Γιώργης Έξαρχος: …λες κι είναι ’δώ Λος Άντζελες

Κι αν γράφω τούτα, μέσα μου πονάω για την Γάζα /που –νεκρωμένη με σιωπή– κοιτάει η «παγκόσμια μάζα»!...

by ΓΙΩΡΓΗΣ ΕΞΑΡΧΟΣ

ΓΙΩΡΓΗΣ ΕΞΑΡΧΟΣ

…λες κι είναι ’δώ Λος Άντζελες

Χώρα θησαυροκυνηγών και κυνηγών ταλέντων
με ύπατα αξιώματα των «υψηλών ανέργων»
με πονηρούς μηχανισμούς και κέντρα εξουσίας
–μηχανισμούς και «απαράτ» της κομματοκρατίας–
και που δημόσια δηλούν πως «μόνο να προσφέρουν»
παλεύουν και επιθυμούν την προκοπή να φέρουν
–αγέλη από ανεπρόκοπους κοπάδι από αγύρτες
κυκλοφορούν στην αγορά στις πυροφόρες νύχτες–
σ’ έναν λαό που φανερά «μάζα» τον ονομάζουν
και σ’ εκλογές όταν τον πάν’ δοξάζουν και θαυμάζουν!…

*

Τόνε βαπτίζουν «στήριγμα για την δημοκρατία»
καθότι ασκεί δικαίωμα με την ψηφοφορία`
κάθε φορά που τον καλούν για δήμους, κυβερνήσεις
κι εκλέγουνε τους εκλεκτούς… καλούς στις κυβιστήσεις`
και νιώθει «αφέντης» ως λαός – λαός δούλων και σκλάβων
έρμαιο των πολιτικών κι όλων των σαλτιμπάγκων`
το μόνο του δικαίωμα ο πηγαιμός στην κάλπη
και την «δημοκρατία» τους έτσι να περιθάλπει
ανήμπορη, πάντα κουτσή, της λείπει το ’να πόδι
σαν αγελάδα ανήμπορη, σαν του ζυγού το βόδι!…

*

Με «κεντρικές επιτροπές», «συνέδρια», «αναλύσεις»
μ’ «αντίστιξη», «συνέργειες», και «εγκεφάλων πλύσεις»
αμήχανα τα «απαράτ» αναζητούν πελάτες
τους νέους να μαντρώσουνε ώστε «να βάλουν πλάτες»
να ηγηθούνε των πολλών – ως νέοι πρωτοπόροι
–πίσω απ’ το κάρο τ’ άλογο κι η ρόδα δεν προχώρει–
και τον χαμένο θησαυρό μαζί ν’ αναζητήσουν
κι ό,τι βρεθεί φαγώσιμο μαζί να ροκανίσουν
γιατί κανένα «απαράτ» όταν δεν έχει νέους
βήμα δεν πάει πιο μπροστά με γέρους μόν’ ωραίους
που «ο στόμας τους» απύλωτος είναι με μασελάκι
και ψεύτικους «κυνόδοντες» και μπόλικο σαράκι!…

*

Τα ξέρει αυτά το «σύστημα» και επιδίδονται όλοι
σε μια «ρουλέτα ρώσικη» να παίζουν με πιστόλι`
τους φαίνεται καλύτερη μια τέτοια αυτοκτονία
παρά ν’ αφήσουν «σ’ αχαμνούς» την όποια εξουσία`
γίνονται λαθροκυνηγοί, ύπουλοι χρυσοθήρες
παραβιάζουν ανοιχτές πορτάρες κι άλλες θύρες
και τους κρυμμένους θησαυρούς σε κούτες και κουτάκια
φροντίζουν να τακτοποιούν και μικροκασελάκια`
να βγουν κατόπιν στο «γυαλί» στο μέγα μεϊντάνι
–«όμφακες» λέει η αλεπού σταφύλια που δεν φτάνει–
να καυχηθούν «αμύθητο» πως θησαυρό κατέχουν
που σαν τα μάτια τους τα δυο φροντίζουν να τον έχουν
κι ας είναι «κουφιοκάρυδο» ή «σάπιο βαλανίδι»
ένα κουρέλι –τίποτα– διάσημο σκουπίδι
που με βαθιά «συναίσθηση» και άνευ αισθημάτων
σαν την Αλίκη –φαίνεται– στην Χώρα των Θαυμάτων!…

*

–Εγώ «ΗΠΑ και λάλησα» δεν έχω αμαρτία
και στων «Γραικύλων» τους αγρούς δεν θα με βρεις φυτεία`
πατώ σε Γη που μ’ αίματα αιώνες ποτισμένη
ανθίζουν ρόδα κόκκινα – κι ουδείς ποτέ προσμένει
να έρθουνε «θεόσταλτοι» προφήτες και σωτήρες
φέρνοντας «νέο άνεμο» από ανεμιστήρες…
Κι αν γράφω τούτα, μέσα μου πονάω για την Γάζα
που –νεκρωμένη με σιωπή– κοιτάει η «παγκόσμια μάζα»!…

*

–Καημένε «αυτοκράτορα» και «κουφιοκεφαλάκη»
με τα φτερά του κόκορα … παλάτι το τσαρδάκι
και κομπορρημονείς φτωχέ σαν πλούσιος και μέγας
λες κι είν’ εδώ Λος Άντζελες, Χόλιγουντ και Λας Βέγκας…
Καημένε «αυτοκράτορα» και «τζάμπα επαναστάτη»
σού έδωσαν κιβώτιο, το κάνεις κασελάκι…
Κι αν κάποιοι τ’ αποφάσισαν κι είπαν «Άρατε Πύλες»
νεκροί και ζωντανοί πολλοί φυλάγουν Θερμοπύλες…

Σχετικά Άρθρα

Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, δίνετε την συγκατάθεσή σας για την χρήση των cookies. Aποδοχή

Social Media Auto Publish Powered By : XYZScripts.com