Ο Μαζάτσο (Masaccio, πραγματικό όνομα Tommaso di ser Giovanni di Mone Cassai, 21 Δεκεμβρίου 1401 – καλοκαίρι 1428) ήταν ο πρώτος μεγάλος Ιταλός ζωγράφος της Ιταλικής Αναγέννησης. Σύμφωνα με τον Τζόρτζο Βαζάρι, ήταν ο καλύτερος ζωγράφος της γενιάς του λόγω των δεξιοτήτων του στην αναδημιουργία αληθοφανών στοιχείων και κινήσεων καθώς και στην πειστική αίσθηση των τριών διαστάσεων.
Μαθήτευσε πολύ νέος στο εργαστήριο του Λορέντσο Γκιμπέρτι και έμαθε εκεί την ανατομική ακρίβεια που χαρακτηρίζει το σχέδιό του. Κατά τον Βαζάρι ήταν τόσο αφοσιωμένος στην ζωγραφική που παραμελούσε τα πάντα χάριν αυτής.
Κατά την διάρκεια της σύντομης ζωής του παρήγαγε δύο τουλάχιστον εξαίρετα έργα : την Αγία Τριάδα, τοιχογραφία στην Σάντα Μαρία Νοβέλλα της Φλωρεντίας, και τις τοιχογραφίες (σε συνεργασία με τον Μαζολίνο ντα Πανικάλε) στο παρεκκλήσιο Μπρανκάτσι της Σάντα Μαρία ντελ Κάρμινε της Φλωρεντίας με κύριο θέμα επεισόδια της ζωής του Αγίου Πέτρου.
Το 1428 ο Μαζάτσο, χωρίς να έχει ολοκληρώσει τις τοιχογραφίες στο παρεκκλήσιο Μπρανκάτσι, πήγε στη Ρώμη, όπου και πέθανε ξαφνικά. Ο Τζόρτζιο Βαζάρι έκανε λόγο για το ενδεχόμενο να επρόκειτο για δολοφονία.
Ο Μαζάτσο ήταν ο πρώτος που εφήρμοσε στην πράξη τις θεωρίες του Μπρουνελλέσκι και του Λέον Μπαττίστα Αλμπέρτι περί προοπτικής. Η ζωγραφική του έδινε την αίσθηση του τρισδιάστατου και η χρήση που έκανε της πηγής φωτός ήταν απαράμιλλη. Η επίδρασή του στην εν συνεχεία αναγεννησιακή ζωγραφική ήταν τεράστια.
-
Sant’Anna Metterza, 1424-1425, Φλωρεντία, Ουφίτσι
-
Το Πολύπτυχο της Πίζας – Σταύρωση, 1426, Νάπολη, Εθνικό Μουσείο Καποντιμόντε
-
Η Αγία Τριάδα, νωπογραφία, 1426-1428, Φλωρεντία, Santa Maria Novella
-
Η εκδίωξη των πρωτοπλάστων από τον Παράδεισο, νωπογραφία, 1424-1425, Φλωρεντία, Santa Maria del Carmine, Cappella Brancacci
-
Η πληρωμή του φόρου, νωπογραφία, 1424-1425, Φλωρεντία, Santa Maria del Carmine, Cappella Brancacci
-
Ο Άγιος Πέτρος θεραπεύει με την σκιά του, νωπογραφία, 1424-1425, Φλωρεντία, Santa Maria del Carmine, Cappella Brancacci
