ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΚΛΑΒΟΥΝΟΣ
Γιατί ενδιαφέρει σήμερα;
Σε μια εποχή που η Ε.Ε, δεν φαίνεται να ανταποκρίνεται στις ελπίδες και τις ανάγκες των λαών της. Σε μια εποχή που αναγνωρίζεται ως εποχή ανομίας στις διεθνείς σχέσεις, πλήρους απαξίωσης του ΟΗΕ, σε μια εποχή ουσιαστικά παράλληλων αντιθετικών εξελίξεων παγκοσμιοποίησης, και έξαρσης του εθνικισμού. Εθνικισμού που καταγράφηκε εντονότατη τόσο στην πρόσφατη «οικονομική κρίση», όσο και στην αντιμετώπιση της πανδημίας, εκφράζεται όμως και στην άνοδο υπερδεξιών, ευρωσκεπτικιστικών κομμάτων στην Ευρώπη.
Σε μια εποχή που ο πόλεμος μαίνεται ανελέητος στην γειτονιά μας χωρίς η διεθνής κοινότητα να έχει δυνατότητες παρέμβασης, οφείλουμε, να ανα-στοχαστούμε αν αυτός ο τόπος έχει τις δυνάμεις και δυνατότητες να προσφέρει ξανά στον εαυτό του και τον κόσμο καρπούς όμοιους και εφάμιλλους αυτών που τον κατέστησαν αντικείμενο λατρείας, μιμήσεως και φθόνου. Να κατανοήσουμε τι κατέστησε τον Ελληνισμό άξιο λατρείας και φθόνου.
Οφείλουμε να αναστοχαστούμε αν για παράδειγμα θεσμοί της Ελληνικής πολιτισμικής παρακαταθήκης όπως οι Αμφικτιονίες και η εκεχειρία, ο Άρειος Πάγος, αν ιδεώδη, όπως το Δελφικό ιδεώδες, αν ένα αξιακό σύστημα όπως αυτό που περιλαμβάνει τα Δελφικά παραγγέλματα μπορούν και σήμερα να καταστούν χρήσιμοι και καρποφόροι οδηγοί. Αν στο όνομα αυτής της προσφοράς οφείλουμε και δικαιούμαστε να διεκδικούμε ρόλο στον περιφερειακό και παγκόσμιο διάλογο για την ειρήνη αντί να αφήνουμε ένα τέτοιο ρόλο στην γενοκτονική Τουρκία. Οφείλουμε να απαντήσουμε αν το αρχαιοελληνικό ιδεώδες του αρμονικού ανθρώπου ανήκει ανεπιστρεπτί στο χθες και δεν είναι δυνατόν δεν μπορεί να αποτελεί επιδιώξιμο και κατακτήσιμο στόχο του παρακμιακού σήμερα. Επιδιώξιμο στόχο της εκπαιδευτικής μας πολιτικής και της πολιτισμικής μας στρατηγικής ….. Οφείλουμε να συζητήσουμε, οφείλουμε ως σκεπτόμενοι άνθρωποι, ως πολιτισμικοί φορείς, ως Πανεπιστημιακοί φορείς, που θεωρούν τον Ελληνικό πολιτισμό ως μήτρα του Ευρωπαϊκού πολιτισμού, να αναστοχαστούμε, να συζητήσουμε αν η ισονομία η ισοπολιτεία η ισηγορία εθνών κρατών και πολιτισμών, στην οργανωμένη παγκόσμια κοινωνία και η προστασία της είναι πανανθρώπινα χρησιμότερη από την ελεύθερη διακίνηση, κεφαλαίων, και αγαθών… Δικαιούμαστε να γνωρίζουμε πως οι Ευρωπαϊκές Ελίτ, πως η Δύση προσλαμβάνουν και πως αντιμετωπίζουν την Ελλάδα, τον Ελληνισμό και τι ρόλο του αναγνωρίζουν . Υποχρεούμαστε όμως και να συμφωνήσουμε ποια τελικά σχέση θέλουμε να έχουμε με αυτόν τον πολιτισμό; Πέρα από την τουριστική του εκμετάλλευση. Αν πραγματικά μπορούμε και πως μπορούμε να τον αξιοποιήσουμε να τον ζήσουμε να τον υπηρετήσουμε. Ποιος μπορεί να είναι ο ρόλος του Ελληνισμού σήμερα;
Μέτερνιχ
Σήμερα σε μια Ευρώπη, οι Εθνικισμοί της οποίας παρέσυραν την ανθρωπότητα σε 2 παγκόσμιους πολέμους και προετοίμασαν τις συνθήκες μετατροπής των πρώην αποικιών της σε υπερδυνάμεις και της ίδιας της Ευρώπης από κέντρο σε περιφέρεια των παγκόσμιων εξελίξεων… Σε μια εποχή όπου επιστήμονες του κύρους του κ, Δημήτρη Νανόπουλου μας μιλάνε για τον μετα-άνθρωπο που έρχεται και Ευρωπαίοι πολιτικοί επιστήμονες ευαγγελίζονται την μεταδημοκρατία ως επερχόμενη. Σε μια εποχή παρακμής του συμμετοχικού πολιτισμού , και του κατ εξοχήν θεσμού της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, του θεσμού του κόμματος, οφείλουμε να ανησυχούμε..
Στην εποχή κατάρρευσης της επιρροής της εκκλησίας και της θρησκευτικής πίστης στην Δύση, αλλά πολεμικής έξαρσης της θρησκευτικής πίστης στον Μουσουλμανικό κόσμο και των Μουσουλμανικών μειονοτήτων εντός της Ευρώπης, οφείλουμε να αναλογιστούμε αν και πως μετέχουμε στην προετοιμασία του Ευρωπαϊκού μέλλοντος;
Σε μια περίοδο ανυπαρξίας πνευματικής ηγεσίας, απαξίωσης της πανεπιστημιακής κοινότητας, ως κοινότητας πνευματικής ηγεσίας, σε εποχή καθολικής επικυριαρχίας «των αγορών» και της αγοραίας ηθικής τους, το πρόβλημα ύπαρξης συνεκτικού πολιτισμικού πυρήνα και ιστού στην κοινωνία μας είναι πρόβλημα ύπαρξης και επιβίωσης. Συγχρόνως σε περίοδο κοσμογονικών επιστημονικών αλλαγών (τεχνητή νοημοσύνη, νανοτεχνολογία, βιοτεχνολογία κ.λπ.) από μια επιστήμη παραδομένη στις αγορές και ολιγοπωλιακά ελεγχόμενη , χωρίς ηθικές αφετηρίες, στοχεύσεις και όρια, οφείλουμε, να αναρωτηθούμε αν η απαξίωση και η απάλειψη της Ελληνικής συνιστώσας από τον πανανθρώπινο πολιτισμό αποτελεί ιστορικής και οικουμενικής εμβέλειας υπόθεση, με την έννοια ότι στερεί από τον πανανθρώπινο πολιτισμό ένα παράθυρο σε μια από τις ωραιότερες κατακτήσεις και παραδώσεις του. Να αναρωτηθούμε αν ο Ελληνισμός μπορεί και σε αυτό το κρίσιμο σταυροδρόμι της ιστορίας να είναι χρήσιμος. Και αν ναι τι οφείλουμε να κάνουμε για την επιβίωση του.
Ο Άγγλος πρωθυπουργός Wellington. Αυτός που έδωσε την προτροπή τελειώνετε με τον Καποδίστρια.
