Στη φωτογραφία που βλέπουμε η ψηφιακή πολιτική & οικονομική εφημερίδα Political χλευάζει το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη που, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, κατρακυλάει, χωρίς να μπορεί να προβλέψει κανείς το τέρμα…
- Γράφει ο ΚΩΣΤΑΣ ΠΟΛΙΤΗΣ
Νόμισε ότι επειδή κάθισε στην καρέκλα του Ανδρέα Παπανδρέου, θα γινόταν κι ο ίδιος… Ανδρέας Παπανδρέου. Όμως δεν είχε καταλάβει ότι στην καρέκλα του αείμνηστου ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ κανείς πλέον δεν μπορεί να καθίσει. Η καρέκλα είναι για το μουσείο. Αυτός που θα ήθελε ν’ ακολουθήσει τ’ αχνάρια του, θα πρέπει να έχει γερή πολιτική και ιδεολογική αρματωσιά και ηγετική στόφα.
Μέχρι σήμερα ο Νίκος Ανδρουλάκης απέδειξε ότι δεν διαθέτει στόφα αρχηγού κι ούτε είναι σε θέση να προσελκύσει τα πλήθη. Τα συνθήματά του, η φρασεολογία του, οι θέσεις του δείχνουν έναν άοσμο και ανέμπνευστο ηγέτη που δυστυχώς δεν είναι σε θέση να χαράξει αντιπολιτευτική τακτική. Αυτό που φαίνεται είναι πως ακολουθεί την πεπατημένη των άλλων κομμάτων της αντιπολίτευσης και παπαγαλίζει την ίδια συνθηματολογία.
Είναι γνωστό πως ο Ανδρουλάκης κατάφερε ν’ αναρριχηθεί στο ύπατο αξίωμα του ΠΑΣΟΚ επειδή είχε καταφέρει να διασυνδεθεί με όλες τις οργανώσεις και να χτίσει τον δικό του, τον προσωπικό του κομματικό μηχανισμό. Και στη συνέχεια δημιούργησε ένα προσωποπαγές επιτελείο. και από την ημέρα που ανέλαβε την ηγεσία, δεν έκανε απολύτως τίποτε για να αναδιοργανώσει το Κίνημα. Του ήταν αρκετό ότι ήταν δικοί του κάποιοι γραμματείς που κρατούσαν τα κλειδιά κάποιων οργανώσεων. Είναι αλήθεια ότι το ΠΑΣΟΚ σήμερα δεν έχει οργάνωση. Υπάρχει μονάχα ο Ανδρουλάκης και η παρέα του και δεν αφήνουν κανέναν να πλησιάσει.
Δυστυχώς δεν γνωρίζει την ιστορία του Κινήματος, τους ανθρώπους που πάλεψαν και μόχθησαν για να ισχυροποιηθεί. Κάποτε οι οργανώσεις έσφυζαν από ζωή. Ο κόσμος συμμετείχε, υπήρχε ενθουσιασμός, πάθος, γιατί υπήρχε ηγέτης. Τώρα, ακόμη και ο κόσμος που παρέμενε στο ΠΑΣΟΚ από κεκτημένη ταχύτητα, έχει αρχίσει ν’ απομακρύνεται. Δεν μπορεί να κοιμάται και να ξυπνάει με την έγνοια του Ανδρουλάκη για το “κράτος δικαίου”, τις “υποκλοπές”, το “έγκλημα των Τεμπών”, τα μη κρατικά πανεπιστήμια. Κανείς δεν τα αμφισβητεί ως ζητήματα αντιπαράθεσης, αλλά επιτέλους χρειάζεται κάποια προοπτική, ν’ αλλάξει το τροπάριο, να κοιτάξουμε μπροστά. Ειδικά για την υπόθεση των μη κρατικών πανεπιστημίων, οι παλινωδίες του Ανδρουλάκη έκαναν αίσθηση.
Δεν τόλμησε ο Ανδρουλάκης να πει “όχι” στον γάμο των ομοφύλων! Δεν πρόβαλε καν το επιχείρημα ότι υπήρχε το Σύμφωνο Συμβίωσης, το οποίο απλώς χρειαζόταν κάποιες βελτιώσεις. Και στα άλλα που προανέφερα, τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης τα έχουν κάνει “σημαία” κι ο Ανδρουλάκης ακολουθεί ως πτωχός συγγενής.
Το ΠΑΣΟΚ θα πάει ακόμα πιο κάτω, όπως τουλάχιστον δείχνουν οι δημοσκοπήσεις. Και μέσα στο Κίνημα δεν φαίνεται να υπάρχει κάποια φωνή που θα μπορούσε να εναντιωθεί στην κατρακύλα. Ακολουθούν όλοι τους τον πρόεδρο. Ας καταλάβουν ότι το ΠΑΣΟΚ κινδυνεύει και στις ευρωεκλογές αλλά και στις εθνικές εκλογές όταν γίνουν. Δεν υπάρχει σωτηρία, εκτός και βρεθεί ένας άνθρωπος φωτισμένος και εμπνευσμένος που θα συγκρατήσει τα μέλη και τους ψηφοφόρους και θα προσελκύσει προοδευτικούς ανθρώπους.
