Μάριος Χριστοδούλου
Ζούμε στην εποχή όπου δυστυχώς, η ελευθερία της έκφρασης βρίσκεται υπό διωγμό, από ένα πλαίσιο γραπτών και άγραφων περιοριστικών κανόνων, οι οποίοι καθορίζονται από κατευθυντήριες γραμμές αλλότριες προς τις αρχές της δημοκρατίας.
Με το αποφασίζω και διατάζω οριοθετείται πλέον ο λόγος και στις λεγόμενες «δημοκρατίες», με αποτέλεσμα η εφαρμογή της τρομοκρατίας του λόγου να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της λειτουργίας τους και σε όποιον αρέσει.
Κατά καιρούς, διάφορα γεγονότα, μικρά και μεγάλα, κυρίως διεθνή, απασχολούν την παγκόσμια κοινή γνώμη. Γεγονότα που ο καθένας σχηματίζει και εκφράζει άποψη (βασικό στοιχείο της δημοκρατίας στο πλαίσιο της ελεύθερης έκφρασης), ανάλογα με τις γνώσεις, την αντίληψη, την ιδεολογία, ακόμη και τα συμφέροντα κ.ο.κ.. Το θέμα που δημιουργείται στην προκειμένη περίπτωση είναι όταν, η άποψη αυτή έρχεται σε αντίθεση με την «επικρατούσα», αυτήν που έχει την εύνοια του κατεστημένου. Κι αλίμονο σ’ αυτόν που θα του πάει κόντρα. Που θα έχει το «θράσος» να εκφράσει άποψη άλλην από την «επικρατούσα».
Αυτό εστί τρομοκρατία του λόγου. Μια καθαρή μορφή έμμεσης επιβολής της άποψης. Και για όσους δεν το αντιλαμβάνονται επειδή στο dna τους διαθέτουν αντιδραστικά γονίδια ή δεν το χωράει ο νους τους ή σύμφωνα με τα προαναφερόμενα χαρακτηριστικά η κριτική σκέψη τούς οδηγεί σε άλλα μονοπάτια, τότε, η επιβολή δύναται να καταστεί άμεση και πιθανόν στο εγγύς μέλλον να υπόκειται και σε τιμωρία….
Τί δεν καταλαβαίνετε; Φίμωση και λογοκρισία ακόμη και στη δημοκρατία. Δύο από τα βασικά χαρακτηριστικά στοιχεία τα οποία συναπαντούμε κατά κόρον στα πατενταρισμένα απολυταρχικά καθεστώτα, που κατά τα άλλα αναθεματίζουμε και επικρίνουμε.
Στις δε σύγχρονες δημοκρατίες λοιπόν, λόγω της τεχνολογικής εξέλιξης και της πληθώρας των μέσων έκφρασης, ο λόγος καθίσταται πλέον ανεξέλεγκτος. Τι ειρωνεία; Μεγάλο πλήγμα για το πολίτευμα… Δεν νοούνται τέτοιες ανακολουθίες.
Μέχρι λοιπόν να γίνει απόλυτα ελεγχόμενος ή και να ποινικοποιηθεί όπως και στα προαναφερόμενα καθεστώτα, διανύουμε στάδιο δοκιμασίας, όπου τα αποκλίνοντα, κρίνονται ως συνομωσιολογίες, fake και προπαγάνδα. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και τέτοια κρούσματα, αμφότερα βέβαια.
Προς το παρόν, ακόμη και σε αυτό το φημισμένο πολίτευμα, για την ελευθερία –στην προκειμένη περίπτωση- της έκφρασης, οι φραγές, οι οποίες είναι όλο και πιο συχνές (σ.σ. υγειονομική κρίση από το πρόσφατο παρελθόν), αποτελούν τη λύση.
Οι ανά τον κόσμο δημοκρατίες λοιπόν, έφτασαν στο σημείο να επιβάλλουν και όχι απλά να εκφράζουν την άποψη που εξυπηρετεί τα εκάστοτε συμφέροντά τους και με την επιρροή που ασκούν, υπονομεύουν τη διαφορετική γνώμη και ουσιαστικά την ελεύθερη έκφραση εφαρμόζοντας μεθόδους ολοκληρωτικών καθεστώτων.
Και για να πάμε στο ψητό, δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι τα μέτωπα του πολέμου που μαίνονται σε Ουκρανία και Γάζα κι ένα τρίτο, αυτό που βιώσαμε πρόσφατα, επαναλαμβάνω, με την υγειονομική κρίση. Μπορεί ο καθένας να έχει ενημέρωση από διάφορες πηγές και ανάλογα με τις γνώσεις και την αντίληψή του να κρίνει και να σχηματίσει τη δική του άποψη για τα τεκταινόμενα και ασφαλώς να την εκφράσει ελεύθερα. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πρέπει να συγκλίνει με την επίσημη θέση του κράτους από την οποία ως είθισται το δίκαιο κρίνεται και ερμηνεύεται κατά το δοκούν.
Αν θέλουν λοιπόν να ακούν από όλους αυτά που τους βολεύουν, χωρίς αντίλογο, μπορεί ο καθείς να ακολουθεί την πεπατημένη. Έλα μου ντε όμως που υπάρχουν ακόμη ανήσυχα και προβληματισμένα πνεύμ τα.
Στο συγκεκριμένο link που ακολουθεί πιο κάτω, δείγμα από την τρομοκρατία του λόγου από δημοσίευμα αθηναϊκής ιστοσελίδας, με κάθε επιφύλαξη από τον κυκεώνα της πληροφόρησης και της παραπληροφόρησης.
Απειλές on Camera – «Αλίμονο σου εάν δεν μιλάς θετικά για το Ισραήλ»
ΠΗΓΗ: www.philenews.com
