Σε μια φιέστα χολιγουντιανών προδιαγραφών, ο Ερντογάν επισκέφθηκε την Αθήνα την περασμένη Πέμπτη και εμφανίστηκε ως «φίλος», «αδελφός» και γείτονας. Και παραλίγο να ξεχάσουμε, ακόμη κι εμείς, ποιος είναι. Και δεν του το υπενθύμισε κανείς. Το μήνυμα ήταν μάλλον το εξής: Τι καλός που είναι ο κατακτητής μας!
Ο Τούρκος Πρόεδρος είχε ανάγκη την επίσκεψη στην Αθήνα, για να βελτιώσει την εικόνα του και να ξεπλύνει τις αμαρτίες του από την κατοχή της Κύπρου και απ’ όλες τις λοιπές παράνομες δράσεις του, εντός και εκτός της χώρας του. Και ο Μητσοτάκης πλανάται ότι με τον τρόπο αυτό θα βρει την ησυχία του. Πώς όμως να την βρει, όταν οι Τούρκοι δεν υποχωρούν ούτε στα Ελλαδοτουρκικά ούτε στο Κυπριακό; Εκτός αν η Αθήνα έχει αποφασίσει ότι θα δεχθεί: Πρώτο, μέσω ΜΟΕ και των συμφωνιών χαμηλής πολιτικής τις γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο και το πάγωμα της εκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων. Δεύτερο, στο Κυπριακό τον διχοτομικό τετραγωνισμό του κύκλου.
Μπορεί μεν να μην έθεσε το Κυπριακό, επισήμως, στο ράφι, αλλά το πέρασε ξώφαλτσα στη συνάντησή του με τον Ερντογάν. Ενώ ορθώς απάντησε στον Τούρκο Πρόεδρο ότι δεν υπάρχει τουρκική μειονότητα στη Δ. Θράκη, το ίδιο δεν έπραξε όταν έγινε αναφορά σε βιώσιμη λύση του Κυπριακού στη βάση των «πραγματικοτήτων». Είπε μεν ότι δεν δέχεται τα δύο κράτη, αλλά υποστήριξε, την ίδια ακριβώς στιγμή, τα ψηφίσματα των Ην. Εθνών, που αναφέρονται σε «δύο ισότιμα συνιστώντα κράτη» με «πολιτική ισότητα», που αποτελεί την πηγή της «ισότιμης κυριαρχίας» και της διχοτόμησης. Λογικότερο δεν θα ήταν να του επισημάνει με ευγενικό τρόπο ότι, στο πλαίσιο της «νέας σελίδας» των Ελλαδοτουρκικών, καλό θα ήταν να αρχίσει η αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων από την Κύπρο; Εκτός και αν ο Ερντογάν μάς θεωρεί «αδερφούς υπό κατοχή». Δηλαδή, ραγιάδες. Μια αντίληψη, η οποία στην πράξη παραπέμπει στην υπόκλιση του Έλληνα Υπουργού Εξωτερικών Γιώργου Γεραπετρίτη στον Τούρκο Πρόεδρο, όμοια με αυτήν των Αζέρων στα διεθνή φόρα. Για να δείξουν την υποταγή τους και τον σεβασμό τους στη «Μητέρα Τουρκία»! Για μας, «Μεγάλη Αδερφή»…
Κανένα πρόβλημα με την Άγκυρα δεν επιλύεται με τους τεμενάδες. Η απόκρυψή τους κάτω από το χαλί μοιάζει με ωρολογιακή βόμβα, την οποία μπορεί να ρυθμίζει όποτε και όπως θέλει ο Ερντογάν. Εκτός και αν πιστεύει κάποιος ότι, μετά τη φιέστα των Αθηνών, ο γκρίζος λύκος έγινε αρνάκι. Η νέα πλάνη, χείριστη των προηγουμένων…
ΠΗΓΗ : Η Σημερινή της Κυριακής
