Γιώργης Έξαρχος : …σαν γενώ φελί πεπόνι

Και σαν σβήσει το Φεγγάρι στης Ηώς το λυκαυγές / μες στην μοναξιά μου μόνος παραμένω εκκρεμές!...

by ΓΙΩΡΓΗΣ ΕΞΑΡΧΟΣ

ΓΙΩΡΓΗΣ ΕΞΑΡΧΟΣ

…σαν γενώ φελί πεπόνι

Έχω πρόβατα και γίδια, κατσικάκι και αρνιά
και συντρόφισσα μια κούκλα, μια γλυκιά ομορφονιά`
μέρα νύχτα στα λιβάδια σ’ όλες τις βουνοπλαγιές
σε χορτάρια και βοτάνια, φτέρες, πεύκα, κουμαριές`
με κορυδαλλούς, κοτσύφια, πέρδικες και αετούς
με τσακάλια, αλεπούδες, λύκους, φίδια και ασβούς`
σε ποτάμια και βρυσούλες, σπήλαια, νεροσυρμές
με νεράιδες μαγίστρες, μούσες κι άλλες καλλονές`
και στις δώδεκα –τις νύχτες– σε γεφύρια, στο νερό
κατεβάζω όλα τ’ αστέρια και μ’ αυτές στήνω χορό!…

*

’Κεί περνούνε κι οι διαβόλοι με κλαρίνα και βιολιά
κι οι ασώματοι αγγέλοι μ’ ανθοδέσμες αγκαλιά`
κάποια νύχτα δε συνέβη κάτι ωραίο μαγικό
«το χλωμό το παλικάρι» ήρθε από τον ουρανό `
όλοι κάτσαμε τριγύρω τι είχε να μας διηγηθεί
τι’ ναι αυτό οπού τον φέρνει έτσι ξαφνικά στην γη…
«Είμαι» λέει «το Φεγγάρι, της νυχτιάς ο αρχηγός
σ’ οδοιπόρους και ξενύχτες το λυχνάρι κι ο οδηγός`
με μπερδεύουν με κορίτσι και Σελήνη με καλούν
κι όταν με κοιτούν στα μάτια, ίσως και μ’ ερωτευτούν`
μα εγώ γελώ και ξέρω, σαν γενώ φελί πεπόνι
τους τρομάζω κι αποφεύγουν μες στην νύχτα να ’ναι μόνοι»!…

*

—Ε, ρε, γλέντια, πανηγύρια, με του Πάνα τα παιδιά
στα λαγκάδια και στις στρούγκες με βοριά και με νοτιά`
κι όταν ξεμυτίζει ο γκιώνης και το κλάμα αρχινά
ρίχνει ουρλιαχτά ο λύκος και η αλεπού κινά
το ταξίδι για τον κάμπο σε κοτέτσια χωρικών
μπας κι αρπάξει κάποια κότα ή κανένα πετεινόν…
Τα σκυλιά σαν μυριστούνε άγρια πώς αλυχτούν
μα ζουλάπια στο κυνήγι για να πάρουν δεν μπορούν`
είναι φύλακες στην στάνη – συνεπέστατοι φρουροί
-τότε βγάζει το φουστάνι η κυρά μου, το «ουρί»-
και παλιόσκυλα, ζαγάρια όσοι τα κατηγορούν
την δουλειά τους αυτά κάνουν όσο πιο πιστα μπορούν!…

*

–Στον βουκολικό μας βίο δεν υπάρχουν πια βουκόλοι
έχουν γίνει μάλλον «πώλοι», ξιπασμένοι και χαχόλοι`
πού διακοπές θα κάνουν και ποιανού το βιος θα φάνε
και η μόνη έγνοια που ’χουν: τι θα πιούνε, πού θα πάνε…

*

Και σαν σβήσει το Φεγγάρι στης Ηώς το λυκαυγές
μες στην μοναξιά μου μόνος παραμένω εκκρεμές!…

Σχετικά Άρθρα

Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, δίνετε την συγκατάθεσή σας για την χρήση των cookies. Aποδοχή

Social Media Auto Publish Powered By : XYZScripts.com