμενα οφέλη. Εκεί που θέλω να σταθώ, εκτός από την γενικότερη έλλειψη θέσεων εργασίας, αποτέλεσμα πολιτικών που τώρα επανεπικροτούνται, είναι ο πίνακας Χ (σελ. 13), τόσο της έκθεσης 2020, όσο και της έκθεσης 2021, και όπου την πρώτη θέση στα 10 επαγγέλματα με τα υψηλότερα θετικά ισοζύγια προσλήψεων–απολύσεων (ιδιωτικού δικαίου) μ. Οκτωβρίου, βρίσκονται οι εκπαιδευτικοί. Και δεν έχω κάτι με τους εκπαιδευτικούς, γενικά κι αόριστα, αλλά το μήνυμα που περνάμε είναι ένα, και μόνο ένα: δεν παράγουμε.
Όταν στο Νο1 του των συμβολαίων εργασίας βρίσκεται κάποιος που απλώς μεταφέρει γνώση, κι όταν έχουμε 10.000 επιχειρήσεις του κλάδου της εκπαίδευσης (πίν. ΙΑ5, σελ. 9, ετήσια έκθεση Εργάνης 2020), αν αυτούς τους αφαιρέσουμε από το σύνολο του καταγεγραμμένου ενεργού εργατικού δυναμικού με σχέση εξαρτημένης εργασίας ιδιωτικού δικαίου (2.000.000 περ., σημ. σελ. 6, πίν. ΙΑ2, ετήσια έκθεση 2020), μην νομίζουμε ότι μένουν και πολλοί που πραγματικά εργάζονται (δηλαδή παράγουν). Επί παραδείγματι, οι επιχειρήσεις του τομέα φυτικής και ζωϊκής παραγωγής, για το 2020, ανέρχονται στις 2.800 (σε ποσοστό μόλις 1%, επί του συνόλου των ενεργών επιχειρήσεων).
Αν και δεν μπορούμε, και ούτε πρέπει να παραβλέψουμε ότι οι ατομικές επιχειρήσεις ανέρχονται στις 160.000 (πίν. ΙΑ4, έκθεση 2020), αποτελώντας έτσι τον ακρογωνιαίο λίθο της πραγματικής οικονομίας, θα πρέπει να σκεφτούμε σε τί βαθμό αυτές αντιστοιχούν στον πρωτογενή τομέα. Θέλω να πω, με άλλα λόγια, μήπως η ευκολία με την οποία πάμε και ψηφίζουμε, είναι η ίδια που καθορίζει τις επαγγελματικές μας επιλογές; Και τανάπαλιν. Θέλω πολύ, σ’ αυτό το σημείο, να πω ότι το πρώτο αρνητικό ισοζύγιο προσλήψεων-απολύσεων Γενάρη-Οκτώβρη (που είναι και το πλέον αξιόπιστο κάθε έτους), αρχής γενομένης από το 2001 (οπότε και ο ΟΑΕΔ άρχισε να ενδιαφέρεται γι’ αυτά τα στοιχεία), καταγράφηκε κατά την τελευταία διακυβέρνηση της χώρας από το ΠΑΣΟΚ, ήτοι 2009-2012 (πίν. ΙΙ, σελ. 4, Έκθεση Εργάνης 10/2021). Την ίδια περίοδο (2009-2012), πρόεδρος του ΣτΕ ήταν ο Παναγιώτης Πικραμμένος, ο οποίος από τις 9-7-2019 διατελεί Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης της χώρας μας, από την ΝΔ (της οποίας, προφανώς, είναι κομματικό μέλος). Έτσι, για να μην ξεχνάμε ποιός είναι ο Μανωλιός, και πόσο αλλιώς μπορεί να βάλει τα ρούχα του.
Σημειώσεις
- Εργάνη: Η χειρότερη επίδοση 18ετίας στην απασχόληση, για τον μ. Οκτώβριο
