Με ανακοίνωσή του ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ Στέφανος Παραστατίδης επισημαίνει την ανυπαρξία μέτρων αντιμετώπισης των κρουσμάτων σχολικής βίας και επιπλέον τονίζει ότι είναι “απαραίτητος και ένας ευρύτερος σχεδιασμός για ένα σχολείο ανθρωπιστικής παιδείας με ουσιαστικές αλλαγές στο πρόγραμμα σπουδών, για την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, για τη λειτουργία υποστηρικτικών προγραμμάτων…”
Η ανακοίνωση:
Το χθεσινό περιστατικό βιαιοπραγίας στο 41ο Γυμνάσιο Αθηνών που κατέληξε στον τραυματισμό μαθητή και του Διευθυντή του σχολείου με μαχαίρι! , αναδεικνύει για μια ακόμη φορά την ανάγκη να μπει στο κέντρο ενός δημόσιου διαλόγου, η σοβαρή αντιμετώπιση της εντεινόμενης το τελευταίο διάστημα νεανικής παραβατικότητας – εγκληματικότητας αλλά και της σχολικής βίας.
Το περιστατικό είναι ένας ακόμη κρίκος στην μακρά αλυσίδα βιαιοπραγιών εντός και εκτός των σχολικών χώρων.
Έχει ήδη περάσει ένας χρόνος από την ψήφιση του Ν.592/23 με τον ψευδεπίγραφο τίτλο «Ζούμε Αρμονικά Μαζί Σπάμε τη Σιωπή»: Ρυθμίσεις για την πρόληψη και αντιμετώπιση της βίας και του εκφοβισμού στα σχολεία και άλλες διατάξεις» και καμία βελτίωση δεν έχει υπάρξει στην αντιμετώπιση των κρουσμάτων σχολικής βίας. Αντιθέτως μάλιστα σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία της Ελληνικής Αστυνομίας παρατηρείται δραματική αύξηση, σε σχέση με το προηγούμενο έτος.
Δεν πρέπει να αφήνουμε άλλο τους μαθητές τους εκπαιδευτικούς και όσους εμπλέκονται στην σχολική πραγματικότητα αβοήθητους και εκτεθειμένους σε βίαιες και εγκληματικές ενέργειες.
Είναι ανάγκη για τη λήψη άμεσων μέτρων για τη φύλαξη και την ασφάλεια των σχολείων με την πρόσληψη του απαραίτητου για το λόγο αυτό προσωπικού, για την αύξηση των επιτήρησης και εποπτείας από τις αρμόδιες αρχές, την αναμόρφωση του θεσμικού πλαισίου για τη σχολική παραβατικότητα.
Μαζί με αυτά τα απολύτως αναγκαία μέτρα χρειαζόμαστε ένα σχολείο με ουμανιστικό αξιακό φορτίο, ένα σχολείο που δεν παρέχει απλά γνώση αλλά μορφώνει, διαπαιδαγωγεί, κοινωνικοποιεί.
Είναι λοιπόν απαραίτητος και ένας ευρύτερος σχεδιασμός για ένα σχολείο ανθρωπιστικής παιδείας με ουσιαστικές αλλαγές στο πρόγραμμα σπουδών, για την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, για τη λειτουργία υποστηρικτικών προγραμμάτων.
Μέσα από ένα τέτοιο σχεδιασμό το σχολείο μπορεί και πρέπει να γίνει ο πυρήνας ανάπτυξης δράσεων και πρωτοβουλιών, σεβασμού στις ανθρώπινες αξίες και στη διαφορετικότητα, κέντρο καλλιέργειας της κουλτούρας της αποδοχής και της συνεργασίας.
Στο επίπεδο αυτό έχουν γίνει ελάχιστα και η Πολιτεία οφείλει να πράξει πολλά!
