14 Αυγούστου γιορτάζουν…

Σήμερα είναι τα προεόρτια (παραμονή) της κοιμήσεως της Θεοτόκου.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Λαοὶ προσκιρτήσατε, χείρας κροτοῦντες πιστῶς, καὶ πόθῳ ἀθροίσθητε, σήμερον χαίροντες, καὶ φαιδρῶς ἀλαλάζοντες, πάντες ἐν εὐφροσυνῃ· τοῦ Θεοῦ γὰρ ἡ Μήτηρ, μέλλει τῶν ἐπιγείων, πρὸς τὰ ἄνω ἀπαίρειν ἐνδόξως· ἣν ἐν ὕμνοις ἀεί, ὡς Θεοτόκον δοξάζομεν.

Κοντάκιον
Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Τῇ ἐνδόξῳ μνήμη σου ἡ οἰκουμένη, τῷ ἀϋλῳ Πνεύματι, πεποικιλημένη νοερῶς, ἐν εὐφροσύνῃ κραυγάζει σοι, Χαῖρε Παρθένε, Χριστιανῶν τὸ καύχημα.

Ο προφήτης Μιχαίας έζησε στην Ιερουσαλήμ το 748 – 696 π.Χ., επί των βασιλέων Ιωάθαμ, Άχαζ και Εζεκίου. Ανήκε στη φυλή του Ιούδα και γεννήθηκε στη Μορασθή, γι’ αυτό και ονομάσθηκε και Μορασθίτης. Ο Μιχαίας, σχεδόν σύγχρονος με τον προφήτη Ησαΐα, είναι έκτος από τους μικρούς λεγόμενους προφήτες. Η προφητεία του αποτελείται από επτά κεφάλαια. Στα πρώτα τρία, προαναγγέλλει την καταστροφή της Σαμάρειας. Στα επόμενα δύο μιλάει για την έλευση του Μεσσία και στα δύο τελευταία ελέγχει το λαό του Ισραήλ, που για να εξιλεωθεί ζήτα να κάνει διάφορες θυσίες στο Θεό, ενώ ο Μιχαίας του υπενθυμίζει το πραγματικό καθήκον που έχει στο Θεό, με την εξής ερώτηση: «Τί Κύριος ἐκζητεῖ παρὰ σοῦ ἀλλὰ ἡ τοῦ ποιεὶν κρῖμα καὶ ἀγαπᾶν ἔλεον καὶ ἕτοιμον εἶναι τοῦ πορεύεσθαι μετὰ Κυρίου Θεοῦ σου;» (Μιχαίας, στ’ 8). Δηλαδή, τι ζητάει από σένα ο Θεός, παρά μόνο να είσαι δίκαιος, ευσπλαγχνικός και πρόθυμος να πορεύεσαι σύμφωνα με τις εντολές του Κυρίου του Θεού σου; Μια διαχρονική υπενθύμιση, που ανταποκρίνεται φυσικά και στους ανθρώπους της εποχής μας. Γενικά, το βιβλίο του Μιχαία, που γράφηκε στην εβραϊκή, διακρίνεται για τη γλαφυρότητα και τη σαφήνεια των φράσεων του.
Να αναφέρουμε επίσης, ότι ο Μιχαίας, λόγω του ότι ήταν σφοδρός ελεγκτής των παρανομιών του Αχαάθ, βασιλιά του Ιούδα, καταδιώκετο απ’ αυτόν και σωζόταν φεύγοντας στα όρη. Αλλά όταν βασίλευσε ο γιος του Αχαάβ Ιωράμ, συνελήφθη απ’ αυτόν, μη ανεχόμενος τους ελέγχους του, κρεμάστηκε και έτσι θανατώθηκε. Το δε σώμα του περισυνέλεξαν οι συγγενείς του και το έθαψαν στη Μορασθή, κοντά στο πολυανδρίο Ενακείμ.

Ἀπολυτίκιον(Κατέβασμα)
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ὡς ὀρὸς περίοπτον, καὶ ἐμφανὲς ἀληθῶς, προεῖδες ἐν Πνεύματι, τὴν Ἐκκλησίαν Χριστοῦ, Μιχαία θεόπνευστε, ὅθεν οἱ εὐρηκότες, ἐν αὕτῃ σωτηρίαν, βαίνουσιν ὡς προέφης, ἐν ταὶς τρίβοις Κυρίου, γεραίροντες προφῆτα, τὴν πάνσεπτον μνήμην σου.

Ο Ιερομάρτυς Μάρκελλος, έζησε την εποχή του αυτοκράτορα Θεοδοσίου του Α’, του Μεγάλου. Καταγόταν από την Κύπρο, στην οποία και έλαβε κοσμικό αξίωμα, αναθέτοντάς του την διοίκηση του νησιού. Κατά την διάρκεια των κοσμικών του καθηκόντων, προσπάθησε να είναι πάντα δίκαιος, κάτι πού εξέπληξε τους πάντες στο νησί. Αργότερα έγινε ιερέας και έπειτα Επίσκοπος Απαμείας της Συρίας.
Ως Ποιμενάρχης, ήταν σωστός και δίκαιος και προσπαθούσε να βρίσκεται συνέχεια κοντά στα προβλήματα του ποιμνίου του. Αναδείχτηκε δε θερμός ζηλωτής της πίστεως, στον Χριστιανισμό, ανεγείροντας πολλές εκκλησίες και γκρεμίζοντας συγχρόνως πολλούς ειδωλολατρικούς ναούς. Σ’ ένα μάλιστα από αυτούς, ο οποίος δεν γκρεμιζόταν με τίποτα, έριξε αγιασμένο νερό και αμέσως ο ναός αυτός, που ήταν αφιερωμένος στον Δία, πήρε φωτιά και εξαφανίστηκε. Με αφορμή το γεγονός αυτό τον συνέλαβαν και τον έριξαν στην κάμινο. Μ’ αυτόν λοιπόν τον τρόπο ο Άγιος Μάρκελλος παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο.

Ο Άγιος Συμεών καταγόταν από την Τραπεζούντα, αλλά ζούσε και έκανε το επάγγελμα του χρυσοχόου στην Κωνσταντινούπολη. Κάποτε λοιπόν βρέθηκε σε μια συμπλοκή, μεταξύ χριστιανών και τουρκοεβραίων, και συκοφαντήθηκε ότι δήθεν μαχαίρωσε ένα τουρκοεβραίο. Οπότε συνελήφθη και κλείστηκε στη φυλακή, όπου παρέμεινε για 40 ήμερες. Μόλις βελτιώθηκε η υγεία του τραυματισμένου τουρκοεβραίου, υποχρεώθηκε ο Συμεών να καταβάλει στον παθόντα για νοσήλια 280 γρόσια. Μετά 10 ήμερες από την αποφυλάκιση του Συμεών, ο τουρκοεβραίος, παρά τη βελτίωση της υγείας του, υπέκυψε στα τραύματα του. Τότε ο Συμεών συνελήφθη και πάλι, και ο κριτής τον πίεζε να γίνει μωαμεθανός προκειμένου ν’ αποφύγει τη θανατική καταδίκη. Αλλά ο μάρτυρας θαρραλέα απάντησε. «Αν και μύριους θανάτους μου δώσετε, από την πίστη και την αγάπη του Ιησού Χρίστου, τον Κύριο μου και Θεό μου δεν χωρίζω». Τότε στις 14 Αυγούστου 1653 μ.Χ. τον κρέμασαν κάτω από έναν πλάτανο στην Κωνσταντινούπολη. Το μαρτύριο του Αγίου αυτού νεομάρτυρα, συνέγραψε ο Ιωάννης Καρυοφύλλης.

Κατά την ήμερα αυτή απετίθετο και πάλι ο Τίμιος Σταυρός στα ανάκτορα, ο όποιος ήταν εκτεθειμένος από του τέλους Ιουλίου (βλέπε 31 Ιουλίου και 1 Αυγούστου) προκειμένου να τον προσκυνήσουν οι πιστοί.

Ο Άγιος Ουρσίκιος έζησε στα χρόνια του βασιλιά Μαξιμιανού (286 – 305 μ.Χ.) και καταγόταν από την πόλη Σιβεντού της Άνω Ιλλυρίας. Ήταν στρατιωτικός και είχε φτάσει μέχρι και το βαθμό του τριβούνου. Καταγγέλθηκε στον Μαξιμιανό από κάποιον Ουάλεντα ότι είναι χριστιανός και παραπέμφθηκε στον έπαρχο Αριστείδη για ανάκριση. Αλλά ο Ουρσίκιος ομολόγησε με θάρρος την χριστιανική του πίστη και βασανίστηκε σκληρά και ποικιλοτρόπως. Επειδή όμως επέμενε να ομολογεί τον Χριστό, αποκεφαλίστηκε και έτσι έλαβε ένδοξα το στεφάνι του μαρτυρίου.