«Αποχαιρετώ με συγκίνηση έναν συνθέτη που αναζήτησε την έμπνευση στον πλούτο της μουσικής μας παράδοσης και μετουσίωσε το ήθος της σ’ ένα σύγχρονο, ενδιαφέρον, πολυδιάστατο, εντελώς προσωπικό ιδίωμα. Μελοποίησε μεγάλους Έλληνες ποιητές δίνοντας έμφαση στο πνευματικό περιεχόμενο των τραγουδιών του. Πρότεινε την “επιστροφή στις ρίζες” όχι ως στείρα αντιγραφή ρυθμών, μοτίβων και ηχοχρωμάτων, αλλά ως ζωντανό και γόνιμο διάλογο με το παρελθόν. Από το “Χρονικό” και την “Ιθαγένεια”, άλμπουμ που κυκλοφόρησαν μεσούσης της δικτατορίας συνεγείροντας το δημοκρατικό αίσθημα με τα μηνύματά τους, ως τα συμφωνικά του έργα ή τις συνθέσεις του για τον κινηματογράφο και το θέατρο, ο Γιάννης Μαρκόπουλος υπηρέτησε την τέχνη του με ανεξάντλητη ζωτικότητα. Εκφράζω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στη σύζυγο και συνεργάτιδά του Βασιλική Λαβίνα και στην κόρη τους Ελένη».
