- ΝΙΚΟΣ ΛΑΓΚΑΔΙΝΟΣ
Ούτε μια στο εκατομμύριο δεν μπορώ να φανταστώ ότι ψηφίζοντας ΠΑΣΟΚ, θα προκύψει κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ!!! Αλλά όμως, έλα που αυτό υπονοεί ο Νίκος Ανδρουλάκης. Δεν μιλάει ανοιχτά και να πει ότι, ναι, θα επιζητήσω συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Κι αυτό διότι δεν υπάρχει άλλος κομματικός σχηματισμός με τον οποίο θα υπήρχε περίπτωση συνεργασίας.
Αλλά είναι ακατανόητο να θέλεις να κάνεις κυβέρνηση με ένα κόμμα που διέλυσε τη χώρα μέσα σε μια τετραετία, που συνέβαλε στην αναζωπύρωση του εθνικού διχασμού, που ανέμιζε τα λάβαρα του μίσους κατά των αντιπάλων, που κατέστρεψε τη μεσαία τάξη, που εξαπάτησε τον ελληνικό λαό με το ψευδεπίγραφο και γελοίο εκείνο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015. Ή να θυμηθούμε τις εξαγγελίες του Τσίπρα που ζητούσε την κυβερνητική εξουσία το 2014 και υποσχόταν στον ελληνικό λαό τον ουρανό με τ’ άστρα: τρελές παροχές σε μια περίοδο σκληρά μνημονιακή, κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, κατώτατο μισθό στα 751 ευρώ, δωρεάν ρεύμα σε 300.000 οικογένειες, 13η σύνταξη κ.λπ. Κι ακόμη δεν μπορώ να φανταστώ μια συνεργασία μ’ ένα πολιτικό εθισμένο στο ψέμα…
Το κύριο όπλο του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ ήταν το ψέμα. Δηλαδή πρέπει να χάσουμε τη μνήμη μας και να ξαναδούμε τον ΣΥΡΙΖΑ σαν φρέσκια πολιτική δύναμη και να του δώσουμε άλλη μια (τρίτη) ευκαιρία για να μας χαντακώσει για άλλη μια φορά; Φτάνει που βλέπουμε το λάβαρο του Πολάκη να το κρατάει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και να το ανεμίζει χωρίς ντροπή. Αλλά, ας μην επεκταθώ ως προς τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί έχουν ειπωθεί πολλά άπειρες φορές και νομίζω ότι δεν είναι λίγοι οι πολίτες που θυμούνται την καταραμένη περίοδο της διακυβέρνησής του.
Και να έρθω στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, που προσφάτως μιλώντας στην κοινοβουλευτική ομάδα, αναφέρθηκε στην Εύα Καϊλή, την οποία χαρακτήρισε “δούρειο ίππο της ΝΔ” κι έτσι θεώρησε ότι ο ίδιος βγήκε αλώβητος από αυτή την ιστορία. Δεν χρειάζεται και πολλή φιλοσοφία για να διαπιστώσει κανείς ότι το ΠΑΣΟΚ έχει υποστεί ζημιά από το την “υπόθεση Καϊλή”, η οποία θα φανεί στην πορεία. Ήξερε ότι ήταν ο “δούρειος ίππος” της Νέας Δημοκρατίας και δεν τη διέγραφε; Να του θυμίσω κάτι από την ιστορία του ΠΑΣΟΚ, σχτικά με τον Ασημάκη Φωτήλα: Εξαιτίας του γεγονότος ότι ανέλαβε ο ίδιος πρωτοβουλία, αναφορικά με την Πολωνία, απολύθηκε από τον Ανδρέα Παπανδρέου στις αρχές του 1982 και μάλιστα ο ίδιος το έμαθε εν πτήσει! Έτσι λειτουργούν οι αρχηγοί…
Αντιπολιτεύεται τη Νέα Δημοκρατία κι αυτός άλλωστε είναι ο ρόλος ενός κόμματος που βρίσκεται στην αντιπολίτευση. Και θέλει πάση θυσία να ρίξει από τον πρωθυπουργικό θώκο τον Μητσοτάκη. Ο καθένας ό,τι θέλει ονειρεύεται. Είπε:
«Ήρθε η ώρα οι προοδευτικοί πολίτες να βρουν διέξοδο. Δημοκρατική Ανατροπή με ισχυρό ΠΑΣΟΚ για να προκύψει Κυβέρνηση από την πρώτη Κυριακή στη βάση προγραμματικής συμφωνίας και όχι για να βολευτούν κομματικοί πρωταγωνιστές στις καρέκλες της εξουσίας. Χωρίς τις εκλογικές περιπέτειες της εξουσιομανίας του κ. Μητσοτάκη. Για να επιβάλουμε το σοσιαλδημοκρατικό μας πρόγραμμα, που μόνο αυτό εγγυάται μια Ελλάδα με εθνική αξιοπρέπεια και κοινωνική δικαιοσύνη».
Ένα πράγμα πρέπει να γίνει κατανοητό. ΔΕΝ υπάρχουν πολίτες “προοδευτικοί” και μη προοδευτικοί. Απλώς υπάρχουν πολίτες που αγωνιούν για το παρόν και το μέλλον τους, το δικό τους και των παιδιών τους. Επίσης η καραμέλα που πηγαινοέρχεται στο στόμα όλων των κομμάτων της αντιπολίτευσης είναι η λέξη “προοδευτικός”! Προοδευτικές δυνάμεις, προοδευτική κυβέρνηση, προοδευτική συμμαχία, προοδευτικό πρόγραμμα… Αυτό συνηθίζεται κυρίως από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα, αλλά δεν πάει πίσω και το ΠΑΣΟΚ που το επαναλαμβάνει. Δεν ζούμε σε άλλες σκληρές εποχές που η λέξη προοδευτικός” είχε κάποια σημασία. Αλλού παίζεται το παιχνίδι της πολιτικἠς σήμερα. Το “αντι-δεξιό” μέτωπο είναι άνευ σημασίας. Δηλαδή, η εμμονή σε αντιπολιτευτικά ταμπούρια περασμένων δεκαετιών. Δεν έχουν απέναντί τους τις κυβερνήσεις των Καραμανλήδων ή του πατρός Μητσοτάκη ή, αν πάμε παλιότερα, του Παπάγου. Πραγματικά ο τόπος γνώρισε με τη Δεξιά πολύ σκληρές μέρες. Η λεγόμενη “κεντροδεξιά” του Κυριάκου Μητσοτάκη δε νομίζω ότι μπορεί να σχετίζεται μ’ εκείνη την εποχή, παρότι έχει πολλά “βαρίδια” που την τραβάνε προς τα πίσω.
Έχοντας υπόψη τα μέχρι σήμερα δημοσκοπικά δεδομένα, δεν μπορώ να καταλάβω την αναφορά του Ανδρουλάκη για “Δημοκρατική Ανατροπή με ισχυρό ΠΑΣΟΚ για να προκύψει Κυβέρνηση από την πρώτη Κυριακή”! Πώς θα συμβεί κάτι τέτοιο; Η λογική παραδίδει τα όπλα. Μόνο του το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί. Η μόνη εκδοχή είναι να συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ, που όμως δεν είναι βέβαιο ότι τα ποσοστά τους θα είναι τέτοια που θα τους επιτρέψουν το σχηματισμό κυβέρνησης. Κι αν αυτό δεν εννοεί ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ας μην στρέφει τα βέλη του κατά του “μιντιακού κατεστημένου” που “διαστρέφει” τις δηλώσεις του. Το ζήτημα είναι ότι έχει προ πολλού χάσει την πρωτοβουλία των κινήσεων… κινούμενος απλώς μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ ή πίσω από αυτόν.
Επίσης ποτέ δεν κατάλαβα τι σημαίνει “σοσιαλδημοκρατικό πρόγραμμα”!!! Το ΠΑΣΟΚ ουδέποτε δηλώθηκε ότι είναι σοσιαλδημοκρατικό. Και για να θυμηθώ τον ιδρυτή του, Ανδρέα Παπανδρέου, το ΠΑΣΟΚ είναι σοσιαλιστικό και μάλιστα το είχε πει ουκ ολίγες φορές: “Γιατί δεν είμαστε σοσιαλδημοκράτες”!!!
Τώρα, πώς προέκυψε με τον Νίκο Ανδρουλάκη να δηλώνεται ότι το ΠΑΣΟΚ είναι σοσιαλδημοκρατικό και παλεύει για μια”σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση”, είναι κάτι που θα πρέπει να το αναζητήσουμε στην ψυχολογία. Θέλει να μοιάσει το σημερινό ΠΑΣΟΚ στους Γερμανούς σοσιαλδημοκράτες που συγκυβερνούν με τους Πράσινους και τους Φιλελεύθερους και που δεν καταφέρνουν να ορθοποδήσουν τη χώρα τους; Θέλει να μοιάσει στους Σουηδούς σοσιαλδημοκράτες που πριν λίγο καιρό έχασαν από την κεντροδεξιά Συμμαχία; Θέλει να μοιάσει στους Αυστριακούς ή στους Ολλανδούς σοσιαλδημοκράτες που δεν κυβερνούν; Μέγα μυστήριο.
Ας μην στενοχωριόμαστε περισσότερο. Τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά απ’ όσο τα προβάλλει η σημερινή ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, που θα έπρεπε να στρέψει την προσοχή της στην αναδιοργάνωση του Κινήματος, στο ξεκαθάρισμα της φυσιογνωμίας του, στη διαπαιδαγώγηση των μελών και οπαδών του και στην προετοιμασία του για ένα νέο ξεκίνημα που δεν θα γίνει με τους σημερινούς όρους που μας μπερδεύουν με τους ψευδεπίγραφους “αριστερούς” (εννοώ τους Συριζαίους) και τα άτομα εκείνα που αφού τράφηκαν στις μέρες της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, στράφηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ για να μη χάσουν την κατσαρόλα και την κουτάλα.
