Ζαν Ονορέ Φραγκονάρ (1732 – 1806) Γάλλος ζωγράφος της εποχής του ροκοκό

Κατά το παράδειγμα του Αντουάν Βαττώ, ο Φραγκονάρ αποτελεί λαμπρό παράδειγμα της ζωγραφικής του ροκοκό και θεωρείται ζωγράφος της επιπολαιότητας, μολονότι έχει εμπνευστεί σε πολλά έργα του από την ολλανδική ζωγραφική του 17ου αιώνα, καθώς και από θρησκευτικά θέματα

by Times Newsroom 22 August 2022

written by Times Newsroom 22 August 2022

Ο Ζαν Ονορέ Φραγκονάρ (Jean-Honoré Fragonard, 5 Απριλίου 1732, Γκρας – 22 Αυγούστου 1806, Παρίσι) ήταν Γάλλος ζωγράφος της εποχής του ροκοκό. Στην ηλικία των έξι ετών ο Ζαν Ονορέ Φραγκονάρ εγκαταλείπει την γενέτειρά του, για να εγκατασταθεί μαζί με την οικογένεια του στο Παρίσι, όπου θα περάσει ολόκληρη σχεδόν την υπόλοιπη ζωή του. Ήδη από πολύ μικρός λάτρευε την ζωγραφική και οι γονείς του, βλέποντας το αυτό, τον έστειλαν σε ηλικία 14 ετών στο καλλιτεχνικό εργαστήρι του Φρανσουά Μπουσέ. Το 1752 κερδίζει το Βραβείο της Ρώμης και έτσι λαμβάνει μια βασιλική υποτροφία για να σπουδάσει στην Γαλλική Ακαδημία στη Ρώμη. Τα αισθησιακά και ερωτικά θέματα τα οποία ζωγράφιζε ο Φραγκονάρ μάγεψαν τους μεγαλοαστούς και τους αριστοκράτες και γρήγορα απέκτησε μεγάλη απήχηση στην Γαλλία.

Κατά την διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης, αν και σε δυσμένεια λόγω των αριστοκρατών πατρώνων του, πήρε μια θέση συντηρητή στο Λούβρο με την μεσολάβηση του Ζακ Λουί Νταβίντ. Την έχασε όμως το 1797 (κατ’ άλλους το 1805) και το 1806 πέθανε στην αφάνεια.

Το έργο του

Κατά το παράδειγμα του Αντουάν Βαττώ, ο Φραγκονάρ αποτελεί λαμπρό παράδειγμα της ζωγραφικής του ροκοκό και θεωρείται ζωγράφος της επιπολαιότητας, μολονότι έχει εμπνευστεί σε πολλά έργα του από την ολλανδική ζωγραφική του 17ου αιώνα, καθώς και από θρησκευτικά θέματα. Με μια εκπληκτική ικανότητα, ο Φραγκονάρ ήξερε να αποδίδει πιστά τις εκφράσεις των ανθρώπων, με περιχαρείς γκριμάτσες και μορφασμούς και με υφάσματα γεμάτα ζωντάνια.

Οι πίνακές του κατακρίθηκαν πολύ κατά την διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης και κυρίως όσο κυριαρχούσε από το 1760 και μετά το κίνημα του νεοκλασικισμού. Πολύ αργότερα, στα τέλη του 19ου αιώνα ανακαλύφθηκε εκ νέου το ταλέντο του.

Ο σύρτης (Le verrou)

Παρ’ όλες τις πολλές αναλύσεις που έχουν γίνει πανω στον πίνακα αυτό, κανείς δεν έχει μπορέσει μέχρι στιγμής να δώσει μια εξήγηση στην σκηνή που απεικονίζει ο πίνακας. Πρόκειται για έναν βιασμό, ή για μια ερωτική σκηνή.