- ΣΙΜΟΣ ΑΝΔΡΟΝΙΔΗΣ
Το αρμόδιο τμήμα του Αρείου Πάγου, αποφάσισε την μη συμμετοχή του κόμματος ‘Έλληνες’ του προφυλακισμένου Ηλία Κασιδιάρη στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές της 21ης Μαϊου. Μία τέτοια απόφαση, με βάση και τις πολιτικές-κοινοβουλευτικές δικλίδες ασφαλείας που τέθηκαν όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα, πριν ακόμη το πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, δεν προξενεί κάποια έκπληξη.
Άλλως πως, η απόφαση του αρμόδιου τμήματος του Αρείου Πάγου, περιβάλλει με δικαστικό μανδύα και με το ανάλογο κύρος, την «αντίθεση στον πολιτικό εξτρεμισμό»,1 για να παραπέμψουμε στην ανάλυση του Κlump, με την εξέλιξη αυτή να συμβάλλει ώστε να τεθεί σε ένα νέο πολιτικοϊδεολογικό πλαίσιο η διεξαγόμενη προεκλογική εκστρατεία των κομμάτων και των υποψηφίων τους. Ήδη, οι σχετικές αναφορές είναι πολλές.
Σε αυτό το πλαίσιο, δύναται να αναφέρουμε πως στο προσκήνιο πλέον πρέπει να τεθεί το κόμμα ‘ΕΑΝ’ του επίτιμου αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Αναστάσιου Κανελλόπουλου, το οποίο είναι το κόμμα που μπορεί να ευνοηθεί πολιτικά-εκλογικά, και από την απαγόρευση της καθόδου Κασιδιάρη στις εκλογές, και από την απαγόρευση καθόδου του κόμματος των Πρόδρομου Εμφιετζόγλου και Κωνσταντίνου Μπογδάνου.
Χρήζει επισήμανσης και δη θεωρητικής επισήμανσης το γεγονός πως το συγκεκριμένο κόμμα στερείται προς ώρας τουλάχιστον, συνεκτικής πολιτικοϊδεολογικής και προγραμματικής ατζέντας, πέραν ίσως των κλασικών γενικόλογων αναφορών στο ‘έθνος’ και στην ‘πατρίδα,’ πράγμα που θα το διευκόλυνε να διεκδικήσει το μεγαλύτερο μέρος των δυνητικών ψηφοφόρων του κόμματος ‘Έλληνες’ του Ηλία Κασιδιάρη, λόγω και του ό,τι για ένα βραχύβιο έστω πολιτικό διάστημα, οι πολιτικές πορείες των δύο συνέπεσαν.2
Άρα, προκειμένου να ενισχύσει τις πιθανότητες του να προσεταιρισθεί ένα σημαντικό τμήμα των ‘ορφανών’ (δίχως κόμμα αρχικής επιλογής δηλαδή), ψηφοφόρων, το ‘ΕΑΝ’ ίσως σπεύδει να αυτο-τοποθετηθεί στην κατηγορία των λεγόμενων ‘αντι-κατεστημένων’ πολιτικών κομμάτων και όχι των καθαρά αντι-συστημικών,3 επιτιθέμενο στο «υφιστάμενο πολιτικό προσωπικό», κατά τον Γιώργο Σιάκα, εστιάζοντας πρωτίστως σε συγκεκριμένες θεματικές, περισσότερο οικείες και αναγνωρίσιμες στους ψηφοφόρους που επιθυμεί να προσεταιρισθεί (εθνικά θέματα, μετανάστευση), και, συγκροτώντας «χαλαρές δομές οργάνωσης».
Δεν θα ήσαν υπερβολικό να επισημάνουμε πως έχουμε μπροστά μία ιδιαίτερη κομματική περίπτωση. Και τι σημαίνει κάτι τέτοιο;
Σημαίνει πως το ‘ΕΑΝ’ (είναι στόχος η πολιτική εκδίκηση για λογαριασμό Κασιδιάρη; ) λειτουργεί ήδη ως καθαυτό ‘εκλογικό κόμμα’ που αναμένει μία καλή εκλογική επίδοση, με τρόπο ώστε να εν συνεχεία να διαμορφώσει τις πολιτικές-προγραμματικές του θέσεις.
Και ήδη έχει εκκινήσει μία διαδικασία4 προσέλκυσης ατόμων που είχαν προσεγγισθεί από τον Ηλία Κασιδιάρη, κάτι που σημαίνει πως το ‘ΕΑΝ’ είναι αυτό που θα απορροφήσει σημαντικό τμήμα του στελεχιακού δυναμικού των ‘Ελλήνων.’
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1 Βλέπε σχετικά, Klump, A., ‘Freiheit den Feinden der Freiheit?, στο: Bundesministerium des Inneren, (επιμ.), ‘Extremismus in Deutschland,’ Berlin, 2004, σελ. 339-339. Η αντίθεση του επικεφαλής του κόμματος ‘ΜΕΡΑ 25’ Γιάνη Βαρουφάκη στην απαγόρευση καθόδου των ‘Ελλήνων’ στις βουλευτικές εκλογές δεν πρέπει να ιδωθεί μόνο υπό το πρίσμα της διεκδίκησης τμήματος (θα το δούμε και πιο κάτω αυτό το σημείο) των αντι-συστημικών ψηφοφόρων που υπό άλλες προϋποθέσεις θα εξέφραζαν την πολιτική τους υποστήριξη στον Ηλία Κασιδιάρη και στο νεοπαγές κόμμα του. Εξάλλου, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως για αυτούς τους δυνητικούς υποστηρικτές του Ηλία Κασιδιάρη (οι υποστηρικτές θα μείνουν δυνητικοί), πρόσωπα που ανήκουν στην εν ευρεία εννοία Αριστερά, ακόμη και αν εμβαπτίζονται στα νάματα της ‘αντι-συστημικότητας’, μπορεί να είναι το ίδιο αντιπαθή με πολιτικά πρόσωπα όπως ο πρωθυπουργός και αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκος Μητσοτάκης, παρά το γεγονός πως άμα τη ιδρύσει του, το κόμμα ‘Έλληνες’ δεν επένδυσε συμβολικούς και πολιτικούς πόρους προς την κατεύθυνση ενός καταστατικού αντι-κομμουνισμού. Η πολιτική αντιπάθεια εδώ μπορεί να αποτελεί απόρροια τόσο του πρόσφατου παρελθόντος και της εμπλοκής Βαρουφάκη στην πρώτη περίοδο της Συριζαϊκής διακυβέρνησης (βέβαια, αξίζει να σημειώσουμε πως συγκριτικά με πολιτικούς όπως ο Αλέξης Τσίπρας βρίσκεται σε πιο πλεονεκτική θέση, ακριβώς διότι έσπευσε έγκαιρα να διαχωρίσει την θέση του και να αποχωρήσει από την τότε κυβέρνηση/Άρα λοιπόν, δεν θεωρείται ευθέως ‘μνημονιακός’), όσο και της πρόσληψης του ως ‘Αριστερού’ και ‘κομμουνιστή,’ ο οποίος θέτει με τις ιδέες του και με την στάση ζωής του, εν κινδύνω τις παραδοσιακές αξίες του έθνους. Η Βαρουφακική στρατηγική αποβλέπει, πρώτον, στην δραστική διαφοροποίηση του από την Νέα Δημοκρατία και το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα-Κίνημα Αλλαγής, που ήσαν τα δύο κόμματα που όχι μόνο ψήφισαν την τροπολογία που είχε εισαγάγει προς συζήτηση και ψήφιση εντός Κοινοβουλίου το κυβερνών κόμμα, αλλά, κατέθεσαν και συμπληρωματικά υπομνήματα στον Άρειο Πάγο προς περαιτέρω ενίσχυση της ήδη ισχυρής επιχειρηματολογίας τους, στο εγκάρσιο σημείο όπου ο πρώην υπουργός Οικονομικών και στελέχη του κόμματος του, επιχειρούν, απλοϊκά και με λαϊκιστικό τρόπο, να συγκροτήσουν μία νέα διαιρετική τομή (δεν χρειάζεται αυτή η διαιρετική τομή να θυμίζει την διαιρετική τομή ‘Μνημόνιο-Αντιμνημόνιο’), τύπου ‘Δημοκράτες-Μη Δημοκράτες.’ Δεύτερον, στην αποτροπή της πρόκλησης του φαινομένου της «μετατόπισης» δυνητικών ψηφοφόρων, για να παραφράσουμε ελαφρά τους Θεόδωρο Χατζηπαντελή και Κώστα Ζαφειρόπουλου, προς τα δύο συγκεκριμένα κόμματα, και κυρίως, προς την Νέα Δημοκρατία, θέτοντας στο επίκεντρο έναν μνημονικού τύπου ‘φραγμό’: ‘Θυμηθείτε ποιος σας στέρησε το δικαίωμα να αποκτήσετε φωνή.’ Μόνο έτσι, δηλαδή, δια της πλαγίας και δια της ανάδειξης των αντι-κυβερνητικών και αντι-συστημικών χαρακτηριστικών του δικού του κόμματος (‘εμείς είμαστε συνεπείς σε αυτά που λέμε’), μπορεί να προσελκύσει ψηφοφόρους των ‘Ελλήνων.’ Τρίτον, στην Βαρουφακικό ναρκισσισμό. Ήσαν αφελές και εσφαλμένο να εκτιμούν κάποιοι πως από την στιγμή που λόγω του εκλογικού συστήματος της απλής αναλογικής κατάφερε να βρεθεί στο προσκήνιο, θα έχανε την ευκαιρία να συνεχίσει να βρίσκεται με κάθε τρόπο σε αυτό, ανακινώντας υπαρκτά και ανύπαρκτα ζητήματα και προσελκύοντας κοντά του και γύρω του δημοσιογράφους. Οι οποίοι είναι το ίδιο ‘ποθητοί’ με τους ψηφοφόρους. Βλέπε και, Χατζηπαντελής, Θεόδωρος., & Ζαφειρόπουλος, Κώστας., ‘Ανάλυση και γεωγραφία των εκλογικών μετατοπίσεων 1996-2000,’ Ελληνική Επιθεώρηση Πολιτικής Επιστήμης, Τόμος 17, 2001, Διαθέσιμο στο: (PDF) Ανάλυση και γεωγραφία των εκλογικών μετατοπίσεων 1996-2000 (researchgate.net)
2 Δεν θα πρέπει να θεωρούμε πως τα κόμματα ‘ΕΑΝ’ και ‘Έλληνες’ ήσαν ‘ένα και το αυτό.’ Τα δύο κόμματα ήσαν ξεχωριστά και ήρθαν εγγύτερα όταν διερευνήθηκε το ενδεχόμενο κοινής καθόδου στις βουλευτικές εκλογές, προκειμένου να καταφέρει να υπερβεί (ο νομικισμός υπερέχει των πολιτικοϊδεολογικών συγκλίσεων) ο προφυλακισμένος πρώην βουλευτής της Χρυσής Αυγής τα εμπόδια που ορθώθηκαν μπροστά του. Εάν συνέβαινε κάτι τέτοιο και το κόμμα ‘Έλληνες’ και ο ιδρυτής του κατέρχονταν στις βουλευτικές εκλογές (το σενάριο μας δεν παύει να είναι υποθετικό), τότε τα πιθανότερα ενδεχόμενα θα ήσαν δύο: Πρώτον, η προεκλογική ‘απορρόφηση’ του ‘ΕΑΝ’ από τους ‘Έλληνες’, ιδίως σε περίπτωση που ο Αναστάσιος Κανελλόπουλος συμμετείχε στις εκλογές ως άτυπος επικεφαλής του δεύτερου κόμματος (σε αυτή την περίπτωση, θα είχαμε και συμμετοχή στελεχών του ‘ΕΑΝ’ στις εκλογές με το κόμμα ‘Έλληνες’), και δεύτερον, η μετατροπή του Κανελλόπουλου σε «φιλόδοξο πρωτοκλασάτο», σύμφωνα με την διατύπωση της Λαμπρινής Ρόρη. Δηλαδή, σε στέλεχος που ανά πάσα στιγμή και ‘αυτοδικαίως’ θα διεκδικούσε και επίσημα τα ηνία του κόμματος από τον Ηλία Κασιδιάρη, επιδιώκοντας να τον παραμερίσει. Βλέπε και, Ρόρη, Λαμπρινή., ‘’Η ζωή εν τάφω’: διαχείριση της ήττας στη στρατηγική της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ (2004-2007),’ Επιστήμη και Κοινωνία, Τεύχος 19, 2008, σελ. 199, Διαθέσιμο στο: Προβολή του Η ζωή εν τάφω: διαχείριση της ήττας στη στρατηγική της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ (2004-2007) (ekt.gr)
3 Ανασταλτικοί παράγοντες για κάτι τέτοιο είναι αφενός μεν ο ελάχιστος χρόνος που έχουν το κόμμα και τα στελέχη του στις διάθεση τους για να επεξεργαστούν και να καταθέσουν μία συγκροτημένη αντι-συστημική πλατφόρμα, και, αφετέρου δε το ίδιο το παρελθόν του επικεφαλής του, ο οποίος έχοντας θητεύσει στα ανώτατα κλιμάκια της δικαστικής εξουσίας και έχοντας διαμορφώσει μία συγκεκριμένη κουλτούρα, είναι λίγο δύσκολο, τουλάχιστον τώρα, να υιοθετήσει κατάφωρα αντι-δημοκρατικές θέσεις, ή αλλιώς, να αμφισβητήσει ανοιχτά την Τρίτη Ελληνική Μεταπολιτευτική-Φιλελεύθερη Δημοκρατία.
4 Ο Γιάνης Βαρουφάκης και το ‘ΜΕΡΑ 25’ διεκδικούν ψηφοφόρους. Δυνητικούς ψηφοφόρους. Όχι συνθήματα των ‘Ελλήνων,’ θέσεις του κόμματος καθώς και στελέχη του. Για κόμματα τύπου η ‘ΕΑΝ’ η συχνή επίκληση του ‘λαού’, επίκληση που συνιστά πρώτη ύλη παραγωγής εθνικο-λαϊκιστικού λόγου, αρκεί, διότι έτσι καλύπτονται κενά και αδυναμίες, η έλλειψη ταυτότητας και πολιτικού-γλωσσικού ύφους, η έλλειψη πολιτικών και ψυχο-συναισθηματικών δεσμών με εκλογείς. Ο Αναστάσιος Κανελλόπουλος επιδιώκει να καταστεί μονολιθικά και εσφαλμένα, η ‘νέμεσις’ του Κυριάκου Μητσοτάκη: ‘Από δικαστή θα την βρεις.’
