- Άριστος Μιχαηλίδης
Μα, πώς τα λένε έτσι οι «δικοί μας»; Έχουν δίκαιο οι Τουρκοκύπριοι, λένε, που θέλουν διασφαλίσουν εκ των προτέρων ότι αν σε μια νέα προσπάθεια υπάρξει αδιέξοδο εξ υπαιτιότητας των Ελληνοκυπρίων, να μην μείνουν ξανά στην αβεβαιότητα και να συμφωνηθεί ότι θα ξεκινήσει η αναγνώριση της «τδβκ». Διότι, λένε, οι Τουρκοκύπριοι το 2004 και το 2017 ήταν θετικοί…
Φυσικά, αν συμφωνηθεί κάτι τέτοιο (και με εμπλοκή της διεθνούς κοινότητας, του ΟΗΕ κ.λπ.), είναι δεδομένο ότι η τουρκική πλευρά θα οδηγήσει την προσπάθεια σε αδιέξοδο και θα μας την φορτώσει. Όπως ακριβώς έγινε στο Κραν Μοντάνα με τη βοήθεια και «δικών μας» μικρονόων.
Όλο και πυκνώνουν τελευταία αυτές οι παρεμβάσεις – αναλύσεις. Προσπαθούν να υποδείξουν στους Ελληνοκύπριους ότι πρέπει να κάνουν υποχωρήσεις για να πεισθούν οι Τουρκοκύπριοι. Ιδίως μετά τις επαφές της κ. Ολγκίν. Κι έχει σημασία αυτό. Διότι, παίρνουν από αυτήν το μήνυμα ότι πρέπει να κάνουμε υποχωρήσεις για να πείσουμε την τουρκική πλευρά να κάτσει στο τραπέζι.
Αλλά, γίνονται οι «δικοί μας» βασιλικότεροι του βασιλέως και παρουσιάζουν (πόσες φορές;) το Κυπριακό ως να είναι άλυτο επειδή οι Ελληνοκύπριοι είναι αδιάλλακτοι. Αν ήταν ή όχι θετικοί οι Τουρκοκύπριοι το 2004 και το 2017 είναι προς συζήτηση, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Είναι, που οι «δικοί μας» παρουσιάζουν το πρόβλημα της κατοχής ως να οφείλεται στους Ελληνοκύπριους. Ότι οι Τ/κ θέλουν λύση και οι Ε/κ δεν θέλουν. Ή ακόμα και ότι είναι οι Τ/κ που αποφασίζουν, όχι η Τουρκία.
Πώς στο καλό, όμως, είμαστε εμείς οι αδιάλλακτοι; Ακόμα και ο πιο χαρακτηρισμένος (από τους ίδιους) αδιάλλακτος Πρόεδρος, ο Τάσσος Παπαδόπουλος, συμφώνησε με τον Ταλάτ «επανένωση της Κύπρου στη βάση μιας διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας και πολιτικής ισότητας». Είναι η περιβόητη 8η Ιουλίου που επικαλούνται όποτε τους βολεύει.
Δεν είναι μόνο αυτό, όμως. Οι Πρόεδροι που ακολούθησαν τον Τάσσο, ο Χριστόφιας και ο Αναστασιάδης, συμφώνησαν σε όσα αξίωναν οι Τούρκοι, μπας και καταφέρουν να γίνουν Πρόεδροι λύσης. «Μια Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση με μια και μόνη διεθνή προσωπικότητα, καθώς και μια Τουρκοκυπριακή Συνιστώσα Πολιτεία και μια Ελληνοκυπριακής Συνιστώσα Πολιτεία, οι οποίες θα έχουν ισότιμο καθεστώς», συμφώνησε ο Χριστόφιας με τον Ταλάτ. Κι ο Αναστασιάδης με τον Έρογλου ακόμα περισσότερα: «Οι συνιστώσες πολιτείες θα ασκούν πλήρως και οριστικά όλες τις εξουσίες τους, χωρίς επεμβάσεις από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση», και «οι ομοσπονδιακοί νόμοι δεν θα καταπατούν τις νομοθεσίες των συνιστωσών πολιτειών». Και οι πολίτες «θα είναι ταυτόχρονα πολίτες είτε της ελληνοκυπριακής συνιστώσας πολιτείας είτε της τουρκοκυπριακής συνιστώσας πολιτείας». Στις συγκλίσεις, που κατέγραψε σε έγγραφο ο Ντάουνερ για την περίοδο 2008 – 2012, καταγράφεται, μεταξύ πολλών, ότι η ελληνοκυπριακή πλευρά δέχθηκε την απόλαυση των τεσσάρων ελευθεριών από Τούρκους υπηκόους, δέχθηκε να υπάρχει το δικαίωμα μόνιμης κατοικίας στην άλλη Συνιστώσα Πολιτεία αλλά με συμφωνημένους περιορισμούς.
Είναι γνωστά βέβαια και πολλά άλλα «ναι», που είπαν οι Πρόεδροι μας, όπως είναι η εκ περιτροπής προεδρία και μάλιστα με δικές μας προτάσεις για να λειτουργήσει (θυμάστε την σταθμισμένη ψήφο του Χριστόφια;). Η νομιμοποίηση των εποίκων. Το βέτο σε όσες αποφάσεις επηρεάζουν τη μία κοινότητα. Η πολιτική ισότητα όπως περιγράφεται στα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας. Τα δικαιώματα των σφετεριστών των περιουσιών μας, που τους ονομάσαμε χρήστες. Την απώλεια του «συναισθηματικού δεσμού» όσων ήταν κάτω των 12 χρόνων όταν προσφυγοποιήθηκαν.
Στο Μοντ Πελεράν, το 2016, τη μόνη φορά που συζητήθηκε στα σοβαρά το εδαφικό, διαγράψαμε επισήμως την παρανομία της κατοχής και προσφέραμε ποσοστό εδάφους 28,2%. Στο Κραν Μοντάνα, σύμφωνα με την έκθεση Γκουτέρες, «οι πλευρές είχαν πρακτικά καταλήξει σε πλήρη συμφωνία για την ομοσπονδιακή εκτελεστική εξουσία και την αποτελεσματική συμμετοχή».
Για να νιώσουν ακόμα πιο βαθιά τον διαχωρισμό που ζητούν, ο Αναστασιάδης έκανε και ολόκληρη αναστροφή και άρχισε να μιλά για «χαλαρή ομοσπονδία» (παραπέμποντας σε συνομοσπονδία), στην οποία η κεντρική εξουσία θα έχει μόνο διακοσμητικό ρόλο.
Για όλα αυτά -ως παραδείγματα τα αναφέρω, διότι είναι και πολλά άλλα- η τουρκική πλευρά απαιτούσε και οι εκπρόσωποι των Ελληνοκυπρίων έλεγαν ΝΑΙ. Κι όμως σήμερα, μας λένε ότι οι καημένοι οι Τ/κ έλεγαν «ναι» και δεν πρέπει να μείνουν εκτεθειμένοι σε νέο ναυάγιο. Τι άλλο απομένει να κάνουμε, δηλαδή; Να δεχτούμε το μόνο που δεν συμφωνήσαμε ακόμα; Την νομιμοποίηση της εσαεί παραμονής της Κύπρου στην τουρκική ομηρία; Γιατί δεν το λένε καθαρά, όμως, να ξέρουμε ποιους να βρίζουμε κι εμείς και η ιστορία!
ΠΗΓΗ: www.philenews.com
