ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΟΓΚΑΣ
Αενάως γυναίκα
Η μοίρα σου όλη
Δακρυσμένη σκουριά σε πάλλευκο μάρμαρο,
Αλυτα αρχαία δεσμά
Σαν χρυσοκόκκινο περιδέραιο δένουν την πέτρα,
Δένουν το άσπιλο δέρμα του κοριτσιού,
Τα όμορφα γυμνά στήθη.
Μικρά υγρά κεχριμπάρια, ευωδιαστά
Αναβλύζουν στα ματοτσίνορα
Καθώς καρτερούν αενάως τους νέους καιρούς.
Τους άλλους καιρούς
Που όμως φέρνουν πάντα τον ίδιο νοτιά
Τους ίδιους πάντοτε έρωτες
Καμωμένους από τριμμένη σκουριά
Και άσπιλη πέτρα,
Το ίδιο ευωδιαστό κεχριμπάρι στα ματοτσίνορα!
Άλλοι καιροί από νέο σύννεφο και την παλιά βροχή
Και το ίδιο πάντοτε ανυπόφορο βάρος της αλυσίδας.
Κρίκοι περίτεχνοι
Σαν χρυσοκόκκινο περιδέραιο,
Περισφίγγουν το σώμα,
Που ωστόσο παραμένει τρυφερό αιωνίως σαν άνοιξη.
Το χέρι πάντα διάφανο,
Παραμένει λευκό αιωνίως.
Τα στήθη λευκά, μοσχολέμονα,
Κι η Ινώ αιωνίως θηλάζει το βρέφος που θα γίνει θεός,
Παραμένοντας λευκή στον αφρό των κυμάτων
Που αενάως πληρώνουν της θάλασσας το αδιαχώρητο.
Τι κι αν είδε μια λίμνη καυτή να κοχλάζει και να καίει τα σπλάχνα της.
Λευκή και ταυτόχρονα πύρινη,
Βήμα το βήμα, ανιχνεύει του κόσμου τα απόκρυφα κοίλα
Και δεν αφήνει σπιθαμή αδειανή.
Σπιθαμή που δεν θα δει μέσα της
Το φως και το σκοτάδι της
Δύοντας κι ανατέλλοντας αενάως.
Το γλυπτό ονομάζεται “Η Ελληνίδα Σκλάβα” και είναι του Αμερικανού γλύπτη Hiram Powers, 1844. Είναι εμπνευσμένο από την Garafilia Mohalby (ίσως Γαριφαλιά Μιχάλβεη) από τα Ψαρά. Οι γονείς της σφαγιάστηκαν στην καταστροφή των Ψαρών το 1824 και εκείνη συνελήφθη αιχμάλωτη από τους Τούρκους. Την εξαγόρασε ο Αμερικανός πρόξενος Joseph Langston σε σκλαβοπάζαρο στη Σμύρνη και την έφερε στη Βοστώνη το 1827. Το έργο υπήρξε σύμβολο για τους Αμερικανούς που αγωνίστηκαν για την κατάργηση της δουλείας.
