- ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΨΕΥΤΟΓΚΑΣ
Η
Αυτοδιοίκηση υπήρξε ανέκαθεν ο μεγάλος ασθενής του νεοελληνικού κράτους. Ενώ στον μακραίωνο οθωμανικό ζυγό, κράτησε όρθιο και ζωντανό το γένος των Ελλήνων, στην συνέχεια η Βαυαροκρατία, η ξενόφερτη και ξενόδουλη μοναρχία των οίκων της Ευρώπης φρόντισε να την αποδυναμώσει και να την μετατρέψει σε ένα δουλικό δεκανίκι στήριξης της εκατονταετούς παρουσίας της, απομυζώντας πόρους και εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων που τους έστεψαν «ελέω Θεού» αφέντες και σταυρωτές ενός λαού που έχυσε ποταμούς αίματος για να αποτινάξει την αιμοδιψή σπάθα του σουλτάνου που επεκρέματο της κεφαλής του αλλά από ότι φάνηκε εκ του αποτελέσματος, άλλαξε αφέντη και μέθοδο!
Η κεφαλή και τα χέρια του λαού ήταν πιο χρήσιμα για να πλουτίζουν τις άπληστες, βαθιές και ευρύχωρες τσέπες των δυναστών, των κάστρων της κεντρικής Ευρώπης… Η Απριλιανή χούντα συνέχισε με την ίδια τακτική… Το μακρύ χέρι της εξουσίας της με διορισμένους υποτακτικούς, ένας χαφιεδικός μηχανισμός με τη δύναμη της σφραγίδας, των πιστοποιήσεων νομιμοφροσύνης και ρουσφετολογικών μικροεξυπηρετήσεων…
Στην 2η μεταπολιτευτική Δημοκρατία ο ανολοκλήρωτος θεσμός με την πολυδιάσπαση, τις χιλιάδες μικρές κοινότητες, την έλλειψη αρμοδιοτήτων και πόρων και τον ασφυκτικό έλεγχο της κεντρικής εξουσίας, δεν μπόρεσε να στηρίξει κανένα αναπτυξιακό όραμα προς το συμφέρον του κοινωνικού συνόλου εκτός ελαχίστων φωτεινών εξαιρέσεων…
Η ανάγκη εκσυγχρονισμού και εκδημοκρατισμού κατέστη αναγκαία όσο ποτέ άλλοτε με το όραμα της εισόδου στην τότε ΕΟΚ και μετέπειτα Ευρωπαϊκή Ένωση να πιέζει για μεταρρυθμίσεις…
Με τον «Καποδίστρια» πρώτα και τον «Καλλικράτη» μετέπειτα επί των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ που είχε όραμα η «Εξουσία στο Λαό για τον Λαό», έγινε ένα σημαντικό έργο και ένας σύγχρονος χάρτης και στους δυο βαθμούς Αυτοδιοίκησης για πρώτη φορά και στο μεταρρυθμιστικό και στο νομοθετικό πεδίο –αρμοδιότητες και πόροι– όπως και σε επίπεδο οργάνωσης και υποδομών.
Παρά τον διάλογο που προηγήθηκε, η πολιτική και κοινωνική ανωριμότητα δεν βοήθησε ούτε στην πλήρη απόδοση των αρμοδιοτήτων ούτε στην απόδοση των απαιτούμενων πόρων…
Τα λάθη που έγιναν στον σχεδιασμό και στην έλλειψη βούλησης εφαρμογής των νομοθετημένων και από τους αυτοδιοικητικούς και από τις κυβερνήσεις όχι μόνο δεν βελτιώθηκαν αλλά είτε αφέθηκαν στη γνωστή νεοελληνική χαλαρότητα είτε τροποποιήθηκαν επί τα χείρω !
Η επιμονή για λαϊκή συμμετοχή οδήγησε σε πολυπληθή, δυσκίνητα και γραφειοκρατικά δημοτικά συμβούλια αλλά και σε έναν τιτάνιο, αγωνιώδη αγώνα κατάρτισης ψηφοδελτίων των υποψηφίων…
Ψηφοδέλτια με 200-300 μέλη για Δήμους των είκοσι χιλιάδων κατοίκων με δεκάδες οικισμούς, πρώην κοινότητες, είναι ένας άλυτος γρίφος…
Μέλη των ίδιων οικογενειών, ανήμποροι υπερήλικες ,σύζυγοι, συγγενείς και φίλοι «επιστρατεύονται» ή τρωκτικά, αεριτζήδες, καιροσκόποι και τυχάρπαστοι «δελεάζονται» με απίθανα, πραγματικά ή φανταστικά ανταλλάγματα που είτε είναι φτηνά και γελοία είτε δεν πρόκειται να πραγματοποιηθούν…
Οι ανέξοδες υποσχέσεις όσο πιο απίθανες και παχυλές είναι τόσο πιο πιστευτές και αποδοτικές γίνονται… Ένας θεσμός που έγινε για περισσότερη δημοκρατία στη λήψη αποφάσεων για την επίλυση προβλημάτων που απασχολούν τον πολίτη εκεί που ζει και εργάζεται, που κάνει οικογένεια και επιθυμεί καλή παιδεία για τα παιδιά του, ασφάλεια, σωστή περίθαλψη, παιδικούς σταθμούς, ελεύθερους χώρους αναψυχής, περισσότερο πράσινο, λιγότερο θόρυβο, καθαρότερο περιβάλλον, γίνεται αντικείμενο συναλλαγών και μετατρέπεται σιγά-σιγά σε ένα ασφυκτικό γραφειοκρατικό μηχανισμό νομής εξουσίας, αξιωμάτων, επιμισθίων και αντιμισθιών ως αυτοσκοπό των συμμετεχόντων ενώ τα προβλήματα στοιβάζονται στο περιθώριο…
Όσοι εμπιστεύονται αυτούς οι οποίοι ως πυραμίδα προς τα κάτω επεκτείνουν στο λαό και τους ψηφοφόρους, τη λογική του ατομικού ωφελιμισμού κατά παρέκκλιση και αντίθετα από το δίκαιο, την κείμενη νομοθεσία, την αξιοκρατία και το κοινωνικό σύνολο, το χαρακτηριζόμενο ως “ρουσφέτι”, αυτή την φθοροποιό δύναμη που διαλύει τον κοινωνικό ιστό και αποσαθρώνει χώρες…
Η συνεχιζόμενη κακοδαιμονία του νεοελληνικού κράτους εκεί έχει τις ρίζες της… Παρά τις προσπάθειες εξοβελισμού με σειρά νομοθετημάτων από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, όπως το ΑΣΕΠ και τη Διαύγεια, πάντα οι “επιτήδειοι” θα βρίσκουν “παραθυράκια” για να διαπραγματεύονται και να πωλούν τα πάντα με ανταλλάγματα… Την αυτονόητη υποχρέωσή τους να υπηρετούν τον πολίτη, ως εκπρόσωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης,την μετατρέπουν ως υποχρέωση του πολίτη προς αυτούς !
Η έλλειψη ικανών στελεχών της κοινωνίας που θέλουν να υπηρετήσουν τον τόπο έχει και εκεί τις αιτίες της. Σε ένα τέτοιο σηπτικό περιβάλλον όσοι δεν μπορούν να ανταποκριθούν στο προεκλογικό αίτημα παροχολογίας, ρουσφετιού και συναλλαγής, αδυνατούν να… ευδοκιμήσουν και να εκλεγούν! Τους “τρώνε λάχανο” οι αετονύχηδες! Τελικά αποθαρρύνονται και αφήνουν το πεδίο ελεύθερο… Πώς θα μπορούσε να θεραπευτεί αυτή η κατάσταση; Ίσως θα βοηθούσε προς αυτή την κατεύθυνση αν οι Καλλικρατικοί δήμοι έχουν αριθμητικά μικρές τοπικές Βουλές και αυτό πρέπει να είναι το αντικείμενο των εκλογών.
Τα τοπικά συμβούλια πρέπει να είναι ευέλικτα και ολιγομελή, τριών-πέντε μελών ανάλογα με τον πληθυσμό και να εκλέγονται από ενιαίο ψηφοδέλτιο ώστε να αποσυνδεθούν από το καρκινικό περιβάλλον της διαφθοράς και της συναλλαγής… Αυτό θα έδινε περισσότερο κύρος στην θέση του τοπικού βουλευτή και εκπροσώπου, απαλλάσσοντας τους υποψήφιους δημάρχους από ανεκδιήγητα παζάρια… Όπως και να ’χει, βαδίζουμε σε δημοτικές και περιφερειακές εκλογές χωρίς αρχές… Συνεργασίες ανεξήγητες πρώην σφοδρών αντιπάλων έχουμε μπροστά μας δήθεν για το… καλό του τόπου!
Πώς είναι δυνατόν ο διαρρηγνύων τα ιμάτια για την καταλληλότητα, τα πλούσια προτερήματα και την μοναδικότητα του Α και περιλούζοντας τον Β με όλα τα κοσμητικά επίθετα ανικανότητας και ρεμούλας στα δημόσια πράγματα,να βρίσκεται σε λίγες μέρες πριν στεγνώσει το σάλιο από τον καυτό ήλιο της δικαιοσύνης του λάβρου σωτήρα μας, να ευρίσκεται τρισευτυχισμένος στις πολιτικές αγκάλες του πτυομένου Β;
Πολιτικές κυβιστήσεις- “κωλοτούμπες” που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από παραστάσεις τσιρκολάνων και ταχυδακτυλουργών στο ημίφως… Η απάτη ενώπιον ενθουσιώδους κοινού, χειροκροτημάτων και γέλιου είναι γνωστή και δεν είναι ποτέ… δωρεάν! Πληρώνεις εισιτήριο! Ομοίως και το απατηλό εκλογικό αποτέλεσμα βοηθούντων μέσων, διαφήμισης και παραπληροφόρησης έχει τεράστιο κόστος για όλους μας!
Θα το πληρώσουμε ακριβά και όχι μόνο δεν θα γελάσουμε αλλά θα κλαίμε πικρά για μια πενταετία ίσως και περισσότερο αν οι αποφάσεις τους είναι λαθεμένες και δεσμευτικές ή μη διορθώσιμες στο μέλλον για δεκαετίες… Αν πολλοί θεωρούν ότι οι αυτοδιοικητικές εκλογές για τους δήμους και τις περιφέρειες είναι μια χαμένη υπόθεση, άνευ αξίας, σφάλλουν οικτρά! Στις παρούσες συνθήκες, με λαϊκή συμμετοχή πάλη και αγώνα σε όλα τα πεδία, μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα δούμε καλύτερες μέρες! Έχουμε υποχρέωση και καθήκον να επιλέξουμε σωστά!
Εκείνους-ες που έχουν το αξιακό υπόβαθρο, τις γνώσεις και διακατέχονται από σύνεση, υπομονή, επιμονή, εργατικότητα, διάθεση κοινωνικής προσφοράς υπόσχονται λίγα, ακούν περισσότερο και βρίσκονται δίπλα μας, ως καταξιωμένοι ενεργοί πολίτες, έχοντας δώσει δείγματα γραφής ανιδιοτελούς συμπαράστασης και συμπαράταξης… Υπάρχουν σε όλους τους χώρους… Στα χέρια μας κρατούμε το μέλλον του τόπου και της ζωής μας…
Κάθε μέρα, κάθε στιγμή! Αυτή είναι η πιο σημαντική και καθοριστική! Γιατί μπορούμε να ανατρέψουμε το μεγάλο πολιτικό παζάρι, το πάρε -δώσε στο σκοτάδι του παρασκηνίου και να φέρουμε στο φως και στο προσκήνιο δυνάμεις ελπίδας και προόδου που μας οδηγούν με ασφάλεια σε φωτεινότερες μέρες!
