Η Άμπιγκεϊλ Άνταμς (Abigail Adams, το γένος Σμιθ [Smith], 22 Νοεμβρίου 1744 – 28 Οκτωβρίου 1818) ήταν Αμερικανίδα πολιτικός που αγωνίστηκε για την εκπαίδευση των γυναικών και για την κατάργηση της δουλείας. Ήταν σύζυγος και σύμβουλος του δεύτερου Προέδρου των Η.Π.Α. Τζον Άνταμς και θεωρείται πως αποτέλεσε έναν από τους ιδρυτές των ΗΠΑ.
Οι επιστολές της θεωρούνται πρωτογενείς μαρτυρίες του Πολέμου της Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ.
Η Άμπιγκεϊλ Άνταμς γεννήθηκε στην Μασαχουσέτη των Η.Π.Α. το 1744 και από την πλευρά της μητέρας της προέρχόταν από την γνωστή οικογένεια πολιτικών Κουίνσι. Και οι δύο γονείς της, όπως και οι οικογένειες από τις οποίες προέρχονταν εκείνοι, είχαν έντονα προοδευτικές αντιλήψεις και συμμετείχαν ενεργά στα πολιτικά δρώμενα της εποχής τους. Αυτό το γεγονός μπορεί να ενστάλαξε στην Άνταμς προοδευτικές ιδέες από νωρίς, αλλά δεν οδήγησε στην εκπαίδευσή της όπως ίσως θα περίμενε κανείς. Αντίθετα η Άνταμς δεν στάλθηκε στο σχολείο, κάτι που εν μέρει οφείλονταν στο ότι ήταν ασθενικό παιδί και εν μέρει στις αντιλήψεις της εποχής που θεωρούσαν την μόρφωση των γυναικών άχρηστη. Η μητέρα της όμως όπως και η γιαγιά της δίδαξαν τόσο στην ίδια όσο και στις δύο αδερφές της γραφή και ανάγνωση ενώ οι πλούσιες βιβλιοθήκες της οικογένειάς την βοήθησαν να διαβάσει αγγλική και γαλλική λογοτεχνία.
Ο γάμος της με τον Τζον Άνταμς
Το 1764, παρά τις αντιρρήσεις της μητέρας της, παντρεύτηκε τον τότε νεαρό και άσημο επαρχιακό δικηγόρο Τζον Άνταμς. Μέσα στα επόμενα χρόνια γέννησε έξι παιδιά ενώ διαχειρήστηκε και την οικογενειακή περιουσία της στις μακροχρόνιες απουσίες του συζύγου της. Μία σειρά από επιστολές που αντάλλαξαν οι δύο σύζυγοι αποκαλύπτουν όχι μόνο τον αμοιβαίο σεβασμό και εκτίμηση που είχαν ο ένας για τον άλλον αλλά και την ιδιαίτερη μόρφωση της Άνταμς.
Το 1768 το ζευγάρι μετακόμισε στη Βοστώνη προκειμένου να διευρύνει την καριέρα του ο σύζυγός της αλλά το 1774 ξαναγύρισαν στην Μασαχουσέτη λόγω του ασταθούς πολιτικού κλίματος που είχε αρχίσει να επικρατεί στη Βοστώνη λόγω των επαναστατικών τριγμών.
Η Άνταμς άρχισε μία σειρά από χρηματοοικονομικές επενδύσεις με σκοπό να συγκεντρώσει χρήματα για τις επαναστατικές δραστηριότητες που αποδείχθηκαν τόσο επιτυχημένες που μπορεί να χρηματοδοτούσαν την οικογένειά της μέχρι τον θάνατο του Τζον Άνταμς.
Για ένα σύντομο διάστημα δύο ετών (1784 – 1785) η Άμπιγκεϊλ Άνταμς βρέθηκε στο Παρίσι και στο Λονδίνο όπου ο σύζυγός της εργάστηκε αντίστοιχα ως διπλωμάτης και υπουργός του βασιλιά της Αγγλίας αλλά το 1786 επέστρεψε και πάλι στην Μασαχουσέτη.
Πρώτη Κυρί
Gilbert Stuart, Abigail Smith Adams (Mrs. John Adams), American, 1755 – 1828, 1800/1815, oil on canvas, Gift of Mrs. Robert Homans
Το 1797 ο Τζον Άνταμς ορίσθηκε δεύτερος Πρόεδρος των Η.Π.Α. στην Φιλαδέλφεια και η Άμπιγκεϊλ Άνταμς έγινε η δεύτερη Πρώτη Κυρία των Η.Π.Α. και μία από τις πιο μορφωμένες Πρώτες Κυρίες των Η.Π.Α. Αντίθετα από την προκάτοχό της Μάρθα Ουάσινγκτον, η Άμπιγκεϊλ Άνταμς ενεπλάκη ενεργά με τη πολιτική, τόσο που οι αντίπαλοί της την αποκαλούσαν «Κυρία Πρόεδρο». Εργάστηκε ως σύμβουλος του συζύγου της, εκπρόσωπος τύπου και ενεργή υποστηρίκτρια των πολιτικών του.
Το 1800 η έδρα της κυβέρνησης μεταφέρθηκε στην Ουάσινγκτον και η Άνταμς έγινε η πρώτη Πρώτη Κυρία των Η.Π.Α. που κατοίκησε στον Λευκό Οίκο.
Το ίδιο έτος ο Τζον Άνταμς απέτυχε να επανεκλεγεί Πρόεδρος και η οικογένεια μετακόμισε ξανά στη Μασαχουσέτη. Η Άμπιγκεϊλ Άνταμς άρχισε να υποστηρίζει την πολιτική καριέρα του γιού της Τζον Κουίνσι Άνταμς με τον ίδιο τρόπο που είχε κάνει για την καριέρα του συζύγου της. Ο γιος της αυτός έγινε μάλιστα αργότερα ο έκτος Πρόεδρος των Η.Π.Α..
Ο θάνατός της
Η Άμπιγκεϊλ Άνταμς πέθανε στις 28 Οκτωβρίου 1818 από τυφοειδή πυρετό δύο μόλις εβδομάδες πριν από τα 74 γενέθλιά της.
Το 1979 η καλλιτέχνης Τζούντι Σικάγο την συμπεριέλαβε στο Δάπεδο της Κληρονομιάς στο έργο της «Το Δείπνο» ως ένδειξη αναγνώρισης του έργου της.
Το 2003 ο Δήμος της Βοστώνης ανήγειρε μνημείο προς τιμήν της Άμπιγκεϊλ Άνταμς, της Λούσι Στόουν και της Φίλις Γουίτλι.
Η πολιτική της δραση
Τα δικαιώματα των γυναικών
Η Άμπιγκεϊλ Άνταμς έγραψε για τα προβλήματα που αντιμετώπισε και η ίδια ως γυναίκα του 18ου αιώνα και υποστήριξε το δικαίωμα ιδιοκτησίας για τις παντρεμένες γυναίκες καθώς και το δικαίωμα εκπαίδευσης για όλες τις γυναίκες. Αν και υποστήριζε τον ρόλο των γυναικών στον οικιακό χώρο θεωρούσε πως εκείνες δεν έπρεπε να είναι υποχρεωμένες να ζουν μόνο ως σύντροφοι και συμπαραστάτες των συζύγων τους και πως η εκπαίδευση θα τους παρείχε την δυνατότητα να βελτιώσουν τη ζωή των παιδιών τους και των συζύγων τους. Επίσης θεωρούσε πως οι γυναίκες δεν ήταν υποχρεωμένες να υπακούν σε νόμους που τις αδικούσαν. Το 1776 μάλιστα κατέθεσε επιστολή στο Κονγκρέσο στο οποίο το καλούσε «να θυμηθεί τις γυναίκες» και να μην δίνει απεριόριστη δύναμη στα χέρια των αντρών που συχνά την καταχρούνταν σε βάρος των γυναικών. Στην ίδια επιστολή προειδοποίησε: «Αν δεν δωθεί η απαραίτηση σημασία στις κυρίες είμαστε αποφασισμένες να κάνουμε επανάσταση και δεν θα δεσμευθούμε από οποιονδήποτε νόμο στον οποίον δεν έχουμε λόγο ή εκπροσώπηση».
Ο Πρόεδρος Τζον Άνταμς απάντησε στην σύζυγό του χαρακτηριστικά: «Είμαστε μόνο κατ΄ όνομα αφέντες, και αντί να εγκαταλείψουμε αυτό το όνομα, κάτι που θα μας έθετε υπό τον δεσποτισμό του μεσοφοριού, ελπίζω ο στρατηγός Ουάσινγκτον και όλοι οι γενναίοι μας ήρωες να αγωνισθούν».
Η κατάργηση της δουλείας
Η Άμπιγκεϊλ Άνταμς αγωνιζόταν για την κατάργηση της δουλείας η οποία πίστευε πως υπονόμευε την δημοκρατία στην Αμερική. Όμως μια επιστολή που έγραψε το 1776 εξέφραζε τις αμφιβολίες σχετικά με το κατά πόσο μοιράζονταν τις απόψεις της οι κάτοικοι της Βιρτζίνια, μίας πολιτείας που χαρακτηριζόταν από υψηλό ποσοστό ιδιοκτησίας σκλάβων.
Μάλιστα όταν το 1791 ένας νεαρός μαύρος απελεύθερος εμφανίστηκε στο σπίτι της ζητώντας να του μάθει γραφή και ανάγνωση, η Άνταμς τον έβαλε σε νυχτερινό σχολείο παρά τις αντιρρήσεις των γειτόνων. Η Άνταμς απάντησε πως κι εκείνος ήταν ένας ελεύθερος νεαρός όπως κάθε άλλος και αναρωτήθηκε ρητορικά αν το σκούρο του πρόσωπο ήταν λόγος για να στερηθεί την εκπαίδευση.
