Louis Aragon
Οι Πασκαλιές και τα ρόδα
Ω μήνες των ανθήσεων μεταμορφώσεων μήνες
Μάη πού πήγες αίθριος Γιούνη από μαχαιριά
Ποτές τα ρόδα δεν ξεχνώ τις πασκαλιές εκείνες
Κι όσους για πάντα η άνοιξη στις δίπλες της κρατά
Μου μένει η πλάνη η τραγική στη μνήμη δια βίου
Κείνος ο ήλιος η Πομπή το πλήθος κ’ οι φωνές
Τ’ άρματα αγάπες ξέχειλα τα δώρα του Βελγίου
Σαν το μελίσσι να βουίζει ο δρόμος τ’ αχανές
Ο αλόγιστος ο θρίαμβος την έριδα να ωχραίνει
Να ’ναι προσχέδια αίματος τα πορφυρά φιλιά
Κι αυτοί που θα πεθάνουνε στ’ οχύρωμα στημένοι
Λουσμένοι απ’ έναν έξαλλο λαό στην πασκαλιά
Δε θα ξεχάσω πια ποτές τους κήπους της Γαλλίας
Ωραίους σα λειτουργικά βιβλία καιρών παλιών
Τ’ άγχος εκείνο των βραδιών και της ανησυχίας
Σ’ όλο το δρόμο τ’ άρωμα των τριανταφυλλιών
Τ’ άνθη που διαψεύδανε τον πανικό εναγώνια
Τους στρατιώτες πώφευγαν στου φόβου τα φτερά
Τ’ αλλόφρονα ποδήλατα τα ειρωνικά κανόνια
Των δήθεν κατασκηνωτών τα χάλια μια φορά
Μόνο δεν ξέρω ο στρόβιλος γιατί τόσων εικόνων
Σ’ ένα γνωστό κάθε φορά σημείο με παρατά
Στη Σαιντ-Μαρτ ‘Ενας στρατηγός Πυκνάδες των θαμνώνων
Κάποια έπαυλη νορμανδική στο δάσος κει μπροστά
Όλα σωπαίνουν Ο εχτρός στον ίσκιον ησυχάζει
Πως το Παρίσι εδόθηκε μας είπαν προς τ’ αργά
Των ρόδων και των πασκαλιών η μνήμη θα με σφάζει
Δε θα ξεχνώ δυο αγάπες μας που χάσαμε γοργά
Ω εσάς της Φλάντρας πασκαλιές πρωτόμερες ακόμα
Ώχρα που απλώνει ο θάνατος στα μάγουλα νεκρού
Κ’ εσείς της υποχώρησης μπουκέτα ως ρόδα χρώμα
Χρώμα φωτιάς απόμακρης τριαντάφυλλα του Ανζού.
Μετάφραση: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΠΑΡΑΣ
- Πρώτη δημοσίευση: ΝΕΑ ΕΣΤΙΑ. Έτος ΙΘ΄, τόμος 38ος, τεύχος 442, 15 Νοεμβρίου 1945
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΙ ΕΔΩ:
