Σκίτσο του Ηλία Μακρή (Η Καθημερινή, 19/02/23)
- ΑΛΕΞΗΣ ΚΟΛΥΒΑΣ
Ο Ανδρέας Παπανδρέου για να τονίσει την καθαρότητα και την σαφήνεια των πολιτικών θέσεων του πάλαι ποτέ Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος (ΠΑΣΟΚ) χρησιμοποιούσε μια λέξη: «κρυστάλλινες». Έκτοτε δεν θυμάμαι να ξαναχρησιμοποιήθηκε αυτή η λέξη από κανέναν οποιουδήποτε κόμματος και αυτό μάλλον δεν είναι τυχαίο, καθώς τα κόμματα προτιμούν να ψαρεύουν σε θολά νερά. Το ίδιο και οι σημερινοί πολιτικοί κληρονόμοι του Ανδρέα δεν μπορούν να τον μιμηθούν πρώτον γιατί δεν έχουν συνολικά θέσεις για μια διακυβέρνηση την οποία δείχνουν να επιδιώκουν και δεύτερον όπου έχουν δεν είναι άρτια επεξεργασμένες για να είναι καθαρές.
Αφορμή όμως για αυτή την αναφορά, μου έδωσε η τελευταία συζήτηση που έχει ανοίξει για την μετεκλογική στάση του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, η οποία εξακολουθεί να είναι ένα μυστήριο γι’ αυτό η συζήτηση επί του θέματος αυτού επαναλαμβάνεται συχνά, αφού η ασάφεια εκ μέρους της ηγεσίας το φέρνει την μια να παντρεύεται με τον ΣΥΡΙΖΑ την άλλη με την Νέα Δημοκρατία. Ανεξάρτητα από αν υπάρχει αλήθεια, είναι αποκυήματα ευφάνταστων πολιτικών παρατηρητών ή το πιθανότερο μέρος προεκλογικής στρατηγικής είτε της ΝΔ, είτε του ΣΥΡΙΖΑ, χαμένο από αυτή τη συζήτηση είναι το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, γιατί φαίνεται ότι αν και με δυο προξενιά τελικά θα μείνει στο …ράφι.
Βασική στρατηγικής σημασίας θέση που είναι ασαφής είναι αυτή των συμμαχιών. Δεν είναι τόσο απλό όσο φαίνεται σε μια πρώτη ανάγνωση. Για να διατυπώσεις μια καθαρή και πειστική πρόταση για τις σχέσεις σου με τα άλλα κόμματα πρέπει να έχεις μια εξίσου καθαρή και πειστική θέση για τα κόμματα που επιδιώκουν σχέσεις μαζί σου που φτάνουν μέχρι την συμμετοχή σε μια μελλοντική κυβέρνηση.
Αυτή την περίοδο υποθετικά είναι δυνατόν να υπάρξει η πρόκληση της κυβερνητικής συνεργασίας από σχεδόν όλα τα κόμματα, αλλά τα δυο σημαντικά είναι η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ στον οποίο δεν θα είσαι μοναδικός εταίρος και γι΄αυτό θα πρέπει να υπολογίσεις με ποιον άλλον θα σε κάνει σύμμαχο, διότι μπορεί να σου κουβαλήσει ένα νέο Καμμένο.
Με την ΝΔ έχεις μεγάλη απόσταση ιδεολογικά και πολιτικά και δεν είναι δύσκολη η οριοθέτηση, η οποία όμως δεν έχει γίνει από το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ. Η συνοριακή γραμμή με την ΝΔ είναι διακεκομμένη σε ό,τι αφορά την άσκηση της κυβερνητικής πολιτικής από μέρους της. Αλλού υπάρχουν συμφωνίες και αλλού διαφωνίες και εντάσεις. Για να μην πολυλογώ η ΝΔ είναι το κόμμα της άρχουσας αστικής τάξης και ένα σοσιαλιστικό κόμμα δεν μπορεί να συμμαχήσει με αυτήν εκτός εάν υπάρχουν σοβαροί εθνικοί λόγοι. Για τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα δεν είναι το ίδιο. Η σοσιαλδημοκρατία στην Ευρώπη όπου κυβέρνησε ή συμμετέχει σε κυβερνητικά σχήματα δεν έδειξε να έχει μεγάλες διαφορές από μια αστική διακυβέρνηση πέρα από ένα πιο τονισμένο κοινωνικό πρόσωπο. Για τον λόγο αυτό πρέπει να ξεκαθαρίσει και το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΚ αν παραμένει σοσιαλιστικό κίνημα ή έχει αποφασιστεί η μετεξέλιξή του σε σοσιαλδημοκρατικό όπως φαίνεται από τις συνεχείς και επίμονες δηλώσεις της ηγετικής του ομάδας.
Ωστόσο αν και η οριοθέτηση των σχέσεων με την ΝΔ δεν είναι δύσκολη, σε ό,τι αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ είναι λαβύρινθος χωρίς τον μίτο της Αριάδνης. Διότι τι να είναι άραγε ο ΣΥΡΙΖΑ; Να είναι οι ωραίες διακηρύξεις του που χαϊδεύουν τα αυτιά του κόσμου ή είναι οι πράξεις του που ραπίζουν τους πολίτες; Μην είναι η ελπιδοφόρα αριστερά ή η πιο δεξιά κυβέρνηση από την μεταπολίτευση μέχρι τώρα; Μην είναι τα βλαστάρια της «δρακογενιάς» ή οι Καμμένοι, ο Κουίκ, ο Παπαγγελόπουλος και πιθανώς ο Αντώναρος; Μην είναι το κόμμα του λαού ή το κόμμα που υπηρέτησε την αστική τάξη πιο δουλικά από τα αστικά κόμματα και αγαπήθηκε από αυτήν όσο κανένα άλλο;
Με δεδομένη την πολιτική αυτού του κόμματος το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ έπρεπε να έχει ξεκαθαρίσει τη στάση του: Καμία σχέση και συνεργασία με αυτούς τους πολιτικούς απατεώνες. Δεν το κάνει όμως και εξακολουθεί να παίζει τον παπά υποτιμώντας την νοημοσύνη των μελλών, φίλων, οπαδών και ψηφοφόρων του. Από τη μια τους καταγγέλλει για τα πεπραγμένα τους και τις πρακτικές που ακολουθούν και από την άλλη κάνει λόγο για μια προοδευτική διακυβέρνηση, χωρίς να προσδιορίζει με ποιους θα την κάνει. Ρεαλιστικά μια τέτοια κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να υπάρξει, αλλά και να μπορούσε αυτό δεν θα γίνονταν χωρίς την συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ.
Αν είμαι για κάτι υπερήφανος τα τελευταία χρόνια από το ΚΙΝΑΛ και το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ αυτό δεν είναι για την πολιτική των ηγεσιών, αλλά για το γεγονός ότι ζωτικός πυρήνας του αντισύριζα μετώπου είναι στην πλειοψηφία του φίλοι και ψηφοφόροι του. Αυτοί οι πολίτες που σέρνονται τόσα χρόνια από εσωκομματική σε εσωκομματική ψηφοφορία με την ελπίδα στα μάτια για την δημοκρατία για την οποία ξόδεψαν την ζωή τους, διαβλέπουν τον κίνδυνο γι΄αυτήν από αυτό το συνονθύλευμα που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ. Τελευταία με την εκ προτέρων αμφισβήτηση του εκλογικού αποτελέσματος αν δεν τους είναι αρεστό, όπως κυνικά δηλώνουν από τώρα ο κ. Τσίπρας και διάφορα στελέχη τους, στην ουσία υπονομεύουν την πεμπτουσία της Δημοκρατίας. Οι πολίτες να εκλέγουν αυτούς που θέλουν να τους κυβερνούν.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν δείχνει συμπάθεια στην αστική δημοκρατία· γαλουχήθηκε ο σκληρός του πυρήνας να έχει πρότυπο τις λεγόμενες λαϊκές δημοκρατίες οι οποίες όπως αποδείχτηκε μόνο δημοκρατίες δεν ήταν. Η μοναδική δημοκρατία είναι αυτή που έχουμε ως πολίτευμα στη χώρα μας. Έχει πολλές αδυναμίες αλλά είναι το καλύτερο πολίτευμα και οφείλουμε να το δυναμώσουμε διευρύνοντας τις δημοκρατικές μεθόδους και σε άλλους τομείς της κοινωνικής δραστηριότητας όπως είναι η οικονομία και όχι να το πυροβολούμε. Το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ πρέπει αν θέλει να έχει προοπτική να αξιοποιήσει την συλλογική σοφία του κόσμου του που σίγουρα είναι μεγαλύτερη από την ατομική των στελεχών της ηγετικής του ομάδας.
