Επιπλέον, το υπουργείο Αμυνας της Ουκρανίας ανακοίνωσε την επιχειρησιακή ετοιμότητα ενός μεγάλου κύκλου παραγωγής βλημάτων 152 mm και 122 mm, που θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό τη φύση των πολεμικών επιχειρήσεων στο μέτωπο (ειδικά στο Ντονμπάς). Τουλάχιστον δύο στρατηγικά βομβαρδιστικά Tu-95MS, ένα Tu-22M3, ένα δεξαμενόπλοιο καυσίμων υπέστησαν ζημιές, ενώ τρεις Ρώσοι στρατιωτικοί έχασαν τη ζωή τους ως αποτέλεσμα της επίθεσης με drones στα ανωτέρω αεροδρόμια.
Μέτριες απώλειες
Με την πρώτη ματιά, οι Ρώσοι υπέστησαν μάλλον πολύ μέτριες απώλειες. Ωστόσο, αν αναλύσουμε προσεκτικά τις συνέπειες αυτών των γεγονότων, μπορούμε να προβούμε σε εκτιμήσεις για το πώς ενδέχεται να επηρεάσουν την πορεία του πολέμου.
1 Οι Ενοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας (AFU) απέδειξαν ότι μπορούν να χτυπήσουν βαθιά στα μετόπισθεν του εχθρού. Οι κορυφαίοι Ουκρανοί στρατηγοί Βαλέρι Ζαλούζνι και Βαλέρι Ζαμπρόντσκι σε κορυφαίο άρθρο τους τον Σεπτέμβριο τόνισαν ότι ένας από τους κύριους περιορισμούς των AFU ήταν η αδυναμία να χτυπήσουν στρατιωτικούς στόχους του κατακτητή που βρίσκονται στα βάθη του ρωσικού εδάφους. Φαίνεται ότι αυτό τον μήνα, ο στρατός της Ουκρανίας είχε επιτέλους την ευκαιρία. Αλλωστε, η βάση Ενγκελς-2/Σάρατοφ απέχει 680-700 χλμ. από τα σύνορα. Θεωρητικά, οι AFU έχουν στη διάθεσή τους όπλα που πιθανότατα μπορούν να χτυπήσουν στόχους τόσο μακριά όσο η πρωτεύουσα του επιτιθέμενου, δηλαδή η Μόσχα.
1 Ως αποτέλεσμα των επιθέσεων με μη επανδρωμένα αεροσκάφη, το επίπεδο ετοιμότητας μάχης της ρωσικής πολεμικής αεροπορίας έχει μειωθεί, συμπεριλαμβανομένης της ικανότητάς της να πλήξει την Ουκρανία. Δεν υπάρχουν πολλά Tu-95MS στον ρωσικό στρατό και στην αεροπορία, επομένως κάθε αεροπλάνο είναι σημαντικό για αυτούς, όπως και για την Ουκρανία. Και οι AFU έχουν ήδη δείξει ότι μπορούν να πραγματοποιήσουν προληπτικά πλήγματα εναντίον μιας ομάδας στρατηγικών βομβαρδιστικών που μπορούν να αναπτυχθούν για να εξαπολύσουν πυραυλικές επιθέσεις στην Ουκρανία. Ο αριθμός των διαθέσιμων αεροδρομίων για τη φιλοξενία της στρατηγικής αεροπορίας της Ρωσίας είναι επίσης εξαιρετικά περιορισμένος, καθώς απαιτούν ειδικό και ακριβό εξοπλισμό και εκπαιδευμένο προσωπικό. Ως αποτέλεσμα της επίθεσης με drones στη βάση Ενγκελς-2 το ρωσικό επιτελείο αναγκάστηκε να μεταφέρει τα αεροσκάφη στην κύρια βάση της στρατηγικής αεροπορίας στα βόρεια της χώρας, κάτι που με τη σειρά του επηρεάζει την ικανότητά τους να εκτοξεύουν πυραυλικά πλήγματα στην Ουκρανία.
3 Δεν πρέπει να ξεχνάμε την επιρροή ηθικών και ψυχολογικών παραγόντων που διαδραματίζονται κατά τη διάρκεια των στρατιωτικών επιχειρήσεων. Ουκρανοί πολίτες στα μετόπισθεν και μαχητές στο μέτωπο έπεισαν για άλλη μια φορά ότι οι AFU μπορούν να τιμωρήσουν προληπτικά τον επιτιθέμενο, ο οποίος χρησιμοποιεί τακτικές μαζικού πυραυλικού τρόμου και προσπαθεί να βομβαρδίσει την Ουκρανία. Εν τω μεταξύ, οι Ρώσοι κατακτητές συνειδητοποίησαν για άλλη μια φορά ότι δεν θα είναι δυνατό να «καθίσουν» στον πόλεμο κάπου πολύ πίσω από την πρώτη γραμμή, δηλαδή βαθιά στα μετόπισθεν.
Συμπέρασμα
Τελικά, η ουκρανική αμυντική βιομηχανία έχει αποδείξει την ικανότητά της να κατασκευάζει εξοπλισμό που μπορεί να είναι εξαιρετικά σημαντικός για την επίτευξη της νίκης, να επηρεάσει τη φύση των εχθροπραξιών και να δημιουργήσει στρατηγικά πλεονεκτήματα για το Κίεβο.
Παράγοντας εθνικής ασφάλειας η παραγωγή όπλων στην Ουκρανία
Ενα από τα κύρια προβλήματα που εμποδίζουν τις AFU να επικρατήσουν σύντομα στον πόλεμο είναι η έλλειψη σύγχρονων όπλων ουκρανικής παραγωγής, σε συνδυασμό με την κρίσιμη εξάρτηση της Ουκρανίας από τη στρατιωτική-τεχνική βοήθεια των δυτικών εταίρων. Αυτό μπορεί να μετρηθεί ως προς τον ρυθμό, τον όγκο και το εύρος των όπλων.
Ελλείψεις
Οι AFU δεν διαθέτουν επί του παρόντος, για παράδειγμα, μεσαίου βεληνεκούς βαλλιστικούς πυραύλους τύπου «Iskander», σχεδόν καθόλου σύγχρονα άρματα μάχης τύπου «Abrams» ή «Leopard-2» (που να διαθέτουν τις τελευταίες τροποποιήσεις) ούτε σύγχρονα συστήματα αεράμυνας. Η Ουκρανία δεν τα κατασκευάζει και οι δυτικοί εταίροι δεν βιάζονται πάντα να παρέχουν τα σύγχρονα όπλα που πραγματικά χρειάζεται το Κίεβο. Το κύριο μέλημα της στρατιωτικής-πολιτικής ηγεσίας της χώρας είναι η δημιουργία κλειστών κύκλων παραγωγής σύγχρονων όπλων. Είναι σαφές ότι οι πληροφορίες σχετικά με αυτό το θέμα που είναι διαθέσιμες στη δημόσια σφαίρα είναι περιορισμένες και το στρατιωτικό απόρρητο είναι ξεκάθαρο στο παιχνίδι. Ωστόσο, για τον υπογράφοντα μπορούν να καθοριστούν ορισμένα σημεία αναφοράς στη διαδικασία ανάπτυξης και παραγωγής σύγχρονων όπλων.
Το πρώτο σχετίζεται με την έναρξη της ρωσικής επιθετικότητας το 2014, όταν ελήφθη η απόφαση για τη κατασκευή σύγχρονων ουκρανικών όπλων. Το κράτος παρείχε κεφάλαια για έρευνα και ανάπτυξη και ξεκίνησαν εργασίες για την ολοκλήρωση νέων τύπων όπλων. Ετσι, δημιουργήθηκαν ο αντιπλοϊκός πύραυλος Neptune, το αντιαρματικό σύμπλεγμα Stugna-P και το BTR-3E, ενώ τα άρματα μάχης αναβαθμίστηκαν στο επίπεδο Oplot και Bulat. Το 2017, η κυβέρνηση του πρώην πρωθυπουργού της Ουκρανίας Βολοντιμίρ Γκρούσμαν αποφάσισε να παράγει οβίδες 152 mm. Δυστυχώς, το 2019-2022, η υλοποίηση πολλών από αυτά τα έργα επιβραδύνθηκε σημαντικά. Ο πρόεδρος Zελένσκι πίστευε ότι οι όποιες ειρηνευτικές συμφωνίες με τη Ρωσία θα μπορούσαν να επιτευχθούν όχι ως αποτέλεσμα της νίκης των AFU, αλλά ως αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων με τον Πούτιν, στα μάτια του οποίου ο αρχηγός του ουκρανικού κράτους θα έβλεπε «ειρήνη».
Η μεγάλη εικόνα
Η μεγάλης κλίμακας επιθετικότητα της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας έδειξε το… ψευδές για τέτοιου είδους προσδοκίες. Τον Μάρτιο του 2022 η στρατιωτικοπολιτική ηγεσία της Ουκρανίας αντιμετώπισε την ανάγκη να αναπτύξει την παραγωγή σύγχρονων όπλων σε εξαιρετικά δυσμενείς συνθήκες στρατιωτικών επιχειρήσεων, στον συντομότερο δυνατό χρόνο και κατά τη διάρκεια ενεργειών σαμποτάζ και κατασκοπευτικού έργου του εχθρού. Πέρασαν ήδη δέκα μήνες και αρκετές συνθήκες έχουν ξεκαθαρίσει.
» Πρώτον, η παραγωγή σύγχρονων ουκρανικών όπλων, παρά τον χαμένο χρόνο, είναι σε εξέλιξη. Και παράγονται αρκετά αποτελεσματικά.
» Δεύτερον, οι ουκρανικές αντικατασκοπευτικές υπηρεσίες κατάφεραν να αποκρύψουν με επιτυχία την ανάπτυξη ουκρανικών όπλων και τους τόπους παραγωγής.
Σε όλα τα κοινωνικά δίκτυα έχουν πραγματοποιηθεί εκτενείς συζητήσεις σχετικά με τον τύπο των UAV που χρησιμοποιήθηκαν για να χτυπήσουν τις ρωσικές στρατηγικές αεροπορικές βάσεις. Αλλωστε, μέχρι τώρα, η Ουκρανία δεν είχε φαινομενικά παράγει drones με τέτοιο βεληνεκές δράσης και οι ΗΠΑ αρνήθηκαν να προμηθεύσουν την Ουκρανία με το επιθετικών προδιαγραφών UAV Grey Eagle για λόγους ασφαλείας. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα αυτών των συζητήσεων, οι ειδικοί κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η Ουκρανία χρησιμοποίησε σοβιετικά UAV τύπου Tu-141 «Stryzh» ή Tu-143 «Reis» σε εκσυγχρονισμένη μορφή.
» Συμπέρασμα: Πιθανότατα χρησιμοποιήθηκαν σε μια εντελώς νέα ουκρανική παραγωγή και ανάπτυξη. Πράγματι, η κρατική εταιρία Ukroboronprom ανακοίνωσε την ολοκλήρωση των στρατιωτικών της δοκιμών την προηγούμενη ημέρα. Τα πρώτα βήματα προς τη δημιουργία ενός κλειστού κύκλου πραγματικής ουκρανικής παραγωγής όπλων έχουν ήδη γίνει. Το βασικό συμπέρασμα είναι ότι οι μελλοντικοί κυβερνώντες δεν θα πρέπει να ξεχνούν τα σύγχρονα εξοπλιστικά μαθήματα και τελικά να συνειδητοποιήσουν ότι μια τέτοια παραγωγή είναι ένας από τους κύριους υποστηρικτές της εθνικής ασφάλειας της Ουκρανίας, η οποία, με τη σειρά της, θα καθορίζει την ικανότητα των AFU να προστατεύουν την κυριαρχία και την ανεξαρτησία της Ουκρανίας.
