- Μιχάλης Κονιόρδος
Σαν βγαίνει στις οθόνες, μου φαίνεται στο πρόσωπο ιδιαίτερα οιδαλέος
Πνευματικά, σωματικά από πάνω έως κάτω εμφανώς κονισαλέος
Από την γλώσσα του σώματός του, ένα το συμπέρασμα: φρικαλέος
Από την γλώσσα του στόματός του ξεβράζεται ένας λόγος μονίμως χυδαίος
Της μέσης έστω κοινής αισθητικής ένας αμελητέος
Θα έλεγα και αποβλητέος
Θα του έπρεπε, από τους δημότες εκεί πέρα, να ΄ναι προ πολλού περιφρονητέος
Αντ’ αυτού με την ανοχή της «Πολιτείας» πέρα από τα άλλα κατέληξε να γίνει και διώκτης λυσσαλέος
Δημοτών της επικράτειάς του που ύψωναν της αισθητικής τους την ποιότητα και το κλέος
Απέναντι στο δημαρχιακό «Δέος»
Γεννάται το λοιπόν μια ευθύνη κι ένας χρέος
Καθώς αν στα παραπάνω προσθέσουμε την αυξανόμενη βία που ολημερίς την συναντάμε ευρέως, οι δε παθόντες ευθέως:
Να εξοστρακισθεί το «Δέος»:
Οστρακισμός ή εξοστρακισμός ήταν μία διαδικασία ψηφοφορίας με την οποία αποφασιζόταν ελεύθερα, άνευ δίκης, η υποχρεωτική εξορία ή όχι ενός ατόμου που κρινόταν επικίνδυνο για την πόλη. Ο οστρακισμός εφαρμοζόταν στην αρχαία Αθήνα, από όπου τον πήραν και οι άλλες πόλεις με δημοκρατικό πολίτευμα.
Ο οστρακισμός γινόταν ως εξής: έφραζαν την Αγορά και δημιουργούσαν έτσι έναν περίβολο, που τον διαιρούσαν σε 10 τμήματα, με κοινή είσοδο. Σε αυτά εισερχόταν κάθε πολίτης, ανάλογα με τη φυλή που ανήκε και άφηνε ένα όστρακο (θραύσμα πήλινου αγγείου), όπου είχε γράψει το όνομα του πολίτη του οποίου την εξορία επιθυμούσε.
Για να εξοριστεί κάποιος έπρεπε το όνομά του να βρεθεί σε περισσότερα από 6.000 όστρακα. Ο πολίτης που καταδικαζόταν είχε διορία δέκα ημερών για να τακτοποιήσει τις προσωπικές του υποθέσεις. Αρχικά, η εξορία διαρκούσε δέκα χρόνια αλλά αργότερα μειώθηκε σε πέντε.
Ο οστρακισμός θεσπίστηκε αρχικά ως ένα μέσο προστασίας του δημοκρατικού πολιτεύματος. Αργότερα όμως ,ο θεσμός αυτός έχασε βαθμιαία τη σημασία του, διότι χρησιμοποιήθηκε από τις διάφορες παρατάξεις σαν τρόπος απαλλαγής και εξόντωσης πολιτικών αντιπάλων.
Οι Αθηναίοι που είναι γνωστό ότι εξοστρακίστηκαν είναι οι ακόλουθοι (κατά χρονική σειρά):
487 π.Χ.: Ίππαρχος του Χάρμου, συγγενής του Πεισίστρατου
486 π.Χ.: Μεγακλής του Ιπποκράτη, ανιψιός του Κλεισθένη. Ο Μεγακλής εξοστρακίστηκε δύο φορές σύμφωνα με τον Λυσία.
485 π.Χ.: Καλλίξενος, ανιψιός του Κλεισθένη.
484 π.Χ.: Ξάνθιππος του Αρίφρονα, πατέρας του Περικλή.
482 π.Χ.: Αριστείδης του Λυσιμάχου.
471 π.Χ.: Θεμιστοκλής του Νεοκλέους.
461 π.Χ.: Κίμων του Μιλτιάδη.
460 π.Χ.: Αλκιβιάδης του Κλεινία, παππούς του Αλκιβιάδη του Πελοποννησιακού Πολέμου.
457 π.Χ.: Μένων του Μενεκλίδη.
442 π.Χ.: Θουκυδίδης του Μιλησία.
Δεκαετία του 440 π.Χ.: Καλλίας του Διδύμου.
Δεκαετία του 440 π.Χ.: Δάμων του Δαμονίδη.
416 π.Χ.: Υπέρβολος του Αντιφάνη.
2023 μ.Χ.: Από τον Υπέρβολο καταλήξαμε στην προσβλητική Υπερβολή του εξοστρακισμού της Αισθητικής από την Πατρίδα.
Αυτά εν Ελλάδι. Στα τέλη του 2023.
Ακούει κανείς; Θα αντιδράσει κανείς;
