- ΑΛΕΞΗΣ ΚΟΛΥΒΑΣ
Η υπόθεση Γεωργούλη περισσότερο από τον ίδιο και την κοινωνία, συγκλονίζει τον ΣΥΡΙΖΑ. Στην Κουμουνδούρου ακόμα και αν δε το κατάλαβαν, το ένιωσαν ότι έχουν ρίξει πολύ βρόμικο νερό στο ποτήρι τους, που ξεχείλισε και σκορπάει τη βρομιά πάνω τους, δημιουργώντας αποπνικτική ατμόσφαιρα και πανικό. Η ηγεσία αυτού του μορφώματος από ανάγκη, που της την δημιούργησαν οι διαψεύσεις από τα γεγονότα της απεχθούς αυτής υπόθεσης, πήρε καθαρά θέση για την υπόθεση και καταδίκασε τον ευρωβουλευτή.
Η ηγεσία όμως και δεν ξέρω αν όσοι θεωρείται ότι ανήκουν σε αυτή έχουν την ίδια άποψη ή ακόμη και αυτοί που πήραν καθαρά θέση κατά του Γεωργούλη θα συνεχίσουν να το κάνουν, καθώς η λεγόμενη βάση, ένας εσμός – σημαντικό τμήμα φίλων και ψηφοφόρων τού ΣΥΡΙΖΑ κληρονομιά από τους «ψεκασμένους» του Καμμένου – που κινείται στο περιθώριο της κοινωνίας έχει ξεσπαθώσει υπέρ του Γεωργούλη με επιχειρηματολογία από αυτά που είπε ο ίδιος και το κόμμα μόλις έγινε γνωστή η υπόθεση μέχρι τις αθλιότητες του «Μακελειού». Κάπως έτσι άλλωστε ο Πολάκης από «τελειωμένος» και «κομμένος» διά στόματος του Προέδρου Αλ. Τσίπρα βρέθηκε στα ψηφοδέλτια.
Για τον ΣΥΡΙΖΑ, η υπόθεση Γεωργούλη, σε συνδυασμό με την συγκυρία που γνωστοποιήθηκε αυτή, δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου.
Ανάλογες παραβατικές συμπεριφορές, όχι με βιασμούς γυναικών, αλλά βιασμούς της λογικής και του δημοκρατικού φρονήματος των πολιτών, από αυτούς που μάζεψε από γύρω-γύρω ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πολλές. Μπορούν να ξεχαστούν οι Καμένοι; Ειδικά οι δραστηριότητές του ως Υπουργού Άμυνας ο οποίος θεώρησε το υπουργείο δοβλέτι του και είχε τα ελικόπτερα του στρατού για να κόβει βόλτες; Αυτός εκτός από την λογική και το δημοκρατικό φρόνημα των πολιτών βίασε και την αισθητική τους. Ξεχνιέται το κόκκινο χαλί που έστρωσε για τον εαυτό του στην ακρογιαλιά της Σαλαμίνας για να πετάξει στεφάνι για την ναυμαχία στη θάλασσα;
Ξεχνά κανείς τα σούρτα-φέρτα με την δικαιοσύνη και τις ωμές προσπάθειές του να την επηρεάσει με νυχτερινές επισκέψεις σε φυλακές και τηλεφωνήματα; Οι δραστηριότητες του Πάνου Καμμένου οι οποίες παραδόξως δεν έγιναν αντικείμενο καμιάς εισαγγελικής έρευνας όπως θα συνέβαινα σε κάθε ευνομούμενη χώρα, βρήκαν και εξακολουθούν να βρίσκουν μιμητές, καθώς οι διάφοροι πολιτικοί τυχοδιώκτες που εκείνη την εποχή ανακάλυψαν τον χρυσό που κρύβει ο ΣΥΡΙΖΑ και ταυτόχρονα από την ανοχή που έδειχνε ο Αλ. Τσίπρας σε αυτά τα φαινόμενα, θεώρησαν ότι μπορούν να κάνουν και να λένε τα πάντα.
Έτσι ο Κουίκ (τον θυμάστε;) γύρισε ως υφυπουργός εξωτερικών και με τα δικά μας χρήματα χώρες εξωτικές στις οποίες σπάνια πατάει το πόδι του ευρωπαίος επίσημος διότι δεν έχει κανένα λόγο να τις επισκεφτεί, εκτός αν κάνει τουρισμό.
Πρόσφατα επιχείρησε να βιάσει την λογική μας υποστηρίζοντας ότι η εργατική κατοικία δίνει δάνεια για την κατασκευή παλατιών για απλούς και ανήμπορους οικονομικά εργαζόμενους ο κ. Ραγκούσης από τους πιο πρόσφατους που ανακάλυψαν φλέβα χρυσού στον ΣΥΡΙΖΑ και έγινε δεξί χέρι του Τσίπρα.
Είναι ο καταδικασμένος Παπαγγελόπουλος από εισαγωγή και αυτός.
Είναι και ο αξέχαστος Ζουράρις ο οποίος δήλωσε ότι αν πάρει και μερικά νησιά η Τουρκία δεν πειράζει.
Ωστόσο ο ΣΥΡΙΖΑ έχει και δικά του παιδιά που βιάζουν κατ’ επανάληψη την λογική.
Ο Παππάς πλέον ο πρώτος που πήρε την πρωτοκαθεδρία από τον Πολάκη μετά την ομόφωνη απόφαση καταδίκης του από το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο, Η Τασία που μας γέμισε μετανάστες με το περάστε κόσμε το οποίο σημαίνει και δουλέμποροι μπορείτε να κερδίσετε πολύ χρήμα. Αυτοί και αν βρήκαν χρυσό στον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Κατρούγκαλος, ο Φλαμπουράρης και ο Δρίτσας – ποτέ δεν μάθαμε τι έγινε με εκείνο το ναυάγιο στην Αίγινα που έχασαν την ζωή τους τέσσερα άτομα.
Είναι ο φιλεύσπλαχνος Παπαδημούλης που αγοράζει σπίτια για φτωχούς για να τους τα ενοικιάζει με ενοίκια όμως όχι τόσο φτωχά καθώς δεν τα πληρώνουν οι φτωχοί.
Είναι μακρύς και δυσάρεστος ο κατάλογος όλων αυτών που υπό την σκέπη και συνέργεια του «μεγάλου αρχηγού» Αλ. Τσίπρα, υποτιμούν την νοημοσύνη μας.
Το ότι μαζευτήκανε πολλά πρόσωπα και καταστάσεις δημιουργεί πλέον μεγάλα ερωτηματικά για την φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ.
Τι να είναι αυτό το κόμμα άραγε;
