Γιώργης Έξαρχος : …στο μυστικό το δείπνο

Πες μου, πώς τα κατάφερες, λίγοι σ’ αιώνιο Πάσχα / κι εμείς –οι περισσότεροι– μία ζωή στη… χάσκα!...

ΓΙΩΡΓΗΣ ΕΞΑΡΧΟΣ

…στο μυστικό το δείπνο

Πες μου πώς τα κατάφερες, για δυο χιλιάδες έτη
να παριστάνεις τον θεό, του χάρου τον δραπέτη
και να τραβάς με «ωσαννά» στου Γολγοθά τον δρόμο
σέρνοντας τον βαρύ σταυρό στην πλάτη και στον ώμο
να ξεψυχάς με στεναγμό, και να σου δίνουν «όξος»
να ομολογείς τριγύρω σου «θ’ αναστηθώ ενδόξως»
κι απ’ την αποκαθήλωση στην κρύπτη «πίνε – τρώγε»»
να λέει του τάφου ο φύλακας «Ιησούς ουκ έστιν ώδε»
κι ύστερα πλήθος στις οδούς, όχλος πολύς, ποτάμια
εις του καινούριου τους θεού… πιάνεται τα «πλοκάμια»!…

*

Πες μου, πώς τα κατάφερες, στο μυστικό το δείπνο
να ορίσεις τον «προδότη» σου, που αντί να πάει για ύπνο
αυτός τριάντα αργύρια πήγε για να ζητήσει
μέσα σε σμήνος αγυρτών να γλυκοφιλήσει`
και το φιλί του σ’ έκανε «Υιόν Θεού» με μάνα
μια που στα δεκατέσσερα σου έδωσε την «μπάνα»`
και τώρα κάτω απ’ τον σταυρό κλαίει και λέει «Υιέ μου
δεν με λυπάσαι τέκνο μου, και φεύγεις θησαυρέ μου;»
σαν κάθε μάνα που πονεί να βλέπει το παιδί της
οικτρά να βασανίζεται κι αναριγεί η ψυχή της!…

*

Πες μου, πώς τα κατάφερες, μέρα τη μέρα αράδα
των πιο πολλών να ’ναι η ζωή μια «μεγαλοβδομάδα»
να υπομένουν βάσανα, να ζουν στη δυστυχία
και σένα να σε καρτερούν «δευτέρα παρουσία»`
κι εσύ πάνω στους ουρανούς, πιο πάνω από τα νέφη
βροντοχτυπάς τα σύννεφα, λες και βαράς ’να ντέφι
δείχνεις την παρουσία σου, κτίστης με πηλοφόρι
και σε υμνούν λιβανωτοί του ζόφους «ρασοφόροι»`
κι έτσι ο καθένας λησμονεί όσα περνά κι υπέστη
κι αρκείται να αναφωνεί πάλι «Χριστός Ανέστη»!…

*

Πες μου, πώς τα κατάφερες, λίγοι σ’ αιώνιο Πάσχα
κι εμείς –οι περισσότεροι– μία ζωή στη… χάσκα!…

Σχετικά Άρθρα

Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, δίνετε την συγκατάθεσή σας για την χρήση των cookies. Aποδοχή

Social Media Auto Publish Powered By : XYZScripts.com