Είπε: «Το δύσκολο δεν είναι να κερδίσουμε τις εκλογές, αλλά να διαχειριστούμε το χάος που θα παραλάβουμε από τους άριστους του Μητσοτάκη». Αν το έκοβε στο «χάος» και το έλεγε ανάποδα, θα έλεγε το εξής αληθινό: Το δύσκολο είναι να διαχειριστούμε το χάος μας, αφού δεν μπορούμε να κερδίσουμε τις εκλογές.
Τι ωραία και πόσο γενναία ομολογία! Πόσω μάλλον αν προερχόταν από τον συγκεκριμένο αρχηγό. Ισως θα ήταν μια λύτρωση, όχι μόνο για τον ίδιο και για όσους έχει παρασύρει στο νοσηρό παραμύθι του. Αλλά και για την ίδια τη δημοκρατία. Και το γράφω χωρίς διάθεση αστεϊσμού. Λύτρωση για τον δημόσιο βίο. Λύτρωση για το διχασμό και την τοξικότητα που έχουν εμποτίσει την κοινωνία. Λύτρωση για όλα όσα απεχθή έχει εισαγάγει στην πολιτική ζωή της χώρας. Λύτρωση από τη μέγγενη του λαϊκισμού. Λύτρωση γενικώς.
Αλλά δεν είπε αυτό. Είπε το ανάποδο. Οτι του είναι «εύκολο» να «κερδίσει» τις εκλογές και το «δύσκολο» θα είναι να διαχειριστεί το «χάος» που αφήνουν πίσω τους οι «άριστοι» του Μητσοτάκη. Το πόσο «εύκολο» είναι να κερδίσει τις εκλογές το ξέρουν οι πάντες. Με πρώτο τον ίδιο. Το ότι δεν θα κληθεί να διαχειριστεί κανένα χάος τον κάνει να μιλά εκ του ασφαλούς. Αν έλεγε την αλήθεια, ότι δηλαδή το μόνο που έχει να διαχειριστεί είναι το υπαρξιακό χάος του ηττημένου ΣΥΡΙΖΑ, όλο το παραμύθι -στο οποίο ως γνωστόν «βρίσκεται η δύναμη»- θα πήγαινε… περίπατο 7 μήνες πριν από τις εκλογές.
Ο CEO του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούσε να πει κάτι άλλο. Είπε αυτό που έπρεπε κι ας τον καθιστά αντικείμενο των σκιτσογράφων. Επρεπε να τονώσει το ηθικό, να δώσει νόημα στον «αγώνα». Να συντηρήσει την «πολιτική φούσκα» του «κόμματος εξουσίας». Να επιτρέψει στους μικρούς παίκτες να ιδρώνουν τη φανέλα και ο ίδιος ως μεγάλος παίκτης που θεωρεί ότι είναι να μπορεί να μιλάει με επιχειρηματίες, τραπεζίτες και διεθνείς παράγοντες. Κι αυτό έκανε.
Αλλά πόσο κοντόφθαλμη είναι αυτή η λογική-τακτική… Εντάξει, εξασφαλίζει 7 μήνες. Αλλά τι είναι 7 μήνες μπροστά στις δεκαετίες που έχει μπροστά του ένας 48χρονος; Τίποτα. Κι όμως, επέλεξε τους 7 μήνες. Γιατί θεωρώντας δεδομένη κι «εύκολη» τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, πού θα κρυφτεί μετά από μια ενδεχόμενη νέα ήττα; Ακούω διάφορους, πιο ψαγμένους για τα εσωτερικά του ΣΥΡΙΖΑ να λένε «εντάξει, ο Αλέξης κάνει από τώρα διαχείριση της ήττας του». Μα ούτε αυτό κάνει. Πώς μπορεί να διαχειριστεί μια ήττα -που θα είναι, αν είναι- η πέμπτη στη σειρά, όταν λέει ότι το δύσκολο δεν είναι η εκλογική νίκη, αλλά η διαχείριση του χάους που θα αφήσει πίσω του ο Μητσοτάκης; Δεν θα αντιδράσουν μέχρι και οι πέτρες του ΣΥΡΙΖΑ, αν αποδειχθεί ότι το δύσκολο τελικά ήταν να κερδίσει τον Μητσοτάκη και δεν τον κέρδισε πάλι;
