- Από τον Φιλελεύθερο
Ένας οργισμένος Πουτινιστής μου έστειλε επιστολή για να με βάλει στη θέση μου, που σχολίασα αρνητικά (αν κατάλαβα καλά) την εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία. Είμαστε, λέει, «ψεκασμένοι με το φάρμακο της Δυτικής προπαγάνδας» και με κατηγορεί ότι έμεινα σιωπηλός «όταν βομβαρδιζόταν το Αφγανιστάν, η Βαγδάτη, η Συρία, και η Γιουγκοσλαβία» και «μόνον τώρα αποκτήσατε φωνή… και αναρωτιέμαι γιατί». Φυσικά, ο καθένας ό,τι θυμάται χαίρεται, που λέει ο λόγος, αλλά η αλήθεια είναι πως ουδέποτε έμεινα σιωπηλός, αν ενδιαφέρει κανέναν. Δεν ενδιαφέρει, όμως, είμαι σίγουρος.
Πάντως, όσα γράφω σήμερα τα έγραφα σε κάθε μία από τις εισβολές που αναφέρει. Διότι, για μένα και για την πλειοψηφία είμαι σίγουρος, αυτό που έχει περισσότερη αξία από όλα είναι η ανθρώπινη ζωή και όχι τα γεωπολιτικά παίγνια του κάθε φασίστα ηγέτη ή του κάθε στρατηγού ή της κάθε βιομηχανίας όπλων. Η ανθρώπινη ζωή των Ουκρανών τώρα, των Γιουγκοσλάβων, των Αφγανών, των Σύρων, των Ιρακινών παλιότερα.
Αυτό, όμως, που είναι ανεξήγητο είναι όταν παριστάνουν όλοι εδώ τους αναλυτές των διεθνών εξελίξεων (προσωπικά δεν το τολμώ γιατί δεν είμαι ειδικός), μόνο και μόνο για να δικαιολογήσουν την καταστροφή μιας ανεξάρτητης χώρας και την προσφυγοποίηση εκατομμυρίων ανθρώπων, από την επίθεση μιας γειτονικής χώρας, με την οποία συμβαίνει ως Κύπρος να έχουμε καλές σχέσεις. Εντάξει, έχει οπαδούς και στην Κύπρο ο Πούτιν, έχει θαυμαστές η μεγάλη Ρωσία, πολλοί ίσως να είναι ακόμα νοσταλγοί της μεγάλης Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών και να προσβλέπουν στην ανασύστασή της από τον Πούτιν. Αλλά, που να πάρει, μιλάμε για εισβολή, βομβαρδίζονται πόλεις και χωριά, σκοτώνεται αθώος κόσμος, ξεριζώνονται από τα σπίτια τους Ουκρανοί πολίτες, δεν μπορεί αυτό να σκεπάζεται κάτω από ανόητες εξηγήσεις και να αναπαράγεται η ρωσική επιχειρηματολογία, ξεχνώντας ότι ακριβώς τα ίδια προβάλλει και η Τουρκία για να κάνει στην Κύπρο ό,τι ακριβώς κάνει η Ρωσία στην Ουκρανία.
Βλέπουν όλοι ξαφνικά το ΝΑΤΟ που περικυκλώνει τη Ρωσία και δεν βλέπουν τους βομβαρδισμούς και τους πρόσφυγες. Υπάρχουν, βέβαια, και αναλύσεις που υποστηρίζουν πως αυτό το αφήγημα -το ότι η Ρωσία νιώθει ανασφάλεια διότι περικυκλώνεται από το ΝΑΤΟ- δεν στέκει πλέον διότι από το 2014 η προοπτική ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ πάγωσε και ειδικά οι Γερμανοί δεν θα το επέτρεπαν λόγω των σχέσεων τους με τη Ρωσία. Αλλά, γιατί στην Κύπρο να μας αφορά αυτό όταν βλέπουμε να εξελίσσονται τόσο δραματικές εικόνες; Δεν το ξέρουμε άραγε ότι όπως ορισμένοι χρησιμοποιούν τα επιχειρήματα της Ρωσίας για να δικαιολογούν την εισβολή, υπάρχουν και πολλοί άλλοι στη διεθνή κοινότητα που χρησιμοποιούν τα επιχειρήματα της Τουρκίας για να δικαιολογούν την εισβολή στην Κύπρο;
Ακόμα κι αν φανατικά θέλει κάποιος να υποστηρίξει σήμερα τη Ρωσία, θα έπρεπε να έχει ήδη αντιληφθεί ότι η εισβολή του Πούτιν (διότι, τελικά, αποδείχθηκε πως πρόκειται για προσωπική του απόφαση), δεν βλάπτει μόνο τους Ουκρανούς, επωμίζονται και θα επωμιστούν και οι Ρώσοι τεράστιο κόστος. Ήδη, οι συνέπειες από τις κυρώσεις της ΕΕ και των ΗΠΑ, έχουν δραματικές επιπτώσεις για τη ρωσική οικονομία και τους Ρώσους πολίτες. Η διεθνής κοινότητα ενώθηκε εναντίον του και εκτός από τη δική του απομόνωση, ο ρωσικός λαός θα υποφέρει. Αφού οι φιλορώσοι της Κύπρου, όπως και της Ελλάδας, θέλουν να είναι με κάποια πλευρά σε αυτό τον πόλεμο, θα έπρεπε να είναι με τον ρωσικό λαό και όχι με τον πρόεδρο της Ρωσίας. Από πού ώς πού, δηλαδή, ένας πολίτης στην Κύπρο να φανατίζεται τόσο πολύ, που να μπαίνει στον κόπο να στέλνει επιστολή σε ένα δημοσιογράφο για να τον βρίσει που τόλμησε να γράψει εναντίον της εισβολής. Δεν είναι περίεργο, αρρωστημένο είναι.
Υ.Γ. Θα μου πεις, τι περιμένεις όταν κοτζάμ ΑΚΕΛ ανακοίνωσε τις θέσεις της Κεντρικής Επιτροπής για τον πόλεμο και λέει: «Καλεί όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές να τερματίσουν κάθε ενέργεια που δύναται να οδηγήσει σε γενίκευση της εμπόλεμης σύρραξης…». Τι σημαίνει «καλεί όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές»; Καλεί τους Ουκρανούς να σταματήσουν να αμύνονται; Τι να κάνουν οι άνθρωποι, να παραδώσουν τη χώρα τους;
