Ιταλοί κωμικοί, 1717, Ουάσινγκτον, National Gallery
Ο Ζαν Αντουάν Βαττώ (Jean-Antoine Watteau, 10 Οκτωβρίου 1684 – 18 Ιουλίου 1721), περισσότερο γνωστός με το όνομα Αντουάν Βαττώ (Antoine Watteau) ήταν Γάλλος ζωγράφος και ένας από τους πρώτους εκπροσώπους του ροκοκό. Μερικά από τα πιο δημοφιλή θέματά του αναπαριστούν σκηνές από το χώρο του θεάτρου.
Γιος ενός εμπόρου υφασμάτων ή κατ’ άλλους γιος οικοδόμου, ο Αντουάν Βαττώ έζησε σε μια πολυμελή οικογένεια. Ήδη σε ηλικία 10 ετών ξεκίνησε να ασχολείται με την ζωγραφική παίρνοντας μαθήματα από έναν επαγγελματία ζωγράφο, αρκετά γνωστό στη γενέτειρα του.
Το 1702 έφυγε στο Παρίσι, μόνος, χωρίς προστασία και οικονομική βοήθεια και ξεκίνησε να δουλεύει στα εργαστήρια διαφόρων ζωγράφων.
Τα σχέδιά του τράβηξαν την προσοχή του ζωγράφου Κλωντ Ζιλό, ο οποίος γύρω στο 1705 τον προσέλαβε ως βοηθό και μαθητευόμενο. Το έργο του Ζιλό, επηρεασμένο από τον Φραντσέσκο Πριματίτσο και τη σχολή του Φονταινεμπλώ, αντιπροσώπευε μια αντίδραση ενάντια στην επίσημη τέχνη της βασιλείας του Λουδοβίκου ΙΔ΄. Στο εργαστήριο του Ζιλό, ο Βαττώ γνώρισε τους χαρακτήρες της Κομέντια ντελ άρτε, ένα αγαπημένο θέμα του δασκάλου του, που αργότερα έγινε ένα από τα θέματά του.
Πέθανε το 1721, στα 37 του χρόνια από την φυματίωση.
Η τεχνική του
Η τεχνική του η οποία χαρακτηρίζει τον Αντουάν Βαττώ, είναι τα ωραία χρώματα, ο απαλός φωτισμός και τα ειδυλλιακά θέματα των πινάκων του.
Αντίθετα με την προσωπική του ζωή για την οποία δεν γνωρίζουμε σχεδόν τίποτα, για την καλλιτεχνική του παραγωγή γνωρίζουμε σχεδόν τα πάντα. Άφησε γύρω στους διακόσιους πίνακες, πλήθος σχεδίων και αρκετά χαρακτικά. Και όλα αυτά μέσα σε 15 μόλις χρόνια.
Ήρθε αντιμέτωπος με τον συντηρητικό ακαδημαϊσμό της εποχής του κι η αναγνώρισή του ήρθε πολύ αργότερα.
Συνήθιζε να ζωγραφίζει ειδυλλιακές σκηνές στην εξοχή με ανθρώπους να γλεντούν και να χαίρονται τη ζωή τους. Ονομαστές είναι, οι περίφημες «fêtes galantes» (σκηνές από υπαίθριες γιορτές).
-
Προσκύνημα στην νήσο των Κυθήρων, 1717, Παρίσι, Μουσείο του Λούβρου
Ο έρωτας στο γαλλικό θέατρο, 1714, Βερολίνο, Πινακοθήκη
-
Ο έρωτας στο ιταλικό θέατρο,1714, Βερολίνο, Πινακοθήκη
-
Embarquement pour Cythère (Επιβίβαση για τα Κύθηρα), 1718, Βερολίνο, Schloss Charlottenburg
-
Βενετσιάνικες γιορτές, 1718-19, Εδιμβούργο, Scottish National Gallery
-
Πιερότος ή Gilles, 1719, Παρίσι, Μουσείο του Λούβρου
-
L’Enseigne de Gersaint, 1720, Βερολίνο, Schloss Charlottenburg
