Κώστας Βουτσάς: «Επί αιώνες μας κυβερνούν δυο αδηφάγες πόρνες: η ψήφος και η μίζα»

«Αν ο κάθε Έλληνας φθάσει στη ζητιανιά, να μην έχει να φάει, να μην μπορεί να περπατήσει, να μην έχει φως, τότε ίσως γίνει κάτι. Στην Κατοχή ήμασταν ενωμένοι εναντίον των Γερμανών. Κι όταν έφυγαν άρχισε ο εμφύλιος. Αλλά και σήμερα, που είμαστε πάλι υπό κατοχή, μπορεί να μην ήμαστε ενωμένοι, αλλά δεν αντιδρούμε.».

by Times Newsroom

Ανοίγοντας το αρχείο μου

Ήταν Κυριακή 3 Φεβρουαρίου του 2014, όταν δημοσιεύτηκε η συνέντευξη που μου είχε παραχωρήσει ο Κώστας Βουτσάς στο «Χωνί της Κυριακής». Μια συνομιλία αποκαλυπτική όσο και συγκλονιστική από έναν ξεχωριστό άνθρωπο. Απλός, χαλαρός, άνετος και πηγαίος, όπως πηγαίο ήταν το χιούμορ του που μας χάρισε μοναδικές στιγμές αυθεντικού γέλιου και χαράς. Και πίσω από όλα αυτά αποκαλύπτεται ένα όν βαθιά πολιτικό, που δεν έπαψε να αγωνίζεται όλη του τη ζωή και να βγάζει στο φως τις πιο μεγάλες αλήθειες που τόσο μας πονάνε. Ξαναδιαβάζοντας αυτή τη συνέντευξη μπορώ να πω, πόσο επίκαιρη και διαχρονική είναι και πόση ευθύτητα την διακρίνει για τις αναφορές στις κακές συνήθειες της «φυλής» μας που ευθύνονται για τα δεινά μας.

  • Συνέντευξη στη Σμαράγδα Μιχαλιτσιάνου

«Επί αιώνες μας κυβερνούν δυο αδηφάγες πόρνες: η ψήφος και η μίζα. Δεν μπορεί μία χώρα να κυβερνάται συνέχεια από ένα ή δύο κόμματα, γιατί θα φθαρούν. « Είμαστε εμείς τώρα και κάνουμε ό,τι θέλουμε» ψιθυρίζουν και όταν κάποιος τίμιος μπει στη Βουλή του λένε: «Τι κάνεις ρε μ@λ@κ@. Φύγε τώρα από δω. Μας χαλάς τη μάσα…»

Ο Κώστας Βουτσάς επιλέγει ένα δρόμο αντίστασης και προσπαθεί να κατανοήσει, γιατί σιωπά ο δοκιμαζόμενος λαός , που βρίσκεται σε σημείο έσχατης αντοχής . Οπλίζεται λοιπόν, με θάρρος, όπως παιδί της κατοχής που έγινε Αετόπουλο στη γενέτειρά του τη Θεσσαλονίκη.

«Υπάρχει κόμμα στον κόσμο, που έχει ποσοστό τέσσερα τοις εκατό και κυβερνάει τη χώρα του; Πουθενά. Ούτε στο μυαλό του πιο ευφάνταστου σεναριογράφου. Και ο Βενιζέλος έχει τέσσερα τοις εκατό και κυβερνά την Ελλάδα. Και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Αν δεν χυθεί αίμα, δεν αλλάζει η κατάσταση εδώ » σχολιάζει και μονολογεί :

«Δεν έχω πρόβλημα. Τα χώνω».

Με τα χέρια του αφηγείται την άλλη γενοκτονία που βιώνουμε. Ερεθίζει και ηλεκτρίζει την ατμόσφαιρα , μιλάει τη γλώσσα της αγοράς του λαού, και ψαχουλεύει το έδαφος όπως η τίγρης στο κλουβί.

«Είμαι 83 ετών, αλλά θα ήθελα να είμαι πενήντα για να ξεσηκώσω τον κόσμο. Δεν έχω ψώνιο να μπω στην πολιτική, παρά το γεγονός ότι κατά καιρούς έχω δεχθεί πολλές προτάσεις. Ούτε υπουργός θέλω να γίνω και σιχαίνομαι που το λέω. Πρέπει ο κοσμάκης να μην δεχθεί το μέλλον που του ετοίμασαν. Να αντισταθεί σε αυτό» δηλώνει απερίφραστα ο Κώστας Βουτσάς.

Θρηνεί τη θλιβερή πραγματικότητα και πασχίζει να καταπολεμήσει όλη την αδικία ατενίζοντας όχι μία ουτοπία, αλλά το μέλλον μιας ελπίδας.

«Ψηφίζω ΚΚΕ όχι γιατί είμαι κομμουνιστής. Ο πατέρας μου ήταν πολύ ταλαιπωρημένος. Το ίδιο και ο αδελφός μου. Ψηφίζω ΚΚΕ για να δυναμώσει το κόμμα και να κάνω αφόρητη τη νίκη στο ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ που κατέστρεψαν την Ελλάδα. Αλλά κι εμείς είμαστε ωχαδελφιστές. «Αχ αδελφέ εγώ θα βγάλω το φίδι από την τρύπα» λέμε συχνά όλοι μας. Είμαστε βολεμένοι. Κι όταν φωνάζουμε οι κυβερνώντες μας λένε:

«Πάρε αυτά τα λίγα και κάτσε στην άκρη». Και δεν μιλάμε. Οι πολιτικοί έχουν καταστρέψει τους ανθρώπους. «Θα σε διορίσω, αλλά θα με ψηφίσεις». Το λεγόμενο πελατειακό κράτος που συντηρείται ακόμη. Αλλά και ο κόσμος δεν κατεβαίνει στις πορείες. Έχουν στήσει ένα ωραίο κόλπο με τους προβοκάτορες και βάζουν ντυμένους με πολιτικά αστυνομικούς να σπάνε βιτρίνες και να σκοτώνουν τον κόσμο. Οι άνθρωποι φοβούνται

Έζησε τα σκληρά χρόνια της Κατοχής και σαν παιδί εναντιώθηκε στον κατακτητή. Μια περίοδος που σημάδεψε βαθιά τη ζωή του Κώστα Βουτσά.

«Είμαι γεννημένος το 1931. Έζησα την Κατοχή. Πούλαγα τσιγάρα με το κασελάκι και έριχνα προκηρύξεις. Εκεί που σκοτώσανε το Λαμπράκη υπήρχε ένας τρούλος και ο πατέρας μου μαζί με έναν άλλο είχανε ένα πολύγραφο και τις τύπωναν. Εγώ περίμενα να στεγνώσουν. Τις έβαζα στο αμπέχονο, πήγαινα στον εξώστη του κινηματογράφου, τις πέταγα στην πλατεία και κατέβαινα κάτω κι έβλεπα τον κόσμο που τις έπαιρνε. Έτσι έχω δει πολύ κινηματογράφο. Ήμουν αβανταδόρος σε ρουλέτες και παπατζήδες. Η μητέρα μου εκείνο τον καιρό μου έδωσε μία συμβουλή : «Βρε παιδάκι μου μην κάνεις τίποτα και σε πάνε φυλακή. Θα πούνε ο γιος του κομμουνιστή είναι αλήτης.» Αυτό με κράτησε στο ήθος για να μην εκθέσω τον πατέρα μου. Έχω κάνει πολλούς αγώνες. Τότε με έπιασε και ένας Μακρής που ενέχεται και στη δολοφονία του Λαμπράκη, ο οποίος βρήκε το ημερολόγιο που κρατούσα, όταν ήμουν στα Αετόπουλα.»

Ίσως ο δημοφιλής κωμικός να μην περίμενε πως η πατρίδα θα βρισκόταν ξανά υπό γερμανική επιτήρηση μετά το τέλος του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου.

«Τώρα έχουμε νέα Κατοχή. Υπήρξε η χούντα του Παπαδόπουλου και δεν μιλάγαμε. Κάποια στιγμή όμως ξεσπάσαμε. Μπήκαν τα παιδιά στο Πολυτεχνείο και άνθρωποι του ΠΑΣΟΚ, που μετά κυβέρνησαν και κατάστρεψαν την Ελλάδα. Και τώρα που είναι χούντα μας αφήνουν και μιλάμε.

Εκτονωνόμαστε. Βρίζουμε μέσα στο ταξί, στο καφενείο και πάμε στο σπίτι μας και γινόμαστε επαναστάτες του καναπέ και του διαδικτύου.»

Φθάσαμε στο σημείο να είναι η Τρόικα αυτή που υπαγορεύει στην Ελλάδα, τι είναι αυτό που πρέπει να κάνει και οι κυβερνώντες να το δέχονται.

«Ε βέβαια, ό,τι πει η Τρόικα και οι δανειστές Πήραν απόφαση για το 25ευρω στα νοσοκομεία και πίσω από αυτό υπήρχε δόλος. Είχαν υπόψη τους, πριν βάλουν αυτό το ποσόν, να κάνουν αυξήσεις στα ποτά και στα τσιγάρα. Φώναζε ο κόσμος έγινε χαμός. Είπαν: «Εντάξει το καταργούμε. Γιατί φωνάζετε ; Βγαίνουν οι δανειστές και λένε θέλουμε πέντε και λένε : Η τρόικα θέλει εννιά δεν ντρέπεται. Εμείς θα αγωνιστούμε να τους νικήσουμε. «Δίνουμε πέντε».

Παίζουν θέατρο συνέχεια και μας παίρνουν τη δουλειά.»

Ένας καγχασμός για την υποκρισία των πολιτικών, για τους φαύλους του δημόσιου βίου και μαζί καημός για τη ζωή που ξοδεύεται…

«Αν πεις για έναν πολιτικό «αυτός ο αλήτης ο πολιτικός» βρίζεις τον αλήτη. Η Ελλάδα είναι ευλογημένη χώρα και μας κυβερνούν καταραμένοι άνθρωποι. Αλλά δεν φταίνε αυτοί. Εμείς φταίμε. Θέλουμε έναν αρχηγό. Ο Θεοδωράκης ήταν αυτός, αλλά έχει μεγαλώσει και η υγεία του είναι ευάλωτη. Δεν ξέρω για τον Τσίπρα. Θα τον δοκιμάσουμε και αυτόν. Αλλά δεν νομίζω. Θα συμπλεύσει και αυτός. Έχει πάει στον Ομπάμα και έχει πάρει την ευλογία.»

Ο Κώστας Βουτσάς δίνει εικόνες της Ελλάδος του μνημονίου αναζητώντας μάταια καταφύγιο επιβίωσης…

«Κλείνουν όλα τα μαγαζιά και η Αθήνα έχει γεμίσει εστιατόρια, καφετέριες, σουβλατζίδικα. Πάρα πολλά φαρμακεία και αγορές χρυσού. Οι σύγχρονοι μαυραγορίτες. Έχουμε τα πάντα και τα ξεπουλάνε όλα. Τα πετρέλαια πουλήθηκαν, ξεπουλάνε τον ορυκτό μας πλούτο και θα πουλήσουν και τα αρχαία. Ο κόσμος διαμαρτύρεται. Κάπου θα ξεσπάσει όλο αυτό. Βέβαια φεύγουν τα παιδιά μας έξω. Όλα τα μεγάλα μυαλά. Από την άλλη έχω χάσει την έννοια του εκατομμυρίου. Τριακόσια εκατομμύρια ευρώ έκλεψε αυτός, πεντακόσια ο άλλος. Άνοιξε ο ασκός του Αιόλου και βγαίνει πολλή βρώμα. Κι εμείς καθόμαστε και τη μυρίζουμε, τη συνηθίζουμε.»

«Πάνε να μας κάνουν Βουλγαρία. Λένε ο Έλληνας είναι έξυπνος. Τί έξυπνος είναι; Ο Έλληνας είναι «ψόφησε η κατσίκα του γείτονα». Αυτός είναι.»

Ο μεγάλος κωμικός είναι χείμαρρος. Τα λεγόμενά του φαίνεται να υποστηρίζουν, ότι σαν να είμαστε ραγιάδες γιατί ποτέ δεν απελευθερωθήκαμε…

«Έχουμε το DNA του σκλάβου. Ξέρεις κάποια γλώσσα, οποιαδήποτε στον κόσμο, εκτός από του σκλάβου, να λέει «λιγάκι καφεδάκι». Επί τουρκοκρατίας έλεγαν «Εφέντη μου λιγάκι ψωμάκι». Για μένα δύο «πρωθυπουργοί» έκαναν καλό στην Ελλάδα. Η Αθηνά, που μπορεί να ήταν και θνητή και όχι θεά. Έμαθε τους Αθηναίους πώς να σκάβουν τη γη, πώς να σπέρνουν τα χωράφια, πώς να κάνουν πλοία. Και ο Καποδίστριας που έδωσε τα πάντα για την Ελλάδα και τον έφαγαν οι Μαυρομιχαλαίοι. Από την άλλη βγήκε η Ρεπούση και είπε:

«Ήταν συνωστισμός η καταστροφή της Σμύρνης». Τι συνωστισμός μωρή; Σκοτώθηκαν άνθρωποι, πνίγηκαν, τους έκαψαν τα σπίτια.»

ΑΝ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΦΘΑΣΕΙ ΣΤΗ ΖΗΤΙΑΝΙΑ, ΙΣΩΣ ΤΟΤΕ ΓΙΝΕΙ ΚΑΤΙ

Κατά τη διάρκεια της κουβέντας μας ρώτησα τον Κώστα Βουτσά πότε επιτέλους θα ξεσηκωθεί ο Έλληνας.

«Εάν αδειάσει το πιάτο του» απάντησε χωρίς δεύτερη σκέψη και συμπλήρωσε:

«Αν ο κάθε Έλληνας φθάσει στη ζητιανιά, να μην έχει να φάει, να μην μπορεί να περπατήσει, να μην έχει φως, τότε ίσως γίνει κάτι. Στην Κατοχή ήμασταν ενωμένοι εναντίον των Γερμανών. Κι όταν έφυγαν άρχισε ο εμφύλιος. Αλλά και σήμερα, που είμαστε πάλι υπό κατοχή, μπορεί να μην ήμαστε ενωμένοι, αλλά δεν αντιδρούμε.».

Τον βλέπω να παθιάζεται σαν έφηβος. Ένας σταρ που 67 χρόνια έχει χορτάσει το χειροκρότημα και το επιζητά ξανά με μανία.

«Μου έχει γίνει πια έξις… Δεν δέχομαι την έννοια «θρύλος». Ο θρύλος είναι ράφι. Δεν ξέρω να δίνω συμβουλές στα σημερινά παιδιά, γιατί είναι πολύ προχωρημένα. Δεν μπορώ να κάνω παρέα με συνομήλικους, γιατί κάνουμε το xfactor της πίεσης…»

ΔΕΝ ΕΊΜΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΗΣ ΚΑΚΟΜΟΙΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΙΖΕΡΙΑΣ

Δεν ονειρεύεται ρόλους. Κρατάει ένα υπέροχο μέτρο στην ευγένεια της χειρονομίας. Τα γαλανά του μάτια διεκδικούν τη ζωή και η έντονη παρουσία του κατορθώνει να σημαδεύει τους ρόλους του καταλυτικά.

«Δεν έχω στόχους. Ό, τι μου προκύψει το εκμεταλλεύομαι. Δεν είμαι άνθρωπος της κακομοιριάς και της μιζέριας. Και τώρα που δεν έχω λεφτά (ΣΣ: τη σύνταξή του τη δίνει σε τρεις φτωχές οικογένειες) δεν κλαίγομαι. Λέω εντάξει κάτι θα έρθει κι μου έρχονται τα λεφτά.»

Δεν μπορεί με τίποτα την απραξία. Έχει ήδη κλείσει τις καλοκαιρινές του εμφανίσεις με την επίκαιρη κωμωδία του Αριστοφάνη «Πλούτος». Έχει ήδη κλείσει και την ερχόμενη χειμερινή σεζόν. Θα πρωταγωνιστήσει στην παράσταση του έργου «Από τη Σμύρνη στη Σαλονίκη» της Μιμής Ντενίση και συνεχίζει με παιδικό θέατρο.

Ένα τρυφερό φωτογραφικό στιγμιότυπο του Κώστα Βουτσά, με την αγαπημένη του οικογένεια, την Αλίκη του και τον Φοίβο του

Συνεργάζεται με την «Θεατρομάθεια», γιατί η παιδική του φαντασία δεν περιορίζει τις μνήμες του δεν περιορίζει τις μνήμες του και γυρίζει το χρόνο στην αρχαία Ελλάδα χαρίζοντας άφθονο γέλιο στους μικρούς του φίλους αλλά κι τη γνώση…

«Η κωμωδία» Ο τρελός υπηρέτης του Λυσία» του Τάκη Χρυσούλη είναι εύστοχα πλασμένη γύρω από το δικανικό λόγο του Λυσία «Υπέρ αδυνάτων». Τα παιδιά με αντιμετωπίζουν με λατρεία. Εγώ όμως, αυτά δεν τα λάμβανα υπόψη μου. Μέσα μου δεν εγκαταστάθηκε ο βεντετισμός. Στο θέατρο είμαστε εμείς. Μέχρι κι ο καφετζής που δουλεύει εκεί βοηθάει στην επιτυχία».

Σχετικά Άρθρα

Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, δίνετε την συγκατάθεσή σας για την χρήση των cookies. Aποδοχή