- ΑΛΕΞΗΣ ΚΟΛΥΒΑΣ
Τα πιο σύντομα ανέκδοτα αυτής της προεκλογικής περιόδου είναι η εκπόνηση Κυβερνητικών Προγραμμάτων. Θυμάμαι πολύ καλά την διαδικασία από την οποία προέκυψε το κυβερνητικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ πριν τις εκλογές του 1981. Δεν ήταν τα δεκάδες αν όχι εκατοντάδες στελέχη και επιστήμονες με επικεφαλής τον αείμνηστο Γιώργο Γεννηματά που πάνω από ένα χρόνο είχαν αφιερώσει το μεγαλύτερο βάρος της κομματικής τους δραστηριότητας, αλλά η επαφή με τους φορείς και με την κοινωνία που συνέβαλαν ώστε να παρουσιαστεί ένα άρτιο, ρεαλιστικό και εφαρμόσιμο πρόγραμμα που κάλυπτε όλους τους τομείς της κυβερνητικής πολιτικής μέχρι λεπτομέρειας. Ήταν ένα πρόγραμμα που διαπέρασε τις κοινωνικές δυνάμεις και έδινε απαντήσεις σε όλα όσα την απασχολούσαν. Αυτός είναι και ο λόγος που εφαρμόστηκε κατά μεγάλο ποσοστό.
Ο Τσίπρας πριν μερικές μέρες παρουσίασε ένα πρόγραμμα για τρεις τομείς, αναμασημένο και ξαναζεσταμένο φαγητό. Προσωπικά μου έδωσε την αίσθηση ότι κατασκευάστηκε με την μέθοδο και τα υλικά που με τα οποία έστησαν τον σταθμό του ΜΕΤΡΟ στην Θεσσαλονίκη για να τον εγκαινιάσουν με στόχο τον επικοινωνιακό εντυπωσιασμό. Μουσαμαδένιο μού φάνηκε με λίγα λόγια αυτό το μερικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν νομίζω πως κάθισαν καν να γράψουν μια έκθεση ιδεών και κυρίως σε ό,τι αφορά τους πλειστηριασμούς σπιτιών υιοθέτησαν ρυθμίσεις της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ με πρωθυπουργό τον Γιώργο Παπανδρέου, τις οποίες τότε που καθιερώθηκαν τις είχαν καταψηφίσει! Στόχος τους είναι η επικοινωνία και τίποτε άλλο. Γνωρίζουν καλά, άλλωστε, ότι δεν θα κληθούν να υλοποιήσουν κανένα κυβερνητικό πρόγραμμα, αλλά και αν παρ’ ελπίδα κληθούν δεν αισθάνονται την ανάγκη να υλοποιήσουν αυτά που λένε. Εδώ θα σκίζανε τα μνημόνια και δέχτηκαν τρίτο, το πλέον επώδυνο και αχρείαστο, με ένα πρόγραμμα αλλά καρτ θα προβληματιστούν;
Και το ΠΑΣΟΚ λέει θα παρουσιάσει πρόγραμμα 10 σημείων. Φοβάμαι ότι θα έχουμε την ίδια λογική και μέθοδο. Δεν προτρέχω· όμως ας το δούμε πρώτα αν και δεν πιστεύω ότι κάποιο κόμμα μπορεί σήμερα να παρουσιάσει ένα σοβαρό κυβερνητικό πρόγραμμα γιατί αυτό προϋποθέτει και σοβαρό κόμμα. Τα κόμματα δυστυχώς δεν λειτουργούν. Αφού απαξιώθηκαν από το οικονομικό κατεστημένο και τον Τύπο που είναι το μακρύ του χέρι, αφού ενοχοποιήθηκε η κομματική ένταξη και ενασχόληση, οι κομματικές οργανώσεις σιγά-σιγά από την αδράνεια πέρασαν στην ανυπαρξία με αποτέλεσμα ο κρίσιμος ρόλος τους για την δημοκρατία και την λαϊκή κυριαρχία, ο μετασχηματισμός δηλαδή του λαϊκού αισθήματος σε πολιτικές θέσεις δεν είναι δυνατόν να υλοποιείται. Τώρα η οικονομική εξουσία μπορεί να δίνει με μπιλιετάκια τις πολιτικές θέσεις στην πολιτική εξουσία.
Η Νέα Δημοκρατία κυβερνά και έχει κάποιο πρόγραμμα, καλό ή κακό, το οποίο υλοποιεί. Όσο απαραίτητο όμως είναι να έχει κυβερνητικό πρόγραμμα η κυβέρνηση, ακόμη περισσότερο απαραίτητο είναι να έχουν κυβερνητικά προγράμματα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, γιατί μόνο έτσι θα μπορούσαν να ασκήσουν, αυτό που έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου, «δομική αντιπολίτευση».
Αυτή η έλλειψη είναι, σε μεγάλο βαθμό, η αιτία της άσκησης μιας τοξικής αντιπολίτευσης από τον ΣΥΡΙΖΑ, σε μια περίοδο μάλιστα πολύ δύσκολη για την χώρα, η οποία αντιμετώπισε μεγάλα εξωγενή προβλήματα και μιας αντιφατικής αντιπολίτευσης από το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, η οποία με κάνει να αναρωτιέμαι αν τα σημερινά στελέχη του έχουν έστω μυρουδιά από το μεγάλο ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου.
