Από το 1946 μέχρι σήμερα οι Παλαιστίνιοι έχουν σταδιακά χάσει τα εδάφη τους και έφτασαν στο σημείο στις μέρες μας, να απειλούνται με εδαφικό και πληθυσμιακό αφανισμό!
Σε σχέση με την Ελλάδα, από εκεί που υπήρξαμε, ως χώρα, υποστηρικτές των δικαίων της Παλαιστίνης, με την PLO του Αραφάτ και με παράλληλες καλές (στο μέτρο του εφικτού) σχέσεις και με το Ισραήλ, φτάσαμε σήμερα στο σημείο -λόγω και των πρόσφατων συμφωνιών Ελλάδας – Ισραήλ για στρατιωτική συνδρομή, σε περίπτωση πολέμου- να κινδυνεύουμε να έχουμε στρατιωτική εμπλοκή σε πολεμικές επιχειρήσεις κατά των άλλοτε φίλων μας Παλαιστινίων!
Γράφει ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΡΗΤΙΚΟΣ
Η βία είναι καταδικαστέα, απ΄όπου και αν προέρχεται! Ωστόσο, καλό είναι να έχουμε γνώση, σε ρεαλιστική βάση και όχι μέσα από προπαγανδιστικές “κραυγές” και υποκειμενικές αναλύσεις, ποια πραγματικά, είναι τα αίτια που γενούν τη βία.
Και τότε μόνο ερμηνεύουμε σωστά τα γεγονότα, αν μαζί με την ανάλυση για όσα ανεξήγητα (?) συμβαίνουν τώρα, δούμε νηφάλια και αντικειμενικά, κυρίως τα όσα έχουν προηγηθεί, εδώ και πολλά χρόνια, με τα παράνομα (βάσει του διεθνούς δικαίου) και εγκληματικά τελεσμένα, που έχουν προκύψει.
(Ανάλογη, άλλωστε, είναι και η… “σύγχυση πληροφόρησης”, με όσα συμβαίνουν, αλλά κυρίως με όσα έχουν συμβεί τα πολλά προηγούμενα χρόνια και με την υπόθεση της Ουκρανίας!)
Οι παλαιστινιακές οργανώσεις, που είναι διχασμένες εδώ και περισσότερα από 15 χρόνια, υπέγραψαν, σύμφωνα με το Forbis, τον Οκτώβρη του 22, στο Αλγέρι, νέα συμφωνία συμφιλίωσης, βάσει της οποίας θα πραγματοποιηθούν βουλευτικές και προεδρικές εκλογές στα παλαιστινιακά εδάφη.
Οι 14 οργανώσεις, ανάμεσά τους οι αντίπαλες Χαμάς και Φάταχ, συμφώνησαν σε ένα κείμενο, που ονομάστηκε “Διακήρυξη της Αλγερίου”, το οποίο υπέγραψαν οι επικεφαλής των αποστολών τους.
Τα τελευταία χρόνια η Φάταχ και η Χαμάς έχουν υπογράψει πολλές συμφωνίες, οι οποίες προέβλεπαν, μεταξύ άλλων, τη διενέργεια εκλογών και τη δημιουργία κυβέρνησης ενότητας, όμως καμία τους δεν εφαρμόστηκε.
Από το 1946 μέχρι σήμερα οι Παλαιστίνιοι έχουν σταδιακά χάσει τα εδάφη τους και έφτασαν στο σημείο στις μέρες μας, να απειλούνται με εδαφικό και πληθυσμιακό αφανισμό!
Στον πρώτο χάρτη (ActionAid) φαίνεται ιστορικά η Παλαιστίνη πριν την ίδρυση του Ισραήλ το 1947. Ανήκε μόνο το 6% της γης, σε εβραϊκές κοινότητες και το 94% ήταν η Παλαιστίνη!
Ο δεύτερος χάρτης δείχνει το σχέδιο του ΟΗΕ του 1947, το οποίο δεν εφαρμόστηκε ποτέ.
Ο τρίτος χάρτης δείχνει την κατάσταση μέχρι το 1967, όπου το Ισραήλ ελέγχει το 78% της γης και
Ο τέταρτος και τελευταίος χάρτης την κατάσταση το 2010 με τους εποικισμούς.
Στη Δυτική Όχθη, οι Ισραηλινοί εποικισμοί, που ασφαλώς και είναι παράνομοι βάσει του διεθνούς δικαίου, έχουν χωρίσει τη γη σε πολλά μικρά κομμάτια, εμποδίζοντας τους αγρότες και κτηνοτρόφους να χρησιμοποιούν τα κτήματά τους.
Στους Παλαιστίνιους απαγορεύεται να χτίσουν. Οι ιδιοκτησίες τους κατάσχονται και συχνά κατεδαφίζονται, για να χτιστούν Ισραηλινοί, εποικιστικοί οικισμοί.
Η πολιτική της ισραηλινής κυβέρνησης για τη δημιουργία εποικισμών, στρατοπέδων, στρατιωτικών ζωνών και παρακάμψεων, καθώς και το ίδιο το διαχωριστικό τείχος, αποσκοπούν στον κατακερματισμό του παλαιστινιακού εδάφους, χωρίζοντας παράλληλα τους Παλαιστινίους που βρίσκονται στην Ανατολική Ιερουσαλήμ, τη Γάζα και τη Δυτική Όχθη.
Η πολιτική εποικισμού του Ισραήλ παραβιάζει την 4η Συνθήκη της Γενεύης περί προστασίας του άμαχου πληθυσμού εν καιρώ πολέμου, της οποίας συμβαλλόμενα μέρη είναι και το Ισραήλ και η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Σύμφωνα με το άρθρο 49 της Συνθήκης, η μεταφορά πληθυσμού από το Ισραήλ στην κατεχόμενη Παλαιστίνη είναι παράνομη επειδή «η Κατοχική Δύναμη δεν θα απελάσει ή μεταφέρει μέρος του δικού της άμαχου πληθυσμού στο έδαφος που κατέχει». Ειδικότερα:
- Το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών έχει επανειλημμένα κηρύξει τους ισραηλινούς εποικισμούς παράνομους. Το Ψήφισμα 465 του Συμβουλίου Ασφαλείας (του 1980 με πλήρη ομοφωνία) διευκρίνιζε ότι «η πολιτική και οι πρακτικές εποικισμού του Ισραήλ» στα κατεχόμενα, αποτελεί «ένα σοβαρό εμπόδιο στην επίτευξη μιας συνολικής, δίκαιης και μόνιμης ειρήνης στη Μέση Ανατολή». Το Συμβούλιο Ασφαλείας κάλεσε το Ισραήλ να «διαλύσει τους υφιστάμενους οικισμούς και συγκεκριμένα να σταματήσει την εγκατάσταση, κατασκευή και σχεδιασμό οικισμών στα αραβικά εδάφη που είναι υπό κατοχή από το 1967, συμπεριλαμβανομένης και της Ιερουσαλήμ».
- Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης έκρινε ότι το άρθρο 49(6) της ανωτέρω Συνθήκης απαγορεύει οποιαδήποτε μέτρα που λαμβάνει η κατοχική δύναμη με σκοπό να οργανώσει ή να ενθαρρύνει μεταφορά μέρους του πληθυσμού της στην υπ’ αυτήν κατεχόμενη περιοχή. Η απόφαση της 9ης Ιουλίου 2004 που εξέδωσε ανακοίνωνε ότι «οι ισραηλινοί εποικισμοί στα παλαιστινιακά κατεχόμενα εδάφη, συμπεριλαμβανομένης και της Αν. Ιερουσαλήμ, είναι παράνομοι και ένα εμπόδιο στην ειρήνη και στην οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη (…) και έχουν οικοδομηθεί κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου».
Επίσης, το καταστατικό του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου (ICC) το οποίο τέθηκε σε ισχύ το 2002, έχει συμπεριλάβει τον εποικισμό στα «εγκλήματα πολέμου».
Οι αναγκαστικές μετακινήσεις πληθυσμών και απελάσεις, η καταστροφή εμπορευμάτων και η μεταφορά του δικού της πληθυσμού από την κατέχουσα δύναμη, που είχαν οριστεί ως «σοβαρές παραβιάσεις» των νόμων του πολέμου στη 4η Σύμβαση της Γενεύης, έχουν πλέον επαναταξινομηθεί και ορισθεί ως «εγκλήματα πολέμου» στο Καταστατικό του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου.
Σε σχέση με την Ελλάδα, από εκεί που υπήρξαμε, ως χώρα -την εποχή της διακυβέρνησης από τον αείμνηστο Ανδρέα Παπανδρέου- υποστηρικτές των δικαίων της Παλαιστίνης, με την PLO του Αραφάτ και με παράλληλες καλές (στο μέτρο του εφικτού) σχέσεις και με το Ισραήλ, φτάσαμε σήμερα στο σημείο -λόγω και των πρόσφατων συμφωνιών Ελλάδας – Ισραήλ για στρατιωτική συνδρομή, σε περίπτωση πολέμου- να κινδυνεύουμε να έχουμε στρατιωτική εμπλοκή σε πολεμικές επιχειρήσεις κατά των άλλοτε φίλων μας Παλαιστινίων!
