- του Νότη Παπαδόπουλου από την Καθημερινή
«Είναι καλύτερο να φεύγεις και να ρωτούν γιατί έφυγες, από το να παραμένεις και να λένε γιατί δεν έφυγες ακόμη», λέει μια παλιά ρήση. Ο κ. Τσίπρας μετά τη διπλή συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ κατάλαβε ότι η μόνη λογική επιλογή για τον ίδιο ήταν η αξιοπρεπής παραίτηση. Μόνον έτσι έσωσε κάτι από την υστεροφημία του, ελπίζοντας σε κάποιον πολιτικό ρόλο στο μέλλον. Αλλιώς θα υποχρεωνόταν να φύγει κακήν κακώς έπειτα από δύο ακόμη πιθανές ήττες, στις δημοτικές εκλογές τον Οκτώβριο και στις ευρωεκλογές του 2024. Κάτι που θα εξανέμιζε όλο το πολιτικό του κεφάλαιο.
Η παραίτηση Τσίπρα σπρώχνει τον ΣΥΡΙΖΑ σε μια περίοδο αναταραχής και έντονης εσωστρέφειας, αφού στερείται τον αρχηγό που τον ανέδειξε κυβέρνηση και τον κράτησε ενωμένο παρά τις μεγάλες διαφορές των πολλών του τάσεων.
Το κυρίως λάθος του κ. Τσίπρα (αλλά και ολόκληρης της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ) ήταν ότι επαναπαύθηκε στις δάφνες του 31,5% των εκλογών του 2019, ποσοστό που θεωρούσε εξασφαλισμένο όποτε γίνουν ξανά εκλογές. Δεν αντελήφθησαν ποτέ ότι το αντιμνημονιακό κύμα οργής, που εκτίναξε τον ΣΥΡΙΖΑ στην κορυφή στα χρόνια των μνημονίων, υποχώρησε μετά την επιστροφή της χώρας στην κανονικότητα. Δεν κατάλαβαν ότι η ζωή των πολιτών επί κυβέρνησης Μητσοτάκη βελτιώθηκε αισθητά και επέμειναν στην ισοπεδωτική αντιπολίτευση, βασιζόμενοι στο γνωστό τροπάρι της καταστροφολογίας και του διχασμού. Οτι η χώρα πάει από το κακό στο χειρότερο, ότι η Δεξιά στηρίζει τους λίγους και ισχυρούς και ότι η μαύρη καθημερινότητα του πολίτη κρύβεται και ωραιοποιείται από τα «πουλημένα», μέσω της λίστας Πέτσα, ΜΜΕ.
Το ΠΑΣΟΚ, από την πλευρά του, τήρησε ως αντιπολίτευση μια πιο νηφάλια και εποικοδομητική στάση. Δεν παρασύρθηκε σε ακρότητες, παρά τη θεσμική και προσωπική απρέπεια της παρακολούθησης Ανδρουλάκη, και έφτασε να ψηφίσει τα σημαντικότερα νομοσχέδια της κυβέρνησης: από τις συμφωνίες αμυντικής συνεργασίας με ΗΠΑ και Γαλλία, τους νόμους για τον εμβολιασμό των πολιτών, την παροχή οικονομικών επιδομάτων έως την τροπολογία για το «μπλόκο» Κασιδιάρη. Το ΠΑΣΟΚ έκανε αντιπολίτευση με επιχειρήματα, ενώ απέφυγε τις καταγγελίες και τη μηδενιστική κριτική. Παρουσίασε ένα πλήρες, κοστολογημένο οικονομικό πρόγραμμα, διά χειρός του πρώην υπουργού Ν. Χριστοδουλάκη, ρεαλιστικό και ισορροπημένο, κάνοντας τη διαφορά από τον μηδενιστικό ΣΥΡΙΖΑ. Γι’ αυτό και οι πολίτες το επιβράβευσαν ενισχύοντάς το στις κάλπες του Μαΐου και του Ιουνίου.
Η Βουλή που προέκυψε από τις κάλπες του Ιουνίου αποτελείται από μια ισχυρή κυβέρνηση με 158 βουλευτές και από μια αναιμική αξιωματική αντιπολίτευση 48 βουλευτών με ανίσχυρα θεσμικά όπλα – δεν έχει καν τη δύναμη (50 βουλευτές) να υπογράψει μόνη της μια πρόταση δυσπιστίας. Είναι πολύ πιθανό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, με τις εσωκομματικές ανακατατάξεις που θα περάσει, θα συνεχίσει την ισοπεδωτική λαϊκίστικη αντιπολιτευτική τακτική που τήρησε την τελευταία τετραετία. Πόσο μάλλον όταν εκλεγεί ένα αδύναμος νέος αρχηγός, που θα θέλει να δείξει ότι μπορεί να κάνει δυναμική αντιπολίτευση και να στοιχίσει πίσω του όλες τις ριζοσπαστικές δυνάμεις του κόμματος.
Είναι φανερό ότι το ΠΑΣΟΚ έχει τη μοναδική ευκαιρία να είναι το κόμμα που θα μπορεί να παίξει τον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Να προβάλει στοιχειοθετημένα επιχειρήματα στις κυβερνητικές προτάσεις και να έχει συγκροτημένο εναλλακτικό κυβερνητικό πρόγραμμα. Να κάνει αντιπολίτευση θεσμική, αλλά να επιχειρεί συγχρόνως και τον συγκερασμό απόψεων σε ζητήματα στα οποία οι θέσεις του προσεγγίζουν αυτές της Ν.Δ. Εξάλλου, θα διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στην προσπάθεια αναθεώρησης κάποιων σημαντικών άρθρων του συντάγματος από τη Ν.Δ. – π.χ., ίδρυση μη κερδοσκοπικών και μη κρατικών πανεπιστημίων, για το πράσινο φως στην ψήφο των Ελλήνων του εξωτερικού, για την αποδοτικότερη λειτουργία των ανεξάρτητων αρχών κ.λπ.
Το ΠΑΣΟΚ είναι ένα ευρωπαϊκό κεντροαριστερό κόμμα που πιστεύει στη φιλελεύθερη δημοκρατία και σήκωσε μόνο του τα βάρη για τη διάσωση της χώρας την περίοδο της χρεοκοπίας, όταν κάποιοι άλλοι αποκαλούσαν τους Γερμανούς, κατακτητές, και αρνούνταν να υπογράψουν τα αναγκαία για τη διάσωση της χώρας μνημόνια. Εχει την πολιτική παράδοση διακυβέρνησης της χώρας για σχεδόν μια 20ετία, κατά την οποία προώθησε σοβαρές μεταρρυθμίσεις (ΑΣΕΠ), στήριξε όσο κανείς άλλος το κοινωνικό κράτος (ΕΣΥ) και έπαιξε καθοριστικό, εκσυγχρονιστικό ρόλο για την ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ και την υιοθέτηση του ευρώ. Είναι ιστορική ευκαιρία για τον κ. Ανδρουλάκη να εγκαταλείψει την αντιδεξιά ρητορική, που είναι πλέον και ξεπερασμένη, και να αναδείξει το ΠΑΣΟΚ στο κυρίαρχο κόμμα της Κεντροαριστεράς.
