- Άγιοι Μηνάς ο Καλλικέλαδος, Ερμογένης και Εύγραφος
- Όσιος Θωμάς ο Δεφουρκινός
- Άγιος Γέμελλος
- Άγιος Θεότεκνος
- Άγιος Μαριανός
- Άγιος Ευγένιος
- Άγιος Αθανάσιος Επίσκοπος Μεθώνης
- Μετακομιδή του Ιερού Λειψάνου του Αγίου Νικολάου του εν Βουνένοις
**********************************************************************************************************************
- Άγιοι Μηνάς ο Καλλικέλαδος, Ερμογένης και Εύγραφος
Ο Μηνάς ήταν Αθηναίος και από την οικογένεια του ειδωλολάτρης. Όταν όμως εκπαιδεύτηκε και μορφώθηκε αρκετά, διαπίστωσε ότι η πολυθεΐα ήταν μάλλον ψέμα και πλάνη. Στη μελέτη των φιλοσόφων επίσης, δεν μπόρεσε να βρει κάτι το αληθινό. Τότε προχώρησε στη μελέτη χριστιανικών συγγραμμάτων. Έπειτα του Ευαγγελίου, όπου και βρήκε αυτό πού τον γέμιζε ψυχικά, δηλαδή το φως και την αλήθεια. Έτσι, ο Μήνας έγινε χριστιανός. Αργότερα, ο βασιλιάς Μαξιμίνος (311 – 313 μ.Χ.) (κατ’ άλλους ο Μαξιμιανός [286 – 305 μ.Χ]) , μη γνωρίζοντας ότι είναι χριστιανός, τον έκανε έπαρχο Αλεξανδρείας. Αλλά όταν ο βασιλιάς αυτός διέταξε διωγμούς στην πόλη αυτή, ο Μηνάς όχι μόνο δεν εξετέλεσε τη διαταγή, αλλά και συνετέλεσε να πληθυνθούν οι χριστιανικές τάξεις. Τότε ο Μαξιμίνος έστειλε νέο έπαρχο, τον Αθηναίο λόγιο Ερμογένη. Αυτός, τηρώντας το γράμμα του νόμου, βασάνισε σκληρά το Μηνά και τον έκλεισε στη φυλακή, για να πεθάνει εκεί μέσα από τις πληγές του. Μετά από καιρό, όταν ο Ερμογένης έστειλε να διαπιστώσουν αν και πότε πέθανε ο Μηνάς, διαπίστωσαν ότι όχι μόνο δεν είχε πεθάνει, αλλά και οι πληγές του θεραπεύθηκαν. Τότε δημόσια τον ρώτησε πως έγινε αυτό. Ο Μηνάς απάντησε ότι θεραπεύθηκε την ώρα πού πεσμένος στο έδαφος έψαλλε: «Ἐὰν πορευθῶ ἐν μέσῳ σκιᾶς θανάτου, οὐ φοβηθήσομαι κακά, ὅτι σὺ μετ᾿ ἐμοῦ εἶ Κύριε» (Ψαλμός κβ’ 4). Εάν δηλαδή αντικρίσω το θάνατο, δε θα φοβηθώ μήπως πάθω κακό, διότι συ είσαι μαζί μου, Κύριε. Η απάντηση είχε σαν αποτέλεσμα να γίνει χριστιανός ο Ερμογένης και ο Εύγραφος που ήταν γραμματικός του Μηνά. Αργότερα, όλους μαζί τους αποκεφάλισαν.
Ἀπολυτίκιον Ἦχος πλ. δ’. Τὸ προσταχθὲν. Δι’ ἐγκρατείας, τῶν παθῶν τὰς πυριφλέκτους, ἀπονεκρώσαντες ὁρμὰς καὶ τὰς κινήσεις, τοῦ Χριστοῦ οἱ Μάρτυρες ἔλαβον τὴν χάριν, τὰς νόσους ἀποδιώκειν τῶν ἀσθενῶν, καὶ ζῶντες καὶ μετὰ τέλος θαυματουργεῖν· ὄντως θαῦμα παράδοξον! ὅτι ὀστέα γυμνά, ἐκβλύζουσιν ἰάματα. Δόξα τῷ μόνῳ Θεῷ ἡμῶν.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα) Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα. Ἡ καλλικέλαδος, θεόφρον γλῶσσα σου, λαμπρῶς κηρύξασα, Χριστοῦ τὴν σάρκωσιν, συναθλητᾶς σοὶ εὐκλεεῖς, εἰλκύσατο ἐν σταδίῳ, Μηνᾷ παμμακάριστε, Ἐρμογένην τὸν ἔνδοξον, καὶ τὸν θεῖον Εὔγραφον, μεθ’ ὧν χαίρων ἠγώνισαι. Καὶ νῦν τὴν Παναγίαν Τριάδα, ὑπὲρ ἠμῶν ἐκδυσωπεῖτε.
Κοντάκιον Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον. Τῆς στρατείας ἥρπασε, σὲ τῆς προσκαίρου, καὶ ἀφθάρτου ἔδειξε, συγκληρονόμον ὦ Μηνᾶ, σὺν τοῖς συνάθλοις σου Κύριος, ὁ παρασχών σοι τὸν ἄφθαρτον στέφανον.
Κάθισμα Ἦχος πλ. δ’. Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον. Παρωσάμενοι δόξαν τὴν κοσμικήν, ἐπτερώθησαν δόξῃ τῇ θεϊκῇ, Μηνᾶς Ἑρμογένης τε, καὶ ὁ ἔνδοξος Εὔγραφος, καὶ προθύμῳ γνώμῃ, τὸν ὄγκον ὑπέμειναν, τῶν δεινῶν βασάνων, σαρκὸς μὴ φεισάμενοι· ὅθεν μετὰ τέλος, εἰς βυθοὺς θαλαττίους, ῥιφέντες ἰθύνθησαν, πρὸς λιμένα οὐράνιον, οἷς ἐν πίστει βοήσωμεν. Πρεσβεύσατε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν ἁγίαν μνήμην ὑμῶν.
- Όσιος Θωμάς ο Δεφουρκινός
Ο Όσιος Θωμάς έζησε τον 9ο μ. Χ. αιώνα, και η πατρίδα του βρισκόταν στους πρόποδες του όρους Κυμιναίου. Ανατράφηκε χριστιανικά από την παιδική του ηλικία, διατηρώντας την πίστη και την αγνότητά του από τη νεανική του ανάπτυξη. Κινούμενος από Ιερό πόθο ο Θωμάς, επισκέφθηκε πολλά μοναστήρια και αποκόμισε πολλές αιρετές από τα εκεί μεγάλα υποδείγματα της ευσέβειας. Αργότερα έγινε και ίδιος μοναχός και δίδασκε με ζήλο το Ευαγγέλιο μαζί με άλλους μοναχούς σε πόλεις και χωριά, κατά τις τεσσαρακοστές. Ο εκεί επίσκοπος, εκτιμούσε τόσο πολύ τις μεγάλες αρετές του Θωμά, ώστε όταν κάποιος μεγιστάνας της Κωνσταντινούπολης έκτισε Μονή κοντά στο Σαγκάριο ποταμό, τον διόρισε ηγούμενό της. Η προτίμηση αυτή δικαιώθηκε περίτρανα, διότι ο Θωμάς κυβέρνησε το μοναστήρι με πολλή τάξη και υπήρξε πρότυπο μοναχικής ζωής στους συμμοναστές του. Ιδιαίτερα πολλαπλασίασε τους οικονομικούς πόρους της Μονής, για να βοηθάει αυτούς πού προσέφευγαν σ’ αυτή. Ο Όσιος Θωμάς, αξιώθηκε από τον Θεό και του προορατικού χαρίσματος. Κάποτε μάλιστα, έγραψε απάντηση στον βασιλιά Λέοντα το σοφό, χωρίς ν’ ανοίξει την επιστολή που του έστειλε! Αργότερα ο Θωμάς, αποσύρθηκε σε κάποιο ειρηνικό ησυχαστήριο και εκεί τον βρήκε ο θάνατος σε βαθιά γεράματα, αλλά και σε συνεχή πνευματική άνθιση και ακμή.
- Άγιος Γέμελλος
Ο Άγιος Γέμελλος έζησε στα χρόνια του βασιλιά Ιουλιανού του παραβάτη (361 – 363 μ.Χ.) και καταγόταν από τη Άγκυρα της Μικράς Ασίας, (από την ενορία που λεγόταν Kλιμαξίνην). Όταν κάποτε ο Ιουλιανός πέρασε από την πατρίδα του, πληροφορήθηκε, ότι ο Χριστιανός αυτός δεν έπαψε να αγωνίζεται και να προσελκύει ειδωλολάτρες στη χριστιανική πίστη. Όταν διέταξε και τον οδήγησαν μπροστά του, ο Γέμελος δεν δίστασε και εκεί να ομολογήσει τα της χριστιανικής πίστης. Ο Ιουλιανός εξοργισμένος, διέταξε και του έμπηξαν μυτερά ξύλα κατά μήκος των δακτύλων του. Κατόπιν έβαλαν πάνω στο σώμα του πυρακτωμένο σίδερο και στη συνέχεια τον χτύπησαν αλύπητα με σιδερένια και αγκυλωτά ραβδιά. Επειδή όμως ο Γέμελος δεν πτοήθηκε, τον σταύρωσαν και έτσι παρέδωσε στον στεφανοδότη Κύριο την αγία του ψυχή.
- Άγιος Θεότεκνος
Ο Άγιος Θεότεκνος μαρτύρησε δια ξίφους.
- Άγιος Μαριανός
Ο Άγιος Μαριανός μαρτύρησε δια λιθοβολισμού.
- Άγιος Ευγένιος
Ο Άγιος Ευγένιος μαρτύρησε, αφού τον χτύπησαν με ξύλα μέχρι θανάτου.
- Άγιος Αθανάσιος Επίσκοπος Μεθώνης
Ο Άγιος Αθανάσιος γεννήθηκε στην Κατάνη της Σικελίας μάλλον μεταξύ των ετών 814 – 818 μ.Χ. Περί το 827 μ.Χ. οι γονείς του, εξαιτίας των Αράβων που λυμαίνονταν την Σικελία, ήρθαν στην Παλαιά Πάτρα της Πελοποννήσου. Είναι η μεγάλη εποχή όπου κατοικούσε ακόμη στην Πάτρα ο συνομήλικος του και μελλοντικός μέγας και σοφός Ιεράρχης της Καισαρείας, Αρέθας ο Πατρεύς. Ενώ ακόμη ήταν μικρός στην ηλικία, ο Αθανάσιος ζήτησε και έγινε μοναχός σε ένα από τα μοναστήρια της περιοχής. Με ανδρεία αποδύεται στους μοναχικούς αγώνες και βιάζεται να κατακτήσει το βραβείον της άνω κλήσεως, γι’ αυτό και ο τότε Μητροπολίτης των Πατρών τον κατέστησε ηγούμενο του μοναστηριού, παρά τις συνεχείς αρνήσεις του. Η θέση του ως ηγούμενου όχι μόνο δεν ανέκοψε την ενάρετη ζωή του, αλλά απέδειξε ότι θα μπορούσε να υπηρετήσει την Εκκλησία και σε ψηλότερο αξίωμα, γι’ αυτό και ο Πατρών τον χειροτονεί επίσκοπο Μεθώνης, όπου τότε υπήγετο στην Μητρόπολη του. Ως επίσκοπος ο Αθανάσιος στην μικρή Μεθώνη, εργάσθηκε μετά ζήλου θαυμαστού προκειμένου να ανταποκριθεί σε όλες τις υλικές και πνευματικές ανάγκες του ποιμνίου του, ενώ παράλληλα ο ίδιος ήταν τέλειο υπόδειγμα της ευαγγελικής πενίας και όλων των χριστιανικών αρετών. Όταν πλησίασε η ώρα της προς το Θεό εκδημίας του, κάλεσε τους μαθητές του και τους συμβούλευσε να ασκούν πάντοτε την αρετή της αγάπης και να διατηρούν αδιαλείπτως την μνήμη της Δευτέρας του Κυρίου Παρουσίας. Μετά την μακαρία του κοίμηση (περί το 880 μ.Χ.), ο τάφος του έγινε πηγή θαυμάτων, γι’ αυτό και πλήθος κόσμου προσέτρεχε για να λάβει την θεραπεία του.
- Μετακομιδή του Ιερού Λειψάνου του Αγίου Νικολάου του εν Βουνένοις
Τα Ιερά Λείψάνα του Αγίου Νικολάου του εν Βουνένοις αποτελούν ανεκτίμητη δωρεά της Ιεράς Μονής Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου Μαζαράκι Βαγίων στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου του Νέου στην Θήβα και παραδώθηκαν από την Γερόντισσα Ευπραξία με σεμνή τελετή στις 10 Δεκεμβρίου 2000 μ.Χ. ΠΗΓΗ: http://www.saint.gr
