Αμερικανικά μεταγωγικά προσγειώνονταν όλο το 24ωρο στο Δυτικό Βερολίνο
Tρία μόλις χρόνια μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου η εισαγωγή του γερμανικού μάρκου στις 20 Ιουνίου 1948 θεωρείται η αφορμή για την πρώτη αναμέτρηση δυνάμεων μεταξύ δυτικών συμμάχων (ΗΠΑ, Βρετανίας, Γαλλίας) και Σοβιετικής Ένωσης. Το νέο νόμισμα εισήχθη και στο Δυτικό Βερολίνο, μια νησίδα στην ουσία της Δύσης στην καρδιά της σοβιετικής ζώνης κατοχής στην Ανατολική Γερμανία. Λέγεται ότι ο σοβιετικός ηγέτης Ιωσήφ Στάλιν φοβόταν μήπως το νέο νόμισμα εδραίωνε το ειδικό καθεστώς του Δυτικού Βερολίνου ως προγεφύρωμα των δυτικών συμμάχων.
Τη νύχτα της 24ης Ιουνίου, οι Σοβιετικοί αποκλείουν όλες τις οδούς πρόσβασης στο δυτικό τμήμα της πόλης αποκόπτοντας παράλληλα το Δυτικό Βερολίνο από την παροχή ρεύματος που παραγόταν κατά 75% στα περίχωρα. Στόχος των Σοβιετικών και των συμμάχων τους ήταν προφανώς να φέρουν τα περίπου 2 εκατομμύρια κατοίκους στα όρια της απόγνωσης αναγκάζοντας τους δυτικούς συμμάχους να εγκαταλείψουν τη διαιρεμένη πόλη.
Η αερογέφυρα έκανε τους εχθρούς φίλους
Σε συνεννόηση με τους συμμάχους ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν δρομολογεί μια θεαματική επιχείρηση: να τροφοδοτήσει το Δυτικό Βερολίνο εξ ολοκλήρου από τον αέρα. Στις 26 Ιουνίου τα πρώτα αεροπλάνα της αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας απογειώνονται από τη Φρανκφούρτη και το Βιζμπάντεν με προορισμό το Βερολίνο. Μέσα σε λίγες μέρες οι πτήσεις γίνονταν καθ’ όλο το εικοσιτετράωρο. Καθημερινά το περίκλειστο δυτικό τμήμα του Βερολίνου χρειαζόταν κατά μέσο όρο τουλάχιστον 5.000 με 6.000 τόνους τροφίμων και κάρβουνο για τη θέρμανση. Στα μέσα Απριλίου του 1949, γίνονταν το 24ωρο 1.400 πτήσεις παραδίδοντας σχεδόν 13.000 τόνους φορτίου στον πληθυσμό.
Με το ξεκίνημα της αερογέφυρας η δύσκολη σχέση μεταξύ των αμερικανικών δυνάμεων και γερμανικού πληθυσμού άλλαξε, αναφέρει ο πρώην πιλότος της αμερικανικής πολεμικής αεροπορίας Γκέιλ Χάλφορσεν στην ιστοσελίδα «Μνήμη του Έθνους» του Ιδρύματος του Μουσείου γερμανικής μεταπολεμικής ιστορίας (Haus der Geschichte): «Μέχρι το ξεκίνημα της αερογέφυρας, όταν οι πιλότοι ή άλλα μέλη του αμερικανικού στρατού έμπαιναν σε εστιατόρια ή μπυραρίες, οι Γερμανοί έφευγαν γιατί δεν ήθελαν σχέσεις με τους κατακτητές. Όλα αυτά άλλαξαν όταν οι Βερολινέζοι είδαν ότι τους βοηθάμε. Αγόραζαν μάλιστα στους πιλότους φαγητά ή μπύρες. Ήταν απίστευτο. Οι εχθροί έγιναν φίλοι και αυτό έκανε τη διαφορά».
Ο αποκλεισμός του Βερολίνου έγινε μπούμερανγκ
Μετά από 332 ημέρες, στις 12 Μαΐου του 1949, οι Σοβιετικοί τερμάτισαν τον αποκλεισμό του Δυτικού Βερολίνου. Ο ιστορικός Βάλτερ Χόφερ: «Ο Στάλιν πέτυχε το αντίθετο από αυτό που επεδίωκε. Ήθελε να αποτρέψει τους συμμάχους από το να δημιουργήσουν μια ισχυρή δυτικογερμανική πόλη στο Βερολίνο. Τελικά οι Δυτικοί ενίσχυσαν περισσότερο το Βερολίνο, δημιουργήθηκε το ΝΑΤΟ και προχώρησε η δυτική ολοκλήρωση. Ο αποκλεισμός του Δυτικού Βερολίνου από τον Στάλιν αποτελεί έναν από τους πλέον λανθασμένους υπολογισμούς που έγιναν ποτέ από πολιτικό».
Από την πλευρά τους οι Δυτικογερμανοί ένιωθαν μετά την αερογέφυρα ότι επανεντάσσονται στην κοινότητα αξιών της Δύσης, εξηγεί ο Μπερντ φον Κόστκα από το Μουσείο των Συμμάχων στο Βερολίνο και καταλήγει: «Από εκεί και πέρα οι Γερμανοί δεν αντιλαμβάνονταν τους Συμμάχους πια ως δυνάμεις κατοχής, αλλά ως δυνάμεις προστασίας».
Πηγή: Deutsche Welle
