- Άγιοι Πατρίκιος επίσκοπος Προύσας, Ακάκιος, Μένανδρος και Πολύαινος
- Όσιος Μέμνων ο Θαυματουργός
- Άγιος Ακόλουθος
- Αγία Θεοτίμη η Μάρτυρας
- Αγία Κυριακή η Μάρτυρας
- Άγιοι Ιωάννης, Κόνων, Ιερεμίας, Μάρκος, Κύριλλος, Θεόκτιστος, Βαρνάβας, Μάξιμος, Θεόγνωστος, Ιωσήφ, Γεννάδιος, Γεράσιμος και Γερμανός οι Οσιομάρτυρες και Ομολογητές της Μονής Καντάρας Κύπρου
- Άγιος Ιωάννης «Αρναουτογιάννης» ο Δραγάτης ο Νεομάρτυρας
- Άγιος Ιωάννης της Σάντα Κρουζ ο Ιερομάρτυρας
- Όσιος Κορνήλιος ο Θαυματουργός
- Άγιος Δουνστάνος Αρχιεπίσκοπος Καντουαρίας
- Όσιος Κορνήλιος
- Όσιος Ιγνάτιος
- Άγιοι Νεομάρτυρες εν Σλομπόντσκαγια Ουκρανίας
- Μνήμη Εισόδου της Αγίας Νίνας της Ισαποστόλου στην Γεωργία
- Άγιος Πούδης ο Μάρτυρας
- Ανακομιδή των ιερών λειψάνων των Αγίων Ιουλίου Πρεσβυτέρου και Ιουλιανού Διακόνου
- Άγιος Δημήτριος Ντονσκόι, ο μεγάλος Πρίγκιπας
- Όσιοι Ρωμύλος, Ρωμανός, Νέστωρ, Σισώης, Γρηγόριος, Νικόδημος και Κύριλλος οι Σιναΐτες
- Όσιος Σέργιος της Σουχτόμα
- Άγιος Ονούφριος ο Ιερομάρτυρας
*****************************************************************************************************************
- Άγιοι Πατρίκιος επίσκοπος Προύσας, Ακάκιος, Μένανδρος και Πολύαινος.
Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Τετράς θεοφόρητος, Ἱεραρχῶν ἱερῶν, Τριάδα τὴν ἂκτιστον, κατ’ ἐναντίον ἐχθρῶν, πανσόφως ἐκήρυξε, Πατρίκιος ὁ τῆς Προύσης, θεηγόρος ποιμάντωρ, Ἀκάκιος σὺν Μενάνδρῳ, καὶ Πολύαινος ἃμα· διὸ καὶ ὡς ἀθλήσαντες, δόξης ἠξιώθησαν.
Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Οἱ Μάρτυρες σου Κύριε, ἐν τῇ ἀθλήσει αὐτῶν, τὸ στέφος ἐκομίσαντο τῆς ἀφθαρσίας, ἐκ σοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν· σχόντες γὰρ τὴν ἰσχύν σου, τοὺς τυράννους καθεῖλον· ἔθραυσαν καὶ δαιμόνων τὰ ἀνίσχυρα θράση. Αὐτῶν ταῖς ἱκεσίαις Χριστὲ ὁ Θεός, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Ἦχος πλ. δ’. Ὡς ἀπαρχὰς.
Ὡς ἱερὸν κειμήλιον, τοῦ Ἰησοῦ Πατρίκιε, ἡ Ἐκκλησία λαβοῦσα τὸ σῶμά σου, ἀγαλλομένη κράζει σοι. Διὰ σοὺ ἅπας κόσμος, ἐν εἰρήνῃ βαθεία διαφυλάττεται, ἐξ αἰρέσεως πάσης ἀλώβητος καὶ ἀήττητος.
- Όσιος Μέμνων ο Θαυματουργός.
Ἦχος πλ. δ΄. Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον.
Ὡς ἀστέρα σε πάντες φωτοειδῆ, ἀρετῶν καὶ θαυμάτων μααρμαρυγαῖς, τὸν κόσμον φωτίζοντα, εὐφημοῦμεν μακάριε, κοινωνὸς γὰρ θείας, λαμπρότητος γέγονας, καὶ πρὸς φέγγος Μέμνων, μετέβης τὸ ἄδυτον· ὅθεν τὴν φωσφόρον, καὶ ἁγίαν σου μνήμην, τιμῶμεν ἑκάστοτε, τὸν Σωτῆρα δοξάζοντες, καὶ πιστῶς ἐκβοῶμέν σοι· πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ τὴν ἁγίαν μνήμην σου.
- Άγιος Ακόλουθος.
- Αγία Θεοτίμη η Μάρτυρας.
- Αγία Κυριακή η Μάρτυρας.
- Άγιοι Ιωάννης, Κόνων, Ιερεμίας, Μάρκος, Κύριλλος, Θεόκτιστος, Βαρνάβας, Μάξιμος, Θεόγνωστος, Ιωσήφ, Γεννάδιος, Γεράσιμος και Γερμανός οι Οσιομάρτυρες και Ομολογητές της Μονής Καντάρας Κύπρου.
- Άγιος Ιωάννης «Αρναουτογιάννης» ο Δραγάτης ο Νεομάρτυρας.
Ο Αλβανικής καταγωγής στρατιώτης Ιωάννης, ο επονομαζόμενος «Αρναουτογιάννης» (οι Αλβανοί στα Τούρκικα, ονομάζονται Αρναούτ), βαπτίστηκε χριστιανός, με το όνομα Ιωάννης. Βρήκε κατοικία στο χωριό Άγιος Ιωάννης Φαιστού και ζούσε βίο ευσεβή και ευλαβικό, ασκώντας το επάγγελμα του δραγάτη (του αγροφύλακα), προκειμένου να εξασφαλίζει τα προς το ζην.
Κάποιοι επαναστάτες σκότωσαν δυο Τουρκόγυφτους. Οι οθωμανοί που μισούσαν τον Ιωάννη επειδή απαρνήθηκε τη θρησκεία τους, βρήκαν την ευκαιρία να τον εκδικηθούν. Τον κατήγγειλαν στην κοσμική εξουσία της περιοχής ότι αυτός ήταν ο φονιάς των δύο Τουρκόγυφτων, κατηγορώντας τον μάλιστα ότι μετά την αλλαγή του θρησκεύματός του είχε διάθεση εξόντωσης Μουσουλμάνων.
Ο Ιωάννης συνελήφθη και στάλθηκε στο Ηράκλειο σε δίκη, όπου αποδείχθηκε η αθωότητά του. Όμως ο δικαστής Ρεχίτ – Εφέντης, του ζήτησε να αλλάξει θρησκεία και πάλι για να φανεί ότι δεν σκότωσε λόγω θρησκευτικής αντιπαλότητας, διαφορετικά θα τον καταδίκαζε σε θάνατο. Ο Ιωάννης με θάρρος ομολόγησε το Χριστό. Για τρεις ημέρες βασανίστηκε με φρικτά μαρτύρια. Μεταξύ των άλλων πύρωσαν ένα σιδερένιο δοχείο και του το έβαλαν στο κεφάλι.
Όταν ο Άγιος Ιωάννης παρέδωσε την ψυχή του στο Θεό, ο Πασάς έδωσε διαταγή να δοθεί το σώμα του στους Χριστιανούς και να ταφεί. Το πήραν και το έθαψαν στα «Σπιτάλια» (η περιοχή είναι γύρω από την παλιά Υγειονομική Υπηρεσία στο Ηράκλειο).
Ο μαρτυρικός θάνατος του Ιωάννη σκόρπισε θλίψη και αγανάκτηση στους χριστιανούς του Ηρακλείου. Το ημερολόγιο έδειχνε ημέρα Σάββατο 5 Μαΐου 1845 μ.Χ. Και όπως αναφέρει ο Στέφανος Νικολαΐδης στα βιογραφικά του σημειώματα «…έγινε φοβερά στάσις των Χριστιανών εναντίον της Κυβερνήσεως δια Αρναουτογιάννην θανατωθέντα δια φρικωδεστάτων βασάνων». Και για να ικανοποιηθεί ο λαός, εξορίστηκε ο πρόεδρος του δικαστηρίου Ρεχίτ – Εφέντης και αντικαταστάθηκε από τον Κουλουκτζή – Μεϊμουρή.
Μετά από καιρό, έγινε η ανακομιδή και τα λείψανά του βρέθηκαν ηγιασμένα. Τα πήρε ο Πρόξενος της Ρωσίας και τα έστειλε στο Κίεβο, όπου και φυλάσσονται, μαζί με άλλα αγιασμένα λείψανα. Την εύρεση του Αγίου μας την οφείλουμε στην εμπεριστατωμένη χρόνια έρευνα του Πανοσιολ. Πρωτοσυγκέλλου της Μητροπόλεως Γορτύνης πατρός Χρυσοστόμου Παπαδάκη, ο οποίος μάλιστα συνέγραψε θαυμάσιο βιβλίο για το βίο του Αγίου, αλλά και για το ίδιο το χωριό τον Άγιο Ιωάννη. Την Ακολουθία του Αγίου έγραψε ο Μ. Υμνογράφος της Αλεξανδρινής Εκκλησίας κ. Χαραλάμπης Μπούσιας.
Ἦχος πλ. α´. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Εὐθαρσῶς ἀποῤῥίψας πατρῴαν πλάνην σου εὐθύς ὡς ἔγνως τήν πίστιν ἐν Μεσαρᾷ τοῦ Χριστοῦ ἀθλητῶν χοροῖς ἐνδόξοις συνηρίθμησαι˙ φύλαξ ἀγρῶν θεοφιλές, νεομάρτυς πεφηνώς γενναῖος τής εὐσεβείας πρεσβεύειν εἴληφας χάριν ὑπέρ ἡμῶν τῶν εὐφημούντων σε.
Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Μετανοίας εδείχθης ιερόν ακροθίνιον, την μεταστροφήν θείου Παύλου, Ιωάννη μιμούμενος. Και πίστιν αποπτύσας μιαράν, εδέξω χάριν άνωθεν σοφέ. Και Χριστόν ομολογήσας, κατηξιώθης στέφους εναθλήσεως. Δόξα τω δωρησαμένω σοι το φως, δόξα τω σε ενισχύσαντι, Δόξα τω αναδείξαντί σε, εν παντί μάρτυρα νεόαθλον.
- Άγιος Ιωάννης της Σάντα Κρουζ ο Ιερομάρτυρας.
Ο Άγιος Νεομάρτυρας πάτερ Ιωάννης της Σάντα Κρούζ γεννήθηκε το 1937 μ.Χ. στο χωριό Αποίκια της νήσου Άνδρου και λεγόταν Καρασταμάτης. Σε ηλικία 20 ετών πηγαίνει στην Αμερική και δημιουργεί οικογένεια. Χειροτονείται ιερέας και για 10 χρόνια εργάζεται με ιεραποστολικό ζήλο στην Αλάσκα. Αφού διακόνησε την Εκκλησία σε πολλούς Ναούς, το 1981 μ.Χ. πήγε στην Σάντα Κρουζ στον Ναό του Προφήτη Ηλία, τον οποίο και τελειοποίησε και τον εγκαινίασε για να γίνει κέντρο ορθόδοξης ομολογίας σε όλη την περιοχή όπου οι άνθρωποι ήταν απομακρυσμένοι από τον Θεό και την Εκκλησία.
Ο πατήρ Ιωάννης ήταν απλός στην συμπεριφορά του, αγαπούσε τους ενορίτες του και η πόρτα του σπιτιού του ήταν πάντα ανοιχτή, μέρα και νύχτα. Τα κηρύγματα του ήταν πύρινα, αγαπούσε τον Θεό και ήθελε όλοι να Τον αγαπήσουν. Πήγαινε στα πάρκα και μιλούσε με νέους ανθρώπους που δεν γνώριζαν τίποτε για τον Θεό ή ήταν σε άλλα δόγματα.
Στην Άνδρο συμβαίνει ένα θαύμα με τους κρίνους της Παναγίας. Όταν ανθίζουν οι κρίνοι τους πηγαίνουν στην Εικόνα της. Αργότερα, όπως είναι φυσικό, ξεραίνονται και πέφτουν τα φύλλα τους και μένει το ξερό κοτσάνι. Τ’ αφήνουν έτσι ξερά τα κοτσάνια στην Εικόνα Της και όταν έρθει η γιορτή της, κάθε χρόνο, αυτά ανθίζουν και βγάζουν μπουμπούκια. Ο πατήρ Ιωάννης μια και ήταν από μικρός μεγαλωμένος στο νησί γνώριζε το θαύμα αυτό. Επισκέφτηκε λοιπόν το νησί και πήγε στο Μοναστήρι του Αγίου Νικολάου και ζήτησε από τον Γέροντα Δωρόθεο κρίνους της Παναγίας. Πήρε μερικά ξερά κοτσάνια και τα πήγε στην Αμερική. Τα έβαλε στην Εικόνα της Παναγίας και αυτά άνθισαν ξανά. Άρχισε σιγά – σιγά ο κόσμος να θερμαίνεται στην πίστη και να προσκυνούν την Παναγία.
Ήταν μία ευαίσθητη και όμορφη ψυχή ο πατήρ Ιωάννης. Έγραφε και θρησκευτικά ποιήματα και τον συγκινούσαν πολύ τα θαύματα της Παναγίας και οι βίοι των Αγίων. Ζητούσε από τον Γέροντα Δωρόθεο να του στέλνει βιβλία για να κάνει κηρύγματα. Το ιεραποστολικό του έργο όμως, ενόχλησε κάποιους και άρχισαν να του κάνουν απειλητικά τηλεφωνήματα και να του στέλνουν απειλητικά γράμματα για να σταματήσει το κήρυγμα. Όμως τότε εκείνος έγινε πιο φλογερός και έλεγε: «Όσο τα μάτια μου έχουν νερό εγώ θα κηρύττω τον Χριστό και την Ορθοδοξία».
Όταν μάλιστα συνέστησε στους χριστιανούς να προφυλαχθούν από τις παγίδες του αντιχρίστου και να μην πάρουν το χάραγμα, άρχισαν πιο έντονα τ’ απειλητικά τηλεφωνήματα για την ζωή του.
Στις 17 Μαΐου του 1985 μ.Χ. το βράδυ, πήρε τηλέφωνο τον Γέροντα Δωρόθεο στην Άνδρο και του ζητούσε πληροφορίες για τα θαύματα της Παναγίας της Μυροβλύτισσας γιατί ήθελε να κάνει κήρυγμα την Κυριακή. Την άλλη μέρα στις 18 Μαΐου ο πατήρ Ιωάννης ήταν μόνος του στο σπίτι μαζί με τον γιο του Φώτιο. Η πρεσβυτέρα είχε πάει στο σπίτι της κόρης τους Μαρίας. Το αγόρι βγήκε για λίγο έξω με τους φίλους του και ο πατήρ Ιωάννης πήγε στην Εκκλησία να την ετοιμάσει και να γράψει το κήρυγμα. Το αγόρι γύρισε αργά στο σπίτι, είδε ότι ο πατέρας του έλειπε και πήγε ανήσυχο να τον βρει στην Εκκλησία. Και τότε αντίκρισε το φοβερό θέαμα. Τον πατέρα του κατακρεουργημένο και αγνώριστο. Τον είχαν βρει μόνο του και τον βασάνισαν χτυπώντας τον στο κεφάλι με σφυρί, και το σώμα του το κατακρεούργησαν με το μαχαίρι. Και όπως διαπίστωσε η αστυνομία, επειδή εκείνος σπαρταρούσε, πήραν τον σταυρό του με την αλυσίδα και τον έπνιξαν. Το αίμα του που χύθηκε από τις πληγές του και πλημμύρισε το δάπεδο του Ιερού Ναού το χρησιμοποίησαν για να γράψουν δικά τους συνθήματα στους τοίχους του Ιερού Ναού και το 666. Ήταν σατανιστές.
Επειδή το Λείψανο του Αγίου ήταν παραμορφωμένο και το πρόσωπό του δεν μπορούσαν να το αντικρίσουν, αφού του φορέσανε την καλή του χρυσοκέντητη στολή, σφραγίσανε το φέρετρο στην νεκρώσιμη ακολουθία.
Ο Άγιος ιερέας μαρτύρησε στο σημείο που φωτογραφήθηκε με τον σταυρό στο χέρι, ίσως να ήταν μία πρόρρηση για το τι θα επακολουθούσε. Συνέβησαν, δε, προ του θανάτου του τρία θαυμαστά γεγονότα:
1) Οι ανθισμένοι κρίνοι της Παναγίας, μία βδομάδα πριν μαρτυρήσει, πέσανε όλοι ξαφνικά και από τότε δεν έχουν ξανανθίσει.
2) Η Εικόνα της Παναγίας δάκρυσε και το δάκρυ υπάρχει ακόμα πάνω στην Εικόνα, και
3) επί τρεις συνεχείς Κυριακές προ του μαρτυρίου του, κατά την διάρκεια της θείας Λειτουργίας, έλαμπε το πρόσωπό του και σκορπούσε αχτίνες και το παιδί, που του έδινε το ζέον και είδε το παράδοξο αυτό φαινόμενο, επιτιμήθηκε αυστηρά για να μην φανερώσει τίποτα.
Η αστυνομία ερεύνησε για τους δολοφόνους του Αγίου και βρήκαν τρία άτομα ένα ανδρόγυνο και τον γιο του άνδρα από άλλη γυναίκα. Ήταν ιερείς του σατανά και όταν τους συνέλαβαν οι δύο αυτοκτόνησαν ενώ ο τρίτος έχασε τα λογικά του.
Όταν έμαθε ο Γέροντας Δωρόθεος για τον μαρτυρικό θάνατο του πατρός Ιωάννη έγραψε στην πρεσβυτέρα να του στείλει στην Άνδρο τ’ άμφια του Αγίου που είχαν συλλειτουργήσει στο Μοναστήρι στην γιορτή του Αγίου Δωροθέου το 1981 μ.Χ. Πέρασε καιρός και απάντηση δεν έλαβε. Στις 4 Ιουλίου του 1986 μ.Χ. και ενώ είχε τελειώσει η λειτουργία στο Μοναστήρι, άρχισαν μόνες τους να χτυπούνε οι καμπάνες πανηγυρικά. Σταμάτησαν για λίγο οι καμπάνες και άρχισαν πάλι να χτυπούνε τόσο αρμονικά που όλοι εξέστησαν, έκαναν παράκληση στον Άγιο Νικόλαο και περίμεναν να φανερωθεί κάτι θαυμαστό. Και έτσι έγινε, αφού το απόγευμα πήρε τηλέφωνο τον Γέροντα Δωρόθεο η κόρη του πατρός Ιωάννη η Μαρία, που είχε έρθει ειδικά στην Άνδρο, για να φέρει τ’ άμφια του πατέρα της. Τα έφερε στο Μοναστήρι και τα υποδέχτηκαν με χαρά. Οι καμπάνες χτυπούσαν στο Μοναστήρι το πρωί ακριβώς την ώρα που έμπαινε στο λιμάνι το καράβι με τ’ άμφια του Νεομάρτυρα.
Οι εμφανίσεις του ιερομάρτυρα Ιωάννου μετά τον θάνατό του είναι πάρα πολλές. Παραμονές του Αγίου Νικολάου το 1986 μ.Χ. και ο Γέροντας Δωρόθεος ετοίμαζε το Μοναστήρι μαζί με μερικές γυναίκες που τον βοηθούσαν από το χωριό εκεί. Κάποια στιγμή είδαν τον μακαριστό Ιωάννη να περπατά στην αυλή και να έρχεται προς το μέρος τους από την ανοιχτή πόρτα στην τράπεζα. Έβαλαν όλοι τις φωνές γιατί όλοι τον ήξεραν στο χωριό και τον έλεγαν: παπά – Γιάννη. Και τότε χάθηκε από μπροστά τους. Ώσπου να συνέλθουν από το ξάφνιασμα ήρθε ο ταχυδρόμος μ’ ένα δέμα από την Ελβετία όπου μέσα ήταν μία Εικόνα του Αγίου σκαλιστή σε ξύλο από Ορθόδοξους Ρώσους που τον τιμούν ως Άγιο. Ο πατήρ Ιωάννης ζήτησε να μοιραστεί παντού η Εικόνα Του και να γίνει γνωστό το μαρτύριό του, η Ορθόδοξη ομολογία του.
Τον Φεβρουάριο του 1987 μ.Χ. ο Γέροντας Δωρόθεος πήγε στην Ελβετία για εγχείρηση. Ενώ μιλούσε με τους πιστούς εκεί για τον Άγιο και το μαρτύριό του, τον είδαν να τους ευλογεί και να χάνεται. Όταν είχαν λειτουργήσει μαζί με τον Γέροντα Δωρόθεο και όταν εξομολογήθηκε ο πατήρ Ιωάννης δώρισε το πετραχήλι του εκεί στο Μοναστήρι. Όταν πήγε στην Ελβετία ο Γέροντας Δωρόθεος ένα τμήμα από το πετραχήλι του Αγίου εσκόρπιζε άρρητη ευωδία στους παρευρισκομένους εκεί.
Στην Αμερική και στην Ρωσική Εκκλησία της διασποράς τιμάται ως Άγιος και έχουν εκδώσει και ασματική ακολουθία στον Άγιο. Τα γεγονότα και τις λεπτομέρειες του μαρτυρίου του τ’ ανέφερε όλα στον Γέροντα Δωρόθεο η κόρη του Μαρία. Η μνήμη του τιμάται στις 19 Μαΐου και είναι παραμονή της εορτής της ανακομιδής των Ιερών Λειψάνων του Αγίου Νικολάου. Επίσης, θα συνεορτάζεται μαζί με τον Άγιο Νικόλαο γιατί από παιδί τον αγαπούσε πολύ. Την Ευλογία Του να έχουμε όλοι μας. Αμήν.
-
- Όσιος Κορνήλιος ο Θαυματουργός.
Ο Όσιος Κορνήλιος του Κόμελ γεννήθηκε στην πόλη Ροστώβ της Ρωσίας το 1455 μ.Χ. και καταγόταν από την ευγενή οικογένεια Κριούκωφ των βογιάρων. Ο αδελφός του Λουκιανός υπηρετούσε στο δικαστήριο του μεγάλου πρίγκιπα της Μόσχας Βασιλείου Βασίλεβιτς Τέμνυϊ. Όταν ο Λουκιανός αποφάσισε να αποσυρθεί στη μονή του Αγίου Κυρίλλου της Λευκής Λίμνης, αυτό επηρέασε και τον Κορνήλιο, ο οποίος αγαπούσε πολύ το μοναχικό βίο. Τον ακολούθησε, λοιπόν, στη μονή, όπου άρχισε την αυστηρή άσκηση. Ακόμη και στο αρτοποιείο της μονής, όπου διακονούσε, φορούσε βαριές αλυσίδες, για να ασκείται περισσότερο, ενώ ησχολείτο και με την αντιγραφή εκκλησιαστικών βιβλίων. Λίγο αργότερα ο Όσιος Κορνήλιος κατέφυγε στη μονή του Οσίου Γενναδίου στο Νόβγκοροντ, αλλά προτιμώντας να ζήσει τον ησυχαστικό βίο κατέφυγε τελικά στο δάσος του Κομέλ το 1497 μ.Χ. Εδώ, το 1501 μ.Χ., ανήγειρε ένα ξύλινο ναό πρός τιμήν της Θεοτόκου και λίγο αργότερα ο Μητροπολίτης Σίμων τον όρισε ως ιερομόναχο της μονής. Σιγά – σιγά ο αριθμός των μοναχών αυξήθηκε και ο Όσιος Κορνήλιος οικοδόμησε και νέο ναό και συνέγραψε μοναχικό Κανόνα με βάση το Τυπικόν του Οσίου Ιωσήφ Βολοκολάμσκ και του Οσίου Νείλου της Σόρα. Ο Όσιος διακρίθηκε για την φιλανθρωπία και την αγάπη πρός τους πάσχοντες, τους φτωχούς και τα ορφανά. Επίσης, έκτισε ναό πρός τιμήν Αγίου Αντωνίου του Μεγάλου, πρός τον οποίο έτρεφε ίδιαίτερο σεβασμό και τον οποίο αξιώθηκε να βλέπει σε οράματα. Ο Όσιος Κορνήλιος κοιμήθηκε με ειρήνη το 1537 μ.Χ.
- Άγιος Δουνστάνος Αρχιεπίσκοπος Καντουαρίας.
Ο Άγιος Δουνστάνος (Dunstan) γεννήθηκε το 909 μ.Χ. στην πόλη Γκλαστένμπουρυ της Αγγλίας από ευγενείς και εύπορους γονείς. Ευτύχησε να έχει ως διδασκάλους διαπρεπείς μοναχούς από την Ιρλανδία, οι οποίοι διέμεναν τότε στην πόλη. Εκάρη μοναχός και χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος από τον Επίσκοπο του Ουίνσεστερ Ελφεγίου. Εξελέγη αρχικά Επίσκοπος της πόλεως Ουίνσεστερ και κατόπιν, το 961 μ.Χ., Αρχιεπίσκοπος Καντουαρίας. Επέβαλε μεγάλη πειθαρχία και επανέφερε την κοσμιότητα και ιεροπρέπεια πιο κληρικούς και μοναχούς. Επίσης, επέβαλε πειθαρχία πιο λαϊκούς, ιδίως όσον αφορά στο οικογενειακό δίκαιο. Η προσπάθειά του για την επιβολή τάξεως ήταν αναγκαία, διότι κατά την περίοδο που επακολούθησε τις Δανικές εισβολές, παρατηρείτο μεγάλη έκλυση των ηθών. Ο Άγιος Δουνστάνος κοιμήθηκε με ειρήνη το 988 μ.Χ.
- Όσιος Κορνήλιος.
Ο Όσιος Κορνήλιος του Παλεοστρόβ γεννήθηκε στην πόλη Πσκώφ της Ρωσίας και έζησε κατά το 14ο και 15ο αιώνα μ.Χ. Ασκήτεψε στη νήσο Πάλι της λίμνης Ονέγκα, όπου ίδρυσε μοναστική κοινότητα και ανήγειρε ναό πρός τιμήν του Γενεσίου της Θεοτόκου. Για μεγαλύτερη άσκηση ο Όσιος έζησε μέσα σε ένα σπήλαιο κοντά στη μονή, όπου προσευχόταν αδιάλειπτα. Εκεί κοιμήθηκε με ειρήνη το 1420 μ.Χ.
- Όσιος Ιγνάτιος.
Ο Όσιος Ιγνάτιος, κατά κόσμον Ιωάννης, γεννήθηκε στη Ρωσία το 1477 μ.Χ. και ήταν υιός του πρίγκιπα Ανδρέου Βασίλεβιτς Μπλαγκοβέρνογκο και τπης Ελένης. σε ηλικία τριάντα δύο ετών εγκατέλειψε τον κόσμο και εκάρη μοναχός με το όνομα Ιγνάτιος. Ο Όσιος Ιγνάτιος κοιμήθηκε με ειρήνη το 1522 μ.Χ. και κατά την ημέρα του ενταφιασμού του το τίμιο λείψανό του ευωδίαζε.
- Άγιοι Νεομάρτυρες εν Σλομπόντσκαγια Ουκρανίας.
Οι Άγιοι Νεομάρτυρες της περιοχής Σλομπόντσκαγια της Ουκρανίας, κοντά στο Χάρκωβ, είναι:
Ο Άγιος Ιερομάρτυς Βαρσανούφιος, κατά κόσμον Βαλεντίνος Μιχαήλοβιτς Μάμτσιτς. Ήταν ιερομόναχος στη μονή του Τόλγκα, στην Επισκοπή του Γιαροσλάβλ, και μαρτύρησε το 1937.
Ο Άγιος Ιερομάρτυς Κυπριανός, κατά κόσμον Λέων Νικολάεβιτς Γιανκόβσκιυ, ο οποίος γεννήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 1897 στο Χάρκωβ και μαρτύρησε το 1938.
Ο Άγιος Ιερομάρτυς Ιάκωβος Ιβάνοβιτς Ρεντοζούμπωφ, πρωτοπρεσβύτερος, ο οποίος γεννήθηκε στην πόλη Κούγκουεβ, στην επαρχία του Χάρκωβ, και μαρτύρησε το Δεκέμβριο του 1937.
Ο Άγιος Ιερομάρτυς Νικόλαος Μιχαήλοβιτς Ζαγκορόφασκιυ, πρωτοπρεσβύτερος, ο οποίος γεννήθηκε το 1872 στην πόλη Αχτύρκα, στην Επισκοπή του Χάρκωβ και μαρτύρησε το 1841.
Ο Άγιος Ιερομάρτυς Πέτρος Βερθολομέεβιτς Ντοροσένκο, πρωτοπρεσβύτερος, ο οποίος γεννήθηκε στην πόλη Κούγκουεβ και μαρτύρησε τον Δεκέμβριο του 1937.
Ο Άγιος Ιερομάρτυς Ιωάννης Θέντοροφ, διάκονος της εκκλησίας του Αρχαγγέλου Μιχαήλ του Κρασνοκούτσκ, ο οποίος μαρτύρησε το 1941.
Ο Άγιος Ιερομάρτυς Ιλαρίων Νικολάεβιτς Ζούκωφ, διάκονος, ο οποίος γεννήθηκε στο χωριό Καμπάνοβκα του Σταρομπέλσκ και μαρτύρησε τον Δεκέμβριο του 1937.
Ο Άγιος Ιερομάρτυς Σέργιος Παύλοβιτς Ζίπουλιν, διάκονος, ο οποίος γεννήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 1872 στην πόλη Μπέλσκ και μαρτύρησε το 1940.
Ο Άγιος Ιερομάρτυς Αντώνιος Αρτέμοβιτς Γκόρμπαν, διάκονος, ο οποίος γεννήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 1866 στο χωριό Γκόρμπαν της επαρχίας Πολτάβα και μαρτύρησε το Νοέμβριο του 1937.
Ο Άγιος Ιερομάρτυς Ιωάννης Βασίλεβιτς Τίμονωφ, διάκονος, ο οποίος γεννήθηκε στο χωριό Κερνγιάνσκ της επισκοπής του Κούρσκ και μαρτύρησε τον Οκτώβριο του 1937.
Ο Άγιος Ιερομάρτυς Βλαδίμηρος Νικολάεβιτς Βασιλέφσκιυ, διάκονος, ο οποίος γεννήθηκε 6 Ιανουαρίου 1892 στην πόλη της Τασκένδης και μαρτύρησε τον Δεκέμβριο του 1937.
Ο Άγιος Ιερομάρτυς Νικόλαος Τιμοφέεβιτς Μιγκούλιν, διάκονος, ο οποίος γεννήθηκε στις 4 Δεκμβρίου 1872 στο χωριό Μαλάγια Βόλκα της επαρχίας Χάρκωβ και μαρτύρησε τον Σεπτέμβριο του 1937.
Ο Άγιος Ιερομάρτυς Βίκτωρ Νικολάεβιτς Γιαβόρκσιυ, διάκονος, ο οποίος γεννήθηκε στις 2 Απριλίου 1873 στο χωριό Κοροσίνο και μαρτύρησε τον Δεκέμβριο του 1937.
Ο Άγιος Ιερομάρτυς Διονύσιος Αντρέεβιτς Καγκόβετς, ο οποίος γεννήθηκε στο χωριό Ντεργκάτσι της Επισκοπής του Χάρκωβ και μαρτύρησε τον Δεκέμβριο του 1937.
Ο Άγιος Ιερομάρτυς Στέφανος Αλεξάντροβιτς Αντρόνωφ, ο οποίος γεννήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 1867 στο χωριό Ζολόκεφ της Επισκοπής του Χάρκωβ και μαρτύρησε τον Οκτώβριο του 1937.
Ο Άγιος Ιερομάρτυς Ιωάννης Πέτροβιτς Θεοντόρωφ, ο οποίος γεννήθηκε στο χωριό Σεσλαβίνο της επαρχίας του Ταμπώφ και μαρτύρησε τον Αύγουστο του 1937.
Ο άγιος Ιερομάρτυς Λουκιανός Πέτροβιτς Θεντότωφ, ο οποίος γεννήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 1895 στην πόλη Ιζγιούμ της επαρχίας του Χαρκώβ και μαρτύρησε τον Οκτώβριο του 1937.
Ο Άγιος Ιερομάρτυς Αλέξιος Νικολάεβιτς Ταταρίνωφ, ο οποίος γεννήθηκε στις 30 Μαρτίου 1885 στο χωριό Κούνε της επαρχίας του Χάρκωβ και μαρτύρησε τον Δεκέμβριο του 1937.
Ο Άγιος Ιερομάρτυς Ιάκωβος Ιλίτς Ματυνένκο, ο οποίος γεννήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 1878 στο χωριό Κορότιτς της επαρχίας του Χάρκωβ και μαρτύρησε τον Οκτώβριο του 1937.
Ο Άγιος Ιερομάρτυς Παύλος Μιχαήλοβιτς Κρασνοκούτσκιυ, ο οποίος φυλακίσθηκε το 1930.
Ο Άγιος Ιερομάρτυς Παΐσιος Γρηγόρεβιτς Μόσκοτ, ο οποίος γεννήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 1869 στο χωριό Πέσκι Ραντκόφσκι της επαρχίας του Χάρκωβ και μαρτύρησε τον Οκτώβριο του 1937.
Ο Άγιος Ιερομάρτυς Νικόλαος Σεργκέεβιτς Εφίμωφ, ο οποίος γεννήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 1890 στο χωριό Βέρχνιυ Σάτωφ της επαρχίας του Χάρκωβ και μαρτύρησε τον Δεκέμβριο του 1937.
Ο Άγιος Γαβριήλ Αλεξάντροβιτς Προτόποπωφ, ο οποίος γεννήθηκε στις 26 Μαρτίου 1880 στο χωριό Πετσενέγκι και μαρτύρησε τον Μάρτιο του 1938.
Ο Άγιος Ιερομάρτυς Σπυρίδων Μακάροβιτς Εβτουσένκο, ο οποίος γεννήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 1883 στο χωριό Σολοχισέβκα της Επισκοπής του Χάρκωβ και μαρτύρησε τον Μάρτιο του 1938.
Ο Άγιος Ιερομάρτυς Ιωάννης Αντρέεβιτς Κονονένκο, ο οποίος γεννήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 1880 στο χωριό Σολόχι της επαρχίας του Χάρκωβ και μαρτύρησε τον Απρίλιο του 1938.
Ο Άγιος Ιερομάρτυς Φίλιππος Μιχαήλοβιτς Ορντίνετς, ο οποίος γεννήθηκε την 1η Ιουνίου 1888 στην Μυρόπολη και μαρτύρησε τον Μάρτιο του 1938.
Ο Άγιος Ιερομάρτυς Ανδρέας Νικήτοβιτς Μισένκο, ο οποίος γεννήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 1893 στο Χάρκωβ και μαρτύρησε τον Απρίλιο του 1938.
- Μνήμη Εισόδου της Αγίας Νίνας της Ισαποστόλου στην Γεωργία.
Η Αγία Νίνα (ή Νίνω) γεννήθηκε στην Καππαδοκία, όπου κατοικούσαν πολλοί Γεωργιανοί και φέρεται ως συγγενείς του Αγίου Μεγαλομάρτυρα Γεωργίου του Τροπαιοφόρου. Ο πατέρας της, Ζαβουλών, ευσεβής και φημισμένος στρατιωτικός, πριν ακόμα νυμφευθεί, είχε φύγει από την πατρίδα του Καππαδοκία, για να προσφέρει τις υπηρεσίες του στον αυτοκράτορα Μαξιμιανό. Η μητέρα της, Σωσάννα, ήταν αδελφή του Επισκόπου Ιεροσολύμων Ιουβεναλίου. Ο πατέρας της, φλεγόμενος από αγάπη προς τον Θεό, έγινε, με την συγκατάθεση της συζύγου του, μοναχός στην έρημο του Ιορδάνη. Η μητέρα της Αγίας Νίνας τοποθετήθηκε ως διακόνισσα στο Ναό της Αναστάσεως. Την Αγία Νίνα την παρέδωσαν στην ευλαβέστατη Γερόντισσα Νιοφόρα, για να την αναθρέψει.
Όταν η Αγία Νίνα μελετούσε το Ευαγγέλιο και έφθασε στο κεφάλαιο που έγραφε για την σταύρωση του Κυρίου, ο λογισμός της σταμάτησε στον χιτώνα του Χριστού. Αναρωτήθηκε που αν βρίσκεται άραγε η επίγεια πορφύρα του Υιού του Θεού. Της είπαν, λοιπόν, ότι κατά την παράδοση, αυτή φυλασσόταν στην πόλη Μιτσχέτη της Ιβηρίας (Γεωργίας). Τη μετέφερε εκεί ο ραβίνος της πόλεως που ονομαζόταν Ελιόζ, ο οποίος την είχε παραλάβει από το στρατιώτη που την κέρδισε στην κλήρωση κάτω από τον Σταυρό. Τα λόγια αυτά χαράχτηκαν βαθιά στην καρδιά της. Και παρακάλεσε την Θεοτόκο να την αξιώσει να πάει στην Χώρα των Ιβήρων, για να προσκυνήσει τον χιτώνα του Υιού και Θεού της. Η Παναγία άκουσε την προσευχή της και εμφανίσθηκε στον ύπνο της Αγίας. Την προέτρεψε να πάει στην Ιβηρία να κηρύξει το Ευαγγέλιο του Χριστού και της πρόσφερε ένα Σταυρό από κληματόβεργες, που θα ήταν η ασπίδα και ο φύλακάς της. Η Αγία ξύπνησε και είδε στα χέρια της το θαυμαστό Σταυρό. Τον ασπάσθηκε, έκοψε μια κοτσίδα από τα μαλλιά της, την έπλεξε στον Σταυρό και πήγε να συναντήσει αμέσως το θείο της Επίσκοπο Ιουβενάλιο. Εκείνος διέκρινε το θέλημα του Θεού και της έδωσε την ευχή του. Έτσι μετά από εντολή της Θεοτόκου, κήρυξε το Ευαγγέλιο στη Γεωργία, περί τον 3ο Αιώνα μ.Χ. Η αποστολική της δράση και το χάρισμα της θαυματουργίας οδήγησαν τους βασιλείς της Γεωργίας Μιριάν (265-342 μ.Χ.) και Νάνα στην αλήθεια του Χριστού. Η Αγία βρήκε τον τόπο, όπου είχε εναποτεθεί ο χιτώνας του Χριστού, στον κήπο των ανακτόρων και εκεί ανήγειρε το Ναό του Αγίου Στύλου. Η Αγία Νίνα κοιμήθηκε οσίως με ειρήνη και ο Θεός την δόξασε διατηρώντας το τίμιο λείψανό της άφθαρτο.
Ήχος πλ α’ . Τον συνάναρχον λόγον
Ως ωραίοι οι πόδες σου οι ζηλώσαντες ακολουθήσαι ταίς τρίβοις των αποστόλων Χριστού, Νίνα σκεύος Παρακλήτου παμφαέστατον’ όθεν τιμώντες σε πιστώς, Γεωργίας φρυκτωρέ φωτόλαμπρε, σε αιτούμεν’ ημών τα σκότη λιταίς σου της αγνωσίας πόρρω σκέδασον.
- Ανακομιδή των ιερών λειψάνων των Αγίων Ιουλίου Πρεσβυτέρου και Ιουλιανού Διακόνου.
Όπως αναφέρεται στο Συναξάρι τους, ο μέν Ιουλιανός γεννήθηκε το 319 μ.Χ., ο δέ Ιούλιος το 330 μ.Χ. από εύπορους και ευσεβείς γονείς, που τους ανέθρεψαν με παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Έμαθαν τα εγκύκλια γράμματα στην Αίγινα και στη συνέχεια σπούδασαν στην Αθήνα, μαζί με τους Αγίους Βασίλειο και Γρηγόριο. Αφού επανέκαμψαν στην Αίγινα, αποφάσισαν να μιμηθούν τον Απόστολο των Εθνών Παύλο και να κηρύξουν τον Χριστό. Έτσι πήραν αποστολικές ράβδους και παρέδωσαν τον εαυτό τους στον Κύριο. Ο Επίσκοπος των Αθηνών χειροτόνησε τον Ιούλιο πρεσβύτερο και τον Ιουλιανό διάκονο. Κοσμημένοι με την χάρη της ιεροσύνης εξήλθαν για να κηρύξουν το Ευαγγέλιο. στην Κόρινθο προκάλεσαν την οργή των Αρειανών, οι οποίοι επεδίωξαν το θάνατό τους. Οι Άγιοι, με τη χάρη του Θεού, διαφυλάχθηκαν και αναχώρησαν σε έρημο τόπο για να ασκηθούν στην προσευχή. το 337 μ.Χ. αναχώρησαν από την Κόρινθο για την Ιταλία. Ο Θεός όμως οικονόμησε διαφορετικά τα πράγματα και τα της αποστολικής τους διακονίας. Έτσι, βρέθηκαν στις παραδουνάβιες χώρες κηρύττοντας τον Χριστό στην σημερινή Βοημία, Πολωνία και Ουγγαρία. Μάλιστα σε κάποια πόλη θεράπευσαν ένα νέο άπό δαιμόνιο και οδήγησαν πλήθη ειδωλολατρών στην πίστη του Χριστού.
Το 379 μ.Χ. έγινε αυτοκράτορας ο Θεοδόσιος ο Μέγας, ο οποίος πολέμησε τις κακοδοξίες των Αρειανών και στήριξε την ορθόδοξη πίστη. Μόλις πληροφορήθηκαν αυτό οι Άγιοι, ήρθαν στη Ρώμη, όπου προσκύνησαν τους τάφους των Μαρτύρων και έλαβαν γραπτή άδεια από τον Θεοδόσιο και την ευλογία του Αγίου Δαμάσου Α’ να περιοδεύουν την αυτοκρατορία και να κηρύττουν τον Χριστό. Το 338 μ.Χ. ο Πάπας Δάμασος Α’ απέστειλε τους Αγίους στο Μιλάνο, πλησίον του αγίου Αμβροσίου. Εκείνος τους ανέθεσε την εκκλησία της Ναβάρας που ήταν περικυκλωμένη από ειδωλολάτρες. Οι Αγιοι επεδόθησαν στην ίδρυση Εκκλησιών και οδήγησαν στην αλήθεια του Χριστού πολλούς ανθρώπους.
Στα τέλη του βίου τους χώρισαν για πρώτη φορά μετά την απόφασή τους να διέλθουν το υπόλοιπο της ζωής τους ασκητικά και ησυχαστικά. Γι’ αυτό και αναχώρησαν ο μεν Άγιος Ιουλιανός στο Γκοτσάνο της λίμνης Μαντζόρε, όπου και κοιμήθηκε με ειρήνη στις 7 Ιανουαρίου του 391 μ.Χ., ο δέ Άγιος Ιούλιος στο Κούσιον της λίμνης Όρτα, όπου και κοιμήθηκε με ειρήνη στις 31 Ιανουαρίου του 401 μ.Χ. Η ανακομιδή των ιερών λειψάνων αυτών τελείται στις 19 Μαΐουστην τοπική Εκκλησία της Αίγινας.
-
- Άγιος Δημήτριος Ντονσκόι, ο μεγάλος Πρίγκιπας.
Ο Άγιος Δημήτριος Ντονσκόι γεννήθηκε το 1350 μ.Χ. Την πνευματική ανατροφή του είχε αναλάβει ο Επίσκοπος της Μόσχας Αλέξιος. Η ευσέβεια του Δημητρίου συνδιαζόταν με την ικανότητά τουστή διοίκηση. Έτσι αφιέρωσε τον εαυτό του στην ένωση της Ρωσικής γης και στην απελευθέρωσή της από τον ζυγό των Ταταρομογγόλων, ως στη διακονία της Εκκλησίας. Προετοιμαζόμενος για την αποφασιστική μάχη με τις ορδές του Μαμάι, ο Άγιος Δημήτριος ζήτησε την ευλογία του Οσίου Σεργίου του Ραντονέζ. Ο Όσιος Γέροντας ενθάρρυνε τον πρίγκιπα και του έστειλε ως συμπαραστάτες τους μοναχούς Αλέξανδρο (Περεσβιάτ) και Ανδρέα (Οσλιάμπι). για τη νίκη του στο πεδίο της μάχης Κουλικώφ (μεταξύ των ποταμών Ντόν και Νεπριάντβα), κατά την ημέρα της εορτής του Γενεσίου της Θεοτόκου, ο πρίγκιπας Δημήτριος πήρε το όνομα Ντονσκόι. Ο Άγιος οικοδόμησε τη μονή Ουσπένσκι στον ποταμό Ντουμπένκα και έκτισε το ναό του Γενεσίου της Θεοτόκου στο κοιμητήριο, όπου είχαν ενταφιασθεί οι στρατιώτες που έπεσαν στη μάχη. Ο Άγιος Δημήτριος κοιμήθηκε με ειρήνη το 1389 μ.Χ. και ενταφιάσθηκε στο ναό των Αρχαγγέλων του Κρεμλίνου της Μόσχας.
- Όσιοι Ρωμύλος, Ρωμανός, Νέστωρ, Σισώης, Γρηγόριος, Νικόδημος και Κύριλλος οι Σιναΐτες.
Οι Όσιοι Πατέρες Ρωμύλος, Ρωμανός, Νέστωρ, Σισώης, Γρηγόριος, Νικόδημος και Κύριλλος κατάγονταν από την Σερβία και ήσαν μαθητές του Οσίου Γρηγορίου του Σιναΐτου, όταν αυτός επισκέφθηκε την χώρα τους το 1326 μ.Χ. Ανεδείχθησαν οι διδάσκαλοι του ησυχασμού με κέντρο τη μονή Ραβάνιτσα, αλλά κήρυξαν στο Κόσοβο, τη Βοσνία και άλλα σερβικά εδάφη.
Ο Όσιος Ρωμύλος γεννήθηκε στο Βιδίνιο από πατέρα που καταγόταν από την Ελλάδα και μητέρα από τη Βουλγαρία. Σε νεαρή ηλικία έγινε μοναχός στη μονή της Υπεραγίας Θεοτόκου της Ζαγοράς και έλαβε το όνομα Ρωμαίος. Ασκήτεψε σε σπήλαιο κοντά στη μονή Ραβάνιτσα και έλαβε το μεγάλο και αγγελικό σχήμα με το όνομα Ρωμύλος. Κοιμήθηκε με ειρήνη και τα ιερά λείψανά του είναι αποθησαυρισμένα στη μονή Ραβάνιτσα.
Οι Όσιοι Ρωμαίος και Νέστωρ ήσαν αδέλφια και ασκήτεψαν θεοφιλώς. Κοιμήθηκαν με ειρήνη και τα ιερά λείψανά τους φυλάσσονται με ευλάβεια στην πόλη Ντγιούνις της Σερβίας.
Ο Όσιος Σισώης έζησε ως μοναχός στη μονή Χιλανδαρίου του Αγίου Όρους και διετέλεσε ηγούμενος αυτής. Κοιμήθηκε με ειρήνη.
Ο Όσιος Ζωσιμάς ασκήτεψε θεοφιλώς ως μοναχός στο χωριό Τούμαν της Σερβίας. Μία ημέρα, όταν ο Μίλος Όμπιλιτς, Σέρβος ήρωας, που νίκησε τους Τούρκους στη μάχη του Κοσόβου το 1389 μ.Χ., και ελευθέρωσε τη Σερβία για εβδομήντα και πλέον έτη, είχε πάει για κυνήγι, φόνευσε, κατά λάθος, με βέλος τον Όσιο Ζωσιμά. Στη θέση όπου ο Όσιος πέθανε, ο Μίλος ανήγειρε μονή, στην οποία μέχρι σήμερα φυλάσσεται άφθορο το ιερό λείψανο του Οσίου.
Ο Όσιος Γρηγόριος, ο επικαλούμενος «Ειρηνικός», αλλά και «Νέος», για να διακρίνεται από τον μεγάλο διδάσκαλό του Όσιο Γρηγόριο τον Σιναΐτη, ασκήτεψε στο Άγιον Όρος και ίδρυσε τη μονή του Οσίου Γρηγορίου. Κοιμήθηκε με ειρήνη και τα ιερά λείψανά του βρίσκονται στη μονή Γκορνγιάκ της Σερβίας και τη μονή του Οσίου Γρηγορίου. Η Εκκλησία τιμά την μνήμη του Οσίου Γρηγορίου, επίσης, στις 7 Δεκεμβρίου.
Ο Όσιος Νικόδημος γεννήθηκε από πατέρα που καταγόταν από την Ελλάδα και μητέρα από την Σερβία. Έγινε μοναχός σε νεαρή ηλικία και ανέλαβε το 1375 μ.Χ. την εκκλησιαστική αποστολή για την αποκατάσταση των ειρηνικών σχέσεων μεταξύ των Εκκλησιών Κωνσταντινουπόλεως και Σερβίας.
Η Αρχιεπισκοπή Πεκίου είχε μέν εσωτερική αυτονομία, διατελούσε όμως υπό την εποπτεία του Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως. Η εξάρτηση αυτή έπαυσε στα μέσα του 14ου αιώνος, όταν ακριβώς ο ηγεμόνας των Σέρβων Στέφανος Δουσάν εξέτεινε το κράτος αυτού και ίδρυσε το μέγα Σερβικό κράτος. Έτσι ανηγόρευσε τον Αρχιεπίσκοπο Πεκίου Ιωαννίκιο Πατριάρχη, ο οποίος τον έστεψε αυτοκράτορα (τσάρο) στις 16 Απριλίου 1346 μ.Χ. Ταύτα επέφεραν ρήξη των εκκλησιαστικών σχέσεων με το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, η δε αποκατάσταση αυτών επήλθε μετά τριακονταετία δι’ αμοιβαίων υποχωρήσεων. Ο Όσιος Νικόδημος κοιμήθηκε με ειρήνη. Ο Άγιος Κύριλλος εξελέγη Αρχιεπίσκοπος του Πεκίου και κοιμήθηκε με ειρήνη το 1418 μ.Χ.
-
- Όσιος Σέργιος της Σουχτόμα.
Ο Όσιος Σέργιος, της Σουχτόμα, κατά κόσμον Στέφανος, γεννήθηκε στην πόλη Καζάν της Ρωσίας από φιλόθεους και ευσεβείς γονείς. για τρία έτη ταξίδεψε ως προσκυνητής σε ιερές μονές της Παλαιστίνης και της Ελλάδος και τελικά, μετά την επιστροφή του στο Νόβγκοροντ, αποφάσισε να εγκαταβιώσει στη μονή Σολόφσκι. Το 1603 μ.Χ. εκάρη μοναχός από τον Αρχιμανδρίτη Ησαΐα, ο οποίος αργότερα αγιογράφησε την εικόνα του Οσίου. Αμέσως μετά την μοναχική κουρά του ο Όσιος άρχισε το σκληρό πνευματικό αγώνα και επιδόθηκε στην αδιάλειπτη προσευχή. Έτσι ο Τριαδικός Θεός τον προίκισε με το χάρισμα της προορατικότητας. Ο Όσιος Σέργιος κοιμήθηκε με ειρήνη το 1609 μ.Χ.
-
- Άγιος Ονούφριος ο Ιερομάρτυρας.
Ο Άγιος Ιερομάρτυς Ονούφριος κατά κόσμον Αντώνιος Μαξίμοβιτς, γεννήθηκε στις 2 Απριλίου 1889 μ.Χ. στην επαρχία του Χόλμ. το 1915 μ.Χ. τελείωσε την εκκλησιαστική ακαδημία της Αγίας Πετρουπόλεως και το 1915 μ.Χ. χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και τοποθετήθηκε ως εφημέριος σε μία ενορία. στις 8 Ιανουαρίου 1923 μ.Χ. εξελέγη Επίσκοπος της Οδησσού και ωφέλησε πνευματικά το λαό της πόλεως και ιδιαίτερα τους νέους. Συνελήφθη από το καθεστώς των Μπολσεβίκων το 1924 μ.Χ., αλλά αφέθηκε ελεύθερος, για να περάσει και πάλι την δοκιμασία της συλλήψεως το 1927 μ.Χ, Το 1934 μ.Χ. εκλέγεται Επίσκοπος της πόλεως Κούρσκ. Το 1935 μ.Χ. μετατίθεται στα Ουράλια και το 1938 μ.Χ. δολοφονείται για τη δράση του από ανθρώπους του καθεστώτος.
