Σκίτσο του Ανδρέα Πετρουλάκη (Η Καθημερινή, 02/07/23)
- Του Νίκου Τσούλια*
«Είμαστε οι επιλογές μας;»
Θεωρώ ότι είναι αρνητική εξέλιξη η ένταξη – έστω «ελαχιστότατων» – στελεχών μας ή πρώην (;) στελεχών μας στο Υπουργείο Παιδείας σε πολιτικές θέσεις.
Εκτιμώ ότι δεν υπάρχουν διακομματικά ή υπερκομματικά στελέχη, που μπορούν να υπηρετούν οποιαδήποτε πολιτική. Η πολιτική έχει πάντα ιδεολογικό περιεχόμενο και συγκεκριμένες κοινωνικές και ιστορικές αναφορές. Μπορεί, προφανώς κάποιος να αλλάξει κομματική θεώρηση και επιλογή και φυσικά να το εκφράσει. Όχι, όμως να αυτολογίζεται ως τόσο αναγκαίος για την εκπαίδευση, ότι δεν μπορεί να βρεθεί άλλη καλή λύση – και υπό αυτή την υπέρτατη ανάγκη δεν αλλοιώνει καμιά ιδεολογική του φυσιογνωμία.
Το ερώτημα είναι απλό. Πώς μπορεί να είναι τόσο εύκολα διαθέσιμοι για το όποιο κάλεσμα της εξουσίας και του προσωπικού συμφέροντος είτε από τον ΣΥΡΙΖΑ είτε από τη Ν.Δ. – ανάλογα με το ποιο κόμμα είναι στην κυβέρνηση;
Άραγε, γνωρίζουν ότι αντίστοιχες προτάσεις έχουν γίνει και σε άλλα στελέχη με την ίδια πολιτική θεώρηση, αλλά έχουν αρνηθεί για τον απλό και έντιμο λόγο ότι δεν μπορούσαν να υπηρετήσουν κάτι που μέχρι χθες ήταν σε αντιπαράθεση μαζί του; Γνωρίζουν ότι στελέχη, που ήταν για χρόνια πολλά συνεργάτες με Υπουργούς του κόμματός μας, τους εγκατέλειψαν, όταν οι Υπουργοί αυτοί πήγαν είτε προς την αριστερά είτε προς τη δεξιά; Γιατί, πολύ απλά έθεσαν το θέμα της προσωπικής αξιοπρέπειας!
Η έλλειψη ικανών δεξιών στελεχών ή η δήθεν απόλυτα αναγκαία παρουσία προσοντούχων στελεχών μας ή πρώην (;) στελεχών μας σε πολιτικές θέσεις στο Υπουργείο δεν είναι καθόλου αιτιολογημένη από κάθε άποψη – πολιτική, εκπαιδευτική και ηθική.
Πολιτική, γιατί προφανώς θα υπηρετήσουν την πολιτική της Ν.Δ. Δεν νομίζω ότι υπάρχουν αφελείς που εκτιμούν ότι μπορεί να συμβεί το αντίθετο! Ένα στέλεχος, δηλαδή μπορεί να αλλάξει την εκφρασμένη πολιτική της Ν.Δ. και της κ. Κεραμέως, την οποία ήδη ο κ. Πιερρακάκης διακήρυξε ότι θα την συνεχίσει και θα την διευρύνει;
Άλλωστε, έχουμε ήδη σχετικά παραδείγματα από την προηγούμενη πολιτική περίοδο. Για παράδειγμα, ο επικεφαλής φορέα του Υπουργείου προκάλεσε σοβαρά προβλήματα ακόμα και στην απλή λειτουργία της εκπαίδευσης: με τις αποτυχίες στην υπόθεση του πολλαπλού βιβλίου, στη λειτουργία της Τράπεζας Θεμάτων, σε επιμορφωτικά προγράμματα επί νέων αναλυτικών προγραμμάτων, χωρίς να υπάρχουν τα σχετικά βιβλία… Και πέραν τούτων, εντάχθηκε στην πρώτη γραμμή του σκληρού προπαγανδιστικού μηχανισμού της κ. Κεραμέως με απαξιωτικά και προσβλητικά σχόλια και για τους εκπαιδευτικούς!
Εκπαιδευτική, γιατί θα έλθουν εκ των πραγμάτων σε αντίθεση με τις πάγιες και βασικές πολιτικές και ιδεολογικές θέσεις τους (εκτός και αν θεωρούμε ότι ταυτιζόμαστε ή εν πολλοίς τεμνόμαστε με τις αντίθετες πολιτικές), με τις συνδικαλιστικές μας παρατάξεις, με τις κοινωνικές αναφορές μας.
Ηθική, γιατί απαξιώνουν το αξιακό τους φορτίο, την προηγούμενη πολιτική τους πορεία. Δεν νομίζω ότι κάποιος μπορεί να αισθάνεται τόσο εκπαιδευτικά και εθνικά αναγκαίος (!), που αν δεν στηρίξει την πολιτική πρόταση της Ν.Δ., θα «υπονομευτεί» το σχολείο ή θα «χαθεί» η εκπαίδευση.
Αλλά και σε τι διαφέρουν από τα παραδείγματα των κομματικών στελεχών της πρώτης γραμμής, που τα είδαμε να προσχωρούν στα εκάστοτε κυβερνητικά σχήματα είτε της δεξιάς είτε της αριστεράς; Άραγε το έκαναν για να σώσουν τον τόπο μας ή για πολιτική επιβίωσή τους στις δύσκολες περιπτώσεις και για απολύτως προσωπικά οφέλη, που χαρίζει η εξουσία;
Δεν μπορούμε να μιλάμε απαξιωτικά για Ραγκούσηδες, για Τζουμάκες, για Χρυσοχοϊδηδες κλπ κλπ στο πρώτο πολιτικό επίπεδο και στο αμέσως επόμενο επίπεδο να υιοθετούνται αυτές τις παρακμιακές πρακτικές. Υπάρχει και αξιοπρέπεια και για τους μεν και για τους δε.
Δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή η δημαγωγική πολιτική του κ. Μητσοτάκη του ακραίου νεοφιλελευθερισμού και συντηρητισμού με την …τιμητική άμεση ένταξη πολιτικών σε Υπουργικές θέσεις – για να διαμορφώνει την αντίληψη ότι δήθεν εκφράζει και τον κεντρώο χώρο – και στη συνέχεια αυτοί οι πολιτικοί να περνάνε στο επόμενο βήμα, να δελεάζουν άλλους «πρόθυμους», για να «νομιμοποιήσουν» την επιλογή του προσωπικού τους συμφέροντος, όταν και αυτοί κινούνται ακριβώς από την ίδια παρακμιακή αντίληψη…
*Γραμματέας του Τομέα Παιδείας του ΠΑ.ΣΟ.Κ. – Κινήματος Αλλαγής
