- Απόδοση της εορτής του Πάσχα
- Όσιος Συμεών ο Θαυμαστορείτης
- Όσιος Κυριακός εξ Ευρύχου Κύπρου
- Άγιος Μελέτιος ο στρατηλάτης και οι συν αυτώ Μάρτυρες Ιωάννης, Στέφανος, Σεραπίων ο Aιγύπτιος, Καλλίνικος ο μάγος, Μαρκιανή, Παλλαδία, και Σωσάννη, Κυριάκος και Χριστιανός τα Νήπια, δώδεκα κομήτες και τριβούνοι, Φήστος, Φαύστος, Μάρκελλος, Θεόδωρος, Μελέτιος, Σέργιος, Μαρκελλίνος, Φήλιξ, Φωτεινός, Θεοδωρίσκος, Μερκούριος και Δίδυμος, καθώς και άλλοι έντεκα χιλιάδες διακόσιοι οκτώ Μάρτυρες
- Άγιος Νικήτας ο Στυλίτης Πρεσλαβίας ο Θαυματουργός
- Άγιος Γρηγόριος Αρχιεπίσκοπος Νόβγκοροντ
- Απόδοση της εορτής του Πάσχα
Την Τετάρτη της έκτης εβδομάδας μετά το Πάσχα εορτάζουμε την Απόδοση της εορτής του Πάσχα. Αν και οι περισσότερες εορτές έχουν τη απόδοση τους την όγδοη ημέρα, η Απόδοση του Πάσχα εορτάζεται την 39η ημέρα.
- Όσιος Συμεών ο Θαυμαστορείτης.
Ο Όσιος Συμεών, έζησε την εποχή του αυτοκράτορα Ιουστίνου Β’ (574 μ.Χ.). Καταγόταν από την Έδεσσα, αλλά γεννήθηκε στην Αντιόχεια της Συρίας. Όταν ευρίσκετο στην ηλικία των πέντε ετών ένας τρομερός σεισμός κατέστρεψε μεγάλο μέρος της Αντιόχειας. Ανάμεσα στους νεκρούς ήταν και ο πατέρας του Ιωάννης, ο οποίος σκοτώθηκε όταν κατέρρευσε η στέγη του σπιτιού του. Η μητέρα του Μάρθα (4 Ιουλίου και 1 Σεπτεμβρίου) όμως, διασώθηκε διότι απουσίαζε από την πόλη όπως και ο Συμεών ο οποίος είχε πάει να προσκυνήσει το ναό του Αγίου Στεφάνου. Έκτοτε με φόβο θεού η Μάρθα ανέτρεφε και μεγάλωνε το γιο της.
Σε πολύ νεαρή ηλικία, πλήρης χάριτος και πνεύματος, ο Συμεών μετέβη στη Σελεύκεια, κοντά στο όρος του χωριού Πίλασα, σε κάποιο φημισμένο μοναστήρι όπου μόναζε ένας περίφημος ασκητής, ο Ιωάννης. Κοντά του ο Συμεών μελέτησε συστηματικότερα τις άγιες Γραφές και ασκήθηκε στην προσευχή και την ταπεινοφροσύνη. Γρήγορα έγινε παράδειγμα μίμησης και για τούς άλλους αδελφούς της Μονής. Μιμούμενος το διδάσκαλό του ανήγειρε στύλο και αφού ανήλθε επ’ αυτού, παρέμεινε προσευχόμενος επί δώδεκα έτη.
Όμως ο διάβολος ο οποίος μισεί το καλό και την πνευματική πρόοδο των ανθρώπων έβαλε κάποιο φθονερό συμμοναστή του να τον σκοτώσει με μαχαίρι, αλλά από θαύμα το χέρι του ξεράθηκε επί τόπου. Όμως ο αμνησίκακος Συμεών όχι μόνον δε θύμωσε αλλά και προσευχήθηκε θερμά στον πανσθενουργό Κύριο να θεραπεύσει τον αδελφό του όπως και έγινε.
Αργότερα ο όσιος αποσύρθηκε στο Θαυμαστό Όρος σ’ ένα τόπο όπου υπήρχαν μόνο ξερόλιθοι. Εκεί έζησε σκληρά ασκητική ζωή επί σαράντα πέντε έτη. Εκοιμήθη ειρηνικά και αξιώθηκε της αιωνίου μακαριότητας το 590 μ.Χ., σε ηλικία ογδόντα πέντε ετών.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι ο Όσιος Συμεών αξιώθηκε του χαρίσματος της προοράσεως και της θεραπείας κάθε ασθένειας. Έτσι προανήγγειλε την κοίμηση του διδασκάλου του, την κοίμηση του Αρχιεπισκόπου Εφραίμ (545 μ.Χ.), τους σεισμούς της Αντιόχειας και Κωνσταντινουπόλεως (557 μ.Χ.) και άλλα γεγονότα.
Θαυμαστόν Όρος, Μονή Αγίου Συμεών του Θαυμαστορείτη
Με κέντρο σύνθεσης το στύλο του αγίου Συμεών του Θαυμαστορείτη, ο οποίος είχε ανεγερθεί πάνω σε ένα λόφο ανάμεσα στην Αντιόχεια και τη Σελεύκεια, γνωστό ως Θαυμαστόν Όρος, με υψόμετρο 479 μ., δεξιά της όχθης του Ορόντη, περίπου 18 χλμ. δυτικά της Αντιόχειας, οικοδομήθηκε το μοναστήρι του Αγίου Συμεών. Είναι εν μέρει λαξευμένο στο βράχο και εγκλείεται μέσα σε έναν ορθογώνιο περίβολο, ο οποίος περικλείεται από αχανές περιτείχισμα. Το νέο συγκρότημα ακολούθησε ως πρότυπο το φημισμένο μεγάλο συγκρότημα του αγίου Συμεών Στυλίτη στο Καλάτ-Σιμάν. Οι χώροι του οργανώνονται γύρω από ένα κεντρικό οκτάγωνο, το οποίο περιλαμβάνει το στύλο άσκησης του αγίου. Το μοναστήρι με βεβαιότητα λειτούργησε τον 6ο αιώνα μ.Χ., καθώς και ανάμεσα στον 11ο και στο 13ο αιώνα μ.Χ. Σήμερα σώζονται ακόμα τα ερείπιά του και αποτελεί ένα από τα σπουδαιότερα μοναστικά συγκροτήματα της βόρειας Συρίας.
Ἦχος α’. Τοῦ λίθου σφαγισθέντος
Τῆς ἐρήμου πολίτης καὶ ἐν σώματι ἄγγελος, καὶ θαυματουργὸς ἀνεδείχθης, θεοφόρε Πατὴρ ἡμῶν Συμεών· νηστείᾳ ἀγρυπνίᾳ προσευχῇ, οὐράνια χαρίσματα λαβών, θεραπεύεις τοὺς νοσοῦντας, καὶ τὰς ψυχὰς τῶν πίστει προστρεχόντων σοι. Δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.
Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Ὡς ἀείφωτος λύχνος δωρεῶν τῆς ἀσκήσεως, ἐν τῷ Θαυμαστῷ Πάτερ Ὄρει, διαπρέψας ἀνέλαμψας, καὶ κλίμακα ἐκ γῆς, πρὸς οὐρανὸν, τὸν στῦλόν σου ὑπέθου ἀληθῶς, Συμεὼν θαυματοφόρε τοῖς εὐσεβῶς, προστρέχουσι τῇ Μάνδρᾳ σου. Δόξα τῷ δεδωκότι σου ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ, πᾶσιν ἰάματα.
Ἦχος α’.
Ὑπομονῆς στῦλος γέγονας, ζηλώσας τοὺς προπάτορας Ὅσιε, τὸν Ἰὼβ ἐν τοῖς πάθεσι, τὸν Ἰωσὴφ ἐν τοῖς πειρασμοῖς, καὶ τὴν τῶν ἀσωμάτων πολιτείαν ὑπάρχων ἐν σώματι, Συμεὼν Πατὴρ ἡμῶν Ὅσιε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Ἦχος β’. Τὰ ἄνω ζητῶν.
Τὰ ἄνω ποθῶν, τῶν κάτω μεθιστάμενος, καὶ ἄλλον οὐρανόν, τὸν στύλον τεκτηνάμενος, δι᾽ αὐτοῦ ἀπήστραψας, τῶν θαυμάτων τὴν αἴγλην Ὅσιε, καὶ Χριστῷ τῷ πάντων Θεῷ, πρεσβεύεις ἀπαύστως ὑπέρ πάντων ἡμῶν.
Ἦχος α’. Τὸν τάφον Σου Σωτὴρ.
Ἐν πέτρᾳ ῥιζωθείς, τῶν Χριστοῦ θελημάτων, ὡράθης ἐπὶ γῆς, ἐγειρόμενος στῦλος, στηρίζων ἐπιδείξεσιν, ἰαμάτων τὰ πέρατα· ὅθεν πίστει σου, ἐπιτελοῦντες τήν μνήμην, φωτιζόμεθα, ἀναβοῶντές σοι Πάτερ· Πρεσβείαις σου σῷζε ἡμᾶς.
Ὄρος κατοικήσας τὸ Θαυμαστόν, τὸν ἐξ αἰωνίων, ἀπαυγάζοντα θαυμαστῶς, ὀρέων Δεσπότην, δόξασας θείοις πόνοις, λαμπρῶς ἐθαυμαστώθης, Συμεὼν Ὅσιε.
- Όσιος Κυριακός εξ Ευρύχου Κύπρου.
Ἦχος α’.
Τῆς ἐρήμου πολίτης καὶ ἐν σώματι ἄγγελος καὶ θαυματουργὸς ἀνεδείχθης, Θεοφόρε Κυριακὲ πατὴρ ἠμῶν νηστεία, ἀγρυπνία, προσευχή, οὐράνια χαρίσματα λαβῶν, θεραπεύεις τοὺς νοσοῦντας, καὶ τᾶς ψυχᾶς τῶν πίστει προστρεχόντων σοί. Δόξα τῷ δεδωκότι σοὶ ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργούντι διὰ σοῦ πάσιν ἰάματα.
- Άγιος Μελέτιος ο στρατηλάτης και οι συν αυτώ Μάρτυρες Ιωάννης, Στέφανος, Σεραπίων ο Aιγύπτιος, Καλλίνικος ο μάγος, Μαρκιανή, Παλλαδία, και Σωσάννη, Κυριάκος και Χριστιανός τα Νήπια, δώδεκα κομήτες και τριβούνοι, Φήστος, Φαύστος, Μάρκελλος, Θεόδωρος, Μελέτιος, Σέργιος, Μαρκελλίνος, Φήλιξ, Φωτεινός, Θεοδωρίσκος, Μερκούριος και Δίδυμος, καθώς και άλλοι έντεκα χιλιάδες διακόσιοι οκτώ Μάρτυρες.
- Άγιος Νικήτας ο Στυλίτης Πρεσλαβίας ο Θαυματουργός.
Ο Άγιος Οσιομάρτυρας Νικήτας έζησε τον 12ο αιώνα μ.Χ. στην πόλη Περεγιασλάβλ της Ρωσίας. Εργαζόταν ως φοροεισπράκτορας του πρίγκιπα Ντολγκορούκιγ και εισέπραττε από τους φορολογούμενους τεράστια ποσά, που ήσαν υποχρεωμένοι να δίδουν για την οικοδόμηση της πόλεως και ενός ναού. Πέρασαν έτσι πολλά χρόνια. Αλλά ο φιλεύσπλαχνος Θεός, που θέλει όλοι να οδηγηθούν σε μετάνοια και να σωθούν, δεν εγκατέλειψε τον Νικήτα και προετοίμασε την οδό της επιστροφής του. Όταν μία ημέρα ο Νικήτας πήγε στην εκκλησία, άκουσε τα λόγια του Προφήτη Ησαΐα: «Λούσασθε καὶ καθαροὶ γίνεσθε, ἀφέλετε τὰς πονηρίας ἀπὸ τῶν ψυχῶν ὑμῶν ἀπέναντι τῶν ὀφθαλμῶν μου, παύσασθε ἀπὸ τῶν πονηριῶν ὑμῶν, μάθετε καλὸν ποιεῖν, ἐκζητήσατε κρίσιν, ρύσασθε ἀδικούμενον, κρίνατε ὀρφανῷ καὶ δικαιώσατε χήραν». Η κεκοιμημένη συνείδησή του ξύπνησε και οδηγήθηκε σε μεταμέλεια. Έτρεξε αμέσως στη μονή του Περεγιασλάβλ – Ζαλέσκϊυ, που ήταν αφιερωμένη στον Άγιο Νικήτα, έπεσε στα πόδια του πνευματικού και εξομολογήθηκε τα αμαρτήματά του.
Ο γέροντας πνευματικός, για να διαπιστώσει την ειλικρίνεια του εξομολογουμένου, του έδωσε την πρώτη εντολή: να σταθεί επί τρείς ημέρες στις πύλες της μονής και να ομολογεί δημοσίως τα αμαρτήματά του. Με βαθιά ταπείνωση ο Νικήτας έκανε υπακοή. Έτσι μετά από λίγο καιρό εκάρη μοναχός και άρχισε την σκληρή πνευματική ζωή και την άσκηση. Έσκαψε ένα κοίλωμα και εκεί τοποθέτησε ένα βράχο επάνω στον οποίο κάθισε φορώντας βαριές αλυσίδες, ως νέος Στυλίτης. Όμως μία νύχτα του 1196 μ.Χ., που ο Άγιος προσευχόταν και οι αλυσίδες του έλαμπαν σαν ασήμι, ληστές τον φόνευσαν και έκλεψαν τις σιδερένιες αλυσίδες που νόμιζαν ότι ήσαν πολύτιμες. Όταν απομακρύνθηκαν και κατάλαβαν ότι οι αλυσίδες ήταν κατασκευασμένες από σίδερο, τις πέταξαν στον ποταμό Βόλγα.
Ο Θεός όμως θέλησε να τιμήσει και αυτά τα ορατά σημεία του μαρτυρίου και της ασκήσεως του Οσιομάρτυρα Νικήτα. Μία νύχτα, ο ευλαβής ηλικιωμένος μοναχός Συμεών, που ασκήτευε στη μονή των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου του Γιαροσλάβλ, είδε επάνω από τον ποταμό τρείς φωτεινές ακτίνες. Αμέσως οι Πατέρες της μονής έτρεξαν, για να δουν τί συμβαίνει. Με δέος είδαν τις αλυσίδες του Οσίου Νικήτα να επιπλέουν. Με ευλάβεια τις πήραν και τις μετέφεραν στον τάφο του Οσίου. Όταν, μεταξύ των ετών 1420 – 1425, άνοιξαν τον τάφο του Οσίου, βρήκαν το ιερό λείψανό του άφθαρτο.
- Άγιος Γρηγόριος Αρχιεπίσκοπος Νόβγκοροντ.
