Ερμηνεύτηκαν και ως δείγμα ηττοπάθειας από τις αγορές, που εκτόξευσαν προσωρινά το δεκαετές επιτόκιο δανεισμού της Βρετανίας στο 4,61% (την ώρα που το αντίστοιχο ελληνικό κινείται στο 3,35%) και έριξαν τη λίρα έναντι του δολαρίου (1 προς 1,367 για το αμερικανικό νόμισμα).
Ακριβώς πριν από έναν χρόνο σαν σήμερα, οι Εργατικοί νίκησαν στις εκλογές με το πενιχρό 33,7%, το οποίο τους εξασφάλισε, όμως, μια γιγάντια κοινοβουλευτική πλειοψηφία 411 εδρών επί συνόλου 650, χάρις στο πλειοψηφικό σύστημα. Οι Συντηρητικοί, του πρώην πρωθυπουργού Ρίσι Σούνακ, συνετρίβησαν με 23,7% και έλαβαν 121 έδρες, ενώ οι Φιλελεύθεροι, με το 12,2%, πήραν 72 έδρες. Ελέω του εκλογικού συστήματος, το δεξιό ευρωσκεπτικιστικό κόμμα Reform UK του Νάιτζελ Φάρατζ περιορίστηκε στις 5 έδρες, παρότι ήρθε τρίτο με 14,3%.
Αν γίνονταν σήμερα εκλογές είναι πολύ πιθανόν ο Φάρατζ να ερχόταν… πρώτος, όπως ο Χερτ Βίλντερς στην Ολλανδία, έστω και χωρίς αυτοδυναμία. Πριν από έναν μήνα, μια έρευνα της Ipsos εκτόξευσε το Reform UK στο 34% με τους Εργατικούς στο 25%, ενώ και η προχθεσινή του Find Out Now προβλέπει ένα διόλου ευκαταφρόνητο 30% στην πρόθεση ψήφου για τους «εθνολαϊκιστές», με τα παραδοσιακά κόμματα εξουσίας στα τάρταρα (Εργατικοί και Συντηρητικοί στο 22% και το 16% αντίστοιχα).
Ισως να είναι η δεύτερη ιστορική φάση του Brexit, με τη βάση των Συντηρητικών να φυλλορροεί προς τον Φάρατζ κι εκείνη των Εργατικών προς τους Πράσινους και τους Φιλελεύθερους, που εμφανίζονται επίσης με ενισχυμένα ποσοστά (11% και 16% αντίστοιχα). Για το φαινόμενο Φάρατζ «ευθύνεται», όμως, εν μέρει και ο ίδιος ο Στάρμερ, ο οποίος αναγόρευσε το Reform UK ως «το βασικό κόμμα της αντιπολίτευσης», υποστηρίζοντας ότι οι Συντηρητικοί «έχουν εξαντληθεί».
Προκειμένου να καλμάρει τις αγορές, ο Στάρμερ διέψευσε χθες τους… δικούς του υπαινιγμούς περί αντικατάστασης της υπουργού Οικονομικών, διαβεβαιώνοντας ότι η Ριβς θα παραμείνει στη θέση της «για πολύ καιρό ακόμα» και αποδίδοντας το συναισθηματικό ξέσπασμά της σε «προσωπικούς λόγους». Στην ίδια συνέντευξη, στο BBC, ο Στάρμερ ομολόγησε ότι απέτυχε να συντονιστεί σωστά με τους βουλευτές του κόμματός του, σε ένα γαϊτανάκι από καταστροφικά «μπρος-πίσω» που αφορούν επώδυνες μεταρρυθμίσεις στο κοινωνικό κράτος για την εξοικονόμηση δαπανών.
Ο Στάρμερ κατηγορήθηκε ότι υιοθέτησε ήδη από την αρχή έναν απαισιόδοξο τόνο, προειδοποιώντας τους Βρετανούς ότι «τα πράγματα θα χειροτερέψουν προτού βελτιωθούν», λέγοντας ότι πρέπει να ληφθούν «σκληρές αποφάσεις» και κάνοντας λόγο για «μαύρη τρύπα» στα δημοσιονομικά. Λίγο αργότερα, παρουσίασε σχέδιο για την περικοπή του επιδόματος θέρμανσης των συνταξιούχων. Επειτα από τις έντονες αντιδράσεις, η κυβέρνηση έκανε στροφή 180 μοιρών και μερικούς μήνες αργότερα αύξησε τον αριθμό των δικαιούχων. Παράλληλα, πριν από μερικές ημέρες η κυβέρνηση Στάρμερ υπαναχώρησε στα σχέδιά της να περικόψει τα επιδόματα αναπηρίας, έπειτα από την εξέγερση σχεδόν του ενός τρίτου των βουλευτών του Εργατικού Κόμματος.
Επειτα από αυτές τις υποχωρήσεις, είναι πιθανόν ο Βρετανός πρωθυπουργός να αναγκαστεί να προχωρήσει σε νέες αυξήσεις φόρων το φθινόπωρο, χωρίς να υπάρχει, όμως, ένδειξη ότι οι διαφωνούντες βουλευτές θα τον διευκολύνουν. Πάντως, ο Στάρμερ δεν σκοπεύει να παραδοθεί αμαχητί, ποντάροντας στο γεγονός ότι «έξω πάει καλά». Μεταξύ των επιτευγμάτων του προτάσσει την ολική επαναφορά των σχέσεων της Βρετανίας με την Ε.Ε., την εμπορική συμφωνία με την Ινδία, αλλά και τον σχετικά επιτυχή κατευνασμό του Ντόναλντ Τραμπ στο φλέγον ζήτημα των δασμών..
