- ΜΑΡΙΑ ΑΝΘΗ
Η εικονική οικονομία όσο και αν έχει αναπτυχθεί δεν μπορεί να νικήσει, την πραγματική οικονομία που κρίνεται στον βιοπορισμό, των λαών. Με τον πόλεμο στην Ουκρανία και τις πρόσφατες εξελίξεις αποδείχθηκε ότι δεν μπορεί να ελέγξει την Ενέργεια και κατ’ επέκταση την ύλη. Οι κοινωνίες θα αντιδράσουν κι έχουν ξεκινήσει να αντιδρούν με διάφορους τρόπους, στα αποτελέσματα του παράφορου εικονικού οικονομικού μοντέλου, της αχαλίνωτης κερδοσκοπίας, διότι τα καρτέλ της Ενέργειας σε αυτήν δεν υπακούν. Η Ενέργεια με τους Διεθνείς αγωγούς Φυσικού αερίου, είναι και η βασική αιτία του αδιέξοδου πολέμου Ρωσίας – Ουκρανίας και πέρα από τις ανθρώπινες απώλειες, οι συνέπειες είναι καταστροφικές στην παγκόσμια Οικονομία.
Υπάρχει μια θεμελιώδης αντίσταση μέσα στο παρόν οικονομικό σύστημα, που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει. Από τη μια μεριά έχουμε την υπαρκτή υλική ανάγκη του βιοπορισμού των πολλών και από την άλλη έχουμε το συνεχές παιχνίδι των «games» και των παραγώγων της εικονικής οικονομίας.
Αυτό σημαίνει ότι, ενώ από τη μια μερικά οι πραγματικές υλικές ανάγκες της καθημερινής ζωής, αυξάνονται, από την άλλη ολοένα ισχυροποιείται το «virtual reality» της κερδοσκοπικής οικονομίας. Της αχαλίνωτης κερδοσκοπικής οικονομίας ή του αχαλίνωτου κερδοσκοπισμού.
Η οικονομία της Δύσης που στηρίχτηκε στην οικονομία της αγοράς, στα αρχικά στάδια της εκβιομηχάνισης, επένδυσε στην πραγματική οικονομία με τα γνωστά θαυμαστά αποτελέσματα της ανόδου του βιοτικού επιπέδου μέχρι τη δεκαετία του 1970.
Από εκεί και ύστερα άλλαξε σταδιακά το παραγωγικό παραδειγματικό μοντέλο. Πολλές από τις παραγωγικές βιομηχανικές επιχειρήσεις, μεταφέρθηκαν στις χώρες του λεγόμενου φθηνού εργατικού κόστους και στη Δύση, αναπτύχθηκαν νέες υπηρεσίες, τα λεγόμενα χρηματοοικονομικά παράγωγα κεφαλαίου και η οικονομία της «virtual reality».
Από τη μια μεριά η αναζήτηση του φθηνού εργατικού κόστους, στις αναπτυσσόμενες χώρες και από την άλλη ο δανεισμός των funds.
Πρόκειται για μια ενοχλητική αλήθεια ενός εικονικού οικονομικού κόσμου μέσω των εφαρμογών, όπου το παιχνίδι των μετοχών και το ανοιχτό εμπόριο ήταν και είναι τα βασικά συστατικά της παγκοσμιοποίησης.
Αυτή όμως η διαδικασία, οδήγησε σε μια διολίσθηση της οικονομίας της Δύσης, από το πραγματικό στο εικονικό.
Απεναντίας έδωσε την ευκαιρία στον υπόλοιπο αναπτυσσόμενο κόσμο να έχει μια ανάπτυξη στο πεδίο της υλικής οικονομίας, όπως ενέργεια, διατροφή, βιομηχανικά προϊόντα.
Αρχικά φαινόταν να θριαμβεύει η σχολή του Σικάγου, με την πίστη στον φονταμενταλισμό της αγοράς, με τις μεγάλες πολυεθνικές οι οποίες πλούτιζαν, τα δυτικά κράτη ενίσχυαν το νόμισμά τους και η εκμετάλλευση να φθάνει μέσω της νομισματικής κυριαρχίας στο απόγειό της. Αυτό έγινε αρχικά.
Μετά όμως την κρίση του 2008, φάνηκε ότι οι αναπτυσσόμενες οικονομίες είχαν κερδίσει έδαφος αλλά το τίμημα ήταν βαρύ.
Είχαν κερδίσει έδαφος, απειλώντας εμμέσως την οικονομική ηγεμονία, της παγκοσμιοποίησης της μονοπωλιακής αυτής οικονομίας και ιδιαίτερα στον έλεγχο των παιχνιδιών ή «games», της ενέργειας.
Σταδιακά άρχισαν να μην υπακούν, τα καρτέλ της ενέργειας στον σχεδιασμό της ηγεμονίας των Η.Π.Α. Το παιχνίδι στη συνέχεια εξελίχθηκε ανεξέλεγκτα, ιδιαίτερα στην εξάρτηση της Ευρώπης από τις ενεργειακές πηγές, της Ρωσίας με τους αγωγούς ενέργειας.
Προσφάτως οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, απαίτησαν από την Ευρώπη να σταματήσει άμεσα αυτή η εξάρτηση και αυτό εκδηλώθηκε με την ακύρωση του Nord Stream 2 που συνδέει τη Ρωσία με τη Γερμανία.
Αυτή η σύγκρουση ήταν και τα προεόρτια του πολέμου στην Ουκρανία με όλες τις συνέπειες ενός πολέμου που μαίνεται μήνες τώρα, που παρουσιάστηκε ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης ενώ ουσιαστικά αυτή ήταν η βασική αιτία του πολέμου, η Ενέργεια.
Ένας πόλεμος με αδιέξοδο και ζημιές τόσο στην οικονομία όσο και στους αγωγούς. Πρόκειται για τις πρόσφατες καταστροφές στον διεθνή αγωγό, την ανατίναξη των αγωγών φυσικού αερίου Nord Stream και τις διαρροές τους, κάτι που είναι κανείς να αναρωτηθεί ποιος τελικά επωφελείται από τις πρόσφατες εξελίξεις στην περιοχή.
Θα αναρωτηθεί κανείς, μετά από αυτά τι μέλλει γενέσθαι;
Η εικονική οικονομία όσο και αν έχει αναπτυχθεί δεν μπορεί να νικήσει στο τέλος την πραγματική οικονομία που κρίνεται στον βιοπορισμό, των λαών. Οι κοινωνίες θα αντιδράσουν κι έχουν ξεκινήσει να αντιδρούν με διάφορους τρόπους.
Καταρχήν μπορεί να εκμεταλλευτεί αυτό το κλίμα ο λαϊκισμός, όπως στην Ιταλία με την εκλογή της Τζόρτζια Μελόνη και στη Γαλλία με τη Μαρίν Λεπέν και επίσης με τα «Κίτρινα Γιλέκα», ενώ θεαματικές αλλαγές αναμένονται στη Γερμανία.
Παρόλο που οι Πράσινοι υποτάχτηκαν πλήρως, στα κελεύσματα της Ουάσιγκτον και παίζουν το πρώτο βιολί, μια πρώτη ένδειξη είναι ότι η Γερμανική βουλή, αντέδρασε σε μια νέα ενίσχυση του πολέμου στην Ουκρανία.
Αντιδράσεις υπάρχουν επίσης στη Βουλγαρία στην Ουγγαρία που ούτως ή άλλως εκεί υπήρχε ευθύς εξ αρχής και αντιδράσεις υπάρχουν και στην Τσεχία.
Αποτέλεσμα όλων αυτών των εξελίξεων, θα είναι αρχικά ο διχασμός, στην Ευρώπη και στη συνέχεια η αλλαγή στάσης απέναντι στο παγκόσμιο ενεργειακό πρόβλημα.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, αναγκαστικά θα αλλάξει στάση κάτω από την πίεση των γεγονότων. Η ηγεμονία των Η.Π.Α. που μετρά πλέον το 1/3 της αποδοχής της παγκόσμιας κοινότητας, όσον αφορά την απήχησής της θα περιοριστεί ακόμη περισσότερο από ότι είναι τώρα.
Στο Συμβούλιο Ασφαλείας του Ο.Η.Ε, κι αν πάμε στο Διεθνές Δίκαιο, θα δούμε ότι έχουμε συσχετισμό δυνάμεων με το 1/3 υπέρ της Αμερικής, το 1/3 υπέρ της Ρωσίας και το 1/3 να είναι ουδέτερο. Τούτο σημαίνει με απλή λογική ότι το 1/3 που είναι ουδέτερο, αρνείται να καταδικάσει τη Ρωσία.
