Ποτέ δεν πλήττεις με τους Συριζαίους!

Σκίτσο του Ηλία Μακρή (Η Καθημερινή, 13/10/22)

Είναι κάποιες μέρες που είναι στεγνές από πολιτικά γεγονότα. Είναι οι δύσκολες μέρες για έναν αρθρογράφο, καθώς δεν υπάρχει υλικό για σχολιασμό. Δύσκολα βρίσκεις θέμα που θα το αναπτύξεις με 450 περίπου λέξεις. Έτσι, ευρισκόμενος σε αδιέξοδο άρχισα να σερφάρω στο twitter μήπως και υποπέσει κάτι το αξιοπρόσεκτο ή το αξιοπερίεργο στην αντίληψή μου. Μετά από αρκετή ώρα το θαύμα έγινε.

Έπεσα πάνω σε ένα βίντεο του κυρίου Παύλου Πολάκη. Και μόνον αυτό το όνομα κεντρίζει το ενδιαφέρον κάθε σχολιαστή, ανεξαρτήτως των πολιτικών του αντιλήψεων. Ο κύριος Πολάκης έχει εξελιχθεί σε έναν showman της πολιτικής και μέγα χορηγό της Νέας Δημοκρατίας.

Τι το θαυμαστό είπε στο βίντεο; Είπε: «Τα πανεπιστήμια πρέπει να είναι χώροι παραγωγής στελεχών της κοινωνικής ανατροπής». Ακούγεται τέλειο (για την προεκλογική καμπάνια της Νέας Δημοκρατίας). Το κακό είναι πως αυτά οι Συριζαίοι τα εννοούν στα σοβαρά. Τα πιστεύουν.

Δηλαδή πιστεύουν πως οι Έλληνες φορολογούμενοι θα πληρώνουν την Ανώτατη Εκπαίδευση με τους φόρους τους για να βγαίνουν από τα πανεπιστήμια λαϊκοί αγωνιστές και επαγγελματίες της επανάστασης. Με απλά λόγια όλοι οι πολίτες θα συμβάλλουν στην κοινωνική ανατροπή και στον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, για «μια Ελλάδα λεύτερη και σοσιαλιστική».

Αυτά που λέει ο κύριος Πολάκης τα υποστηρίζουν και οι πανεπιστημιακοί που πρόσκεινται στην Αριστερά. Δεν είναι τυχαία η ομιλία του κοσμήτορα των ανθρωπιστικών και κοινωνικών σπουδών του πανεπιστημίου Θεσσαλίας υπέρ του Κουφοντίνα και υπέρ του ένοπλου αγώνα. Αυτός ο κύριος πληρώνεται με τα δικά μας τα λεφτά για να υπερασπίζεται έναν ειδεχθή δολοφόνο.

Τις προάλλες έπεσε στα χέρια μου μια διπλωματική εργασία την οποία ο συγγραφέας την έχει αφιερώσει «στην ιερή μνήμη του Νίκου Πολυκράτη—Καπετάν Νικήτα», ενός από τους πρωταγωνιστές των εμφύλιων συγκρούσεων στην Πελοπόννησο, με ό,τι αυτό σημαίνει για τη δράση του.* Για σκεφτείτε φοιτητή να αφιερώνει τη διπλωματική του εργασία στην «ιερή μνήμη του Μαγγανά ή του Παυλάκου».

Είναι γνωστό πως η Αριστερά, λόγω της ιδεολογίας της, υποτάσσει τα πάντα στην πολιτική πάλη. Οι θεωρητικές κατασκευές για την αυτονομία των μαζικών χώρων έπεσαν στο πυρ το εξώτερο, ως ρεβιζιονιστικές. Και η Παιδεία, σύμφωνα με αυτή τη λογική, θα πρέπει να προσφέρει στη μεγάλη υπόθεση της αλλαγής της κοινωνίας, να συμβάλει στην κοινωνική ανατροπή. Και αυτό μπορεί να συμβεί αν τα γυμνάσια, τα λύκεια και τα πανεπιστήμια αντί να παράγουν γνώση, να παράγουν αγωνιστές, με την απαραίτητη βοήθεια των «προοδευτικών» καθηγητών όλων των βαθμίδων.

Θα μου πείτε παίρνεις στα σοβαρά αυτές τις ανοησίες; Και ναι και όχι. Ναι, γιατί τις λέει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και όχι γιατί είναι ανοησίες. Αλλά σήμερα κάτι έπρεπε να γράψω.

*Για να είμαι ειλικρινής η διπλωματική εργασία, αν και ιδεολογικά προκατειλημμένη, είχε πολλά πολύτιμα πραγματολογικά στοιχεία. Ο φοιτητής–συγγραφέας εργάστηκε.