- του Άριστου Μιχαηλίδη από τον Φιλελεύθερο
Ένας από τους λόγους που επιτεύχθηκε η ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν και το γεγονός (μικρής σημασίας, αλλά βοήθησε) ότι δεν θα χρειαζόταν να ενταχθεί και μια νέα γλώσσα ως επίσημη της ΕΕ. Η ελληνική ήταν ήδη καθιερωμένη.
Όταν κατά τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις, το 2002, οι διαπραγματευτές της Κυπριακής Δημοκρατίας έθεσαν το ζήτημα της ένταξης και της τουρκικής γλώσσας, αφού είναι και επίσημη γλώσσα της Δημοκρατίας, τα θεσμικά όργανα της Ένωσης συμβούλευσαν τους δικούς μας να μην επιμένουν σε αυτό το αίτημα. Λόγω πρακτικών δυσκολιών και σημαντικού κόστους, όπως τους εξήγησαν.
Να σημειωθεί, γιατί έχει σημασία για την συνέχεια, ότι κατά τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις, ο τότε Πρόεδρος Γλαύκος Κληρίδης, πρότεινε (μέσα από μια πλήρως συμβατή πρόταση που επεξεργάστηκαν με τον Γιάννο Κρανιδιώτη το 1998) στην τουρκοκυπριακή πλευρά να ορίσει εκπροσώπους για να συμμετέχουν στην διαπραγματευτική ομάδα της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Ίσως να ήταν ένα δώρο καλής θέλησης από το οποίο όμως θα είχαν ουσιαστικά οφέλη οι Τουρκοκύπριοι αφού θα είχαν τη δυνατότητα να προωθήσουν στην ΕΕ εξ αρχής συμφέροντα και πρόνοιες που τους αφορούσαν. Όπως η γλώσσα. Η πρόταση του Κληρίδη απορρίφθηκε με τον πιο απόλυτο τρόπο από τον Ραούφ Ντενκτάς.
Να σημειωθεί, επίσης, ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση απασχολεί περίπου 6.000 διερμηνείς, μεταφραστές και βοηθούς, με κόστος γύρω στα €500 εκατομμύρια το χρόνο. Σύμφωνα με τους δικούς της υπολογισμούς το κόστος της διαδικασίας για να προστεθεί μια ακόμα γλώσσα ως επίσημη γλώσσα της ΕΕ, είναι κοντά στα €40 εκατομμύρια.
Με αυτά τα δεδομένα, το 2016, και με επιπρόσθετο το ότι είχαν ευθυγραμμιστεί τα άστρα και πηγαίναμε για λύση (δήθεν) ο Πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης έστειλε επιστολή προς τους Προέδρους του Συμβουλίου, της Κομισιόν και του Ευρωκοινοβουλίου, όπως και στην Προεδρία (τότε) της Ένωσης, την Ολλανδία, και τους ενημέρωνε ότι η κυβέρνησή του αποφάσισε «να επιδιώξει ενεργά την εισαγωγή της τουρκικής γλώσσας ως επίσημης γλώσσας της Ευρωπαϊκής Ένωσης» και ότι ενόψει της επίτευξης συμφωνίας στο Κυπριακό ήρθε η ώρα να ξεκινήσουν οι προετοιμασίες «για να μπορέσει η Ένωση να αρχίσει να χρησιμοποιείται η τουρκική ως επίσημη γλώσσα της ΕΕ μετά την επανένωση».
Μετά από αυτή την ιστορία, η Κυπριακή Δημοκρατία απέκτησε έναν ευρωβουλευτή, που από τότε που εκλέγηκε στην Ευρωβουλή, καταγγέλλει με κάθε τρόπο και σε κάθε ευκαιρία την Κυπριακή Δημοκρατία και τον Πρόεδρό της ότι διαπράττουν «γλωσσική αδικία», διότι δεν προωθούν την τουρκική γλώσσα στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Φυσικά και είναι ο Νιαζί Κιζίλγιουρεκ, ποιος άλλος! Ο οποίος επανήλθε χθες με μια ανακοίνωση, που είχε τίτλο «Όλη η αλήθεια περί της τούρκικης γλώσσας στην ΕΕ», για να πει ότι η αλήθεια είναι ότι οι Αναστασιάδης και Χριστοδουλίδης δεν έθεσαν ποτέ το θέμα.
Μέχρι και γραπτή ερώτηση είχε υποβάλει το 2019 στην Κομισιόν η οποία του απάντησε ότι αποκλειστικά αρμόδιο για το θέμα είναι το Συμβούλιο της Ένωσης και «το γλωσσικό καθεστώς των θεσμικών οργάνων της Ένωσης ορίζεται από το Συμβούλιο ομοφώνως, μέσω κανονισμών».
Την περασμένη βδομάδα το έθεσε και στο Ευρωκοινοβούλιο, που φιλοξενούσε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ζητώντας κατά την ομιλία του να άρει ο Πρόεδρος (!) αυτήν την «γλωσσική αδικία».
Αυτό που ενοχλεί τον ευρωβουλευτή της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι ότι η Κυπριακή Δημοκρατία δεν ζήτησε την εισαγωγή της τουρκικής γλώσσας εδώ και τώρα. Ζήτησε να γίνει η προετοιμασία ώστε «να αρχίσει να χρησιμοποιείται η τουρκική ως επίσημη γλώσσα της ΕΕ μετά την επανένωση». Και το ζήτησε όταν πίστευε εν τη αφελεία της ότι θα ερχόταν σύντομα η επανένωση.
Ξέρει άραγε ο ευρωβουλευτής πόσα ζητήματα εκκρεμούν, που αφορούν τους Ελληνοκύπριους, πόσα προβλήματα αντιμετωπίζουν, και τους λένε να κάνουν υπομονή και θα λυθούν μετά την επανένωση; Κάνουν υπομονή, τι άλλο να κάνουν, και περιμένουν να λυθεί το Κυπριακό για να λυθούν τα προβλήματα τους. Αλλά, ο Κιζίλγιουρεκ δεν μπορεί να κάνει υπομονή. Πρέπει οι Ελληνοκύπριοι, που βασανίζονται από την Τουρκία να προωθήσουν στην ΕΕ και την τουρκική γλώσσα αμάν – αμάν. Ανέκδοτο καταντήσαμε.
