Άριστος Μιχαηλίδης
Τι μας λες, κύριε Ερντογάν. Από εδώ και πέρα, λέει, δεν υπάρχει άλλη επιλογή από τη λύση δύο κρατών στην Κύπρο. Και «θα υψώσουμε περισσότερο τη φωνή μας για να αναγνωριστεί η ΤΔΒΚ από άλλες χώρες». Τι μας λες; Κι εμείς σου λέμε πως θα ξεκινήσουμε διαπραγματεύσεις από εκεί που μείναμε στο Κραν Μοντάνα.
Ό,τι θέλεις λέγε εσύ. Εμείς από εκεί θα ξεκινήσουμε. Στο κάτω – κάτω, εκείνο το ιστορικό δείπνο του 2017 έμεινε ατέλειωτο. Από εκεί θα ξεκινήσουμε. Εσείς να επιμένετε ότι είναι όνειρο θερινής νυκτός η αποχώρηση των στρατευμάτων και η κατάργηση των εγγυήσεων κι εμείς να λέμε ότι δεν σας πιστεύουμε, θέλουμε να δούμε τις προθέσεις σας στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Θέλουμε και το πλαίσιο Γκουτέρες και τη ΔΔΟ και την εκ περιτροπής προεδρία και τη χωριστή κυριαρχία και τα δικαιώματα των χρηστών και ό,τι άλλο σας έρθει στο κεφάλι. Δεν μας πιστεύετε;
Αχταρμάς γίναμε. Δεν ξέρουμε τι μας γίνεται κι έχετε και παράπονο; Δεν βλέπεις ότι ακόμα και για τα προβλήματα του Μενέντεζ στην Αμερική βγαίνουμε εμείς πρώτοι και πανηγυρίζουμε και χαιρεκακούμε εκ μέρους σας. «Ο Μενέντεζ και οι της νοοτροπίας του ασκούν παρεμποδιστικές δραστηριότητες εναντίον μας», έλεγε ο Ερντογάν και «η απεμπλοκή του Μενέντεζ μας δίνει ένα πλεονέκτημα». Ε, δεν βλέπεις ότι υπάρχουν Ελληνοκύπριοι που λένε τα ίδια με άλλες λέξεις. Χαίρονται στη θέση σας.
Διότι συμφωνούν κι αυτοί ότι ο Μενέντεζ και οι της νοοτροπίας του ασκούν παρεμποδιστικές δραστηριότητες εναντίον σας. Θα μου πεις, γιατί να πανηγυρίζουν Ελληνοκύπριοι για τα προβλήματα του Μενέντεζ; Έλα ντε. Γιατί; Αλλά, το ζήτημα είναι ότι δεν εκτιμάς τη στάση τους, να δείξεις κι εσύ λίγο έλεος. Πανηγυρίζουν διότι έχει προβλήματα στη χώρα του ένας γερουσιαστής που δεν δίστασε να πει ότι θα αγωνίζεται μέχρι να φύγει από την Κύπρο και η τελευταία μπότα Τούρκου στρατιώτη. Ε, είναι πράματα αυτά να λέγονται; Τους έκατσε στο στομάχι.
Όχι, δεν μπορεί να το εξηγήσει η κοινή λογική, χρειάζονται πολλοί κλάδοι της ψυχιατρικής επιστήμης να το εξηγήσουν. Αλλά, από πολιτικής άποψης, αυτό που ενοχλεί είναι που δεν αναγνωρίζει ο νεοσουλτάνος την προσπάθειά τους. Θέλουν να γίνουν συνεργάτες του οι άνθρωποι κι αυτός επιμένει να τους απογοητεύει. Αχαριστία. Όπως και το άλλο που είπε, ότι «η αναγνώριση της “ΤΔΒΚ” είναι η καλύτερη επιλογή για όλες τις χώρες που θέλουν να εξασφαλίσουν διαρκή ειρήνη και ηρεμία στο νησί της Κύπρου».
Γιατί, κύριε, θα απευθυνθείς στις άλλες χώρες; Δεν σου κάνουμε εμείς; Δεν βλέπεις ότι το ίδιο σου λέμε κι εμείς; Επί του εδάφους, μάλιστα. Ή είσαι τόσο μπουνταλάς, που δεν κατάλαβες ότι το έχουμε πάρει απόφαση; Όσοι το πήραν δηλαδή, διότι είναι και μερικοί απορριπτικοί που δεν το δέχονται, αλλά ποιος τους ρωτά αυτούς; Όταν έχεις ευρωβουλευτή και δήμαρχο να μιλούν για «τους δύο δημάρχους Αμμοχώστου», όταν έχεις δημοσιογράφους να γράφουν για τον «σημερινό Τουρκοκύπριο δήμαρχο» της Αμμοχώστου, όταν έχεις εκατοντάδες Ελληνοκύπριους να ταξιδεύουν από την Τύμπου, χιλιάδες να κάνουν τις διακοπές τους στην «τδβκ», χιλιάδες να αφιερώνονται στην πολιτική των οδοφραγμάτων και τόσα άλλα καθημερινά, κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις; Αγνώμονα.
Έπρεπε να τους ευγνωμονείς τους Ελληνοκύπριους. Όπως και ο μισταρκός σου στην Κύπρο, ο Τατάρ. Που δήλωνε ότι ενημέρωσε τον Γκουτέρες ότι «η άλλη πλευρά προσπαθεί να μας λυγίσει με την απομόνωση» κι ότι «καταπατούνται ανηλεώς τα κερδισμένα και εγγενή μας δικαιώματα». Μα, ποια απομόνωση, αγά μου; Είναι κατοχή που έχουμε, η απομόνωση είναι κάτι άλλο. Κόπιασε, στο κάτω – κάτω, να κοινωνικοποιηθούμε όλοι μαζί, όπως οι δυο δήμαρχοι της Αμμοχώστου, να μην νιώθεις μοναξιά και απομόνωση.
Τέλος πάντων, ό,τι και να λένε, εμείς σταθεροί. Θα επιστρέψουμε στο τραπέζι (του ατέλειωτου δείπνου) του Κραν Μοντάνα.
ΠΗΓΗ: www.philenews.com
