- του Γιώργου Κουτσαντώνη
Στην Γαλλία – και συγκεκριμένα στο Φεστιβάλ της Αβινιόν – ανέβηκε ένα έργο της Rebecca Chaillon με τίτλο “Α black card named desire”, προφανώς παράφραση του «Λεωφορείον ο Πόθος» (“Α street car named desire”). Σε αυτό το έργο, εκτός των άλλων, σουβλίζονται επί σκηνής λευκά μωρά. Δεν γνωρίζουμε αν είναι πλάσματα που δεν έπρεπε να γεννηθούν, καθώς φέρουν τη συλλογική ευθύνη και τη μόνιμη ενοχή για τις εποχές και τα κρίματα της αποικιοκρατίας. Μπορεί, οι 8 μαύροι καλλιτέχνες που έστησαν την παράσταση, να είχαν κατά νου κάποιο άλλο υπόγειο μήνυμα που προσπάθησαν να στείλουν στο κοινό με αυτή την πρόκληση, της συμβολικής βαρβαρότητας. Στην παράσταση, ωστόσο, κάποιοι πιάστηκαν στα χέρια, όχι όμως συμβολικά.
Το έργο θυμίζει κάτι από τη σφαγή των βρεφών που προετοίμαζαν μητέρες για τον Μέγα Κωνσταντίνο, ένα βάρβαρο παγανιστικό έθιμο που απαγορεύτηκε από τον ίδιο τον Κωνσταντίνο. Διάβασα δε από μια Γαλλίδα ξερολέ, θαυμάστρια της φουκωλικής σοφιστείας, ότι με αυτό τον τρόπο το έργο ήθελε να δείξει σε όλους εμάς – τους λευκούς, αδιαφώτιστους και ανεκπαίδευτους στο κιτσοπούλιον θεατρικό βάθος – ότι έχουμε πολλές προκαταλήψεις για άλλους σπουδαίους πολιτισμούς, όπως αυτούς της κλειτοριδεκτομής στο Σουδάν που, εδώ και αιώνες, διατηρούν αναλλοίωτα αμέτρητα στοιχεία αιματοβαμμένου παγανισμού.
Σε κάθε περίπτωση, η μεταμοντέρνα Δύση έχει χάσει την επαφή της με την πραγματικότητα, αν δεν ξυπνήσει και συνεχίσει το γελοίο τροπάριο της πολυπολιτισμικής ενσωμάτωσης, του συνταγματικού πατριωτισμού και της ανεκτικότητας με το στανιό, πολύ φοβάμαι ότι θα αφανιστεί – βυθισμένη στην υποκρισία, στην αδράνεια και στην οικοφοβική της ηλιθιότητα.
Ποιος ξέρει, μπορεί κάποιοι να απολαύσουν και τη σφαγή τους. Ίσως τελικά να κόβει γλυκά το μαχαίρι του Πολιτικού Ισλάμ, όσους και όσες λατρεύουν την πολύχρωμη καλλιτεχνική πρωτοπορία, ενώ μισούν παράφορα τον τόπο και τον πολιτισμό τους. Αυτόν ακριβώς, τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, που σήμερα τους επιτρέπει να είναι τόσο απροκάλυπτα ηλίθιοι και με μηδενική επίγνωση κινδύνου.
Πηγή: https://ardin-rixi.gr/archives/251657
