ΓΙΩΡΓΗΣ ΕΞΑΡΧΟΣ
…σε βάτο φλεγομένη
Πυρομανείς και «Νέρωνες» αγύρτες και χαχόλοι
με τους πυρσούς στα χέρια τους καίνε την χώρα όλη`
φλέγονται αιωνόβια δέντρα σ’ αρχαία δάση
πλαγιές πλήρεις με λιόδεντρα των πόλεων τα άλση`
λιβάδια, χορτολίβαδα, θάμνοι και ξερά χόρτα
οικήματα και οικισμοί – με την φωτιά στην πόρτα`
γίνονται στάχτη και καπνός –ποιος τάχα να τα σώσει;–
όταν απ’ τους ιθύνοντες… λείπει ο νους κι η γνώση`
«στο ίδιο έργο θεατές» κι οι αρμόδιοι… «κομπάρσοι»
το παίζουν «πρωταγωνιστές»… εις των βαρών την άρση!…
*
«Τον ξέρουμε τον ένοχο κι είναι γνωστή η αιτία»
δεν σβήνουνε οι πυρκαγιές με του νερού… βυτία`
πόσα «καμένα» γίνανε βίλες, ξενοδοχεία
κάθε λογής «αυθαίρετα», «δεύτερη κατοικία»`
και σε βουνό και θάλασσα παρόμοια εικόνα
μόνο για το «τομάρι» τους δίνουνε τον «αγώνα»…
Ό,τι είναι Δημόσιο –αχ!– «Ιώτα-Χί» να γίνει…
κι έτσι φυτρώνουν μέγαρα εκεί που η φλόγα σβήνει`
μετά το Κράτος αρωγός θα νομιμοποιήσει
-πάντα με τ’ αζημίωτο- όποιον παρανομήσει…
Το «δόγμα» το κυρίαρχο σ’ όλη την οικουμένη:
«Το κέρδος βγαίνει –πάντοτε– σε βάτο φλεγομένη»!…
*
Αν θυσιάζονται ψυχές, άνθρωποι αν καρβουνιάσουν
κάποιοι τ’ αγαπημένα τους πρόσωπα αν τα χάσουν
θα γίνει ο πόνος τους καρφί, το πένθος τους μαράζι
όμως το πλήθος το τρανό τούτο πια δεν το νοιάζει…
Θα λέγονται «λόγια παχιά» και μεγαλοστομίες
-και ποιος δεν έχει βαρεθεί τις τόσες αηδίες-`
τα χείλη τα «επίσημα» θα δίνουν υποσχέσεις
-ίσως και στο Δημόσιο να τάζουν κάποιες θέσεις-`
τέτοια δεν θα ξανασυμβούν στον μέλλοντα τον χρόνο
της εξουσίας αν κρατούν αυτοί καλά τον θρόνο
και ότι «αναμένονται καλύτερες ημέρες»`
κι έτσι συμπεριφέρονται σαν «πόρνες» και «εταίρες»!;…
*
–Και πώς κτίστηκαν οι ακτές, τα δάση και τα όρη;
Ποιοι τα νομιμοποίησαν και «νόμιμοι» ’ναι όλοι;
Ποιοι θέν’ το ύδωρ Ιώτα-Χι, να μην είναι «νεράκι»
και να φορολογήσουνε –στο μέλλον– τ’ αεράκι;
Όλους αυτούς τους ξέρουμε, κι αυτοί καλά γνωρίζουν
είν’ τα «μεγάλα αφεντικά» που τις ζωές… ορίζουν!…
*
–Στον χάρτη μία «κουτσουλιά» η χώρα των Ελλήνων
κι οι Έλληνες μια «δραγασιά» πίνουν νέκταρ και οίνον
και μεθυσμένοι αναζητούν «σε άλλη Γη» πατρίδα
απ’ της φωτιάς την λαίλαπα κι από την καταιγίδα
μήπως σωθούν και ζήσουνε –έτσι απλά πασχίζουν–
κι οι σκηπτροφόροι δίπλα τους… «α-Δέξια» κορδακίζουν!…