Κατά τα εφήμερα μέτρα της αγοράς…

Απαντούν: Κωνσταντίνος Μπούρας, Πέρσα Κουμούτση, Θάνος Κονδύλης, Αντώνης Σιμιτζής και Μάνος Κοντολέων

  • ΝΙΚΟΣ ΛΑΓΚΑΔΙΝΟΣ

Τι διάβασαν οι συγγραφείς μας, ποια βιβλία ξεχώρισαν, τι πιστεύουν για τη λογοτεχνική αξιοποίηση των γεγονότων που ενέσκηψαν τα τελευταία χρόνια στην πατρίδα μας (οικονομική κρίση, πανδημία κ.ά.) και πώς βλέπουν την εξέλιξη των ελληνικών Γραμμάτων;; Μια ανίχνευση κάνουμε και οι απαντήσεις, ολίγον βαρύθυμες, δείχνουν πολλές κατευθύνσεις και ο καθένας αφού έχει τη δική του άποψη είναι προφανές ότι και οι αναγνώστες έχουν τη δική τους. Εάν αφεθούμε στις εντυπώσεις που μας αφήνουν τα δημοσιεύματα των εφημερίδων και των περιοδικών, το συμπέρασμα είναι ότι όλα βαίνουν καλώς για την ελληνική λογοτεχνία και για το βιβλίο γενικότερα. Πληθώρα βιβλίων εκδίδονται σχεδόν καθημερινά, καινούργιοι συγγραφείς εμφανίζονται, πολλοί υποδύονται τους κριτικούς, η διαφημιστική πρακτική στην ημερήσια διάταξη… Θα λέγαμε, πάντως, ότι είναι δύσκολο για τον αναγνώστη να αγοράσει το βιβλίο που θα ικανοποιούσε τις προσωπικές αναζητήσεις του. Παρασύρεται πολύ εύκολα από τη διαφήμιση…

Δεν θελήσαμε να κάνουμε έρευνα για τα ζητήματα που άπτονται της πνευματικής στάθμης της κοινωνίας μας, που τα τελευταία χρόνια συνθλίβεται στις μυλόπετρες μιας κρίσης με πολλές διακλαδώσεις. Δεν ξέρουμε αν υπάρχει κρίση πνεύματος. Όμως πιστεύουμε ότι υπάρχει κρίση χαρακτήρων κι αυτό φαίνεται στην καθημερινή μας ζωή και απλώνεται σε όλους τους τομείς του εποικοδομήματος. Κάποτε το βιβλίο ήταν κάθε φορά μια ωραία έκπληξη και μια παρουσίαπολυσήμαντη. Τώρα, είναι αλαλαγμός για να πιάσει την αγορά.

Θέσαμε λοιπόν τέσσερα ερωτήματα σε πέντε γνωστούς συγγραφείς για να δημιουργηθεί το πλαίσιο για μια συζήτηση. Δεν ξέρουμε αν “έπιασε”. Απευθυνθήκαμε στους Κων/νο Μπούρα, Πέρσα Κουμούτση, Θάνο Κονδύλη, Αντώνη Σιμιτζή και Μάνο Κοντολέων. Απάντησαν με το δικό τους τρόπο:

  • Ποια ήταν τα αγαπημένα σας αναγνώσματα στο διάστημα των δώδεκα τελευταίων χρόνων;

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΟΥΡΑΣ: Οι νέοι σύγχρονοι ποιητές που γράφουν στην διαχρονική ελληνική γλώσσα με ρυθμό και μουσική αίσθηση της αρμονίας, στην οποία περιλαμβάνεται η αντίστιξη. Συνεκδοχή, αντίστιξη, ασύνδετο (και πολυσύνδετο) σχήμα, διασκελισμοί, τομές, εσωτερικές ομοιοκαταληξίες και «αναπνοές» του στίχου αυξάνουν την εκ γενετής δραματικότητα τής ελληνικής ποίησης.

ΠΕΡΣΑ ΚΟΥΜΟΥΤΣΗ: Αγαπημένα αναγνώσματα είναι εκείνα που με καθηλώνουν, που έχουν κάτι καινούριο να μοιραστούν με τον αναγνώστη και που βέβαια ξεφεύγουν από την πεπατημένη. Τα τελευταία χρόνια η λογοτεχνική παραγωγή, τόσο η εγχώρια, όσο και η διεθνής, ήταν πλούσια και εξαιρετικά αξιόλογη και το αποδίδω στα συνταρακτικά γεγονότα που έλαβαν χώρο σε παγκόσμιο, αλλά και εθνικό επίπεδο και που άλλαξαν άρδην το πολιτικοκοινωνικό τοπίο, επέδρασαν στους προβληματισμούς και επομένως στη θεματολογία των βιβλίων. Λόγω της διττής επαγγελματικής μου ταυτότητας, διάβασα πολλά αναγνώσματα τα τελευταία χρόνια, αυτά που μένουν πάντα χαραγμένα στη μνήμη- εκτός από τα έργα που, ‘αποδεδειγμένα’, αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της παγκόσμιας λογοτεχνίας, είναι εκείνα που μεταφράζω, διότι αφενός, έχω πια την πολυτέλεια να τα επιλέγω με εξόχως αυστηρά κριτήρια, κι αφετέρου, η ‘ανάγνωση τους, κυρίως κατά τη μετάφραση, είναι βαθύτερη και ουσιαστικότερη.

ΘΑΝΟΣ ΚΟΝΔΥΛΗΣ: Από την Ξένη λογοτεχνία μου άρεσε πάρα πολύ το Πορτραίτο του Dorian Grey μυθιστόρημα του Oscar Wilde και από την Ελληνική λογοτεχνία διάβασα με πολλή ευχαρίστηση διάφορα βιβλία που αφορούν την ιστορία της ελληνικής Σμύρνης. Ανάμεσα σε αυτά ξεχωρίζω το βιβλίο του Giles Milton, Ο χαμένος παράδεισος. Επίσης το βιβλίο του Lοu Ureneck, η μεγάλη φωτιά. Και τα δύο αφορούν την καταστροφή της Σμύρνης αλλά από μία διαφορετική Σκόπια. Το πρώτο από τη σκοπιά των Ευρωπαίων λεβαντίνων που ζούσαν στη Σμύρνη μέχρι την καταστροφή της το 1922 και το δεύτερο από την πλευρά των Αμερικανών που έφτασα στην πόλη με πολεμικά πλοία τις ημέρες λίγο πριν την καταστροφή της.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΙΜΙΤΖΗΣ: Στα δώδεκα τελευταία χρόνια, έχω διαβάσει τουλάχιστον 100 βιβλία, και είναι μάλλον λίγα. Τώρα πια, μπορώ να θυμηθώ, αυτά που έχω γύρω μου: α) «Στο Σπίτι», τού Bill Brayson, (Μεταίχμιο), που μιλά για την μεσαιωνική και αναγεννησιακή αγγλική κοινωνία. Τεράστιο, και εξαιρετικά ενδιαφέρον! (Μετάφραση Κ. Πανσέληνος). β) «Το ψάρι μέσα μας», τού Neil Shubin, που αποδεικνύει ότι προερχόμαστε από τα ψάρια! Ένα βιβλίο γεμάτο εκπλήξεις…(Κάτοπτρο). (μετ. Παναγ. Δεληβοριάς). γ) «Τα όνειρα» τού Στέφαν Κλάιν, που μόνο για όνειρα δεν μιλά! Είναι το δεύτερο ξένο βιβλίο που ο συγγραφέας του δεν έχει δει, ή πιθανόν ένα! στη ζωή του, όνειρο! Υποψιάζομαι ότι λόγω άγριας οινοποσίας ή γενικού αλκοολισμού, πέφτουνε για ύπνο τύφλα, οπότε και δεν μπορούν να δούνε ή δεν θυμούνται το πρωί όνειρο… Σαν να μιλούσε για το…Φεγγάρι! (Εκδ. Κρήτης), (Απόδοση Παν. Δρεπανιώτης). δ) «Καταρρέω», τού Τάσου Λιγνάδη. Θαυμάσιο! Εξαιρετικό! Παλιό 40 χρόνων. Από άρθρα του σε εφημερίδες. (Νομίζω «Καθημερινή» και «Μεσημβρινή» (Ακρίτας). ε) Το μυθιστόρημα τής Όλγας Μπακοπούλου, μιας καινούργιας Ελληνίδας συγγραφέως, «lipstick». Αρκετά ενδιαφέρον, από την τρέχουσα κοινωνία μας, που αφορά την γυναικεία ομοφυλοφιλία… (Δωδώνη) στ) Το μυθιστόρημα τού Βασίλη Ξηρού, «Η ερωτική αφύπνιση ενός νέου τής επαρχίας», πολύ καλό. (Κέδρος). στ) «Τι είναι δίκαιο;» Του Απόστολου Σ. Γεωργιάδη. Εξαιρετικό! Σε εισάγει στην έννοια τού Δικαίου, πότε είναι, τι είναι, και ποιοι οι κανόνες του… Φυσικά απευθύνεται σε όσους δεν είναι Νομικοί, αν και σ’ αυτούς μάλλον –πότε-πότε- θα χρειάζεται. Είναι αναλυτικό, απλό, που θα πρέπει να το έχεις πρωτο-πρώτο στη βιβλιοθήκη σου, σε κάθε αναζήτηση! (Παν/κές Εκδόσεις Κρήτης). ζ) «Η προέλευση των Ελλήνων» τού Άρη Πουλιανού. Εξαιρετικό! Από πού ερχόμαστε (και ίσως πού πάμε…). Εγκαρδιωτικό! (Εκδόσεις;) η) «Γράμματα στον Κάστορα», από την Σιμόν ντε Μπωβουάρ. (Μετάφραση Κατ. Λάμψα). (Γλάρος). Επιστολές τού Σαρτρ στην Σιμόν. (Επειδή έχω διαβάσει πολλά από τα βιβλία της, μου έχει μείνει η εντύπωση ενός σαδο-μαζοχιστικού έρωτα, αντι-ανθρώπινου…) Από τα βιβλία της, μπορούν να γίνουν αμέτρητα θεατρικά έργα! θ) «Σύντομες απαντήσεις στα μεγάλα ερωτήματα τού Stephen Hawing. (Πατάκης) (Μεταφρ. Ανδρ. Μιχαηλίδης). Έχω μέσα αμέτρητες σημειώσεις, με πάνω-πάνω «Είναι ένα αριστούργημα!». «Δεν υπάρχει επιστημονικό βιβλίο που να μην αναφέρεται στους Αρχαίους μας!» Αυτά τα θέματα με εξουσιάζουν, επειδή – από μικρό παιδί- στο σπίτι μας, τα συζητούσαμε με βάση την «Λαϊκή Αστρονομία» του περίφημου Γάλλου Φλαμαριόν, έκδοσης 1920; Κάτι τέτοιο… ι) «Το χρονικό του χρόνου» τού Στέφεν Χόκινς (Κάτοπτρο). (Μεταφρ. Κ. Χάρακας). ια) «Το Κοράνιο». (Από το Βήμα). Το είχα μελετήσει, σε άλλη έκδοση, όταν ήμουν στο στρατό… (Απόδοση στη Νεοελληνική Γ.Ι. Πεντάκης) ιβ) Από την «Καθημερινή», η σειρά 4 τόμων «Η Ευρώπη μετά τον πόλεμο» τού Tony Judt Μετάφραση, Νικηφόρος Σταματάκης. Πολύ ενδιαφέρον, διαφωτιστικό! ιγ) «Εμβατήριο οπισθοπορείας) Νίκου Λαγκαδινού, (Εκδόσεις Δυτικός Άνεμος). Πρωτότυπο! ιδ) Κλιματική αλλαγή, Εμμανουέλας Δούση, (Εκδ. Παπαπαδόπουλος). Συνοπτικό, απογοητευτικό! Όχι το βιβλίο, αλλά από τις δήθεν προσπάθειές μας να αποφύγουμε την κλιματική αλλαγή. «Τα παιδία παίζει»!

ΜΑΝΟΣ ΚΟΝΤΟΛΕΩΝ: Μιας και διαβάζω τουλάχιστον τρία βιβλία το μήνα, δεν μπορώ ούτε να επιλέξω, μήτε και να είμαι συγκεκριμένος. Αρκετά πάντως από τα ξένα μυθιστορήματα ξένων λογοτεχνών (νεότερων, αλλά παλαιών) της αγγλικής, της γαλλικής και της γερμανικής κυρίως γλώσσας.

  • Ποια από τα ποιητικά ή πεζά έργα που δημοσιεύτηκαν στο ίδιο διάστημα, θεωρείτε καλύτερα;

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΟΥΡΑΣ: Είναι νωρίς να ξεχωρίσω έργα. Ξεχωρίζουν όμως κάποια πρόσωπα, μορφές που κινούνται χορευτικά κι αντίθετα στα παγκόσμια αισθητικά ρεύματα, όπως οι πέστροφες. Είναι νωρίς όμως να προδιαγράψεις το μέλλον ή την πτώση τους. Η πορεία τους όμως υπόσχεται πολλά. Επενδύω στους νέους. Είμαι ο μόνος κριτικός Λογοτεχνίας και Θεάτρου που μελετά και παρακολουθεί την πρωτογενή παραγωγή εκ του σύνεγγυς, χωρίς παρωπίδες, προκαταλήψεις και στεγανά… Αυτό μού έχει ήδη αναγνωριστεί και θα επιτείνω τις προσπάθειές μου στο μέλλον…

ΠΕΡΣΑ ΚΟΥΜΟΥΤΣΗ: Τα πεζά έργα είναι πολλά, το ίδιο και τα ποιητικά που έπεσαν στα χέρια μου, επιτρέψτε μου όμως να μην αναφερθώ σε κάποια συγκεκριμένα, διότι θα αδικούσα τα υπόλοιπα.

ΘΑΝΟΣ ΚΟΝΔΥΛΗΣ: Με την ποίηση γενικά δεν ασχολούμαι μιας και είναι ένα κομμάτι της λογοτεχνίας μέχρι σήμερα δεν μ΄έχει απασχολήσει σοβαρά. Από την άλλη υπάρχουν αρκετά έργα κυρίως ιστορικά αλλά και μυθιστορήματα τα οποία αξίζουν τον κόπο να διαβαστούν αλλά και να μείνουν στις βιβλιοθήκες μας. Είναι πολύ δύσκολο να κάνω επιλογή και να αποκλείσω κάποια άλλα.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΙΜΙΤΖΗΣ: Δεν είναι εύκολο… Πάντως: Από αυτά που ανέφερα, τα «α, β, δ, στ, ζ, ιγ, ιδ)».

ΜΑΝΟΣ ΚΟΝΤΟΛΕΩΝ: Εφόσον δεν παρακολουθώ συστηματικά την ποιητική παραγωγή, δεν μπορώ να έχω άποψη.

  • Πιστεύετε ότι αξιοποιήθηκαν λογοτεχνικά τα γεγονότα που έλαβαν χώρα αυτά τα χρόνια (πολιτική και οικονομική κρίση, πανδημία κ.λπ.);

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΟΥΡΑΣ: Φυσικά. Η Κρίση παντός είδους είναι η πρώτη ύλη, το καύσιμο υλικό τής λογοτεχνικής και καλλιτεχνικής δημιουργίας (είναι αλληλένδετες εξάλλου). Μακάρι να μην ξαναχρειαστεί να γράψει ποτέ κανείς μας ποίημα, αλλά ο πόλεμος μάς πολιορκεί μέσα κι έξω, στις στενές διαπροσωπικές και στις ευρύτερες κοινωνικές μας σχέσεις. Τα συμφέροντα χωρίζουν τους ανθρώπους. Και τα συμφέροντα δεν είναι πάντα «καλά». Μήτε αγαθά προσκομίζουν.

ΠΕΡΣΑ ΚΟΥΜΟΥΤΣΗ: Έχω την εντύπωση πως ναι, άλλωστε η ιδία η φυσιογνωμία της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας, άλλαξε άρδην τα τελευταία δέκα χρόνια, κυρίως μετά την οικονομική κρίση και έπειτα, και εννοείται ότι δεν είναι τυχαίο αυτό. Θεωρώ ότι τα γεγονότα, παρά την τραγικότητά τους, τις καταστροφικές τους συνέπειες, την αρνητική τους διάσταση, αν θέλετε, επέδρασαν και λειτούργησαν θετικά ως προς τη στροφή που έκαναν οι συγγραφείς σε σκέψεις και ιδέες που τώρα έχουν να κάνουν έντονα με κρίσιμα κοινωνικά και υπαρξιακά ζητήματα, ‘αφαιρώντας’ από τον άλλοτε-μάλλον- εγωκεντρικό και εσωστρεφές χαρακτήρα της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας. Αυτό συνέπεσε με την εμφάνιση νέων και αξιόλογων δημιουργών που έφεραν μια φρέσκια οπτική / πνοή στα σύγχρονα γράμματα.

ΘΑΝΟΣ ΚΟΝΔΥΛΗΣ: Νομίζω όχι αρκετά και ο λόγος είναι ότι ο Έλληνας μυθιστοριογράφος δεν ασχολείται το αυτό με τα ηλεκτρικά γεγονότα ή με τα γεγονότα που διαδραματίζονται στο σήμερα. Κυρίως ψάχνουν να βρουν θέματα τα οποία άπτονται του έρωτα, της αγάπης και της φαντασίας, τα οποία συγκινούν πολύ περισσότερο τον σύγχρονο Έλληνα αναγνώστη.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΙΜΙΤΖΗΣ: Από λογοτεχνικά βιβλία δεν ξέρω. Ίσως είναι ακόμη νωρίς. Αλλά από άρθρα στις εφημερίδες, Ναί!

ΜΑΝΟΣ ΚΟΝΤΟΛΕΩΝ: Όχι, κατά την άποψή μου, σε ικανοποιητικό βαθμό και βάθος.

  • Ποια είναι η γνώμη σας για την εξέλιξη των ελληνικών γραμμάτων;

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΟΥΡΑΣ: Από το καλό στο καλύτερο. Αφού ξεπεράσαμε την καθυστερημένη εισαγωγή ξένων «πρωτοποριών», με αποκορύφωμα την περίφημη αποδόμηση, γυρίσαμε επιτέλους στις ρίζες και στον πολιτισμικό μας εαυτό, όχι για να ομφαλοσκοπηθούμε αλλά για να ανασυνταχθούμε και να εμπλουτίσουμε την αυτογνωσία μας. Η γλώσσα είναι το όπλο μας κι ο μόνος αναγνωρίσιμος κώδικάς μας προς τα έξω. Προβήκαμε λοιπόν προκειμένου να επιβιώσουμε σε ένα πολιτισμικό «ποιοτικό άλμα» (όπως το οραματιζόταν ο Δανός φιλόσοφος Σόρεν Κίρκεγκααρντ). Κι όπως συμβαίνει πάντα στην Κβαντική Φυσική, όταν ένας υπερβαίνει τα όρια και σπάει τα ρεκόρ, το πράττει εξ ονόματος του ανθρωπίνου είδους και τότε όλοι μας μπορούμε να διαπράττουμε «θαύματα», κι ακόμα περισσότερα (όπως λέει ο αναληφθείς Θεάνθρωπος στην Βίβλο). Είμαι αισιόδοξος και χαρούμενος που ζούμε στην Ελλάδα και γράφουμε σε αυτήν την εύπλαστη γλώσσα.

ΠΕΡΣΑ ΚΟΥΜΟΥΤΣΗ: Όπως ανέφερα η εξέλιξη ήταν αισθητή, κυρίως ως προς τον τρόπο που οι συγγραφείς προσεγγίζουν πλέον τα θέματά τους, τις ιδέες και τον τρόπο που τις προβάλλουν. Διακρίνω επίσης μια πιο αλληγορική διάσταση στα περισσότερα βιβλία που κυκλοφορούν, και ‘οικονομία’ στις περιγραφές, γεγονός που με χαροποιεί ιδιαίτερα. Πιστεύω ότι στο επόμενο διάστημα, αν το επιτρέψουν και οι περιστάσεις, θα αναδειχθεί μια σημαντική νέα γενιά ελλήνων συγγραφέων που θα μπορούν πλέον να ανταγωνίζονται επάξια τους ομοτέχνους τους στο εξωτερικό. Ήδη έχουν γίνει αξιόλογες προσπάθειες προς αυτή την κατεύθυνση από αρμόδιους φορείς.

ΘΑΝΟΣ ΚΟΝΔΥΛΗΣ: Νομίζω ότι στη σημερινή περίοδο γενικώς τα Ελληνικά Γράμματα περνούν μία περίοδο κρίσης. Αυτό φαίνεται και από τις πωλήσεις το λόγο τεχνικών και λοιπών κειμένων που εκδίδονται κάθε χρόνο στη χώρα μας. Εφόσον το κράτος δεν βοηθάει αυτό τον τομέα με κανένα τρόπο νομίζω δεν μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι  και για την πορεία των ελληνικών γραμμάτων στο άμεσο μέλλον.  Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να εμπλακεί το κράτος σε αυτή τη διαδικασία ώστε να ωθήσει τους νεοέλληνες στην ανάγνωση όπως για παράδειγμα να δημιουργήσει προγράμματα φιλαναγνωσίας μέσα στα σχολεία. Επιπλέον να δημιουργήσει κρατικούς διαγωνισμούς αλλά και προγράμματα προώθησης των γραμμάτων σε κάθε επίπεδο της ελληνικής κοινωνίας.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΙΜΙΤΖΗΣ: Για την εξέλιξη τών ελληνικών γραμμάτων, η γνώμη μου είναι απογοητευτική! Η Μέση Εκπαίδευση (πλην προφανώς εξαιρέσεων) δεν υπάρχει πια! Ό,τι γίνεται στα φροντιστήρια, τα οποία οι μαθητές προτιμούν από το σχολείο. Στο σχολείο πηγαίνουν για να περνούν την ώρα τους! Αυτό ισχύει από τις ηλικίες τής αφυπνισμένης ήβης και μετά! Όταν βρέθηκα σε Δημοτικά ή στις τάξεις τού Γυμνασίου, έκανα μαζί τους ζηλευτές συζητήσεις για την πολύμορφη πια Τέχνη! Με ερωτήσεις ώριμων σε ηλικία ατόμων! Έφευγα από τις τάξεις τους συγκινημένος και μαγεμένος! Στους άλλους ΜΗΔΕΝ! Όμως – ως προς τη γλώσσα μας- υπάρχει μια μεγάλη αλήθεια! Εάν δεν ξέρεις Αγγλικά, δεν βρίσκεις δουλειά ούτε στην Ελλάδα!! Και όσο καλλίτερα τα γνωρίζεις τόσο περιζήτητος είσαι, εδώ και σε όποια άλλη χώρα τού Εξωτερικού… Τι να τα κάνεις τα Ελληνικά; Δεν ακούς τους καινούργιους δημοσιογράφους; Λοιπόν; «Αλίμονο στους νέους…»

ΜΑΝΟΣ ΚΟΝΤΟΛΕΩΝ: Οδηγείται κάπως άναρχα σε μια εσωστρέφεια

***

Ο Κωνσταντίνος Μπούρας είναι θεατρολόγος, ποιητής, κριτικός θεάτρου Γεννήθηκε στην Καλαμάτα κι από το 1977 ζει στην Αθήνα. Συγγραφέας 40 εκδοθέντων βιβλίων, κριτικός θεάτρου και βιβλιοκριτικός. Είναι διπλωματούχος μηχανολόγος μηχανικός τού Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (1985), αριστούχος τού Τμήματος Θεατρικών Σπουδών τού Πανεπιστημίου Αθηνών (1994) και κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος θεατρολογίας τού γαλλικού Πανεπιστημίου Paris III – La nouvelle Sorbonne (D.E.A. Etudes Théâtrales, 1998). Αριστούχος διδάκτωρ του Τμήματος Ξένων Γλωσσών, Μετάφρασης και Διερμηνείας του Ιονίου Πανεπιστημίου στην Κέρκυρα (2019). Θεατρικά του έργα με αρχαιοελληνικά θέματα έχουν παρασταθεί σε θέατρα τής Ελλάδας και του εξωτερικού. Αρθρογραφεί σε εφημερίδες και περιοδικά. Δίδαξε Ιστορία Αρχαίου Θεάτρου στις Σχολές Αθηνών (1998-2001) και Μυτιλήνης (1998-2001). Διδάσκει στο ΙΝΕΠ της ΕΚΔΔΑ “Ανάπτυξη διοικητικών ικανοτήτων”, “Αφήγηση”, “Διαχείριση κρίσεων στο εργασιακό περιβάλλον”, “Πολιτισμός και Τουρισμός”, “Πολιτισμός και Τοπική Αυτοδιοίκηση” κ.ά.

Η Πέρσα Κουμούτση είναι συγγραφέας και μεταφράστρια λογοτεχνίας. Γεννήθηκε στο Κάιρο, Αιγύπτου και ήρθε στην Ελλάδα αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές της στη Φιλοσοφική Σχολή του Αιγυπτιακού Πανεπιστημίου του Καΐρου. Από το 1993 ασχολήθηκε επαγγελματικά με τη λογοτεχνική μετάφραση από τα αραβικά και τα αγγλικά. Εκτός από έργα αγγλόφωνων συγγραφέων, έχει μεταφράσει το μεγαλύτερο μέρος του έργου του Αιγύπτιου νομπελίστα λογοτέχνη Ναγκίμπ Μαχφούζ (από τα αραβικά, καθώς και έργα άλλων σημαντικών Αράβων δημιουργών. Το 2001, τιμήθηκε για το σύνολο των μεταφράσεών της με το Διεθνές Βραβείο Καβάφη, ενώ το αιγυπτιακό κράτος την έχει βραβεύσει για τη συνεισφορά της στα γράμματα. Έχει λάβει Ειδική Διάκριση από το Τμήμα Ελληνικών και Λατινικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αλ Αζχάρ 2015 και το βραβείο Μετάφρασης από την Eλληνική Εταιρεία Μεταφραστών Λογοτεχνίας, 2017, για την Ανθολογία Αραβικής ποίησης. Πρωτότυπα έργα της έχουν μεταφραστεί στην αραβική γλώσσα. Έχει συμμετάσχει σε διεθνή λογοτεχνικά συνέδρια, ενώ κείμενα και πεζά της έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες και λογοτεχνικά περιοδικά στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Από το 2002 μέχρι σήμερα έχει εκδώσει οκτώ μυθιστορήματα, τα περισσότερα έχουν κύριο άξονα τον διαπολιτισμικό διάλογο ανάμεσα στη Δύση και την Ανατολή. Τα βιβλία της “Στους δρόμους του Καΐρου” (2014), “Δυτικά του Νείλου” (2006) έχουν ήδη μεταφραστεί στα αραβικά και κυκλοφορούν από τον Οργανισμό Μετάφρασης και Βιβλίου της Αιγύπτου, ενώ υπό έκδοση στην αραβική γλώσσα είναι το βιβλίο της “Αλεξανδρινές φωνές στην οδό Λέψιους”.

Ο Θάνος Κονδύλης είναι Γεννήθηκε στην Αθήνα. Το 2006, ύστερα από πολυετείς σπουδές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, αναγορεύτηκε διδάκτωρ Ιστορίας στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών. Μιλάει αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά. Το 1996 και το 2002 τιμήθηκε από τη Βουλή των Ελλήνων για το συγγραφικό του έργο, ενώ το 2015 βραβεύτηκε από το Πανεπιστήμιο Αθηνών η διδακτορική διατριβή του σχετικά με το μεσαιωνικό Ναύπλιο. Διακρίνεται για την αγάπη που έχει για το βιβλίο και ασχολείται αποκλειστικά με τη δημιουργική γραφή. Έχει συγγράψει με επιτυχία περισσότερα από σαράντα βιβλία (μυθιστορήματα, βιβλία για παιδιά και εφήβους, διηγήματα, ιστορικά έργα και δοκίμια), μερικά εκ των οποίων έχουν ήδη μεταφραστεί στο εξωτερικό.

Ο Αντώνης Σιμιτζής είναι πεζογράφος και θεατρικός συγγραφέας. Γεννήθηκε στην Αμαλιάδα. Έκανε ανώτατες σπουδές στη Βιομηχανική Σχολή του Πειραιά. Στη συνέχεια πήγε στη Γερμανία όπου έμεινε δεκατρείς μήνες μαθαίνοντας τη γλώσσα και τελειώνοντας μια Σχολή Ηλεκτρονικών Υπολογιστών. Πρωτοεμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα το 1962 με τη νουβέλα του “Ο Γέρος”. Από τότε έχει εκδώσει πολλά πεζά διηγήματα, μυθιστορήματα και δοκίμια, ενώ έχει γράψει πολλά θεατρικά έργα από τα οποία 20 περίπου μονόπρακτά του έχουν ανέβει από αθηναϊκές σκηνές. Εμφανίστηκε στην τηλεόραση με 100 επεισόδια σίριαλ και τηλεταινίες όπου έχουν παρουσιαστεί σε διασκευή του ή πρωτότυπα τα εξής μεταξύ άλλων έργα: “Το χρήμα”, “Η Μ. Στέφα” του Ξενόπουλου, “Το μπουρίνι” του Καραγάτση, πέντε αυτοτελή έργα στη σειρά Μικρογραφίες, “Προς Οφρύνιο” του Φ. Δρακονταειδή, επεισόδια από τη σειρά “Μικροί Μεγάλοι”, “Η λυγερή” του Καρκαβίτσα κ.ά. Τα πεζά του έχουν συμπεριληφθεί σε σημαντικές ανθολογίες ενώ έχει βραβευτεί δύο φορές με Α΄ Βραβείο σε διαγωνισμούς θεατρικών μονόπρακτων και έχει πάρει έπαινο για τρίπρακτο έργο του από το Υπουργείο Πολιτισμού. Είναι μέλος του Δ.Σ. της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων και υπήρξε μέλος στα Δ.Σ. του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, της Ένωσης Σεναριογράφων Ελλάδας και της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών.

Ο Μάνος Κοντολέων είναι πεζογράφος, διηγηματογράφος και κριτικός. Γεννήθηκε στην Aθήνα το 1946 από γονείς που κατάγονταν απ’ τη Σμύρνη. Σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο Aθηνών, αλλά ασχολείται με τη λογοτεχνία από τα παιδικά του χρόνια δημοσιεύοντας κείμενα του στο περιοδικό “Διάπλαση των Παίδων”. Tην πρώτη του εμφάνιση στα Γράμματα την κάνει το 1969 συμμετέχοντας σε ανθολογία νέων πεζογράφων και μετά από δέκα χρόνια κυκλοφορεί το πρώτο του βιβλίο. O Mάνος Kοντολέων ασχολείται με όλα τα είδη του πεζού λόγου: μυθιστόρημα, νουβέλα, διήγημα, παραμύθι και δοκίμιο. Eίναι ταχτικός συνεργάτης διαφόρων περιοδικών και εφημερίδων (Aυγή, Bήμα, Διαβάζω, Tραμ, Πόρφυρας, Λέξη κ.ά) όπου και δημοσιεύει κριτικές, άρθρα και λογοτεχνικά κείμενα. Είναι μέλος συντακτικής επιτροπής του περιοδικού “Διαδρομές στο χώρο της λογοτεχνίας για παιδιά και νέους”. Γράφει σενάρια τηλεοπτικών προγραμμάτων για παιδία με θέματα γύρω από το βιβλίο και κάνει πολύ συχνά ομιλίες για τα προβλήματα και τους στόχους της Λογοτεχνίας για παιδία και νέους. Bιβλία του έχουν κατά καιρούς βραβευθεί από την Eταιρία Eλλήνων Λογοτεχνών και από τον Kύκλο του Eλληνικού Παιδικού Bιβλίου. Kείμενα του (διηγήματα και άρθρα) περιλαμβάνονται σε διάφορες ανθολογίες πεζογραφίας και δοκιμίου. O Mάνος Kοντολέων ζει στην Aθήνα μαζί με τη γυναίκα του και τα δυο παιδιά τους.

 

Σχετικά Άρθρα

Leave a Comment

Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, δίνετε την συγκατάθεσή σας για την χρήση των cookies. Aποδοχή