- Μπάμπης Παπαπαναγιώτου από τον Ελεύθερο Τύπο
Εξ αυτού προκύπτει και ο εφιάλτης: Πόσοι από τους 170.000 που πήγαν πριν από μερικούς μήνες και ψήφισαν τον Α. Τσίπρα για πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ θα πάνε και στις 10 Σεπτεμβρίου; Οσα εκ των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ διατηρούν τη σοβαρότητά τους και την ψυχραιμία τους μιλούν συγκρατημένα «για λίγες δεκάδες χιλιάδες» μελών και φίλων. Πολύ λίγες.
Αυτό είναι ένα πρώτο στοιχείο, το οποίο βεβαίως μένει να αποδειχθεί, που παραπέμπει σε μια πρώτη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ: την περαιτέρω διάσπαση της εκλογικής του βάσης. Ομως ο κίνδυνος της πραγματικής και τυπικής διάσπασης του ΣΥΡΙΖΑ εδράζεται σε ουσιαστικούς πολιτικούς λόγους, αλλά και στην προφανή έλλειψη ενός προσώπου που να μπορεί να υποκαταστήσει τον έστω φθαρμένο Α. Τσίπρα στην ηγεσία του πιο αρχηγικού κόμματος που γνώρισε η χώρα μετά τον Α. Παπανδρέου.
Ούτε η Ε. Αχτσιόγλου έχει πολιτικό εκτόπισμα ούτε ο ορισμός του «παλαιοπασοκισμού» Στ. Τζουμάκας λέει κάτι σε οποιονδήποτε είναι κάτω των 55 ετών. Ο Ε. Τσακαλώτος δομικά ως προσωπικότητα αναφέρεται μόνο σε ένα κομμάτι της «Ομπρέλας», όταν η κοινωνία τον θυμάται ακόμα για τη συνειδητή ταξική φορολογική εξόντωση της μεσαίας τάξης. Η συζήτηση για τον Ν. Παππά σταματά στην ομόφωνη καταδίκη του 13-0 από το Ανώτατο Δικαστήριο. Ποιο κόμμα θα ρίσκαρε το όποιο μέλλον του, με επικεφαλής έναν ομόφωνα και αμετάκλητα καταδικασμένο για παράβαση καθήκοντος;
Η πέμπτη υποψηφιότητα που ξεφύτρωσε ξαφνικά και απότομα σχεδόν από το πουθενά είναι του Στ. Κασσελάκη. Ο οποίος είναι σαν τον ξάδελφο από την Αμερική που εμφανίστηκε ξαφνικά. Πλούσιος, μορφωμένος, έχει συμμετάσχει στην καμπάνια του Μπάιντεν, είναι ευειδής, καθαρός, δεν μιλάει την ξύλινη κομματική αργκό, την οποία μιλάει η συντριπτική πλειονότητα των στελεχών και των μελών του ΣΥΡΙΖΑ. Με δυο λόγια, ο Στ. Κασσελάκης εκφράζει ό,τι χλευάζουν εδώ και 15 χρόνια ο Α. Τσίπρας και όλος ο ΣΥΡΙΖΑ.
Κάπου εδώ όμως κάπως σαν να μπλέκει το πράγμα. Πολιτικά ο Στ. Κασσελάκης είναι ο ορισμός της γενικότητας και της κοινοτοπίας (είναι με τον άνθρωπο, τη Δικαιοσύνη, με τη ριζοσπαστική ανασυγκρότηση της χώρας, κατά της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής). Μαζί με μερικές επικοινωνιακές «αμερικανιές»: καλή μπάλα στο social media (στοχαστικές φωτογραφίες από τη Δοϊράνη με λεζάντα έκθεσης Β’ Λυκείου ή φωτογραφίες με τον σύντροφό του και το σκύλο τους), πλασάρεται ως το «the new kid in the town», που δουλεύει με σύστημα και τεχνοκρατικά με λίγη σάλτσα από «νέες ιδέες»(;). Αυτός που τον έφερε στον ΣΥΡΙΖΑ και τον έβαλε στο Επικρατείας λέγεται ότι είναι ο Α. Τσίπρας. Κάποιοι άλλοι λένε ότι αυτός που ανακάλυψε το ταλέντο του και τον σύστησε στον Α. Τσίπρα είναι ο Π. Πολάκης (με τον οποίο έχει συνεργαστεί στον Τομέα Διαφάνειας του ΣΥΡΙΖΑ). Μικρή σημασία έχει τελικά ποιος κυνηγός ταλέντων τον ανακάλυψε. Τσίπρας και Πολάκης δεν έπαψαν ποτέ να είναι ένα. Σημασία έχουν τα εξής δύο θέματα.
ΠΡΩΤΟΝ, η υποψηφιότητα του Στ. Κασσελάκη θα «κοντύνει» αρκετά την Ε. Αχτσιόγλου, η οποία, όπως φάνηκε κάποια στιγμή, θα έβγαινε πρώτη και με άνεση. Κάποιοι μάλιστα στην Κουμουνδούρου έλεγαν: «Να δούμε αν θα υπάρξει δεύτερος γύρος». Μια ισχυρή -τηρουμένων πάντα των αναλογιών που έχουν αλλάξει- Αχτσιόγλου θα ήταν μεγαλύτερο πρόβλημα για τη μελλοντική επιστροφή τού απλώς «παραμερισμένου» και όχι παραιτημένου Α. Τσίπρα. Σε αντίθεση με το καλό και βολικό παιδί Στ. Κασσελάκη, που ξέρει πώς παίζεται το παιχνίδι και στο Αμέρικα κι έχει μελετήσει και το «Game of Thrones». Ουσιαστικά η made in USA λύση εξυπηρετεί το «κόντεμα» της Ε. Αχτσιόγλου.
ΔΕΥΤΕΡΟΝ, οι πιθανότητες να εκλεγεί ο Στ. Κασσελάκης είναι πολύ μικρές. Αν όμως εκλεγόταν, σχεδόν κανένα στέλεχος του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ δεν θα έμενε στο κόμμα με τον «Αμερικάνο». Αυτό όμως ισχύει κι αν εκλεγεί η Ε. Αχτσιόγλου (που την κατηγόρησαν οι σύντροφοί της ότι είναι όργανο της διαπλοκής). Αν εκλεγεί ο Ε. Τσακαλώτος, όλοι οι πασοκογενείς μαζί με τη «Γέφυρα» και κάτι όψιμους εκσυγχρονιστές το πιθανότερο είναι να έφευγαν την άλλη μέρα. Αν εκλεγεί ο Ν. Παππάς, θα έφευγε κόσμος από όλες τις τάσεις. Ακόμα και από τους «προεδρικούς». Κι αν γινόταν τζακ ποτ κι έβγαινε ο Στ. Τζουμάκας, πιθανώς, μετά απ’ όλους τους άλλους, να έφευγε και ο ίδιος.
Οσοι βλέπουν πιο καθαρά στον ΣΥΡΙΖΑ και δεν αρκούνται στην πρώτου επιπέδου ανάγνωση βλέπουν ότι η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει με πεπρωμένο. Αυτό που παίζεται είναι με ποιους όρους και συσχετισμούς θα γίνει. Και κατά πόσο θα ευνοείται η επιστροφή του ΣΥΡΙΖΑ. Σε αυτό το σενάριο έχει ρόλο και ο Στ. Κασσελάκης.
