Ο Κλοντ Λορέν (Claude Lorrain, Σαμάν, Λωρραίνη, 1600 – Ρώμη, 23 Νοεμβρίου 1682, γεννημένος Κλοντ Ζελέ) ήταν Γάλλος ζωγράφος, σχεδιαστής και χαράκτης του μπαρόκ.
Ως έτος γέννησης στον τάφο του Κλοντ Λορέν αναφέρεται το 1600, αλλά οι σύγχρονες πηγές αναφέρουν μια μεταγενέστερη ημερομηνία, περίπου το 1604 ή το 1605. Γεννήθηκε στο μικρό χωριό Σαμάν της περιοχής της Βοζ, τότε μέρος του δουκάτου της Λωρραίνης. Προέρχονταν από φτωχή οικογένεια και το επώνυμό του ήταν Ζελλέ. Ήταν ο τρίτος από τους πέντε γιους του Ζαν Ζελλέ και της Ανν Παντόζ.
Έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην Ιταλία και είναι ένας από τους πρώτους σημαντικούς ζωγράφους, εκτός από αυτούς της Ολλανδικής Χρυσής Εποχής, που ασχολήθηκαν ιδιαίτερα με την τοπιογραφία. Τα τοπία του συχνά μετατρέπονταν σε έξοχες σκηνές καθημερινού βίου ή ιστορικές-μυθολογικές, με την προσθήκη λίγων μικρών μορφών.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1630 ήταν ο πιο ονομαστός τοπιογράφος στην Ιταλία, αμειβόμενος γενναία για τα έργα του, που βαθμηδόν γίνονταν μεγαλύτερου μεγέθους, με λιγότερες μορφές, λεπτομερέστερα δουλεμένα και λιγότερα. Παρά το ότι δεν μπορεί να θεωρηθεί ανανεωτής της τοπιογραφίας, ήταν αυτός που εισήγαγε τον ήλιο σε πολλούς πίνακές του, πράγμα σπάνιο μέχρι τότε.
Η επικρατέστερη εκδοχή για τις απαρχές της σταδιοδρομίας του Λορέν ήταν ότι έφτασε στην Ρώμη με μια ομάδα ζαχαροπλαστών (η Λωρραίνη είχε από τότε μεγάλη φήμη στην ζαχαροπλαστική) και ότι προσελήφθη γι’ αυτήν την δουλειά στο εργαστήριο του ζωγράφου Αγκοστίνο Τάσσι. Κάποια στιγμή βρέθηκε μαθητευόμενος του Τάσσι στην ζωγραφική και εκτός από σύντομα ταξίδια στην Λορραίνη, τη Νάπολη, την Γένοβα και την Βενετία, έζησε το υπόλοιπο της ζωής του στην Ρώμη (για τον Τάσσι βλ. το λήμμα Αρτεμίζια Τζεντιλέσκι).
Η εξέλιξή του υπήρξε εντυπωσιακή. Παρήγαγε πλήθος έργων για τους μεγιστάνες της εποχής και φρόντισε να τα καταγράψει όλα σε κατάλογο, σχεδιάζοντάς τα μάλιστα σε ένα τόμο με τίτλο Liber Veritatis (Βιβλίο της Αλήθειας). Δεν παντρεύτηκε ποτέ και ζούσε με τους ανεψιούς του και μια ορφανή που υιοθέτησε, κόρη του ενδεχομένως από μιαν υπηρέτριά του.
-
Πρωινό στο λιμάνι, 1634, Ερμιτάζ, Αγία Πετρούπολη.
-
Λιμάνι με την Βίλλα Μέντιτσι της Ρώμης, 1638, Ουφίτσι, Φλωρεντία.
-
Η ρωμαϊκή εξοχή, 1639, Μητροπολιτικό Μουσείο, Νέα Υόρκη.
-
Τοπίο με την επιβίβαση της Αγίας Πάουλα Ρομάνα στην Όστια, 1640, Μουσείο του Πράδο, Μαδρίτη.
-
Ο Οδυσσέας επιστρέφει την Χρυσηίδα στον πατέρα της,1644, Μουσείο του Λούβρου, Παρίσι.
-
Τοπίο με σατύρους και νύμφες που χορεύουν, 1646, Εθνικό Μουσείο Δυτικής Τέχνης, Τόκυο.
-
Λιμάνι με την επιβίβαση της Βασίλισσας του Σαββά, 1648, Εθνική Πινακοθήκη, Λονδίνο.
-
Άκις και Γαλάτεια, 1657, Πινακοθήκη των Παλαιών Δασκάλων, Δρέσδη.
-
Τοπίο με τον Αινεία στην Δήλο, 1672, Εθνική Πινακοθήκη, Λονδίνο.
