FRIEDRICH SCHILLER
Λόγια της πλάνης
ΑΚΟΥΩ τρία λόγια, που ’χουνε μια έννοια πολύ βαθιά·
μέσ’ στων ανθρώπων των καλών το στόμα τριγυρνούνε.
Μα ανώφελα βροντούν παντού, είναι καπνός και σκιά·
καθόλου δε μας ωφελούν, δε μας παρηγορούνε.
Είναι του ανθρώπου η ζωή με αυτά μια αιώνια πλάνη,
σκιές μονάχα κυνηγάει, όπου κανείς δεν πιάνει.
Πάντα για μια χρυσή εποχήν οι άνθρωποι μιλούν,
όπου τα δίκαια και καλά η δάφνη θα στολίσει.
Τα δίκαια και τα καλά αιώνια πολεμούν,
μα τον αιώνιο τον εχθρό κανείς δεν θα νικήσει.
Αν δεν τον πνίξεις τον εχθρόν επάνω στον αέρα,
παίρνει και πάλι δύναμη στη γη και ζει πιο πέρα.
Πιστεύουν πάντα οι άνθρωποι, πως θα παραδοθεί
η ευτυχία η άστατη στον ευγενή μια μέρα.
Κείνη με γέλια και χαρές το φαύλο ακολουθεί
και στον καλό δε θα δοθεί μια τύχη καλυτέρα.
Στη γη είναι ξένος ο καλός και φεύγει και πηγαίνει·
ζητεί ένα τόπο αθάνατο, που αιώνια εκεί θα μένει.
- Πιστεύουν πάντα οι άνθρωποι ότι ο νους θα βρει
την καθαρήν αλήθεια, που εδώ στη γη γυρεύει.
Τον πέπλο της το σκοτεινό να βγάλει δεν μπορεί
χέρι θνητό, μόνο ο άνθρωπος μαντεύει και πιστεύει.
Δένεις το νου με μια κενή λέξη, γεμάτη αέρα,
μα εκείνος τα δεσμά του σπάει και τρέχει παραπέρα.
Την πλάνην άφησε λοιπόν, ευγενική ψυχή,
και την ουράνια πίστη μας στα στήθη να κρατήσεις!
Ό,τι δεν άκουσε τ’ αυτί, το μάτι ό,τι στη γη
δεν είδε εδώ, το αληθινό, το ωραίο να ζητήσεις.
Έξω δε θα το βρεις, εκεί ο ανόητος το ζητάει.
Υπάρχει μέσα σου, η ψυχή σου αιώνια το γεννάει
Ματαφραστής: ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΒΟΡΕΑΣ*
Πρώτη δημοσίευση: “ΓΡΑΜΜΑΤΑ”. Μηνιαίο Λογοτεχνικό Περιοδικό. Διευθυντής: Κλέαρχος Στ. Μιμίκος. Τόμος τέταρτος, τεύχος 7, Ιούλιος 1943
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΙ ΕΔΩ:
Ο Φρίντριχ Σίλερ είναι ο πρώτος μεγάλος εκπρόσωπος του ρομαντικού κινήματος.
___________________________________
*Ο Θεόφιλος Βορέας (1873-4 Ιανουαρίου 1954), ήταν καθηγητής πανεπιστημίου. Γεννήθηκε στην Αθήνα (Μαρούσι), όπου έλαβε εγκύκλια μόρφωση για να συνεχίσει έπειτα την εκπαίδευσή του στη Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή. Στη συνέχεια, στράφηκε προς στις φυσικές επιστήμες και υπηρέτησε ως βοηθός του Δημητρίου Αιγινήτη στο Αστεροσκοπείο Αθηνών.
Τα ευρέα επιστημονικά του ενδιαφέροντα τον οδήγησαν στη Θεολογική Σχολή, όπου φοιτούσε, ενώ συγχρόνως παρακολουθούσε μαθήματα και στη Φιλοσοφική. Το 1895 έφυγε για τη Γερμανία και συνέχισε με φιλοσοφικές και ψυχολογικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας. Εκεί, μαθήτευσε κοντά στον καθηγητή Βίλχελμ Βουντ και εργάστηκε επιτυχώς στο ψυχολογικό του εργαστήριο, ενώ το 1899 αναγορεύτηκε διδάκτωρ Φιλοσοφίας.
Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα το 1900 διορίστηκε υφηγητής της Θεολογικής Σχολής και διευθυντής του διδασκαλείου Τριπόλεως, για να πάρει αργότερα μετάθεση για το Διδασκαλείο της Αθήνας. Το 1912 ανέλαβε καθήκοντα τακτικού καθηγητή Φιλοσοφίας στη Φιλοσοφική Σχολή, όπου και δίδαξε ως το 1939 και ξανά από το 1946 ως το 1949. Ήταν από τα πρώτα μέλη της ιδρυθείσας το 1926 Ακαδημίας Αθηνών και πρόεδρός της το 1936.
Το 1939 ο Βορέας έλαβε τιμητικό διδακτορικό από το Πανεπιστήμιο της Λειψίας. Το πιστοποιητικό του απένειμε ο Bernhard Rust, Υπουργός Επιστημών και Λαϊκής Παιδείας του Ράιχ, σε τελετή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ο Βορέας ως καθηγητής προσπάθησε να δημιουργήσει στην Ελλάδα παράδοση επιστημονικής φιλοσοφίας και ψυχολογίας. Ήταν ο εισηγητής της πειραματικής ψυχολογίας ως επιστήμης και ο ιδρυτής του πρώτου Ψυχολογικού Εργαστηρίου το 1925. Το ακαδημαϊκό έτος 1929-1930 εξελέγη πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παραχώρησε τη συλλογή του των 3.583 βιβλίων στο δήμο Αμαρουσίου και έτσι δημιουργήθηκε η Βορέειος βιβλιοθήκη, που συνολικά φιλοξενεί 18.000 τόμους όλων των επιστημών και των λογοτεχνικών ειδών. Ο Βορέας πέθανε στις 4 Ιανουαρίου 1954 από την εξασθένηση της καρδιάς του, έπειτα από εγχείριση στα νεφρά.
Με τον τίτλο Ακαδημαϊκά εκδόθηκε το συστηματικό έργο του, που περιλαμβάνει τα ακόλουθα:
- “Λογικήν” (1932)
- “Ψυχολογίαν” (1933)
- “Εισαγωγήν εις την Φιλοσοφίαν” (1935)
- “Ηθικήν” (1957)
- “Ανάλεκτα” (τόμ. 1-4, 1937-1940)
- “Ρυθμοί Αθανάτων” (τόμ. 1-3, 1935-1937).
Μετέφρασε τον Πίνδαρο (τόμ. 1-2, 1948), καθώς και άλλους κλασσικούς και νεότερους λυρικούς.
