- Μπάμπης Παπαπαναγιώτου
Πριν από λίγους μήνες, από το ίδιο βήμα που χθες ο Κ. Μητσοτάκης διάβασε τις προγραμματικές δηλώσεις, ήταν -όταν είχε καταθέσει πρόταση μομφής για τις υποκλοπές- που έλεγε με σηκωμένο φρύδι, καταχειροκροτούμενος και απευθυνόμενος στους τότε βουλευτές της Ν.Δ.: «Σπαράζει η καρδιά μου να σας βλέπω μόνο, τα πρόσωπα σας μόνο, την αγωνία σας μόνο (…) γιατί στις επόμενες εκλογές οι μισοί συνάδελφοι της κυβερνητικής πλειοψηφίας δεν θα είναι σε αυτήν την αίθουσα. Τουλάχιστον οι μισοί».
Χθες στην αίθουσα ήταν όλοι οι βουλευτές της Ν.Δ. (ο ίδιος αριθμός). Δεν ήταν όμως σχεδόν οι μισοί βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Από τους 86 που είχε μετά τις εκλογές του 2019, χθες είχε μόλις 47. Και βέβαια δεν ήταν και ο Α. Τσίπρας. Οχι γιατί δεν εξελέγη. Αλλά γιατί προφανώς αισθάνεται ταπείνωση, ντροπή και απογοήτευση. Αλλωστε έχουν περάσει μόλις 4 μήνες, από εκείνη την μέρα. Οταν ευρισκόμενος «στον κόσμο του», έτη φωτός μακριά από την πραγματικότητα, εκστόμιζε ακόμα μια τοξική και εξωπραγματική «πολιτική μπούρδα».
Και πιθανώς καλά έκανε κι έλειπε. Γιατί χθες εμφανίστηκαν στη Βουλή δύο κόσμοι. Ο κόσμος της σοβαρότητας, της δουλειάς, της μεθοδικότητας, των μεταρρυθμίσεων, της αποτελεσματικότητας, της εθνικής ασφάλειας, της ανάπτυξης και της βελτίωσης του βιοτικού επιπέδου των πολιτών. Εμφανίστηκε όμως κι ο κόσμος της μιζέριας, της φοβικότητας, της κινδυνολογίας, της καταστροφολογίας, των μηδενικών προτάσεων και της καταπιεσμένης τοξικότητας. Με την ίδια ρητορική και «επιχειρηματολογία» που ηττήθηκε παταγωδώς πριν από 12 μέρες.
Οι προσπάθειες του Ν. Ανδρουλάκη να διαφοροποιηθεί και να αντιτάξει προτάσεις, έδειχναν ότι το νέο ΠΑΣΟΚ είναι ακόμα πολιτικά άγουρο. Το ΚΚΕ παρ’ ότι αναθαρρημένο από την εκλογική ενίσχυσή του, είπε ό,τι λέει πάντα. Ενώ σαν μέρος του «άλλου κόσμου», τα κόμματα του περιθωρίου και της πολιτικής γραφικότητας, έδωσαν τα πρώτα δείγματα γραφής τους. Εθνικιστικές παρόλες, εξεταστικές επιτροπές να φάνε και οι κότες, μαθήματα αγνότητας και παρδαλά Venceremos.
Η ολοκληρωμένη και στοιχειοθετημένη περιγραφή της Ελλάδας του 2027, έδειξε το πολιτικό χάος που χωρίζει την κυβέρνηση της Ν.Δ., από το ετερόκλητο άθροισμα μιας πολυκατακερματισμένης αντιπολίτευσης. Φάνηκε ότι η Ελλάδα έχει μια σταθερή κυβέρνηση που ξέρει πού θέλει να πάει τη χώρα, αλλά και πώς θα την πάει: Στις αναπτυγμένες χώρες της Ευρώπης, με υψηλότερο βιοτικό επίπεδο και ισχυρό κοινωνικό κράτος που μειώνει τις κοινωνικές ανισότητες. Ενα αναταγμένο και ψηφιοποιημένο κράτος. Και μια οικονομία έτοιμη να πάρει την επενδυτική βαθμίδα, να αυξήσει το ΑΕΠ και να αναδιανείμει τα πλεονάσματα ως κοινωνικό μέρισμα και στους ευάλωτους και στη μεσαία τάξη.
ΑΙΧΜΗ
ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ;
Αν δεν ακολουθούσαν συγκεκριμένα γεγονότα, δεν θα έδινα την παραμικρή σημασία στα όσα είπε ο Π. Καμμένος. Αλλωστε δεν είναι ο ορισμός της σοβαρότητας, της αξιοπιστίας και της πολιτικής νηφαλιότητας. Ομως -από τα γεγονότα που ακολούθησαν τα όσα περιέγραψε για το τραγικό 2015 και τη Συμφωνία των Πρεσπών- δεν επιτρέπεται να πεταχτούν στον κάλαθο των αχρήστων τα όσα είπε μετά από 4 χρόνια σιωπής.
Επιβεβαιώθηκε π.χ. ότι η «υπερήφανη διαπραγμάτευση των 17 ωρών» ήταν μια «χύμα πολιτική» και η Ελλάδα παρέμεινε στην Ε.Ε. λόγω Ομπάμα, Γιούνκερ και Ολάντ. Ο Π. Καμμένος επιβεβαίωσε ότι ο Γ. Βαρουφάκης και η «παρέα» του Α. Τσίπρα περίπου είχαν συμφωνήσει -πίσω από κλειστές πόρτες- με την πρόταση Σόιμπλε, να πάρουν 80 δισ. και να φύγουν από την Ε.Ε., αναλαμβάνοντας και την υποχρέωση να γεμίσουν τα ελληνικά νησιά με 2,5 εκατομμύρια μετανάστες. Δεν είναι απολύτως σαφές ακόμα, αν ο τότε συγκυβερνήτης Π. Καμμένος έπαιξε το ρόλο που λέει ότι έπαιξε, προκαλώντας τη νυχτερινή παρέμβαση του Μπ. Ομπάμα. Είναι απολύτως σαφές όμως ότι ο Α. Τσίπρας υπέγραψε το τρίτο και χειρότερο Μνημόνιο, έκανε την κωλοτούμπα με το «δημοψήφισμα-μαϊμού», ερχόμενος σε ρήξη με τον Γ. Βαρουφάκη, που επιμένει έως και σήμερα ότι έπρεπε να πάμε σε παράλληλο νόμισμα.
Δεν είναι εύκολο να πιστέψει κανείς τον ισχυρισμό του Π. Καμμένου ότι η Συμφωνία των Πρεσπών ήταν μια παγίδα των Γερμανών στον Τσίπρα με δώρο το Νόμπελ Ειρήνης. Είναι όμως γνωστό τοις πάσι, ότι δεν ήταν η κοινωνία και η Αριστερά που πίεσαν τον Α. Τσίπρα να προχωρήσει τη Συμφωνία των Πρεσπών. Οι Γερμανοί και οι ΗΠΑ πίεζαν και μάλιστα σχεδόν απροσχημάτιστα. Είναι γνωστό και απεδείχθη από τα γεγονότα, ότι ο ακραίος Π. Καμμένος δεν συμφωνούσε με αυτή τη συμφωνίακαι γι’ αυτό έφυγε (χωρίς τους περισσότερους βουλευτές του) από την κυβέρνηση.
Με αποτέλεσμα να σχηματιστεί η γνωστή «πλειοψηφία κουρελού», η οποία πέρασε τις Πρέσπες. Ο Π. Καμμένος λέει ότι είχε συμφωνήσει με τον Α. Τσίπρα από το… 2014 (έτσι εξηγείται και η ταχύτητα σχηματισμού της πολιτικά εκτρωματικής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. το 2015), ότι η κυβέρνηση δεν θα άνοιγε το θέμα των Σκοπίων. Ομως, όπως λέει, ένα βράδυ στο Βελιγράδι, στη χειμερινή κατοικία του τότε προέδρου της Σερβίας, Αλ. Βούτσιτς, ήταν παρών σε μια συζήτηση, «στην οποία οι Γερμανοί ήταν αυτοί που επέμεναν να προχωρήσει η συμφωνία με τα Σκόπια και όχι οι αριστεροί στην Ελλάδα». Τότε ο Π. Καμμένος φέρεται να είπε στον Α. Τσίπρα ότι αν γίνει αυτό, θα φύγει από την κυβέρνηση.
Αυτά λίγο πολύ ήταν γνωστά και επιβεβαιώθηκαν εκ των υστέρων. Το κερασάκι στην τούρτα της γελοιότητας είναι άλλο. Κατά τον Π. Καμμένο η Μέρκελ έπεισε τον Τσίπρα να κάνει τη συμφωνία με αντάλλαγμα να πάρει μαζί με τον Ζάεφ το Νόμπελ Ειρήνης το 2019. Συζήτηση για τον Α. Τσίπρα και το Νόμπελ Ειρήνης έγινε. Ο Α. Τσίπρας βέβαια δεν πήρε το Νόμπελ. Αλλά δύο χρόνια αργότερα πήρε -μαζί με τον Ζάεφ- το… Βραβείο Ειρήνης της Βεστφαλίας 2021.
Είναι δυνατόν να υπήρξε τέτοια παιδική αφέλεια, αλλά και τόσο ποταπή πολιτική συμπεριφορά; Η επίσημη αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ μετά τα όσα είπε ο Π. Καμμένος, αν και «σκληρή», δεν λέει ούτε λέξη για την ταμπακιέρα. Γενικόλογη και ηθικολογική έκανε λόγο γενικώς και αορίστως για «κατασκευή σεναρίων επιστημονικής φαντασίας».
Ο Π. Καμμένος επανήλθε μετά την ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ δημοσιεύοντας μια φωτογραφία (με τους Α. Τσίπρα, Ν. Παππά, Γ. Σακελλαρίδη και τον ίδιο σε γνωστό ξενοδοχείο των Βρυξελλών) από τις 25 Ιουνίου 2015 (ημέρα του κρίσιμου Eurogroup μετά το δημοψήφισμα), απειλώντας ευθέως με δημοσίευση βίντεο και μηνυμάτων. Και καλώντας το γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ να «ρωτήσει τον πρέσβη Λευτέρη Καραγιάννη και τον Νίκο Παππά». Από την Κουμουνδούρο σιωπή…
Τον πιστεύεις ή δεν τον πιστεύεις κι ας είναι και ο Π. Καμμένος;
ΑΠΟΡΙΕΣ-1
Τον συμπαθή Σ. Φάμελλο, δεν τον λυπήθηκε κανείς εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ;
ΑΠΟΡΙΕΣ-2
Δηλαδή αποδεικνύεται ότι ο πιο σοβαρός στο τότε Μ. Μαξίμου ήταν ο Ν. Καρανίκας;
Πηγή: EleftherosTypos.gr
