- ΓΙΑΝΝΗΣ ΞΕΝΟΣ
- από την Ρήξη Φεβρουαρίου
Τον τελευταίο καιρό το ΚΚΕ δείχνει ιδιαίτερη ευαισθησία για όσα διαδραματίζονται στην Ανατολική Ευρώπη. Τη Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2022 πέρασαν μόλις μερικές ώρες από την τραγική είδηση ότι δύο Έλληνες ομογενείς από τη Μαριούπολη (τελικά ο ένας ήταν Έλληνας) έπεσαν νεκροί σε διένεξη με Ουκρανούς στρατιώτες και το ΚΚΕ έσπευσε να βγάλει ανακοίνωση αναφέροντας ότι: «Το ΚΚΕ καταδικάζει τη δολοφονία των δύο Ελλήνων ομογενών και τον τραυματισμό άλλων δύο από Ουκρανούς στρατιώτες σε χωριό της ανατολικής Ουκρανίας. Η κυβέρνηση της Ουκρανίας είναι υπόλογη και υπεύθυνη για την ασφάλεια των Ελλήνων ομογενών, που έχουν και στο παρελθόν στοχοποιηθεί».
Του αξίζουν συγχαρητήρια που έσπευσε να αναδείξει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η ελληνική ομογένεια στη Μαριούπολη, που βρίσκεται ακριβώς στο σημείο αντιπαράθεσης Ουκρανών και Ρώσων, αλλά παρόμοια αντανακλαστικά δεν επέδειξε σε άλλες περιπτώσεις. Για παράδειγμα στην δολοφονία του ομογενή Κων/νου Κατσίφα από το αλβανικό κράτος δεν έβγαλε ανάλογη ανακοίνωση υπεράσπισης της ελληνικής ομογένειας της Β. Ηπείρου. Ίσα ίσα, τότε η στάση, όπως καταγράφηκε από τον κοινοβουλευτικό του εκπρόσωπο Θανάση Παφίλη και από δημοσιεύματα του Ριζοσπάστη ήταν εντελώς αρνητική έναντι του θύματος.
Υπενθυμίζουμε ότι στις 9-11-2018 ο αντιπρόεδρος της ελληνικής Βουλής, Ν. Κακλαμάνης τήρησε ενός λεπτού σιγή για τον Κ. Κατσίφα, ο Θ. Παφίλης, ως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, αποχώρησε με τους βουλευτές του ΚΚΕ από την αίθουσα. Την ίδια μέρα, το κομματικό έντυπο δεν έγραψε καν μερικές λέξεις παρηγοριάς για τους συγγενείς του Κατσίφα που την προηγούμενη τον κήδεψαν, αλλά σε κείμενο με τίτλο, «Επικίνδυνος εθνικιστικός παροξυσμός…» περιέγραφε με τα πιο μελανά χρώματα το κλίμα στην κηδεία του Κατσίφα, καταλήγοντας: «Όλο αυτό το φασιστομάνι, που βρήκε ξανά βήμα για να ξεδιπλώσει τη μισαλλόδοξη ρητορική του, είναι μια ζωντανή απόδειξη του πώς αξιοποιείται ο θάνατος του ομογενούς για να διαδοθεί το δηλητήριο του αλυτρωτισμού»[1].
Επίσης, για τους κατοίκους των νησιών του Αιγαίου, που καθημερινά ζουν με την απειλή της τουρκικής επιθετικότητας το ΚΚΕ δεν δείχνει την ίδια ευαισθησία. Τις προηγούμενες δεκαετίες, που η Τουρκία ήταν πιστό μέλος του ΝΑΤΟ, το ΚΚΕ είχε ψηλά στην ατζέντα του θέμα της τουρκικής επιθετικότητας στο Αιγαίο, στελέχη του περιέγραφαν συχνά το τουρκικό σχέδιο για μοίρασμα του Αιγαίου στον 25ο μεσημβρινό και φυσικά κατήγγειλλαν τις ΗΠΑ και τους νατοϊκούς σχεδιασμούς που κρύβονταν πίσω από τον τουρκικό αναθεωρητισμό. Τα τελευταία χρόνια, που η Τουρκία έχει μετατραπεί στο κακό παιδί του ΝΑΤΟ, που φλερτάρει με τη Ρωσία και θέτει σε αμφισβήτηση τη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ, βλέπουμε ότι η ρητορική του ΚΚΕ κατά της Τουρκίας, που ήταν βασικό γνώρισμά του, τουλάχιστον στα χρόνια της Αλέκας Παπαρήγα, έχει εξαλειφθεί.
Τρανή απόδειξη αυτής της στροφής υπήρξε η ομιλία στη Βουλή του Δημήτρη Κουτσούμπα κατά την κύρωση της ελληνογαλλικής συμφωνίας στις 7 Νοεμβρίου του 2021. Ο Κουτσούμπας ξεκίνησε την ομιλία λέγοντας: «Τέτοιες μέρες πριν 100 χρόνια, το 1921, τον Οκτώβρη του 1921, υπογραφόταν η περιβόητη γαλλοτουρκική συμφωνία της εποχής εκείνης. Με αντάλλαγμα τούρκικες πλουτοπαραγωγικές πηγές, ο γαλλικός ιμπεριαλισμός έθετε στην υπηρεσία της ανερχόμενης αστικής τάξης της Τουρκίας και του Κεμάλ Ατατούρκ πολύτιμο δικό του οπλισμό από τα εδάφη της Κιλικίας…». Ο ιστοριοδίφης γραμματέας ξέχασε να αναφέρει ότι ο Κεμάλ, πριν τους Γάλλους, είχε κλείσει συμφωνίες με τον Λένιν για παροχή οπλισμού και χρημάτων και ουσιαστικά οι μπολσεβίκοι διέσωσαν το αντάρτικο του Κεμάλ (στην ίδια ομιλία χαρακτήρισε τη Μικρασιατική εκστρατεία τυχοδιωκτική και υπεύθυνη για τον χαμό των Μικρασιατών!).
Στη συνέχεια ισχυρίστηκε ότι η ελληνογαλλική συμφωνία «αποτελεί “κρίκο” των ευρωατλαντικών σχεδιασμών και της αναδιάταξης δυνάμεων των ΝΑΤΟ – ΗΠΑ σε όλη την περιοχή, με την ‘‘κάννη’’ στραμμένη σε Κίνα και Ρωσία». Σε αυτή την ομιλία ανέφερε δεκαοχτώ φορές την λέξη ΝΑΤΟ, αλλά δεν αφιέρωσε ούτε μια πρόταση για να καταδικάσει την τουρκική επιθετικότητα[2].
Η Διεθνής των Κοµµουνιστικών Κοµµάτων και η ώσµωση µε τους Ρώσους αδελφούς
Το 1998 το ΚΚΕ κάλεσε τα κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα σε μια ετήσια διάσκεψη, έτσι σταδιακά προέκυψε η Διεθνής Συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων, όπου συμμετέχουν δεκάδες κόμματα ανά την υφήλιο και κάθε χρόνο πραγματοποιεί διεθνές συνέδριο[3]. Το 2017, με την ευκαιρία της επετείου των 100 χρόνων από την Οκτωβριανή Επανάσταση, την ετήσια συνάντηση διοργάνωσε στην Αγία Πετρούπολη το Κομμουνιστικό Κόμμα Ρωσικής Ομοσπονδίας (ΚΚΡΟ) με προσκεκλημένα 103 κομμουνιστικά κόμματα, μεταξύ των οποίων και το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας. Το ΚΚΕ συμμετείχε με πολυμελή αντιπροσωπεία με επικεφαλής τον Δ. Κουτσούμπα. Την εναρκτήρια ομιλία έκανε ο σχεδόν ισόβιος γραμματέας του ΚΚΡΟ (από το 1993) Γκενάντι Ζιουγκάνοφ, ενώ χαιρετιστήριο μήνυμα έστειλε και ο Βλαντιμίρ Πούτιν.[4] Το ΚΚΕ συμμετέχει στην Ομάδα Εργασίας, δηλαδή το γραφείο που τη συντονίζει, όπου φυσικά συμμετέχει και το ρωσικό ΚΚ.
Μιλώντας για Γκ. Ζιουγκάνοφ και ΚΚΡΟ, δεν έχουμε να κάνουμε με κάποιον μπαρουτοκαπνισμένο ηγέτη και το αντίστοιχο Κ.Κ .που έχουν γνωρίσει διώξεις και αποκλεισμούς από τον σκληρό ρωσικό καπιταλισμό. Ίσα ίσα ο Ζιουγκάνοφ αποτελεί τον έναν από τους δύο σχεδόν μόνιμους αντιπάλους του Πούτιν στις προεδρικές εκλογές τα τελευταία 20 χρόνια και το ΚΚΡΟ το δεύτερο σε ισχύ κόμμα της Ρωσίας (με 20-25% των ψήφων, σε μεγάλη απόσταση από το κόμμα του Πούτιν που συγκεντρώνει ποσοστά πέριξ του 50%). Ο Ζιουγκάνοφ και ο Ζιρινόφσκι με τα κόμματά τους –αυτό του Ζιρινόφσκι ιδρύθηκε πριν ακόμα την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης– αποτελούν τα απαραίτητα συμπληρώματα για να φαίνεται η ρωσική δημοκρατία πλουραστική, μιας και, όσοι ασκούν πραγματική αντιπολίτευση στη Ρωσία, μάλλον έχουν την τύχη του Ναβάλνι.
Το πόσο ανεξάρτητο είναι το ρωσικό κομμουνιστικό κόμμα αποδείχτηκε και στην πρόσφατη ρωσοουκρανική διένεξη, που ο Ζιουγκάνοφ, λειτουργώντας ως λαγός του Πούτιν, στις 19 Ιανουαρίου απηύθυνε έκκληση στον Πούτιν να αναγνωρισθούν οι αυτοανακηρυχθείσες λαϊκές δημοκρατίες του Λουγκάνσκ και του Ντονέτσκ στην ανατολική Ουκρανία ως ανεξάρτητα κράτη. Την Τετάρτη, την ώρα που τα ρωσικά στρατεύματα ξέσφιγγαν λίγο τον κλοιό τους γύρω από την Ουκρανία, η κρατική Δούμα έδινε μια πάσα στον Πούτιν μέσω ενός ψηφίσματος που τον καλούσε να αναγνωρίσει την ανεξαρτησία του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ. Σε αυτή την κρίση που ο Πουτιν από τη μια και ο Μπάιντεν από την άλλη κάνουν σχέδια ερήμην τὀσο των Ουκρανών όσο και της Ευρώπης, οι Ρώσοι κομμουνιστές παίζουν τον ρόλο τους ρίχνοντας λἀδι στη φωτιά. Ζητούν να αναγνωριστούν ως ανεξάρτητες δημοκρατίες οι περιοχές των ρωσόφωνων αντί να επιμένουν στην πλήρη διασφάλιση των δικαιωμάτων τους
Στην ίδια γραμμή και το ΚΚΕ που -τριάντα χρόνια μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και με τον πλανήτη να εισέρχεται στον νέο Ψυχρό Πόλεμο-, μοιάζει να βρίσκεται και πάλι στο στοιχείο του: στο πλευρό της ίδιας υπερδύναμης και μάλιστα με αναβαθμισμένο ρόλο.
[1] Ριζοσπάστης, www.rizospastis.gr/story.do?id=10078732
[2] Ριζοσπάστης, «Το συμφέρον του λαού υπαγορεύει την καταψήφιση της Συμφωνίας που βαθαίνει την εμπλοκή σε επιθετικά σχέδια», www.rizospastis.gr.
[3] Ριζοσπάστης, «Με τη συμμετοχή 91 κομμάτων από 73 χώρες αρχίζει σήμερα τις εργασίες της», www.rizospastis.gr.
[4] Ριζοσπάστης, «Στο Λένινγκραντ τιμάται η 100ή επέτειος της Οκτωβριανής Επανάστασης», www.rizospastis.gr.
Πηγή: https://ardin-rixi.gr/archives/242167
